شعر و دکلمه: فریدون مشیری
(برگرفته از شب شعری در آمریکا)
موسیقی: الهه ناز (اکبر محسنی)
اجرای آهنک با گیتار: بهمن باشی
 


 

گفت دانایی که: گرگی خیره‌سر،
هست پنهان در نهاد هر بشر!

لاجرم جاری‌ست پیکاری ستُرگ
روز و شب، مابین این انسان و گرگ

زور بازو چاره‌ی این گرگ نیست
صاحب اندیشه داند چاره چیست

ای بسا انسان رنجور پریش
سخت پیچیده گلوی گرگ خویش

وی بسا زورآفرین مرد دلیر
هست در چنگال گرگِ خود اسیر



هر که گرگش را در اندازد به خاک
رفته رفته می‌شود انسان پاک

و آن که از گرگش خورد هر دم شکست
گرچه انسان می‌نماید، گرگ هست!

و آن که با گرگش مُدارا می‌کُند
خُلق و خوی گرگ پیدا می‌کُند



در جوانی جان گرگت را بگیر!
وای اگر این گرگ گردد با تو پیر

روز پیری، گر که باشی هم چو شیر
ناتوانی در مصاف گرگِ پیر



مردمان گر یکدگر را می‌درند
گرگ‌هاشان رهنما و رهبرند

این‌که انسان هست این‌سان دردمند
گرگ‌ها فرمانروایی می‌کُنند،

و آن ستمکاران که با هم محرم‌اند
گرگ‌هاشان آشنایان هم‌اند

گرگ‌ها همراه و انسان‌ها غریب
با که باید گفت این حال عجیب؟...


از مجموعۀ «از دیار آشتی»

گــــــرگ - شعر و دکلمه از فریدون مشیری

Heyrani (Perplexity)

Heyrani

Diri

دیری - لری بویر احمدی

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من وتوست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه عشق نهان من و توست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ار نه
ای بسا باغ و بهاران که که خزان من و توست

این همه قصۀ فردوس و تمنای بهشت
گفتگویی و خیالی ز جهان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه ی عقل
هر کجا نامۀ عشقست نشان من و توست

سایه ز آتشکدۀ  ماست فروغ مه و مهر
وای از این آتش روشن که به جان من و توست

همای - (اشارات نظر) زبان نگاه

Mani Rahnama - Ghoroore Zakhmi

Ye Khatereh Az Farda

09 Donya

Pedar BY Iraj_Ahdiye(p.maghsadi_Shirazi)

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد
دلشوره ی ما بود دل آرام جهان شد
در اول آسایش مان سقف فرو ریخت
هنگام ثمر دادنمان بود خزان شد

shajarian man koja baran koja | رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد

نازنین - ناصر مسعودی

محبوب زیبا (طاهر قریشی)

شعر از استاد حسین منزوی

منگر چنين به چشمم، ای چشم آهوانه
ترســــم قـــرار و صبـــرم برخيزد از ميانه
ترسم به نام بوسه غارت كنم لبت را
با عذر بی قراری ، ايــــن بهترين بهانه
ترسم بسوزد آخـــــر، همراه من تو را نيز
اين آتشی كه از شوق در من كشد زبانه
چون شب شوداز اين دست، انديشه‌ای مدام است
در بـــــركشيدنت مست، ای خــــواهش شبـــانـــه
اي رجعت جوانی، در نيمه راه عمرم
برشاخه ی خزانم نا گـــــه زده جوانه
ای بخت ناخوش من، شبرنگ سركش من
رام  نوازش  تــــو، بــــی تيـــــــــغ  و تازيانه
ای مرده در وجودم ، با تـو هراس توفان
ای معنی رهايی! ای ساحل! ای كرانه
جانم پراز سرودی است، كز چنگ تو تراود
ای شـــــور ای ترنــــم،ای شـعر ای ترانه

چشم آهوانه - پرواز همای

N i m a