کسکشا ول کنید قهرمانمونو

Yaghout

اناره کارگر، بچلونش
بده آبش، بده نونش
انقدری بده که زنده بمونه
نظامِ برده‌داری خودِ زندونه
اناره کارگر، بمک خونش رو
بمک شیره‌ش رو، دور بنداز پوستش رو
نبینم درخت رو به رشدش رو
انار تو دست سرمایه‌دار کشته شد
باتومه جواب اعتصاب، بزنش
مبادا فکر اعتراض به سرش
بزنه، بزنش، اناره، بکنش
حقش رو بخواد باید خشک شه درختش
خود زندانی رو بذار زندانبان
جیره‌ی چرب رو بده به پیمانکار
رسمیش نکن نه بی انصاف باش
بدون ایمنی و بی‌استاندارد
با چوبِ فقر مردم رو غلامشون کن
بریز موار رو تو کمپ خمارشون کن
کسی حقش رو خواست بگو خداعه اون پشت
بگو به جرم محاربه شجاعتون مُرد

ارزونه انسان، اناره کارگر
غنیه ایران، زمینه بارور
حاکمی تو اول و آخر
خودتی خاطی، خودتی داور
ارزونه انسان، اناره کارگر
غنیه ایران، زمینه بارور
حاکمی تو اول و آخر
خودتی خاطی، خودتی داور

verse3

راه بیا با من، پا به پام بیا
ببینم، ما بشتریم یا ظالما زیاد
این کشور فقط یه اتحاد میخواد
پس بگیر حقتو با افتخار بیا
دست تو دست هم شونه به شونه
حقوق کارگر نونِ تو خونشه
ایستاده رو به ظلمِ زمونه
امپراتوریِ مرگ بی دوومه

Anar (ft Afrasiab & BiLaghab)

امروز تولدمه، گرچه مصادفِ مرگم
تاسِ زندگیم از دستم افتاده به پنج ور
از خوب تا بد تو هوا هزارتایی چرخ زد
گوش کنید زندگیم رو خلاصه به چند خط

پنج بهترینِ من بود، پدر محسنِ راضی
من وسطِ بهشت، پدر وسطِ بازی
تو سیستمِ نازی ولی با عبای ناجی
من دیده بودم حتی پشت نقاب دایی رو
بم گفتن بازی کن و بازیگوشی نه
گوش بریدن بی عیبه و فال گوشی بد
من داد زدم چی دیدم تا جای دوری رفتم
برگشتم حتی بابامم بازجوییم کرد
ترس از مرگ واسه تفاوت عقیده‌ام
در رفتم تا فهمیدم تحت تعقیبم
رفیقای سگم و حتی سگای رفیقم
بو کشیدن منو تو اتاق ۲۳ دریدن

امروز تولدمه، گرچه مصادفِ مرگم
تاسِ زندگیم از دستم افتاده به پنج ور
از خوب تا بد تو هوا هزارتایی چرخ زد
گوش کنید زندگیم رو خلاصه به چند خط

چهار من خودم یه دوقلو رو پدرم
یه خانواده‌ی خوب و خوبه موقعیتم
چرخِ کارخونه چربه، خونه هم گرم
تا وقتی بحرانِ اقتصادی یهویی در زد
به خودم گفتم نترس تو آماده‌ای
جمله‌ام تموم نشده بود دلار بالا کشید
رقابت بم گفت توی سیستمی فاسدی
اونا دلار دولتی دارن و بازارِ چین
تو یه چشم به هم زدن همه چیمو باختم و
قدِ هرچی که داشتم الان بدهکارم و
وام و قرض و نزول مرهمِ زخما نشد
التماس وثیقه نشد الان تو زندانم و...

امروز تولدمه، گرچه مصادفِ مرگم
تاسِ زندگیم از دستم افتاده به پنج ور
از خوب تا بد تو هوا هزارتایی چرخ زد
گوش کنید زندگیم رو خلاصه به چند خط

سه پسرِ یه خانواده‌ی معمولی
سرِ کلاس و تو کتاب گذشت نوجوونیم
یه گروه شدیم بر ضدِ خوش‌گذرونی
چون هیچ جوره شاملِ سهمیه نبودیم
من اون شیش سالِ آخرو همیشه یادمه
بهترین سالهای عمرم رو هزینه دادم که
گذشت و تلاش بم بده نتیجه آخرش
اعتماد به سیستم تنها دلیلِ باختمه
سنتی صنعتی جای نون واسم سابقه شدن
اول فقط ساقی بودم، بعد رفت پاچه‌ی خودم
درختا و ایستگاههای تو شهر سایه‌ی رو سر
از وقتی بابا گفت اینجا نیست جا واسه تو، نه

امروز تولدمه، گرچه مصادفِ مرگم
تاسِ زندگیم از دستم افتاده به پنج ور
از خوب تا بد تو هوا هزارتایی چرخ زد
گوش کنید زندگیم رو خلاصه به چند خط

دو بچه‌ی پایینم یه کارگرِ ساده
خونه‌ای نیمه پُر، یه موتور که پنچره دائم
یه شاخه گل هر ماه اگه دخلم بذاره
یه لباسِ بچه واسه همسرم، پا به ماهه
عقب افتاده کرایه، پارسال اخراج شدم
باید برگه بُز خری کلیه‌ام رو امضاش کنم
حاضرم بردگی کنم و کار پیدا شد؟ نه
شیرِخشک یه نوع خودکشی رو انداخت تو سرم
می‌پرم تو اتوبان، از پل، دیه‌ی کامل
اون که رد شد از روم ادامه میده به راهش
زن تنهام الان دو برابر زیر فشاره
یا کلیه‌اش رو فروخته یا خودش رو اجاره

امروز تولدمه، گرچه مصادفِ مرگم
تاسِ زندگیم از دستم افتاده به پنج ور
از خوب تا بد تو هوا هزارتایی چرخ زد
گوش کنید زندگیم رو خلاصه به چند خط

یک یه عملی‌ام بی‌سقف، بی پدر مادر
روز تولد اعتیاد رو ارث به من دادن
فصل سرما واسه زندان رفتن پیِ بهانه‌ام
باقی دغدغه‌ام اینه چجور جور بشه موادم
برا من زندگی ختم میشه به رفع خماری
سوی حسرت نیست تو دید، واسه هرچی تو داری
امروز فحش و لگد اومد از یه صفِ طولانی
چون دیگه حتی یه صفحه از اون برگه پولام نیست
کجایی عار؟ نمی‌خوام دیگه عر بزنم
نمی‌ذارم واسه یه سوت سفید بم دست بزنن
اون پسرِ مظلوم که جرمش قتله منم
امروز هجده سالم شد، رفت تو حلقه سرم

امروز تولدمه، زنده موندم انگار
از شیش تا شانس بود پنج تاشون بد اقبال
تو شیش تا شیش بیتی که واست خوندم انگار
فقط زنده موندم یک بار، زنده موندم یک بار

شیش نون چرب و گوشت نرم سر سفره‌ست
اعضای خانواده همه قدرت همه شهرت
بازی نکرده همه برگه‌ها رو همه بردن
بشکه‌های نفت رو تا تهش خوردم، من
فخر می‌فروشم با ماشینای جدید
پول میریزم رو فاحشه‌های فقیر
حسابم پره با مالیاتِ همینا
زنجیرِ پلیس هم دستِ مافیای دَدی
قاضی تو کولَمه، نیازی به ترس نیست
سهمیه دارم، نیازی به درس نیست
خدمتکار شخصی، پزشکِ شخصی
و اون پاسبون شخصی که به جام می‌جنگید
تو خیابونا
تو خیابونا
تو خیابونا
تو خیابونا
گُر می‌گیره آدم از این همه اختلاف
اشتباست
اشتباست
اشتباست
اشتباست
اختلاس
اختلاس
اختلاس
اختلاس

بالاترین طبقه‌ی جامعه‌ی من شمایی
اگه ذهن انسان جهان باشه، شما خدایی
خالقی، خالق فکر، دبیرِ اخلاق
بستری، پایه‌ی کشت، نویدِ افکار
آینده‌ی کشورمی، فردای بهترمی
رنگِ دنیای سیاهم، روشنیِ شبمی
دانش‌آموزِ بی‌انضباطتم، نیمکت عقبی
تا ابد تو صفتم، پشت سرت، یک قدمی
قلم دادی دستم، قلم میزنم به جات
حالا که دست گذاشتن جلو دهنت، میشم من صدات
دیکته میکنم رو ورق لعنت به فساد
جای معلم تو زندان نیست لعنت به استبداد

بمون یاد دادین جلو ظلم وایسیم
ما بذرِ شجاعتیم که شما کاشتین
بشکنه قلمی که لرزید رو ورق و
خفه باد گلویی که نگفت راستین

حقیقت یا قدرت؟ جواب بده جاه طلب
این امتحانِ شرفه من اولین داوطلب
تو جبهه‌ی معلما سنگر آخرم
همه فرمولا رو حفظم قول میدم باخت ندم
این یه انشاست تقدیم به هرچی معلم
ما دست‌پرده‌ی توایم از کارگر تا دولتش
دیوارِ کوتاه و بلندش، معترض تا مفتش
از مکبر تا این رپری که صداش بلنده
معلم چجوری بابا نون داد رو یاد بده؟
وقتی سفره‌ش اونقدر نیست که نون توش جا بشه
چجور از غرور بگه وقتی باتوم جوابشه؟
در کلاسو وا کنم که طوفان میشه!

بمون یاد دادین جلو ظلم وایسیم
ما بذر شجاعتیم که شما کاشتین
بشکنه قلمی که لرزید رو ورق و
خفه باد گلویی که نگفت راستین

Choobe Moalem

نام اثر: فرشید
کلام و اجرا: توماج

باد نورِ ماه رو بُرده، ستاره‌ها خاموشن
توی ساحل یه ماهی مُرده، کاش میشد داروش شم
مونده ازم یه افسرده، نمیشه که آروم شم
شبی که مهتاب نداره، کاش میشد جادوش کرد
کاش میشد بات اون شب، شب، شبا چقدر تنهام
باید بت میگفتم نرو، موندن تو دلم حرفام
پُرِ عشقم و حسی ندارم، نمی‌بارن حتی ابرهام
نفست توی موهام، آرزوهامون رفت بر باد
قلبم دیگه آبی نیست، موجا هم صدا ندارن
خشکیم عمیق‌تر میشه، چرا باشم؟ چرا نباشم؟
باید فراموشت کنم، من آبم، فکرام از آهن
گیرم تو شن و ماسه‌ها، من موندم دریام رفت
بادِ سیاه ظلم جهان بود، عشقِ تو بود دریا، بی‌کران بود
عشقِ منه اون ساحل خسته، منم اون ماهیِ به گِل نشسته
رفته، ماهِ من رفته، جهانِ بی‌نور پُر از درده
درده، دنیام پُر از درده، ساحلِ تو اسیرم کرده
باد نورِ ماه رو بُرده، ستاره‌ها خاموشن
توی ساحل یه ماهی مُرده، کاش میشد داروش شم
مونده ازم یه افسرده، نمیشه که آروم شم
شبی که مهتاب نداره، کاش میشد جادوش کرد
همه میگن سرده خاک ولی یادت نِمیره از سرم
تکیه‌گاهم، بی پناهم، بی تو یه آواره‌ی جنگ زدم
سپردمت به دستِ خاک، جوونه زد خاطره‌هات
کجاست تکیه‌گاهِ من؟ تلخ شده سازِ صدام
تاریک شدم سایه‌ی سرم، پیر شدم پاره‌ی تنم
زنده ترینی تو تو قلبِ من، واسه رفتنت عمراً فاتحه ندم
جسمم روزی صد بار مُرد، روحم رو دریات بُرد
خداحافظ فرشیدِ من، من غرق میشم، تو پرواز کن
باد نور ماه رو برده
باد نور ماه رو برده
کاش میشد جادوش کرد
کاش میشد آروم شم

Farshid

Chorus
من ندیدم توتون از جدول بگین
نشنیدم از پرنده در بند بگین
ندیدم با مردم هم سنگر بشین
ندیدم هیچ کدومتون بوی رپ بدین
‌من ندیدم توتون از جدول بگین
نشنیدم از پرنده در بند بگین
ندیدم با مردم هم سنگر بشین
ندیدم هیچ کدومتون بوی رپ بدین
‌
Verse1
ذره‌بینو بدین به من بلکه ببینمتون
شلوغ کنید با حاشیه شاید شنیدمتون
جام و جامه‌ی جمعتونو جر میدم یجور
که بری به بریه‌ای دور، همرو یه تیر صد نشون
‌میزنم میکَنم اون نقاب گنگِ فیکتونو
لاتی نخون اگه گردون پلیس زهر چشتون شد
پاره میکنم پرده‌ی این نمایشِ دروغو
تُو تو رینگ نبودی نمیدونی فرق آپر و هوکو
‌زمستونتون رسید وقتشه بشمارمتون
گرمِ جنگ با . بودیم برداشت هوا برتون؟
هوا پسه زود، برو تو لاکت گرمام نره توت
من پسرِ آزادی‌ام تو برادرِ پول
‌از این خرابه‌ی کثیف قلعه میسازم
انگل زدایی میکنم جاتون ارتش میارم 
پرچماتونو میکَنم و ارزش میکارم
اینجا زور نداره مایه تا رپت بی‌مایست
‌از خونِ خاکت نخوندی چون خایه نداری
رپ قانون شکنه، تو تابعِ قوانین
گنده گوی تو خالی تو ختنه‌ی کلامی
سانسورِ سرخودی سمپلِ اراجیف
‌تلافی میکنم هرچی سرِ هیپ‌هاپ آوردین
اخراجه هرکسی که بازیش درست نیست
مِن‌بعد هزینه داره هر گُهی که خوردین
یه آفتابه بیشتر اگه قدیمی و کلُفتی
‌‌‌
Chorus
من ندیدم توتون از جدول بگین
نشنیدم از پرنده در بند بگین
ندیدم با مردم هم سنگر بشین
ندیدم هیچ کدومتون بوی رپ بدین
‌‌
Verse 2
هنوز بازه پرونده‌ها، اینم روش خب
من سیستمو میگام، تو فقط گوش کن
نمی‌خوری به ما آخه زنگ تفریح
وقتی سیر تا پیازو اینجا رنده کردیم
‌ ‌‌ما یه نسل زخمی که از زخم شمشیرِ
دولت میگه تا فساد و جنگ تا تغییر
از سقف کار می‌خونیم تا کف و ته دیگ
تا کمبودو کنیم توی مغزا تأمین
‌‌میکنم با رپ رُک رنده رگباری
نویدِ جنگم تو بند افکاری
جنگ با تو برام اُفته ولاهی
مث تورو می‌کنم ختنه گهگاهی
‌‌ما کف خیابونیم تو با آسفالت غریبی
چپ کردی ولی خب آفتاب ندیدی
اینجا جای گوه خوری و گردن کجی نی
کلُفت تر از تورو از گردن دریدیم
تو صحرا آب فروختن هنر نیست دایی
تو شیش نمیزنی، فولی، کلا ایسگاهی
من آب می‌گیرم از آهن قطره قطره
بیا تو کویر خاک فروشی یاد بدم بت
فرق داره رپمون از زمین تا پلوتو
تا بخوای دست بجمبونی زدیم دورِتو
ما تایم رپمونه دقیق دوِ صبح
جا گل بکُن تو کله‌ت همین کورِسو
‌
Chorus
من ندیدم توتون از جدول بگین
نشنیدم از پرنده در بند بگین
ندیدم با مردم هم سنگر بشین
ندیدم هیچ کدومتون بوی رپ بدین
‌
‌
Outro
رپ اینه که بزنی سنجیده حرف
اسیرِ درد، درگیر وهم، هرچی که هست
باس جر بده مخو از دید من
خودکاره هنوز صدتیرِ جنگ
که جر میده افعی تا ردی و لش
دایی جر میدیم جعلی تا فرعی و اصل

ما چرب نمی‌کردیم موتور جام می‌کرد
ما چک نمی‌زدیم شهر داشت خواب میرفت
دیوان کردیم اونی رو که داستان می‌کرد
گریدر آوردیم، آسفالتی پس

Sir Ta Piaz (ft Afrasiab)

ورسِ یک:

میگن پول فساد میاره! فقر رو ندیدی
فروشِ تن رو ندیدی، صیغه‌ی زن رو ندیدی
بازارِ داغِ قاچاقِ اعضای بدن رو ندیدی
ضجه‌ی اونی که خودسوزی کرد رو نشنیدی
واسه یه تومن آدم کشتن رو، خفت‌گیرای شهر رو
عرقِ شرمِ پدر و کارگرایی که گشنن و
از بی‌پولی مریض شدن و بی‌دارویی مردن و
کوچ به حاشیه‌ی شهر و فرار کردن از وطن و
مرسی زدن، خنده‌ی فِیک، به هر خری پا دادن
فروختنِ پاره‌ی تن، بچه کرایه دادن
زندگی کردن تو کپر، کنارِ راه‌آهن
ذلت، خفت، حقارت و چوبِ آقابالاسر
ندیدی، اونا که واس چندرغاز بالای دارن
ندیدی، کارتون‌خوابا، اونا که تو گور می‌خوابن
حیوونِ ولگرد شدن، می‌چرن، توی زباله‌ان
جونِ به لب رسیده، رسیدنِ به آخر

کورس:

ندیدی، نشنیدی، شاید با ما غریبی
یه چرخ تو شهر بزن، شاید تو هم از خواب پریدی
ندیدی، نشنیدی، شاید دیدی خندیدی
یه تلنگر به خودت بزن تا تو خواب نَمیری

ورس دو:

بابا آب داد بابا نون داد بابا پول داد؟ نه چون
بابا گشت کل شهر رو، ولی خب کار نبود
مامان صبح تا شب کار می‌کرد تو خونه‌ی مردم
مامان شب تا صبح هم کار کرد و پولدار نشد
ندیدی، خودکشی کرد بچه‌ی یازده ساله
تف به این جهان که حتی بچه‌ها نمی‌خوانش
به سیستم آموزشی که واسه همه نباشه
ندیدی، این کشور دیگه امیدی نداره
ندیدی، نشنیدی، شاید با ما غریبی
یه چرخ تو شهر بزن، شاید تو هم از خواب پریدی
ندیدی، نشنیدی، شاید دیدی خندیدی
یه تلنگر به خودت بزن تا تو خواب نَمیری
امیدمون نمرد، امید خودش رو کشت
وقتی دورتر رو دید، آینده‌ی جلوش
اختلاف طبقاتی از خرابه تا برج
از ولع و ورمِ شکم تا درد گشنگی
محمد خودش رو دار زد و رفت
داد زد و نشنیدیم، بال زد و رفت
چه ظلمایی کنار گوشت آشکار نشدن
چنتا مثل این پسر تیتر اخبار نشدن
محمد گوشی نداشت، پول تو جیبی نداشت
وصله بوده قباش، حتی گشنه خوابید شبا
آخرین لالای رو هم مامان خونده براش
دیگه اجازه نگرفت، دیگه این دنیا رو نخواست نه
نخواست رفت

Nadidi

باز، باز شده دهنه، داستان کردین شنیدم
من نسخِ داستانم
زیرشو روشن و نفسو چاق باید
کرد، چون تا ابد من رپ‌مو پاسدارم
آشغالی نبود که از تِرَکا نیاد
بگردم توتون ببینم رپو کی بگا نداد
همه شیرَن و غلاف، بچه پایینن و خلاف
ولی گلو شیری نبوده که تیغ ما نگاد
طلا میکوبم هنوز پا ورق، پا منقلیا
جای کاسب و رپر عوض شد با عوضیا
فحش ناموس میده به مخاطب، بازم خریدار داره، بگذرم هم نمیگذره خودکارم از اینا
واس اولین بار بالا با طناب دار میرم
کم کاریِ خودم بود گذاشتم اینا‌ هار بشن
جور رپو یه تنه میکِشم، تو گوشا خار میشم
اونی هم که از گاری میخوند رو به گاری میبندم

چه تن فروش، چه قلم فروش
چه موزیکِ چرند فروش
چه رسانه‌ی بره پوش
چه مخاطبِ هرزه گوش

چه تن فروش، چه قلم فروش
چه رسانه‌ی بره پوش
چه موزیکِ چرند فروش
چه مخاطبِ هرزه گوش

رفیق رپ‌ قَلَمه، مفهوم میطلبه
بازی میکنه با مغز رو بیت،رقصِ کلمه
بنویسی از هرچی باید باشه، هرچی که کمه
از بی‌عدالتی، اختلاف، فقر ملتت 
رفیق فلسفه‌ی رپ اعتراضه و صلابت
باشیم صدای اونایی که صدایی ندارن
اونا که توی زندانن، یا بالا چوبه‌ی دارن
اونا که سقف ندارن، مجبورن تو گور بخوابن
نبود! چون منفعت‌طلب همگی یه‌جا
جمع وجود نداره توی جامعه‌ی ما
رپ اعتراضه نیست، چِکِ پوله به صدا
رسانه‌م واسه ترقی خایه‌مالِ مافیاس
نوحه رپرا خونِ افسرده‌هارو مکیدن
عربده‌کِشا خونِ خیابونو ندیدن
قدیمیا با دیس و دیس کشی بازیتون میدن
بیرون شورشی، ولی داخل حکومتی میشن

چه تن فروش، چه قلم فروش
چه موزیکِ چرند فروش
چه رسانه‌ی بره پوش
چه مخاطبِ هرزه گوش

چه تن فروش، چه قلم فروش
چه رسانه‌ی بره پوش
چه موزیکِ چرند فروش
چه مخاطبِ هرزه گوش

رپ یتیمی بی‌پناهه، یه کودکِ بی‌مادره
جنده‌ی عوام شده، بی صاحابه، میمالنش
یه کشور بی ارتشه، که زالوها می‌چاپنش
تیرگیِ شبش رو نه، ستاره‌شو میخوان همه
رپ سپری بی‌سپره، بی‌پناهه بی‌پدره
از لب تیغ رد شده، دیگه تیغه زیر سرش
روشن‌گر جامعه‌ای، که از تیرِ شب تیره‌تره
ولی هنوز سرکشه، تا من هستم خیره‌سره
جامعه یه دشته،رپ مثل یه بذره
زایش مغز دردناک، اما حاصل سبزه
هرچی بکاری برمیداره، این یه اصله
چرخه‌ی ارث و موروث، این یه چرخه
میچرخه، از اول میخونیم
میچربه قلمم میدونی
دست بجنبونید، بدن گرم میکنیم
جمهوری میشیم، رپو وطن فرض میکنیم

چه تن فروش، چه قلم فروش
چه موزیکِ چرند فروش
چه رسانه‌ی بره پوش
چه مخاطبِ هرزه گوش

چه تن فروش، چه قلم فروش
چه رسانه‌ی بره پوش
چه موزیکِ چرند فروش
چه مخاطبِ هرزه گوش

Dard

- اون دوربینو ببین، همین الان داره چهره‌ها رو آنالیز میکنه.
+ اون که دوربین ترافیکه!
- حتی دوربینای ترافیک هم اول اطلاعاتی‌ان.

‌
Verse 1
ببین دوربینای ترافیکم اطلاعات‌ان
گاهی نزدیک‌ترینامون رازمون رو باد میدن
حتی سکرت‌ترین حرفامونم استراق میشن
یکی ندونسته تو چَتش داشت اعتراف می‌کرد
به نام مام میهن همگیمون زیر ذره‌بینیم
اگه مُشت اعتراضی باشی، دیده نه نمیشی
صدای حق‌خواهیِ کارگرا باشی، خفه میشی
عروسک‌گردون نقش نمیده به تو قبل گریم
هیچ‌جا استقلالی نیست، از پادو تا رئیس
ساقی واسه‌ی بقا، میشه مخبر پلیس
پلیس به وقتش دلیل ناامنی میشه
همه دستا دستبند شدن زیرِ میز
خبرنگار بی‌طرف، با جهت‌ِ سیاسی
دادگاهِ صوری، تخریب، شایعه‌سازی
سینمای ظالم‌نگار، مردمِ احساسی
مظلومیتِ پنهان پشت آلمانِ نازی 
‌
‌
- یه‌جایی با پسرتون قرار بذارید، اگه دستگیر بشه به نفع خودشه، چند ماه بعدم یه عفو می‌خوره و آزاد میشه. به این فکر کنید که اگه خودمون بخوایم اقدام کنیم، ممکنه تو تعقیب و گریز گوله بخوره
‌
‌
Verse 2
اینجا همه دیده‌بانن، همه جوری جیره‌خوارن
بعضی ترس، جهل، تفاوت، بعضی هم کینه دارن
حتی معترضا ندونسته با دولت همکارن
شاید دارم میزنم به خودیامون منم با رپ
یکی زیر پتو توییت می‌کرد هموطنم پاشو
یکی نصب میکرد اپ اطلاعاتو
یکی خیرِ بَچشو میخواست، یکی رفیقاشو
یکی غیرعمد، یکی تعمدی میداد راپورت
یه‌ نفر کنارت همیشه تو حریم خصوصی
از دوربینای تو همون تا دوربینای گوشی
معامله، تحت فشار، به سبک جاسوسی
شک به قفل در خونه یا اون پرستوی روسپی
عدالت دروغی سنگین که داشت ترازو رو می‌شکست
دولتا پاک نیستن، همشون تروریستن
مردم واسشون فقط عددایی تو لیستن
امروز یه عددِ فقیر خودشو آتیش زد
‌ 
‌
Verse 3
اونو ببین، گوشی کنار گوششه
داره با یه نفر انگار حرف میزنه
دوربینش رو به توعه، تصویرت تو گوشیشه
قدم میزنه کنارت، خبر میبَره
یکی دیگه، پیشت میاد، میگه
از بی‌عدالتی، فحشم چندتا میده
کنجکاوه نظر تو چیه!
شناسایی میشی، میری توی لیستش
یه جاسوس تو خیابونه، یکی تو خونت
یکی رئیس شرکته، یکی دیگه چوپونه
یکی خودش سیاستمداره، یکی دُردونش
یکی زیر‌ِ زبونته، اون‌یکی تو گوشِت
همه امنیتی‌ان، دیگه امنیتی نیست
اعتماد اشتباست، تو این بازیِ مریض
انسان نادانه یا ترسو، گاهی هم حریص
حتی درد و دل کردن با عزیزتم ریسکه

Moosh

Tanto

Toomaj Salehi is an Iranian hip hop artist mostly known for his protest songs concerning Iran's societal issues and the policies of the government of the Islamic Republic of Iran.

Farshid

Toomaj

Recent comments

zana

Mmdreza13

mehdi alipour

ZT

Related tracks