7. indigo - sevmez ki

Hasretinden Prangalar Eskittim

Birinci Bab 

Ey sökülmüş cep.. Ey ıslak yorgan.. 
Ey bulduğu her bahaneyle çıngar çıkaran.. 
Yardım et.. Yardım et.. 
Bana ilâh mahvedecek 
bir uzuv lâzım. 
Gel çabuk 
Beni üzüntünün koynunda beklet 
Orada tohum serpecek kadar 
Bana zaman tanı. 
Ve konuş 
Varsa eğer yazgımızın beş duyusu 
Yazgı dediğimiz şeyin deveran ediyorsa kanı 
Söyle ona vazgeçsin beni üstümden esip yönetmekten 
Bana diş geçirsin de anlasın bakalım hangimiz daha kekre 
Çarpayım gözüne bir, kulaklarını çınlatayım hele 
Uzaktan işmar edip durmasın bana 
Gelsin bana dokunsun 
Alnının çatında değil belki 
Ama bir iriminde aklının 
Kalsın korkum. 

Benim elbet bir bildiğim var: Hayat saçma sapandır. 
Üstüme saçmalı tüfeğiyle ateş açtı hayat 
Yaylım ateş, bombardıman, güldürücü gaz 
Şairsin.. Arkanı dönme.. Neyin var sen de fırlat.. 
Hiç yoksa şu inkisârı kâğıda geçir, sonuna kadar yaz 
Nasıl olsa çıkaramazsın saçmayı etinden 
Hiç deneme 
Cibril'i düşünmeden 
Asla yaşayamazsın 
Seni uçurmazsan yandın 
Kuşları da uçuran 
Ey şair.. Ey dilenci.. 
Kanatsız, mızmız, sözün köpeği 
Tiryakilik peşinde geceleri 
Günün ortasında karmanyolacı. 
Sana değil Davud'a yaraşıyor sapan 
Korkun var bölük pörçük 
Ümidin çatal çatal 
Baka gör bunların arasından 
Hangi yer sana ayrılmış 
Hangi yâre senlik bir şey bırakmış 
Çalap. 

Anlat: 
Bu bir Yusuf masalıdır de 
Bunu söyle ve fakat 
Şunu da sor 
Yusuf'un masalı neden 
Yusuf'la başlamıyor? 
Bir varmış bir yokmuşla başlıyor bütün masallar gibi 
Bir Şivekâr varmış, bir gençkız 
Yusuf yokmuş, cinler 
Kaçırmış, yazgı 
Saklamış onu. 

Masalın orasına gelince bir Yusuf gösterilecek 
Ama önce masalı bir Şivekâr 
Nasıl başlatıyor 
Bilmek gerek. 

Genç bir kızla, bir bakireyle başlıyor anlatımız. 
Çünkü bakirelik, o bir baş dönmesidir 
Başta gelir, başa gelir, başı yerinden eder 
Eksiksiz olup hiçbir iyelik tertibi gerektirmeyecektir 
Sorguya açık kim derseniz bakirdir, odur bakire 
Kapağı hiç açılmadıysa kitap 
Kaş çattırır insana, korku verir 
Oysa kitap ki yarıya kadar okunmuş 
Bakiredir. 

Bırakalım başta kalsın.

[ kaynak: http://siir.alternatifim.com/goster.asp?ac=41133 ]
Gençlik 
Ve kızlık dursun başında efsanemizin. 
Şivekâr'la 
Bir gençkızla başlasın anlatımız 
Ağlatımız 
O dahi gençlik ve kızlıkla bitecek bittiği an 
Zaten son erek değil miydi 
Genç ve kız? 
Vay anam.. Ter ü taze ve domurmakta olan her ne ise 
Hele bir dalmaya gör onun döngüsüne. 

Şivekâr'dı 
Gezmeye çıkmıştı ikindileyin 
Evlerinin az ilersindeki koruda 
Genç kızlar bunu yapar 
Her gençkız ruhta birikmiş sözlerin 
Sürgüsü açılsın diye 
Hep gezintiye çıkar. 
Kıştı mevsim. Toprakta kar. 
Çok tutumlu bir söyleşi gibi berraktı çamların yeşili. 

Avcılar göründü uzaktan 
Şivekâr avcılara görünmek istemedi 
Sindi en bildik köşesine çamlığının 
Kendi yerinden dinledi 
Fend eden, tuzak kuran, ok atan bu milleti. 
Avcı bunlar 
Bir kuş vurdu tezelden 
Aralarından biri. 
Nasıldı kuş? 
Neresinden vurulmuştu? 
Şivekâr göremedi. 

Ok değerse bir kuşun ancak kalbine değer 
Bunu bilmeyecek ne var? 
Kan düşer. Emilir o kızıl bezek 
O bembeyaz satıhta. 
Ossaat “Breh.. 
Hüsnü Yusuf'un yanağı mısın be mübarek..” 
Deyiverdi bir avcı. 
Şimdi sezdi Şivekâr saklandığı yerden 
Avcıların da varmış bir içlisi 
Bir bilgesi. 

Kar ve kan. Ak ve kızıl. 
Bir yüzün suçsuz zemininde 
Tutkunun canlandırdığı şey. 
Siması da iması da Yusuf'un 
Böyleymiş meğer. 
Kar üstüne düşen kandı 
Yamandı 
Bir avcıdan Şivekâr'a ulaşan haber 
Müjde değildi. 
Neden bir yavuzluk 
Bir durulukla beraberdi? 
Şivekâr bunu bilmek istedi 
Bilmek, bilmek, bilmek istemi 
Kızda çözdü bütün bağlarını kadîm âlemin 
Âlem âlemler oldu, cümle âlem gevşedi 
Kız için artık gevşekti 
Pekinlik bohçasının hodbin düğümü 
Haber deriştirdi kızı 
Soru 
Dünyayı karman çorman bıraktı önüne 
Dünyayı, önce onu delmek 
Yusuf'a varmak gerekti 
Desem ki kapı açıldı 
Yalan olur 
Ama kilidin kalktığı belli. 

Var idiyse bir kuş 
Kalbinden başka yeri olmayan vurulacak 
Vuruş değil de vuruluş kilidi kırsaydı 
Kendi sorgusu yüzünden ayağa kalkıyor insan 
Arıyor. Yusuf bir ayna mıdır acaba? 
Çetrefil, kuşku dolu, yadırgı 
Ne kadar kendi oldu insan 
O kadar başka...

Birinci Bab - Şivekar'ın Çıktığıdır

İnsan
eşref-i mahlûkattır derdi babam
bu sözün sözler içinde bir yeri vardı
…
Dilce susup
bedence konuşulan bir çağda
biliyorum kolay anlaşılmayacak
kanatları kara fücur çiçekleri açmış olan dünyanın ,
yanık yağda boğulan yapıların arasında
delirmek hakkını elde bulundurmak
Rahman çağdaş terimlerle yanaşmak için
bana deha değil ,
belgeler gerekli ..
kanıtlar, ifadeler, resmi mühür ve imza
gençken ;
peşpeşe kaç gece yıllarca
acıyan, yumuşak yerlerime yaslanıp uçardım
bilmezdim neden bazı saatler
alaturka vakitlere ayarlı
neden karpuz sergilerinde lüküs yanar
yazgı desem
kötü bir şey dokunmuş olurdu sanki dudaklarıma
…
Orada
aşk ve çocuk
birbirine katışmaz
nasıl katışmıyorsa başaklara ağustos sıcağı
kendi tehlikesi peşinden gider insan
putların dahi damarından
aktığı güne kadar
sürdürür yorucu kovalamacayı
…
gövdemi alemlere zerkederek
varoldum kayrasıyla Varedenin
eşref-i mahlûkat
nedir bildim…

İsmet Özel - Amentü

üvercinka şarkısı

İsmet Özel - O Bağımsız Dağların (kofiakofo edit)

İlke Yıldız - Yazın Yağar Kar Başıma

sensizlik boktan farksız sonunda söyledim söylerken orayı söylemediğim icin icimde kalmıstı

Esen

Denizlerden
Esen bu ince havâ saçlarınla eğlensin.
Bilsen
Melâl-i hasret ü gurbetle ufk-i şâma bakan
Bu gözlerinle, bu hüznünle sen ne dilbersin!
Ne sen,
Ne ben,
Ne de hüsnünde toplanan bu mesâ,
Ne de âlâm-i fikre bir mersâ
Olan bu mâi deniz,
Melâli anlamayan nesle âşinâ değiliz.
Sana yalnız bir ince tâze kadın
Bana yalnızca eski bir budala
Diyen bugünkü beşer,
Bu sefîl iştihâ, bu kirli nazar,
Bulamaz sende, bende bir ma'nâ,
Ne bu akşamda bir gam-i nermîn
Ne de durgun denizde bir muğber
Lerze-î istitâr ü istiğnâ.

Sen ve ben
Ve deniz
Ve bu akşamki lerzesiz, sessiz
Topluyor bû-yi rûhunu gûyâ,
Uzak
Ve mâi gölgeli bir beldeden cüdâ kalarak
Bu nefy ü hicre müebbed bu yerde mahkûmuz...

O belde?
Durur menâtık-ı dûşîze-yi tahayyülde;
Mâi bir akşam
Eder üstünde dâimâ ârâm;
Eteklerinde deniz
Döker ervâha bir sükûn-ı menâm.
Kadınlar orda güzel, ince, sâf, leylîdir,
Hepsinin gözlerinde hüznün var
Hepsi hemşiredir veyâhud yâr;
Dilde tenvîm-i ıstırâbı bilir
Dudaklarındaki giryende bûseler, yâhud,
O gözlerindeki nîlî sükût-ı istifhâm
Onların ruhu, şâm-ı muğberden
Mütekâsif menekşelerdir ki
Mütemâdî sükûn u samtı arar;
Şu'le-î bî-ziyâ-yı hüzn-i kamer
Mültecî sanki sâde ellerine
O kadar nâ-tüvân ki, âh, onlar,
Onların hüzn-i lâl ü müştereki,
Sonra dalgın mesâ, o hasta deniz
Hepsi benzer o yerde birbirine...

O belde
Hangi bir kıt'a-yı muhayyelde?
Hangi bir nehr-i dûr ile mahdûd?
Bir yalan yer midir veya mevcûd
Fakat bulunmayacak bir melâz-i hulyâ mı?
Bilmem... Yalnız
Bildiğim, sen ve ben ve mâi deniz
Ve bu akşam ki eyliyor tehzîz
Bende evtâr-ı hüzn ü ilhâmı.

Uzak
Ve mâi gölgeli bir beldeden cüdâ kalarak
Bu nefy ü hicre, müebbed bu yerde mahkûmuz...

Ahmet HAŞİM

Resim: Caspar David Friedrich - Moonrise Over the Sea

Dolu kadehi ters tut - Anlamı yok

Umut Bayrak