
“Demek ki varlık ya da bilgi, âlem vasıtasıyla kemâle erdi. Âlem ise, sevgi yoluyla imkân halindeki a’yânın şeyliklerine dönük bu ilâhî teveccühten meydana geldi. Gayesi ise zahirde ve bilgide varlığın kemâlini gerçekleştirmektir.” O halde oluş, varlık ve yokluk arasındaki sınırda ortaya çıkan yokluk aynasındaki “hayâl”e duyulan aşktır. Bu aynada ortaya çıkan sûret, başka’nın arzulanması, ama esasında başka yoluyla bilinmek esasında arzulanmasıdır. Bu yüzden gizli olan nefes “verilir”, isimlerin eserleri yani âlem ortaya çıkar, varetmeye yönelik sevgi olan Rahmet her şeyi kuşatır. Yani âlemdeki bütün sevgiler, aslında Hak’kın kendi kendini mazharlarında sevmesidir.”


“kadir mevlâm sen verirsin bu cânı 
ben senin dalında açan çiçeğim
nice haller geldi buldu bu teni
ben senin dalında açan çiçeğim”



ben senin dalında açan çiçeğim

saçından tırnağına kadar bir hürriyete bedelsin

yokluğun varlıktan daha çok yer kapladığı zamanlar var, bildiniz mi? bir gün illa bilirsiniz





var olan ancak aşktır, onsuz hayat yoktur.

ben senin dalında açan çiçeğim

gülşen