امید انارکی
تابستان 1391/ اجرا با سه تار عبایی ساخت اقای ابوالفضل راحتی 
ضبط انالوگ با ریل در منزل.
https://www.facebook.com/omid.anarak

بازسازی ساز و اواز سه تار حضرت ابولحسن صبا

Mashanack (Nazli & Rowshan Rahmanian)
https://www.facebook.com/mashanack

Song: To Bio

Vocals: Nazli Rahmanian
Guitar: Rowshan Rahmanian

Original song:
ترانه محلی لری
اجراها:
منیر وکیلی، آلبوم
Chants Et Danses De Perse

پری زنگنه، محمد نوری - با تنظیم فریبرز لاچینی

Lyrics:
تو بیو تی ما بنشین.
آی بلال طبیب دردُم.
در غمِ ندیدنت، وای بلال علیل و زردُم.

آی لایی گل.
نای نایی گل وای دو هر نومدی مو مردم.
آی لایی گل نای نایی گل.
وای دو هر نومدی مو مردم.

در غمِ ندیدنت ، وای بلال علیل و زردُم.
تو بیو تی ما بنشین وای بلال طبیب دردُم.
آی لایی گل نای نایی گل.
وای دو هر نومدی مو مردم.

درباره ی منیر وکیلی بیش تر بخوانید:
http://www.gooshe.net/%D8%A7%D9%BE%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C/

To Bio - تو بیو

از هيچ به هيچ - زمان گرد

فایل تصویری:
https://www.youtube.com/watch?v=0aUvlS_Bdks

کنسرت ایرانِ من کاری از سهراب و تهمورس پورناظری با صدای همایون 
شجریان 
تالار وزارت کشور آذر ۹۶

تصنیف حصار

آهنگ: تهمورس پور ناظری
شعر: محمد رضا شفیعی کدکنی

نفسم گرفت از این شب در این حصار بشکن / در این حصار جادویی روزگار بشکن
تو که ترجمان صبحی به ترنم و ترانه / لب زخم دیده بگشا صف انتظار بشکن
چو شقایق از دل سنگ برآر رایت خون / به جنون صلابت صخره ی کوهسار بشکن
تو که ترجمان صبحی به ترنم و ترانه / لب زخم دیده بگشا صف انتظار بشکن
سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی / تو خود آفتاب خود باش و طلسم کار بشکن
بسرای تا که هستی که سرودنست بودن / به ترنمی دژ وحشت این دیار بشکن
شب غارت تتاران همه سو فکنده سایه / تو به آذرخشی این سایه ی دیوسار بشکن

Homayoun Shajarian Hesar همایون شجریان حصار

Shajarian- Beshnavid ey gorouh janbazan (بشنوید‌ ای گروه جانبازان)

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو
غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی
نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو
هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش
که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو
رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم
هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو
روان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاریست
که بر طرف سمن زارش همی‌گردد چمان ابرو
دگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنی
که این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابرو
تو کافردل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو
اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری
به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو
حافظ

Delshodegan [BehtarMusic.COM]

Gholaam Cheshm @sheyda.music

غوغا تابان_میبوسمت

Saboonat

بهشون نگاه می‌کنم و مشتم رو باز می‌کنم. دنبال چی‌ام؟ دنبال کی‌ام؟ مشتم برای کدومشون باز میشه.
روزها و ماه‌ها و سال‌هاست که میام اینجا. میام اینجا که پیدایم کنم. میام که ببینمش، ببینمم. که پرنده‌ها رو از بغلم پرواز بدم که یه آغوش خالی داشته باشم. 
‌‌
یه آغوش خالی برای خودم. میام که کاغذهای خالی‌ که تو برام از آسمون باروندی رو به خونم رنگ کنم و اون کاغذ آغشته به‌ خون خودم رو به پای اون پرنده‌ی خاص، اون پرنده‌ی من، تو ببندم و پروازش بدم.
‌
گاهی احساس می‌کنم یه پرنده، پُر از روحِ تو بالای یکی از شیرونی‌های شهرداری نشسته و برای اونه که من هربار مشتم رو باز می‌کنم. مشتم رو باز می‌کنم که شاید، که کاش‌کاش بیاد و بشینه جلوی پام. رو به من و من خیره بهش، نگاهش کنم. نگاهش کنم و سیر نشم از تماشا. یه پرنده‌ی لطیف منظر که سیر نمیشم از تماشاش. که به پای همون پرنده کاغذ رو ببندم. که همون پرنده رو پرواز بدم. که اون پرنده تو باشی. که اون پرنده من باشم. که اون پرنده ما باشیم.
‌
به این فکر کنم که اون پرنده که شاید اسمش #طرقه باشه، پرواز کنه و باد اون کاغذ رو از پاش باز کنه و اون کاغذ به دریا بباره. که من اون کاغذ باشم و ندونم از کجا به این ساحل امن رسیدم. که وقتی توو ساحل پهلو گرفتم، مرطوب عطر اسمت باشم. مرطوب یه "آ" باشم. یه "آ". همینقدر ساده. 
‌
که بیای و من رو از لابه‌لای شن‌ها پیدا کنی. که تکونم بدی و ببینی دیگه قرمز نیستم. نارِنجی شدم. که دستات رو ببینم قد کشیدن تا ماه. که من رو بذاری اون بالا و برگردی و از اون بالا تماشات کنم و هیچ‌وقت سیر نشم.
‌
از ماه و برای باز قد کشیدن دستات، دوباره دریاها رو نزدیک و دور کنم. که دوباره برگردم و وصل باشم به پات. که تو پرواز کنی و باد سو به سو ببرتمون بالای یه خونه باغِ خرمالو. که من بشم رسیده‌ترین خرمالوی اون باغ. نارِنجی‌ترینشون. که بالای شاخه بشینم و خیره به روبه‌رو انتظار اومدنت از در اون خونه باغ رو بکشم. که بیای و بی‌توجه به رسیده‌ها و نرسیده‌ها؛ منو بچینی. که من خرمالویِ نارِنجی تو باشم.
‌
وقتی منو بردی و گذاشتی کنار اون انار خشک‌ِ سرخ که همراه دست‌هام بهت دادم اون روز و بعدش دیگه دستی نداشتم، چون می‌دونستم دیگه دستی نیاز نیست. تا بال میشی برام، حتی اگه به جای دستام، واسم بالی سبز نشه. من از شوق، هنوزم وصل به پات، وصل به پای اون پرنده، رو زمین نباشم و از اون بالا بازم تماشات کنم و سیر نشم. 
‌
شنیدی میگن باد تنهاست و هرچیزی رو بیشتر بخواد، بیشتر از خودش دور میکنه؟ واسه همینه که قاصدکا آروم‌ترین بی‌قرارای دنیان؟ از ته دل میخوام که یه قاصدک باشم. یه خواستنِ از تَه، که وقتی از تو قرار می‌گیرم، بی‌قراری‌هامم داشته باشم. من عاشق بی‌قراری‌هامم. بشم یه قاصدک سبز. یه قاصدک سبز که بیاد پائین، کنار خرمالوی‌ِ نارِنجی بشینه، دور انگشتای حنا گرفتمون، باهم پیچ بخورن و برسن به ابرا. همونجا كه شيده ها راه باز ميكنن تا بتابن به دستات. به دستام. به دستامون. به دستایی که قطره مرطوبشون کرده. مرطوب به عطر "قاف".
‌
من یادمه‌. من جلویِ چشمامه اون قاب. مثه ماه‌مون. مثه گل‌بچه.
تو که یادت نمیره؟ نه؟

AudioMix

برای قافم

امشب شهادت نامه عشاق امضا می شود...

نگارينا دل و جانم ته داري

همه پيدا و پنهانم ته داري


نمي دونم که اين درد از که ديرم

همين دونم که درمانم ته داري

همين دونم که درمانم ته داري

امشب شهادت نامه عشاق امضا می شود...

ostadmohammadahmadian