vandadplaylist

» شاعر : شهیار قنبری
» آهنگ ساز : اسفندیار منفردزاده


Hamisheh Ghayeb

Shabhaye Tehran

ترانۀ «جمعه»، یک ‌سال پس از واقعۀ «سیاهکل» که در جمعه نوزدهم بهمن ماه سال 1349 اتفاق افتاد سروده شده است. «اسفندیار منفردزاده» که از زمان دانشجویی و تحصیل خود در شهرهای «برلین» و «وین»، سری پرشور و دلی با جریانات سیاسی ـ اجتماعی روز داشت در مصاحبه‌ای از تعلق خاطرش با واقعۀ سیاهکل می‌گوید. اینکه مترصد و در پی این بوده تا این رویداد را با ترانه و آهنگی پیوند بزند و به سهم خود ادای دینی بکند.

آن‌طور که خود می‌گوید، اول سراغ هم‌محله‌ای قدیمی و دوست دوران نوجوانی خود «احمدرضا احمدی» می‌رود و با شرح احساسی که از حال و هوای عصرهای جمعه دارد از او می‌خواهد که آن را در سروده‌ای به کلام بکشد. «احمدرضا احمدی» اما به هر دلیل از این‌کار سر باز می‌زند و در عوض «شهیار قنبری» را که حالا در ترانه‌سرایی نامی آشناست به او پیشنهاد می‌کند.

و این حکایت دغدغه و بغض پنهان در غروب جمعه بوده تا عصر جمعه‌ای که آن دو را در خانۀ «اسفند»، روبروی سازمان سینما پیام، در کنار هم می‌نشاند تا ترانه ـ آهنگی برای «خداحافظ رفیق» «امیر نادری» فراهم بیاورند.

آنجا یک‌بار دیگر «اسفندیار منفردزاده» ـ بی‌آنکه اشاره‌ای به واقعۀ سیاهکل که سال قبلش رخ داده داشته باشد ـ برای ترانه‌سرای جوان، از حس خود و حال و هوای عصرهای جمعه می‌گوید. 

«شیهار قنبری» با درک این احساس و حالتی که از کلافگی به آدمی دست می‌دهد، سرودن ترانه ‌را دست می‌گیرد و از چشم و نگاه «منفردزاده»، ملالتی که در عصر جمعه است را می‌بیند: توی قاب خیس این پنجره‌ها، عکسی از جمعۀ غمگین می‌بینم. . . .؛ و استمرار خفقانی که هست را در: نفسم در نمیاد، جمعه‌ها سر نمیاد. کاش می‌بستم چشمامو، این ازم برنمیاد.

هفت سال بعد از انتشار این ترانه، ‌بار دیگر جمعه‌ای دیگر در تاریخ مبارزات مردمی ایران، رخت عزا تن می‌کند و سیاه‌پوش می‌شود. جمعه‌ای که هفدهم شهریور ماه سال پنجاه و هفت است. هنوز روزی از وقوع این کشتار نگذشته که نسخۀ دوم ترانۀ «جمعه» در تنظیم و اجرایی تازه، با ریتمی نظامی و تمی کوبنده به بازار می‌آید.

«اسفندیار منفردزاده»، در اجرای صدای چکش‌واری که در شروع نمونۀ بازخوانی شدۀ این ترانه می‌شنویم؛ از کوبش ضربه‌های بر هم دو پاره سنگ، و در ادامه از صدای «اسفندیار قره‌باغی»، خوانندۀ سرود مشهور «ای ایران»، برای بخش کورال و همسرایی بهره گرفته بود و «فرهاد» که این‌بار آن‌را با حس و حالی متفاوت از اجرای اول می‌خواند. 

این اجرای تازه با نام «جمعه برای جمعه»، در همدلی با واقعۀ جمعۀ سیاه 17 شهریور منتشر شد و بعد از واقعۀ «سیاهکل» پیوندی همیشه با آن رویداد تاریخی نیز دارد. 

 ترانۀ «جمعه»، یک ‌سال پس از واقعۀ «سیاهکل» که در جمعه نوزدهم بهمن ماه سال 1349 اتفاق افتاد سروده شده است. «اسفندیار منفردزاده» که از زمان دانشجویی و تحصیل خود در شهرهای «برلین» و «وین»، سری پرشور و دلی با جریانات سیاسی ـ اجتماعی روز داشت در مصاحبه‌ای از تعلق خاطرش با واقعۀ سیاهکل می‌گوید. اینکه مترصد و در پی این بوده تا این رویداد را با ترانه و آهنگی پیوند بزند و به سهم خود ادای دینی بکند.

آن‌طور که خود می‌گوید، اول سراغ هم‌محله‌ای قدیمی و دوست دوران نوجوانی خود «احمدرضا احمدی» می‌رود و با شرح احساسی که از حال و هوای عصرهای جمعه دارد از او می‌خواهد که آن را در سروده‌ای به کلام بکشد. «احمدرضا احمدی» اما به هر دلیل از این‌کار سر باز می‌زند و در عوض «شهیار قنبری» را که حالا در ترانه‌سرایی نامی آشناست به او پیشنهاد می‌کند.

و این حکایت دغدغه و بغض پنهان در غروب جمعه بوده تا عصر جمعه‌ای که آن دو را در خانۀ «اسفند»، روبروی سازمان سینما پیام، در کنار هم می‌نشاند تا ترانه ـ آهنگی برای «خداحافظ رفیق» «امیر نادری» فراهم بیاورند.

آنجا یک‌بار دیگر «اسفندیار منفردزاده» ـ بی‌آنکه اشاره‌ای به واقعۀ سیاهکل که سال قبلش رخ داده داشته باشد ـ برای ترانه‌سرای جوان، از حس خود و حال و هوای عصرهای جمعه می‌گوید. 

«شیهار قنبری» با درک این احساس و حالتی که از کلافگی به آدمی دست می‌دهد، سرودن ترانه ‌را دست می‌گیرد و از چشم و نگاه «منفردزاده»، ملالتی که در عصر جمعه است را می‌بیند: توی قاب خیس این پنجره‌ها، عکسی از جمعۀ غمگین می‌بینم. . . .؛ و استمرار خفقانی که هست را در: نفسم در نمیاد، جمعه‌ها سر نمیاد. کاش می‌بستم چشمامو، این ازم برنمیاد.

هفت سال بعد از انتشار این ترانه، ‌بار دیگر جمعه‌ای دیگر در تاریخ مبارزات مردمی ایران، رخت عزا تن می‌کند و سیاه‌پوش می‌شود. جمعه‌ای که هفدهم شهریور ماه سال پنجاه و هفت است. هنوز روزی از وقوع این کشتار نگذشته که نسخۀ دوم ترانۀ «جمعه» در تنظیم و اجرایی تازه، با ریتمی نظامی و تمی کوبنده به بازار می‌آید.

«اسفندیار منفردزاده»، در اجرای صدای چکش‌واری که در شروع نمونۀ بازخوانی شدۀ این ترانه می‌شنویم؛ از کوبش ضربه‌های بر هم دو پاره سنگ، و در ادامه از صدای «اسفندیار قره‌باغی»، خوانندۀ سرود مشهور «ای ایران»، برای بخش کورال و همسرایی بهره گرفته بود و «فرهاد» که این‌بار آن‌را با حس و حالی متفاوت از اجرای اول می‌خواند. 

این اجرای تازه با نام «جمعه برای جمعه»، در همدلی با واقعۀ جمعۀ سیاه 17 شهریور منتشر شد و بعد از واقعۀ «سیاهکل» پیوندی همیشه با آن رویداد تاریخی نیز دارد.

فرهاد و اسفندیار منفردزاده - جمعه (زمزمه)ا

 آهنگ : اسفندیار منفردزاده
کلام: شهیار قنبری
با اجرای داریوش

نماز

 تن تو، ظهر تابستون‌و به یادم میآره
رنگ چشم‌های تو بارون‌و به یادم میآره
وقتی نیستی زندگی فرقی با زندون نداره
قهر تو تلخی‌ی زندون‌و به یادم میآره

من نمازم تو رو هر روز دیدنه
از لبت دوستت دارم شنیدنه

تو بزرگی مث اون لحظه که بارون می‌زنه
تو همون خونی که هر لحظه تو رگ‌های منه
تو مث خواب گل سرخی، لطیفی مث خواب
من همونم که اگه بی تو باشه، جون می‌کنه

من نمازم تو رو هر روز دیدنه
از لبت دوستت دارم شنیدنه

تو مث وسوسه‌ی شکار یک شاپرکی
تو مث شوق رها کردن یک بادباکی
تو همیشه مث یک قصه، پر از حادثه‌یی
تو مث شادی خواب کردن یک عروسکی

من نمازم تو رو هر روز دیدنه
از لبت دوستت دارم شنیدنه

تو قشنگی مث شکل‌هایی که ابرا می‌سازن
گل‌های اطلسی از دیدن تو رنگ می‌بازن
اگه مردای تو قصه بدونن که این‌جایی
برای بردن تو با اسب بالدار می‌تازن

من نمازم تو رو هر روز دیدنه
از لبت دوستت دارم شنیدنه

ترانه: نماز | شهیار قنبری | اسفندیار منفردزاده | با اجرای داریوش

جمعه

توی قاب خیس این پنجره ها
عکسی از جمعه ی غمگین می بینم
چه سیاهه به تنش رخت عزا
تو چشاش ابرای سنگین می بینم

                                                      داره از ابر سیا، خون می چکه
                                                     جمعه ها خون جای بارون می چکه

نفسم در نمیاد
جمعه ها سر نمیاد
کاش می بستم چشامو
این ازم بر نمیاد

                                                      داره از ابر سیا، خون می چکه
                                                     جمعه ها خون جای بارون می چکه

عمر جمعه به هزارسال می رسه
جمعه ها غم دیگه بیداد می کنه
آدم از دست خودش خسته می شه
با لبای بسته فریاد می کنه

                                                      داره از ابر سیا، خون می چکه
                                                     جمعه ها خون جای بارون می چکه

جمعه وقت رفتنه
موسم دل کندنه
خنجر از پشت می زنه
اون که همراه منه

                                                      داره از ابر سیا، خون می چکه
                                                     جمعه ها خون جای بارون می چکه

                                                                                                                       شهیار قنبری - تهران ، ۱۳۵۰     

 در یک عصر جمعه ، ترانه ی جــمعه را در خانه ی اسفندیار نوشتم. رو به روی سازمان سینمائی پیام  ترانه را به امیر نادری و فیلم خداحافظ رفیق اش ، دوستانه پیشکش کردیم.   روی جلد صفحه ی چهل و پنج دور : سه تصویر سپید و سیاه از جوانی ما .پشت جلد : دستانی چروکیده ، پیر ، سیاه ، گرسنه.  پای این تصویر نوشتم :   ـ نازنین ، هدیه یی برای تو که هر روزت ، جمعه است. ترانه جمعه ، پیروزی ترانه ی نوین بود.
-	از کتاب دریا در من

ترانه: جمعه | شهیار قنبری | اسفندیار منفردزاده | با اجرای شاعر

هدیه ی اسفندیار منفردزاده به مناسبت میلاد فرهاد:اسفندیار منفردزاده از فرهاد می گوید

کودکانه: سروده و دکلمه: شهیار قنبری ـ آهنگ: اسفندیار منفردزاه ـ خواننده: فرهاد مهراد

بوی عیدی، بوی توپ، بوی کاغذ رنگی

 یادگاریِ اسفندیار منفردزاده به ما ، به مناسبت هفتاد و دومین سالگشت میلادش - اجرای ترانه ی کودکانه با صدای خودش

یادگاریِ اسفندیار منفردزاده به ما ، به مناسبت سالگشت میلادش - اجرای ترانه ی کودکانه با صدای خودش

تا با غم عشق تو مرا کار افتاد

بیچاره دلم در غم بسیار افتاد

بسیار فتاده بود اندر غم عشق

اما نه چنین زار که این بار افتاد

سودای تورا زمانه می بس باشد

هرگوش تو را ترانه می بس باشد

در کشتن ما چه می زنی تیغ جفا

ما را سر تازیانه ای بس باشد

شهرام ناظری یادگار دوست

قطعه ای از موسیقی متن فیلم خاک اثر اسفندیار منفردزاده

موسیقی متن فیلم خاک اثر اسفندیار منفردزاده

ترانه ی متن فیلم پنجره
ترانه سرا : شهیار قنبری 
آهنگساز : اسفندیار منفردزاده 
خواننده : عماد رام
کارگردان فیلم :جلال مقدم - 1349
با تشکر از کیارش فدایی برای اهدای  نسخه تبدیل شده از روی صفحه ی گرام 45 دور



ترانه ی متن فیلم "پنجره " - آهنگساز : اسفندیار منفردزاده

I'm writing this description years after I recorded this cover. So, I added your picture and I believe this song has been about you all along... How the Islamic Republic regime treated and... hanged #MohammadHosseini
#IRGCterrorists

مرد تنها |  رضا موتوري | اسفنديار منفردزاده | بابك

شبانه
با صدای: احمد شاملو
موسیقی متن: اسفندیار منفردزاده
طراح و نقاشیِ عکس: فرشید مثقالی
محصول :کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان
1351
*تبدیل شده از روی صفحه ی گرام 33 دور - منتشر شده در سال 1355

شبانه - شعر خوانی احمد شاملو با همراهی موسیقی اسفندیار منفردزاده

اسفندیار منفردزاده _موسیقی فیلم

مقدمه‌ي اسفنديار منفردزاده بر شبانه‌ي شاملو

Shabaneh; Ma ra to

شاعر : شهیار قنبری
آهنگساز : اسفندیار منفردزاده

Marde Tanha

ترانه: بین ما هر چی بوده تموم شده | گوگوش 
آهنگ  و تنظیم: اسفندیار منفردزاده
ترانه سرا: شهیار قنبری

گلی که دست تو چیده٬ پیش رومه
هنوزم بادبادک هامون٬ لب بومه
صدای پات می آد از اون سر دالون
می گی خوبی چی چیه٬ وفا کدومه
بین ما هر چی بوده تموم شده
عشق این دوره چه بی دووم شده
دست سردت می گه اون روزا گذشته
دیگه عشق و عاشقی از ما گذشته
می گم آروم بشه دل تنها بمونه
می دونم دورهی این حرف ها گذشته
بین ما هر چی بوده تموم شده
عشق این دوره چه بی دووم شده
دلم اندازهی این ابرا گرفته
عشق تو خنده از این لب ها گرفته
چی بگم هر چی بگم فایده نداره
غم عالم توی قلبم جا گرفته
بین ما هر چی بوده تموم شده
عشق این دوره چه بی دووم شده
کسی که زندگی شو باخته تو نیستی
اون که با رنگ و ریا ساخته تو نیستی
اون منم تنها ترین تنهای دنیا
اون که خوب و بدو نشناخته تو نیستی
بین ما هر چی بوده تموم شده
عشق این دوره چه بی دووم شده


ترانه: بین ما هر چی بوده تموم شده | گوگوش | اسفندیار منفردزاده | شهیار قنبری

"‏سفره رفاقت و رخصت استکان ها از دست "
.
به سادگی همین سفره ، باید این نوا ساخته می شد تا ، استکان ها زیر یکدیگر ، بنشینند . دل به روضه ی این "عرق و ماست و بقیه شم آت آشغال" صفایی دارد .اگر پای این سفره ی درویش ، گریه کرده باشی ، بااین نوا نیز خیسیِ شور، را تجربه می کنی .سینما به این سفره می نازد و ساز به این نوا .موسیقی با "زهی"ها آغاز می شود ، همچنان که رفاقت شان با نم اشک .اما اشک که با خنده می آمیزد ،و یاد گذشته می آید ، تار و سنتور و فلوت آوار می شود . اما ! اما همچنان "زهی "ها ، اشک را می نوازند .گفته اند :"اشک رازی ست " .اما نمی توان با این نوا ، رازداری کرد . راز به پرده می آید در حرکت دستان "اسفندیار منفردزاده".ناگفته ها ، گفته می شود ، اگر دستی برای رخصت گرفتن از استکان اش باشد .آری ! اشک ما بدون این نوا ، رازی ست اما با آن ، ما همه پرده ی سفید می شویم .

قطعه ای انتخابی از موسیقی فیلم "گوزنها" اثر جاویدان مسعود کیمیائی و اسفندیار منفرد زاده

موسیقی متن قیصر ساخته اسفندیار منفردزاده

vandadplaylist

vandadmilani