playlist

SORENA👑

drugi b esm sore na

khash kam

آلبوم گوزن، نقطه‌ عطفی در کارنامه حرفه‌ای علی سورنا است. «مرد تنها» در طول این سال‌ها سعی داشته از موسیقی جریان اصلی فاصله بگیرد و بیشتر به جابجایی مرزهای هنر رپ یا بهتر بگوییم رپ فارسی بپردازد. او نگاهش به هنر را بی هیچ تردیدی بیان می‌کند. این نگاه متفاوت که موجب تمایز او شده است، ارزش مطالعه دارد. جهت‌گیری او در این سال‌ها به سمت ادبیات، یکی از بارزترین ویژگی‌های او بوده که می‌تواند آغازگر جریانی نو در رپ فارسی یا حتی ادبیات فارسی باشد.

مجموعه بلند «گوزن» در ۱۸ اسفندماه سال ۹۹ منتشر شد. این آلبوم رپ، پنجمین آلبوم موسیقی «علی سورنا»‌است که از ۱۸ قطعه تشکیل شده است. «سعید دهقان»، «شمرونی»، «نجوا» و علی سورنا،‌آهنگ‌سازان این مجموعه هستند. تمامی اشعار این مجموعه توسط علی سورنا نوشته و اجرا شده‌اند.

مجموعه «گوزن» در فاصله کمی پس از انتشار توانست در مرکز نگاه‌ها قرار گیرد. سعید دهقان در توئیتی از بازخورد بالای این مجموعه یاد کرده و گفت: «با وجود ابتذال این روزای هنر، هنوز هم هنر آلترناتیو و مفهومی پرمخاطبه…». یکی از بازخوردهای پرتکرار به این مجموعه، ستودن توانایی علی‌ سورنا در شخصیت‌پردازی کاراکترهای گوزن است، تا جایی که اغلب او را به «داستایوفسکی» تشبیه کرده‌اند.

5 - Birahe [Prod. Ali Sorena & Dehghan]

دشت پروانه ها | Dasht Parvaneha

XXXtentacion  , کلام/ رپکن: سورنا
میکس و مسترینگ: شِریک
طراح جلد: شریک

دانلود از چنل تلگرام:
t.me/mcsherik

Dasht Parvaneha

بن - اگه فردا بی من شروع شد
.
 آهنگساز و میکس و مستر : @saeed-dehghan
 جلد : شاهین فالکو
ضبط : کی نیشن
.
گوش دادن در اسپاتیفای
https://open.spotify.com/track/4LFRHTGGQYEYtWp8gArKi8?si=GQlTBQovS_-5BQk4yGVS-g
.
اگه فردا بی من شروع شد
اگه بودی دیدی نبودم
اگه دادی شنیدی همونم
از سیگارت دودی دیدی همونم
اگه بادی درختارو رقصوند
پیچید تو بند و رختا رو رقصوند
خنک شد گونه های خیست
لاله های گوشت
شونه های تیزت
اومدم عطر موهاتو بدزدم
آخرین عکس نگاتو بدزدم
بخند خنده هات خوبه برام
اومدم کوه غماتو بدزدم
تو منو ندیدی و دیدم تورو
از هر مسیری رسیدم تورو
تا همین دیشب تموم عمرمُ توی رویاهام بوسیدم تورو
اگه فردا بی من شروع شد
همون آدم قبلی بمون
با کولی برقص با اهلی بخون
رام نشو وحشی بمون
اگه فردا بی من شروع شد
مثه تموم دیروزای بی من
رام نشو 
اشک نریز 
غصه نخور
قوی بمون
فقط یه دفعه دیگه موهاتو همونقدری کن که دوس داشتمشون
بعدش بازم به میل خودت، از اینم کوتاه ترشون کن
من همون یه تصویرُ شعر نوشتم تا خواب ابد
این یکی ام می کارم تو صخره ی سینم از آغاز ابد

گرمِ بازارِ زمستون
سکه شده کارِ زمستون
سلام ِ خرگوشای چاقو به آدم برفیای بی دماغ برسون
لقمه بگیر واسه بچه ی کار
از آذوغه های فصل شکار
از شونه ی چوبه ی دار یه شرم بردار بگیر جلو قلب تزار
من هرچی بگی کم بلدم، جز غم
هرچی بگی غم بلدم
نفرت ُ خشمم یکم بلدم
چیکار کنم؟! دیدم، غلطم
نشونی ِ کلید ِ زندونِ تنمو میذارم تو آخرین صفحه ی سپید
به پوست رنگیه حیاط دست نزنی، دلِ سیاهِ پاییز زیرِ برگِ بنویس
که فردای بی منو لا چین چینِ دامنِ تماشایی شدنت میرقصی بزن
که امضا حضورِتِ امروزُ نیست، اَ فردا که بودی یه حرفی بزن
گلی که قطار انداخت زیر پل، تو رودخونه خوابِ به موت بزنش
تو غروبت طلوع یه جای دیگه بود، یه دروغِ نابِ اگه خوب بگنش
ریل تنمو پیچ کردی زمین، که خورشیدت کنه مرز و مکان
این نردبونِ افقی میخواست تو غروب بهت برسه، از ترسِ زمان
هی قطار رو سریعتر هل دادمش هی، نسبیتی به دادم نرسید
زمین قورتت داد شب منو برد، اگه فردا کسی صدامم نشنید
اگه فردا بی من شروع شد
داد خیابون ُ من شنیدی
دودِ سیگارتُ من میدیدی
نور نتابونی رو شب میبینیم
قصه نرسیدنِ ما چه خوشکلتره اَ همه ی رسیدنیا
کشیده به خوابِ کنارِ تو زد دست سنگین و زشتِ دیدنیا

Age Farda Bi Man Shoroo Shod [Prod. Saeed Dehghan]

مخلوطی از افکار ۵ساله من و دغدغه هایی که باهام بزرگ شدن
و بخشی از من که تو همون ۵ سال پیش جاموند.
تکه هایی از وجودم که به نظم شدن و در قالب این مجموعه ارائه ميشه.

Teke E Az Man

Falaki

Haji ft FDE

توجه* تمامی کار ها غیر رسمی بوده و به صورت دزدی از سایت ها پخش* شده است در صورت عدم تمایل گوش نکنید


شاه و سرباز

یه شبگرد کوری پاشید 
خونه ی بیچاره 
مردم از دم 
چشما رو بستن 
صب کن 
یه نفر توی اون جمع دید اون شبگردو 
جلوتر رفت 
ترسیدن 
یه طرف شاهرگو زد رفت بعد 
زیر آدما موند یه جنازه لالو بی حرکت 
یه رخداده که همه حواسا پرتن 
فقط نشستنو تماشا کردن 
اشک ریختن تماشا کردن 
اشک ریختن تماشا کردن 
یه سری کشیدن از تیر اون شب 
یه سری هم گم شدن لای بهمن 
مادر برابر جنازه ایستاد 
ایمان داشت میخندید 
میگفت فرزندم نیست 
توی سینه ها میگفت 
میخندید 


یه شب 
گرده کوری پاشید 
خونه ی بیچاره مردم 
از دم چشمارو بستن 
صب کن 
یه نفر توی اون جمع دید اون شب 
گرد و جلوتر رفت 
ترسیدن 
یه طرف شاه رگو زد رفت 
وزیر آدما موند یه جنازه لال ُ بی حرکت 
یه رُخ، داده که همه حواسا پرتن 
فقط نشستنو تماشا کردن 
اشک ریختن تماشا کردن 
اشک ریختن تماشا کردن 
یه سری کشیدن از تیر اون شب 
یه سری هم گم شدن لای بهمن 
ما 
در برابر جنازه 
ایستادیم 
آن داشت میخندید 
میگفت فرضاً 
دَم نیست 
توی سینه ها 
میگفت 
میخندید 
میخندید 
میخندید


Ali Sorena - Shah O Sarbaz

Ali Sorena_Marde Tanha_2012
#alisorena #sorena #rap #hiphop

ما کلی زجر کشیدیم کلی سختی میدونم
اما همین سختیا بوده که الان میتونیم بگیم مَردیم
این خیلی خوبه
ما هیپ هاپیا هممون شکل همیم
واسه ما میکروفون یه دنیا عشقه
میدونی پسر؟
اما این روزگار گَنده ما باش میجنگیم
اونقدی که حتی شکستش بدیم

چه روزگار سردی لحظات گند و غمگین 
پشت هم به صف شدن و حاضرن با شمشیر 
این قلب منو جر بدن اما ترس تو من نیست
من 8 سالم بود اخرین باز ترسیدم از لنگی 
لاستیک دوچرخم چون ندادم ترجیح 
که پشت چرخ بعدی باشم اما باختم مشتی
چه میشه کرد حرفی نمیشه زد وقتی 
باشه هر چی کشکی باشه هر کی هر کی 
درویش قسم به تار موت قسم به آبروت
قسم به روزایی که پر از فقر و ساده بود
قسم به كشكول و تبر زینت لای پوست
قسم به عصای درمونده ی گدای کور
تو مرامم این نبود شاد باشم دوست غمگین این نبود
با این که اندازه کافی زندگیـم شیرین نبود
خنجرم تو جیب نبود نامردی رو خوب دیدم 
اما تو وجود خستم نیس هنوز
ترس حتی از هر گنده لات شاخی نیس عمو
من تو کثافت جنگم ترس درگیری نمومد 
تو قلبم قسم به تو درویش که هیشکی اهل شر نی 
وقتی سگ شم حتی اگه بالا بودم زور روی زیریم نبود
اونقدی که مشت خوردم خون توی بینیم نموند
قسم به تو درویش که اهل دردسر نیستم اما دست تقدیر
آرزومو نشنید و پام تو جاده لغزید
پس حق داری که بزنی تو چشای من زل
اما محاله که بشم توی راه شب گم
این خیابونا یه عمر جفت من و کفشمن 
من از برم شاهراها و کوچه های تنگو


زندگی هیپ هاپی 
بدون حد و مرز بدون ترس انتهای رنگ شب
زندگی هیپ هاپی
زندگی چند تا مرد تو عمق درد اما سربلند بازم


همه دور وریام می گفتن نرم سراغ شب 
نرم تو راه خلاف و نشم مچاله تر
نشستن گفتن از هر زیر و بم تو زندگی 
اما خودم پرم بگین من از کجا بگم هان؟
از شب به شب بیدار نخ به نخ سیگار لب به لب لیوان
الکل سر به سر میذاشت با من
خط کج زیاد تو راه راست من می کاشت
اما خواستم در بیام ازنگاه به سختیا
از بیست و یک سال حسرت بیست و یک سال دردم
تلخی های شهرم بیست و یک سال جنگم
درد پشت و خنجر زخم مشت تو فکم
سه تا كارد رو دستم استرس تو مغزم
از مرگ باورام تنگ شدن جا برام 
قتل خواهرام برادرام نفرینای شاهرگام
تو هر غروبی با اذان یه درد بد تو سینه یه درد لاعلاج
از نیازی که یه ادم آس وپاس به خون داشت
من سرباز قماری بودم که آس و شاه نشون داشت
بی بی ام تو این قمار داشت حکم مادرم و
هیپ هاپ لعنتی شد زندگی و باورم


زندگی هیپ هاپی 
بدون حد و مرز بدون ترس انتهای رنگ شب
زندگی هیپ هاپی
زندگی چند تا مرد تو عمق درد اما سربلند بازهم 


همه ی بازیکنا به صفشین که شروع شده بازی 
محاله محاله حالا خالی بشه باطری 
حالا که به گوش توام صابون من ماسید 
باهاش حال کردی من داغونتم داشی
بیست و هفت فروردین 69 یه جایی 
افتاد اتفاقی یه اتفاق خاصی 
مامان من زایید یه گوله ی آتیش
آتیشی که از اولش رو قانونا شاشید
برگرفته از کتاب قاتلای جانی
فهمید که خیابونا جای بچه ها نی
اما باز دید بچه ها که پر می کنن لاتی
این به بعد چه خونایی که رو زمینا پاشید 
این به بعد چه پولایی که تو قمارا خوابید
این به بعد می فهمی که باید حقو چاپید
باید پول پس گرفت هر چند که باشه ناچیز
پسر چه حالی داره زندگی هیپ هاپی


زندگی هیپ هاپی
 
بدون حد و مرز بدون ترس انتهای رنگ شب

زندگی هیپ هاپی

زندگی چند تا مرد تو عمق درد اما سربلند بازم

Zendegi Hip Hopi

خواننده: https://www.instagram.com/keeynaaz
ویدیو اصلی: https://www.instagram.com/p/BfTLNlLBXl1/

کِی‌ناز - منم یه روز میرم یه جا که مردمش اهل حالن

Falaki - Ben [Prod. Motreb]

Kavir - Unrelease

Sinam Jere Yaghate

[ MusicMa.Ir ]

Ali Sorena-Gonjeshgaka-orginal

sornamusic.ir

Ali Sorena - Sorate Gozare Omr(320)

Ali Sorena - Koodaki -(320)

Ali Sorena - Kalagh Par -(320)

Jayi Be Esme Azadi

Gorbe

غرق تو تباهی / معلق بی فردا 
من نشستم پشت ارابه ی  مرگم 
شلاقم از جنس آتیش /جاده ها پر از سرب 
از آهن اسبم 
با درد که بی انتها شدیده 
یه بی راهه از تو جاده ها رمیده بود 
دستمو کردم تو سیاهی فهمیدم 
مرز بین دیدن و بلعیدن پدیده رو 
تا بوفالو ها گذشتن از کنارم این 
بی راهه های پر از سنگ و لاخ
شکستن استخون چرخ ارابه رو 
اما ادامه می داد اسب آهنی
لخته لخته جون/ هوای کدر 
زرد زرد نور / بعد مه 
تنفس جرم /آبشار خون 
رو ریه ی ترکیده ی زمین سرنگون 
گذشت تا تالار اول ...
بازار پرچما و کارزار و خطر و تباهی 
خوک خوک رو می درید 
پوک استخون مرده ها / زیر سم اسبم خورد می شد هر کنار 
خوک ها ی سیر دست ها رو جفت چشا / می ریزن اشک سوگ بالا سر کشته ها 
افسار کشیدم سرعتم شه کم / شیهه رو شنیدن و زل زدن به من 
....
حمله می کنن بهم / گیر می کنم تو شن 
می زنم شلاق و / می کنم هی
ارابه در نمیاد فرو می رم بین شن 
نزدیک شد خر و  خر / تا در اومد از تو چاله اسب آهنی 
به سمت تالار دوم ...
گله ی گرازا ی گنگ/ همون تالار زندگی که با سایه پر شد 
نفس کشیدیم دالان جرم رو 
راه رو بسته صخره / گله حاضره به حمله / گرازا دسته دسته / بعد فریاد حرکت 
می زنن به گرد راه / تو خط صاف 
با شعار جنگ تا افتخار ..
جنگ جنگ خون حط صاف/ سنگ از تو صخره می شد پرتاب 
لنگ لنگ گرازا به پیش / اونا حتی ندیدن اطرافشون رو 
گرازا ندیدن کجا می رن اونقدر/ غرق بودن که حتی سوالی نموند 
دونه دونه می خوردن تو صخره / صخره ها ریختن اما گرازی نموند 
رسید به تالار سوم ...
تالار عشق 
بدون چشم 
تیکه پاره آش و لاش 
آواز سحر می خوندم..
فریاد کشیدم به پیش بی نقاب 
اسبم پاشو کشید روی خاک 
ادامه رو پیاده میرم..
پشتم گلهای مرده / پیش گیر خار..
بعیده این مهیب جا بشه اصلا/ تو و  کلمه ها جاکش رنجن 
تو و کل این تابشت از دم / وقتی که رسیدن ارضا بشه طنزن 
اما با این همه از خودت پر کن / من سوز تو رو خوب می شناسم اوه اوه اوه ... 
بدون تو جسارت می خشکه / منو برم دار تا لباسم بیفته... 
اِاِاِنگار افتادم از ارتفاع
چشمامو باز کردم معلقم تو هوا 
نمی دونم تا کجا 
قراره ادامه بدم به این اضطراب 
عشق بوسه ی خون بود 
این تالار تا ابد لوپ سقوطه 
واسه ادامه ی جنگ/ رسید اسب آهنی و ارابه ی مرگ 
غرق تو تباهی /معلق بی فردا / من نشستم پشت ارابه ی مرگم 
شلاقم از جنس آتیش /جاده ها پر از سرب / از آهنه اسبم 
با درد که بی انتها شدیده / یه بی راهه از تو جاده ها رمیده بود 
دستمو کردم تو سیاهی فهمیدم / مرز بین دیدن و بلعیدن پدیده رو

Gavazn

Harkat (Arrabeye Marg) [Prod. Dehghan]

صحنه ی اول 
تو راسته ی بازار ماهی فروشا / غروب شلوغ بندر / ازدحام داد و ستد / عربده های بلند یه شهر 
مرطوب، شرجی / غرق عرق مردان یه سرزمین پر از رعشه و جنگ 
تو عرصه ی تنگ از همدیگه ..
یه تور سید جمعی / با اتصال مردن 
گره های فردی / از افتخار محکم 
و شکار و طعمه ان / گره های شل تر 
تو راسته ی بازار ماهی فروشا که صیاد و شکار هر دو یه لقمه ان 
ناخدا جلال /رئیس بزرگ بازار 
ترس ماهی گیرا / دستاش همیشه بوده یه اخطار 
عصبانی پر فریاد / عصبانی بود و عزادار 
سیاه بود از زخم / داد زد بیا تو اسد..
ناخدا جلال :
به تو نگفته بودم که مرزاتو بپا ؟
ول کردی که چی چاهتو داری دریا رو چه کار ؟
گفتم بگیر قلابو بکش دستاتو کنار از تور 
یادته گفتم بگیر دستاتو کنار و الا میذارم دستاتو کنار 
اسد:
جلال خلافم نگو
غلافم نکن 
اون چاه کوچیکه 
خواستم باشم کفافم نبود 
تازه چطور /به ما حرام به تو واجبه کی / دریا سند گرفته اصلا / کی شیش دانگش رو داده به تو ؟
ناخدا جلال:
اسد ....
این دریا ناموسته / کوری از نور فانوسته / کوری هنوز به والله / هنوز زبونت جاسوسته 
کور می کنید صحرا رو از رسیدن به ساحل فردا / میوه ی کوسه است سوغاتتون اگه بگیرید درخت دریا رو 
راوی :
اسد بی تاب و قرار دید واسه ادامه هیچ  راهی نداره 
اسد:
تو خفه شو راوی کی بی تاب و قراره ؟
این قصه بین ما و جلاله 
جلال دریا تو غروب فقره / همه خوندن سرود غرق 
چطور بگم به مردم دروغ برگ / بگم به دریا دروغ سد ؟
یه قلاب دادی دست ما / میگی از چاه بگیرید غذا
باز کن این بن بست لا مذهب را رو 
ما یاد می گیریم شنا رو /می کشیم همه کوسه ها رو 
سیاه کردی روز ما رو جلال 
ناخدا جلال :
اسد...
نمی بینی آماج حمله ی کوسه رو ؟
پاداش بدیم به دندونای تیز ؟
ساحل رو بدیم به تاراج؟
تو چه می دونی که پهن کردی تورت رو 
همه رو هم که خبر کردی 
اون راوی کی بود که قطع کردی بحث رو 
یه لحظه با کی صحبت کردی اسد؟
راوی :
من خالقتونم 
اسد:
خالق ما ؟ 
جلال این دیوانه که پا سفت کرده به قتل ما واسه ادامه ی شعر جدید رو بکش تا که وا بشه دریا ..
راوی :
یعنی من عاملم؟
ناخدا جلال و اسد :
بله خودتی عامل ما 
میندازیمت توی دریا خودت رو آماده بکن واسه شنا..

صحنه ی دوم
دست و پا می زنم تو این دریا ی بی ساحل / نمی دونم کجامو ساحل از کدوم راهه؟
نگه می دارم باز چشمای بی جونمو / من تو این دریای بزرگ شنا نمی دونم 

صحنه ی سوم
 تاره و تار
تاره و تار 
تاره و تار
تصویرا پشت غبار 
یه بچه فشار میده سینه امو آب می زنه بیرون از دهنم
با گیجی و مات 
می گم تو کی هستی ؟
میگه حصار بعد میره کنار 
پا میشم می بینم زیر چشاش کبوده 
یه قلاب توی کیفشه باهاش 
میره به سمت مرداب 
می پرسم اسم تو چی بود ؟ 
دوباره میگه حصار
من بچه ی اسدم / پدرم به جرم فتح دریا / دستاش موند توی دست جلاد ..
کیفشو وا می کنه میگه نگاه کن / دستاش هنوزم همرامه / تنها دلیل نفس هامه 
پا می شه پاهاشو می ده به راه / میگم کجا؟
میگه مرداب
میرم دنبالش..

Nakhoda Jelal [Prod. Dehghan]

صحنه ی اول
تو اون سالها بیابونی بود تو خاکه های داراب / بیابونی بی آب و علف 
تموم چشمه های جوشان آب تلف شد ..
جوونه ها قبل رسیدن به باغ / آروم می رفتن توی قصه خواب
کسی نموند جز چند خانوار / که بعد کلی کار کندن چند چاه آب
در کنار هم زندگی رو کردن آغاز /صبح کار و شخم شب دعا و آواز
بعد مدتی کارگر شد دعاها و زمینشون بارور شد ..
خرما، سیب، بادام کوچک / شدن آغاز بازار کوچک 
کشت پنبه نخ ریسندگی / روسری پوشیه تا شال کوچک
بابا باد و ننه صحرا توی اون فصل ها ازدواج کردن 
مدتی گذشت صحرا مادر شد یه دختر کوچیک اسمش رو گذاشت مریم 
مریم بزرگ شد با دار و قالی / همیشه افسرده و تار و خالی 
غمگین می پرسید از مادرش صحرا / که توی کل دنیا همین داراب رو داریم ؟
این سوال بود توی فکر مریم / توی داراب نبود به شکل مریم 
مگه انتهای رویا دارابه؟ 
همه فکر می کنن دنیا داربه .
صحنه ی دوم
گذشت و کارگر شد / کشت پنبه نخ ریسی بارور شد 
کدخدا با فکر صادرات پارچه/ دستور داد بکنن باز مرز رو
کم کم دهات دیلاق تالاب / تبدیل شد به ییلاق داراب
مالکین اطراف با خریدن ملک و زمین / شدن هم پیمان داراب
چکاد قد بلند فریبنده/ پسر یکی از ملاکین کوهستان 
حسادت پسر های توی داراب/ و حسرت دخترای زیر پوشیه 
آخرای هفته تو تعطیلات کوه/ توی داراب در حال گشتن بود 
اهل بیرون این کوی و برزن / شاید بهترین پاسخ سوال مریم بود 
چرا قدتون بلنده ؟ چرا نگاهتون با ما پر از فرقه ؟
چی شد که شدید مسافر داراب ؟ چی میگذره پشت کوه مجاور داراب؟
چکاد تو این گستره تنهاست / درگیر مریم شد و لکنت حرفاش 
بین این عشق یه دره فاصله است / بین پسر کوهستان و دختر صحرا 
نزدیک مریم می کشه نفس / شرم دختر رو می کشه عقب 
مریم تو فکرش با تکفیر کدخدا/ به دور پرنده ی عشق می کشه قفس 
هر روز همین بود پاشو پس می کشید / چکاد نقشه ای از هوس می کشید 
یا میای با من سمت کوه های کولی وش / یا به کدخدا می گم دارم مو های بریده ات رو 
مریم ترسید تو دست های زنجیر / گفت یه بازنده ام تو دست های تقدیر 
مو ج مو های بیرون از پوشیه / یعنی جزر و مد دریای تکفیر 
فردا تو بازار یه جنجال خون / راه افتاده بود تو چنگال شوم 
خبر بی عفتی دختر صحرا / چکاد ایستاد با چند تار مو..
قلب مریم یه گوشه چکید / رکاب زخمیه خون نگین
بعد تکفیر داراب / واسه مدتی خونه نشین شد 
ننه صحرا غم تو نگاش بود / می گفت این ننگ باید از ما جدا شه 
مادر نگام کن دامن من پاکه / اون موهای من نبود / موها م سر جاشه 
موهام سر جاشه 

صحنه ی سوم  
تا که یک روز داراب رو صدا کرد 
عزادارارو نگاه کرد 
شالش رو برداشت 
از حجابش دفاع کرد 
قصه به اونجا رسید که داراب با حیرت 
این گستاخی رو نگاه کرد 
دوباره تکفیر رو امضا کرد

Daar (Dastane Maryam) [Prod. Dehghan]

بخش اول 
آغاز قصه ی تلخ/ این بیماری همیشه مثل یه صحنه/ توی صورتمه
این که زندگی جنگه  و بگیر به چنگ اگه جایی رو می خوای 
قدرت اگه فردایی رو می خوای 
قصه ی درد مشترک تموم ترک های جامعه 
واسه نگاهی که انقدر کدر و تلخه 
یه لحظه بکن مجسم این جنگ رو / موفقیت یعنی قلبت رو کم کن 
می شکنیم تا راه هست مریضیم / پیش یعنی بالا پس یعنی زیر نقطه 
زندگی تو شعبده بازی  قدرت /آواز نداره زبون لکنت 
بیا پیک بزنیم با جرئت / هنوز باهات دارم صحبت 
چند سالی هست که با غم می خونم / اونا که منو دنبال کردن می دونن 
روزای کمی بود که رنگی بودم / زخمی شدم وقتی جنگ پیش اومد 
چقدر انسانی بود / از هر شکل یا هر چی تنت داری / یا کفشت / برسه تو دستت حقت 
حتی وقتی می گن نمی تونه شهرستانی 
رپ کردم واسه هدف بهترم / درجه یک امروز درجه یک ترم 
این واسه اونا که نسخ شعرمن / ادبیات بی ادب شعر بلد 
همه گنده هاتون هول سحرم شدن / وقتی کوبیدم قلم زنده امو تو هیپ هاپ 
زمان گفت می رم / منم فقط نوشتم 

همخوان 
هنو خونه ام تو کوله ام 
هنو کلی قدم تو کوله ام
هنو دستای قطع تو کو له ام 
هنو موی بلند تو کوله ام 
من مسافر زندگی ام اما 
هنو مردن تو کوله ام 
ولی باید زندگی کرد 
ولی باید زندگی کرد 

بخش دوم  
رشد کردم ولی فهمیدم باید یا خود کشی بکنم یا کشته بشم 
واسه امثال من یا جنگه یا مرگ اینو زد تو صورتم رخ گشنه ی شهرم 
یه زمینی که پوست نداره / زخم خونواده ی شب که روز نداره 
دیدم وطنتون نفوذ نداره / تو سر کسی که اتاقشو دوست نداره 
زخم ریزش آغاز جهش / یعنی گریز از مرکز و ناز مکش 
همه می شیم پاره تهش / بین دو کش آواره تهش 
دیگه آینه حسابی می بینه تنهام / فکر کردم به جون خونه می شینه حرفام 
اما کشیده شدم به سمت جلو /تا که بفهمم چی می گن ترسام 
گفتم هدفتو نطفه اش رو بکار / یا که واسه خونه اتون قدرت رو بخواه
شوخی نکن با خودت خسته شدی دیگه/ یه کلام نمی تونم نقطه اشو بزار 
یه طرف ساحل و سوختگی بود که پر شیرجه ی نزده و کوفتگی بود 
یه طرف یه دریای بزرگ که چشم توی چشمم دوخته می دوختم 
چشم 
ساحل رو زدم تو سینه ام / خسارت دریا رو دادم بره 
موندم روی جفت پاهام/ این دومی رو هم محاله یادم بره 
اشک ریختم رو خاک روحم/ دیدم حالم گله 
همون خونه ای که یه روزی بود انتخابم/ امروز فقط توش یه رباتم ولش...

همخوان 
هنو خونه ام تو کوله ام 
هنو کلی قدم تو کوله ام
هنو دستای قطع تو کو له ام 
هنو موی بلند تو کوله ام 
من مسافر زندگی ام اما 
هنو مردن تو کوله ام 
ولی باید زندگی کرد 
ولی باید زندگی کرد 

بخش سوم
منو خونه جور شدیم هر جور شده / رفتم تو خودم اونم رفت تو خودش 
کسی که پل بشه میون شکاف / یعنی باید بگذره از رو خودش 
مبارزه واژه ی من بود اصلا / نمی رفت بیرون هیچ جور از تو سرم 
من زندگی ام بیشتر از هیکلمه / والا خالشو می کوبیدم رو تنم 
دیدم ذهنم تو اتاق ایستاده/ که همه دیوارا غیر قاب هیچ کاره ان 
من اون کوچه رو ترک می کنم اما / اون کوچه هنوز سر جاش ایستاده 
معنا نمیده سکونت ولی تو جهان نمیشه دروغ کرد / اگه زمان بگیره عفونت از مکان نمی شه عبور کرد
ما هر دو میگیم زخم از ته دل / اما فرق داره من زیر ضربدره اسمم
تو انگشت رفت زیر پاشنه ی کفشت / من آدم افتاد تو دفتر شعرم 
هنوز رخ بی نقاب تو حجاب نمی ره لختیه باد / شعر من همین افتادناست / مهم نی چی دنیای تخمی بخواد
من دیوار بلند پشت خونه که می گرفت جلو نور آزاد رو ندیدم / رل سایه ها آزارم داد کارگردان این تاتر رو ندیدم 
موی رهای  آزادی رو قیچی قدرت گرفت از من و ما / به غیر اشک های درخت تصویر باد رو ندیدم

همخوان 
هنو خونه ام تو کوله ام 
هنو کلی قدم تو کوله ام
هنو دستای قطع تو کو له ام 
هنو موی بلند تو کوله ام 
من مسافر زندگی ام اما 
هنو مردن تو کوله ام 
ولی باید زندگی کرد 
ولی باید زندگی کرد 
...

Goriz Az Markaz ... [Prod. Dehghan]

صحنه ی اول 
باد پیچید تو مزرعه ی گندم / پشت زمینای خونه ی پدربزرگ 
اینجا کویره /گرم، خشک، سخت ،بزرگ 
گفتم یادته نواختی برامون/ با گندما سوت سوتک ساختی برامون 
اومد یادم اومد یادش و ساخت / سوت سوتک رو بازم نواخت 
بازم نواخت ...
 بادم نواخت..
گندما می رقصیدن...
 اون بازم نواخت
پشت به من بود ...وقتی برگشت دیدم ... چشمهاش درخشیدن .... 
ولی بازم نواخت ..
زندگی گاهی ورم می کنه / سعی کن آروم باش و متین 
سقوط کن به عمق رها شو  / مثل نفس های عمیق 
رهایی فرار نیست پشت هر گره / یه شیوه ی مبارزه است 
این رو به رو شدن یعنی لمس واقعیت / و فراری از پناهگاه متنفره
باد پیچید تو مزرعه ی گندم / گرم شدم من همه ی سرد رو 
ایستادم احساس از حضوم گذشت / اشک درد رو شست غروبم شکست 
باد پیچید تو مزرعه ی گندم / آزاد شدم من همه ی درد رو 
مرحم گذاشت رو زخم های بازم / ورودم به قعر .. سقوطم به زخم 

همخوان
این منم یه انسان سخت که دنبال صحنه می گرده 
جاری تو پهنای مرگ .. گرچه می ترسه 
بدون لحظه ای وقفه به سمت آینده 
اون گلوله ای که می شه شلیک هرگز به اسلحه بر نمی گرده 

صحنه ی دوم
در انتهای هر زمستان که دست ها و ساقه ها غروب می کند 
آخرین انار دنیا به روی سنگ فرشی از جنس خون غروب می کند 
در انتهای این تباهی /  انتهای این هوای بد 
  انتهای کوچه های یاس / بن بست ها غروب می کند 
در انتهای تن جان غروب می کند / در انتهای شب جهان غروب می کند 
در انتهای فقر نان غروب می کند / و در انتهای آخرین رعد و آخرین ستاره آسمان غروب می کند 
و باران غروب می کند .....
سواران غروب می کند 
نامداران غروب می کند 
تیر های چوبی از روی شونه های بردگان غروب می کند 
در این سراسر غرق تباهی آفتاب و آفتابگردان
و مزرعه های سرگردان غروب می کند 
اینجا که فواره ها جعل آبند 
آبشاران غروب می کند 
مثل تو که آخرین بند سرخ قامتت
به روی بومی از خیابان غروب می کند 
خیابان غروب می کند 
..
همخوان
این منم یه انسان سخت که دنبال صحنه می گرده 
جاری تو پهنای مرگ .. گرچه می ترسه 
بدون لحظه ای وقفه به سمت آینده 
اون گلوله ای که می شه شلیک هرگز به اسلحه بر نمی گرده 
....

Baad Pichid Too Mazra`eye Gandom [Prod. Shemrooni]

Check out Inappropriate on #Telegram
https://t.me/Inappropriate1