Name: داریوش رفیعی/غبار Dariush Rafiee //GHOBAR by Mirzareza.Rahimi
Duration: 13 min 2 s
Description: سپاس از آقایون فدوی و شیرخدایی که برای نشر این اثر مارا همراهی کردند

تصنیف دشتی (چه شود گر فکنی)
اصغر خان تجلی
اثر کلنل علینقی وزیری

چه شود گر فکنی بر من مسکین نگهی
تو مهی بر آسمانی و منم خار رهی
روی خویش از عاشقان جانا مکن هرگز نهان
نور ماه از آسمان تابد بر اطراف جهان
به دست تو تیر جفاست ای صنم
نشانه ی تیر تو کیست آن منم
نخواهم از دام تو رَست بی خطر
دمی بر این بسته ی دام کن نظر
ای گلعذارم ، بردی قرارم، دست از تو هرگز من برندارم
با همه جور تو من در ره دیگر نروم
بسته ام در دام صیاد که دگر من نشوم
چون کنون از جان خود من شسته ام دست ای حبیب
کی مرا بیمی بود از جور و از کید رقیب
گذشته در راه تو موج از سرم
بگو کز این پرده که روی آورم
خوش آن که اندر ره دوست جان دهد
به راه عشق آنچه نکوست آن دهد
آن روی مهوش، آن موی دلکش، یکباره افکند بر جانم آتش

حسین گل گلاب

Tasnif Che Shavad kolonel vaziri تصنیف دشتی (چه شود گر فکنی) اصغر خان تجلی اثر کلنل علینقی وزیری

سپاس از آقایون فدوی و شیرخدایی که برای نشر این اثر مارا همراهی کردند

داریوش رفیعی/غبار Dariush Rafiee //GHOBAR

گیلکی
بوشُم تالار جُر، می یارَکِ وَر (رفتم بالای تالار، کنار یارم)
ایتا دستمال بِنَم یارِ زیرِ سر (زیر سر یار یک پارچه گذاشتم)
ایجا یارِ کی گه از من نرنجان (یک لحظه یارم میگه از من ناراحت نباش)
بخواب بی ناز بَمُم تی ورجا ( “گفتم:” لوس نشو! بخواب! اومدم کنارت) 
فارسی
شوخ و شَنگ ام
شنگِ یارم
نازنینم، گل و زارم، سر به قدم، نو بهارم
گیلکی
بیا بیشیم کوه (بیا به کوه برویم)
گول بیچین تو (تو گُل بچینی)
بوکونیم بو (با هم ببوایمش)
دانه، دانه (شاخه شاخه)
ابرو کمان، سیا چومان (ابرو کمان و چشم سیاه من)
سیا زلفان، بزن شانه ( مو های سیاه ات را شانه بزن)

موسلمانان سلام (مسلمان ها سلام)
بمو به یک بار غمِ پِرُ، غمِ مارُ و غم یار
همه غم ایطرف، تا که هست غمِ یار
شب و روز گریه و زاری می کار

لب رودخان بوشُم آبی بنوشم (کنار رودخانه رفتم آبی بنوشم)
صدای کرجی بان بُمُ بگوشم (صدای قایقران به گوشم رسید)
الهی کرجی بان تو کَر نیبی لال (امیدوارم قایقران تو کَر و لال نشوی)
تاودایی مرا به فکر و خیال (مرا به فکر و خیال دوباره انداختی)
فارسی
شوخ و شَنگ ام
شنگِ یارم
نازنینم، گل و زارم، سر به قدم، نو بهارم
گیلکی
بیا بیشیم کوه (بیا به کوه برویم)
گول بیچین تو (تو گُل بچینی)
بوکونیم بو (با هم ببوایمش)
دانه، دانه (شاخه شاخه)
ابرو کمان، سیا چومان (ابرو کمان و چشم سیاه من)
سیا زلفان، بزن شانه ( مو های سیاه ات را شانه بزن)

کرجی بان  از احمد عاشورپور

چو مرغ شب خواندی و رفتی 
دلم را لرزاندی و رفتی 

شنیدی غوغای طوفان را 
زخواندن وا ماندی و رفتی 

به باغ قصه به دشت خواب 
به راه شیرین پرمهتاب 

مثل روح آزرده ی مرداب 
دلم را لرزاندی و رفتی 

چو مرغ شب خواندی و رفتی 
تو اشک سرد زمستان را 

چو باران افشاندی و رفتی 
چو مرغ شب خواندی و رفتی

مرغ شب

ماهی و گربه - گروه پالت

▨ نام شعر: خدا کند انگورها برسند
▨ شاعر: الیاس علوی
▨ با صدای: ئاگر گداری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــ
خدا كند انگورها برسند!
جهان مست شود
تلوتلو بخورند خیابان‌ها
به شانه‌ی هم بزنند
رییس‌جمهورها و گداها

مرزها مست شوند
و محمّدعلی بعد از ۱۷ سال مادرش را ببیند
و آمنه بعد از ۱۷ سال، {چین‌های پیشانی} كودكش را لمس كند.

خدا كند انگورها برسند!
آمودریا زیباترین پسرانش را بالا بیاورد
هندوكش دخترانش را آزاد كند.

برای لحظه‌ای
تفنگ‌ها یادشان برود دریدن را
كاردها یادشان برود بریدن را
قلم‌ها «آتش» را
«آتش‌بس» بنویسند.

خدا كند كوه‌ها به هم برسند
دریا چنگ بزند به آسمان،
ماهش را بدزدد
به میخانه‌ شوند پلنگ‌ها با آهوها.

خدا كند مستی به اشیاء سرایت كند
پنجره‌‌ها
دیوارها را بشكنند
و
تو
همچنانكه یارت را تنگ می‌بوسی
مرا نیز به یاد بیاوری.

محبوب من!
محبوب دور افتاده‌ی من!
با من بزن پیاله‌ای دیگر
به سلامتی باغ‌های سرشارِ {معلق} انگور
▨
الیاس علوی
ـــــــــــــــ
پی‌نوشت دوم: متن شعر منطبق بر خوانش شاعر است و با نسخه‌ی چاپ شده در کتاب، تفاوت‌هایی دارد. شکل مکتوب شعر‌، در داخل آکولاد {} آمده است.

الیاس علوی | خدا کند انگورها برسند

أنا و القمر - فايزة أحمد

نامه‌های گمشده | بنـــان

ترانه: عبدالله الفت
آهنگ: عبدالله جهان‌پناه

داریوش رفیعی/غبار Dariush Rafiee //GHOBAR

Mirzareza.Rahimi

Related tracks