Hanolii

Voice

http://www.gooshe.net/kiarostami/
عباس کیارستمی کسی بود که خیلی از ما شاگردش بودیم. از بقیه «استادان» چیزی یاد نگرفتیم، او هم علاقه‌ای به استاد خطاب شدن نداشت البته. وقتی بقیه داشتند مشکلات جهان را حل می‌کردند او فیلم‌های ساده می‌ساخت و گاهی نصفه‌شب‌ها امکان استفاده از میز تدوین را پیدا می‌کرد که معمولا در اختیار فیلمسازها و سوژه‌های «مهم‌تر» از نعمت‌زاده و دفتر مشق دوستش بود.
آرام و بی‌آزار و بی‌هیاهو کارش را می‌کرد تا سروکارش مثل خیلی از پدران ما به دارو و درمان و بیمارستان کشید و رفت... 
به یاد عباس کیارستمی دو آهنگ از فیلم «طعم گیلاس» بشنوید که هم فیلم و هم آهنگ‌ها از مرگ و زندگی می‌گویند و همینطور فیلم ده که از موسیقی انیمیشن آدم‌برفی استفاده کرده بود. بخش‌هایی از موسیقی خانه دوست کجاست و زیر درختان زیتون و مثل یک عاشق را هم بشنوید

به یاد عباس کیارستمی؛ گرگی در کمین

صدا..

Deklamation

شعر

Abbas Kiarostami's Sound In 76 Minutes And 15 Seconds With Abbas Kiarostami

Nostalgia !

از کتاب گویای "یک عاشقانه ی آرام" نادر ابراهیمی به روایت پیام دهکردی و آهنگسازی کریستف رضاعی
نشر از: نوین کتاب گویا

عسلِ اصل - یک عاشقانه ی آرام

بیش از اینها ، آه ، آری
بیش از اینها میتوان خاموش ماند

عروسک کوکی - شعر و صدای فروغ فرخزاد

تارا تیبا - پاییز

نویسنده: یزمینا خدرا

ترجمه: سپیده نظری

انتشارات: ترانه 

حمله / ۱

ـ ساعت چنده ؟
ـ شما که خودتون ساعت دارین
ـ گفتم شاید عقب مونده باشه ... از یازده گذشته ؛ نه ؟
ـ یازده و نیمه
ـ .... نیومد

شب‌های روشن - نیومد

About Elly - Soundtrack

Moriarty-Jimmy

Anathema-one last goodbye-amrc

Cimarosa Concerto - Allegro Giusto

روایت صوتی قصه ی «آهـــو و پرنـــده هـــا»
قصه ای  به یادگار از «نـــیما یوشـــیـــج» 
 راوی: بـهروز وثــــــوقــــی
موسیقی :اسفـــندیار منــــفردزاده
ضبط در استویوی خانگی اسفندیار منفردزاده
اسفندیار منفردزاده در سال 1993 دست به کار ساخت موسیقی متن برای روایت صوتی قصه های "شنگول و منگول" و "سنگ صبور" به‌روایت "صادق هدایت"،"ملخک" به‌روایت "احمد شاملو" ، و"آهو و پرنده" به روایت "نیما یوشیج" شد . او این قصه ها را با صدای "بهروز وثوقی" و همراهی"مرتضی میرآفتابی" ضبط کرد و در آمریکا و در شکل نوار کاست منتشر کرد.

روایت صوتی ِ قصه ی کودکانه ی آهـــو و پرنـــده هـــا

شعر : سیدعلی صالحی - با صدای خسرو شکیبایی
تا یادم نرفته است بنویسم 
حوالیِ خوابهای ما سالِ پربارانی بود 
می‌دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازه‌ی باز نیامدن است 
اما تو لااقل، حتی هر وهله، گاهی، هر از گاهی 
ببین انعکاس تبسم رویا 
شبیه شمایل شقایق نیست! 
راستی خبرت بدهم 
خواب دیده‌ام خانه‌ئی خریده‌ام 
بی‌پرده، بی‌پنجره، بی‌در، بی‌دیوار ... هی بخند!

حال همە ما خوب است - سيد على صالحى

صدایِ سکوت
موسیقی: بداهه نوازی ِ تار در حال و هوای غزل - ابراهیم پوستین چی - بهار ۹۵ (۲۰۱۶)
شعر: یاسمن عقیلی - زمستان ۸۶ (۲۰۰۸)
و کلام: بهار ۹۵ (۲۰۱۶)
...................................................................................
Târ Improvisation: Ebrahim Poustinchi
Poetry and Voice: Yasaman Aghili  
...................................................................................
عاشق نمی شوی که بر من ِ مسکین نظر کنی
گاهی به شوق ِ نگاه من اگر شد سفر کنی
بیچاره منی که پی ات باز بی خبر شده ام
آزاده تویی که بی سبب عمری گذر کنی
از من چه می شنوی بس غرق شکایتم
شکّی در این سکوت ِ من ِ شاکی اگر کنی!
سوزم ز سردی ِ این خاک زمانه نیست
شاید شکفته شب که تو شمعی شرر کنی
این جا اگرچه آرام ِ جانم شوی ولی
بهتر بود که نمانی و قدری خطر کنی
صحبت ز حظّ ِ سایه و وهم و خیال نیست
باشد که در فِراق تو شبی را سحر کنی
گویند که عشق سر ِ دار ِ شهادت است
شاهد شهید شد، دیر است دیده تر کنی
بی عشق هم تا به کی شود تو را دمی سپرد
من سرسپرده بودم و گویم که زودتر حذر کنی
دیریست مانده ام و وقت سفر اکنون رسید
صحبت زیاد بود، ترسم که تو اشکی به سر کنی
.....................................................................................

صدایِ سکوت (ابراهیم پوستین چی - یاسمن عقیلی)

Wind Will Carry Us (Abbas Kiarostami) - Music: Peyman Yazdanian

مهدی اخوان ثالث در شعر زمستان احوال خود و عصر خود را از خلال اسطوره‌ای کهن و تصاویری گویا نقش کرده‌است. شعر زمستان در دی ماه ۱۳۳۴ سروده شده‌است. به گفته غلامحسین یوسفی، در سردی و پژمردگی و تاریکی فضای پس از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ است که شاعر زمستان اندیشه و پویندگی را احساس می‌کند و در این میان، غم تنهایی و بیگانگی شاید بیش از هر چیز در جان او چنگ انداخته‌است.


زمستان

سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید، نتواند
که ره تاریک و لغزان است
وگر دست محبت سوی کسی یازی
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است
نفس، کز گرمگاه سینه می‌آید برون، ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
نفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم
ز چشم دوستان دور یا نزدیک ؟
مسیحای جوانمرد من ! ای ترسای پیر پیرهن چرکین
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی ...
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای
منم من، میهمان هر شبت، لولی‌وش مغموم
منم من، سنگ تیپاخورده‌ی رنجور
منم، دشنام پست آفرینش، نغمه‌ی ناجور
نه از رومم، نه از زنگم، همان بیرنگ بیرنگم
بیا بگشای در، بگشای، دلتنگم
حریفا! میزبانا! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می‌لرزد
تگرگی نیست، مرگی نیست
صدایی گر شنیدی، صحبت سرما و دندان است
من امشب آمدستم وام بگذارم
حسابت را کنار جام بگذارم
چه می‌گویی که بیگه شد، سحر شد، بامداد آمد؟
فریبت می دهد، بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست
حریفا! گوش سرما برده است این، یادگار سیلی سرد زمستان است
و قندیل سپهر تنگ میدان، مرده یا زنده
به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود، پنهان است
حریفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز یکسان است
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر، درها بسته، سرها در گریبان، دستها پنهان
نفسها ابر، دلها خسته و غمگین
درختان اسکلت‌های بلور آجین
زمین دلمرده، سقف آسمان کوتاه
غبار آلوده مهر و ماه
زمستان است

زمستان -مهدی اخوان ثالث

پیشینه‌‌ٔ اجرای غزل «زبان نگاه»، سروده‌ٔ «امیرهوشنگ ابتهاج ـ (هـ . الف . سایه)» همراه با نوای ساز، به آواز «محمدرضا شجریان» در «بیات ترک» و ساز «احمد عبادی» در برنامه‌‌ٔ «برگ سبز» می‌رسد. بعدها اما چنان افتاد که خوانندگان مختلفی این شعر را به‌شکل ترانه نیز اجرا کردند.

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر، نامه‌رسان من و توست

گوش کُن با لب خاموش سخن می‌گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه‌ی عشق نهان من و توست

این‌همه قصه‌ی فردوس و تمنای بهشت
گفت‌وگویی و خیالی ز جهان من و توست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ارنه
ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه‌ی عقل
هر کجا نامه‌ی عشق است، نشان من و توست

«سایه» ز آتشکده‌ی ماست فروغ مه و مهر
وه ازین آتش روشن که به جان من و توست

Voice of Poet

Hushang Ebtehaj − Esharate Nazar / اشارات نظر یا زبان نگاه با صدای هوشنگ ابتهاج

سروده‌ ای از: مارگوت بیکل
 ترجمه و صدای: احمد شاملو


برآنم که زندگی کنم

لبت کجاست؟
صدای روز بلند است اما کوتاه است دنیا
درست یک واژه مانده‌ است تا جمله پایان پذیرد
و هر چه گوش می‌ سپارم تنها
سکوت خود را می‌ آرایم
و آفتاب لب بام هم‌چنان سوتش را می‌ زند
شکسته پل‌ ها پشت سر
و پیش رو شنهایی که خاکستر جهان است
غروب ممتد در سایه‌ ی درون جا خوش کرده است
و شب که تا زانو می‌ رسد تحمل را کوتاه می‌ کند
چگونه است لبت؟
که انفجار عریانی، سنگ می‌ شود در بی تابی‌ های خاموش
هوای قطبی انگار
انگار فرش ایرانی را نخ نما کرده است
نشانه‌ یی نیست
نگاه می‌ کنم
اگر که تنها آن واژه می‌ گذشت
به طرفه العینی طی میشد راه
کودک باز می‌ گشت تا بازیگوشی
و در چهارراه دست می‌ انداخت دور گردنت
لبت کجاست؟
که خاک چشم به راه است...

شاید عاشقانه آخر | صدای محمد مختاری

ROADS OF KIAROSTAMI

(Collage Huward,Barahani,  Amir rework and collage)

"بخاطر تو که براهنی را دوست  داری"

نیامد
شتاب کردم که آفتاب بیاید
نیامد
دویدم از پی دیوانه ای که گیسوان بلوطش را به سحرگرم مرمر لمبرهایش می ریخت
که آفتاب بیاید
نیامد
به روی کاغذ و دیوار و سنگ نوشتم که تا نوشته بخوانند
که آفتاب بیاید
نیامد
چو گرگ زوزه کشیدم چو پوزه در شکم روزگار خویش دویدم دریدم
که آفتاب بیاید
نیامد
چه عهد شوم غریبی! زمانه صاحب سگ؛ من سگش
چو راندم از در خانه ز پشت بام وفاداری درون خانه پریدم که آفتاب بیاید
نیامد
کشیده ها به رخانم زدم به خلوت پستو
چو آمدم به خیابان
دو گونه را چنان گدازه پولاد سوی خلق گرفتم که آفتاب بیاید
نیامد
اگرچه هق هقم از خواب، خواب تلخ بر آشفت خواب خسته و شیرین بچه های جهان را
ولی گریستن نتوانستم
نه پیش دوست نه در حضور غریبه نه کنج خلوت خود گریستن نتوانستم
که آفتاب بیاید
نیامد.

لوک هوارد 
رضا_براهنی


گوش میدادم هر ۲ راجدا جدا ,که به هم چسبیدند ، شما هم گوش بدید

نیامد

طاعت غیر تو در مذهب ما نتوان کرد

Ederlezi - Goran Bregovic

  به جایی که بدان سفر نکرده ام / صدای احمدرضا احمدی  
به جایی که بدان سفر نکرده ام به جایی دور در ورای هر تجربه
چشمان تو سکوت خود را دارند
در ظریف ترین حالت تو چیزهایی است که اسیرم می کند
چیزهایی چنان نزدیک که نمی توان بدان دست یافت .

کوتاهترین نگاهت به آسانی اسیرم می کند
و حتی اگر همچون انگشتان، خود را بسته باشم
برگ به برگ مرا می توانی بگشایی
به همان سان که بهار نخستین گل سرخ اش را
( به لمسی رازآلود و سبک دست ) می گشاید.

یا اگر بخواهی مرا بربندی، من و زندگی ام هر دو
به ناگاه و به زیبایی بسته می شویم
به همان سان که وقتی دل گل به او می گوید:
همه جا دارد دانه دانه برف می بارد .

هیچ چیز این جهان که پیش روی ماست
به ظرافت شگفت تو نمی رسد
ظرافتی که
در هر نفس وا می داردم
با رنگ مهر،مرگ و جاودانگی را رنگی دیگر زنم.

نمی دانم چه در توست که می بندد و می گشاید
تنها می دانم چیزی در من هست که می داند
چشمان تو ریشه دارتر از هر گل سرخ است
و حتی باران هم چنین دستان کوچکی ندارد 

به جایی که بدان سفر نکرده ام / صدای احمدرضا احمدی

آي آدم ها كه بر ساحل نشسته شاد و خندانيد
يك نفر در آب دارد مي سپارد جان
يك نفر دارد كه دست و پاي دائم مي زند
روي اين درياي تند و تيره و سنگين كه مي دانيد
آن زمان كه مست هستيد از خيال دست يابيدن به دشمن
آن زمان كه پيش خود بيهوده پنداريد كه گرفتستيد دست ناتواني را
تا توانايي بهتر را پديد آريد
آن زمان كه تنگ مي بنديد بر كمرهاتان كمربند
در چه هنگامي بگويم من
يك نفر در آب دارد مي كند بيهوده جان قربان


آي آدم ها كه بر ساحل بساط دلگشا داريد
نان به سفره جامه تان بر تن
يك نفر در آب مي خواند شما را
موچ سنگين را به دست خسته مي كوبد
باز مي دارد دهان با چشم از وحشت دريده
سايه هاتان را ز راه دور ديده
آب را بلعيده در گود كبود و هر زمان بي تابيش افزون
مي كند زين آب ها بيرون، گاه سر گه پا
آي آدم ها
او زراه دور اين كهنه جهان را باز مي پايد
مي زند فرياد و اميد كمك دارد
آي آدم ها كه روي ساحل آرام در كار تماشاييد
....

آي آدمها - نيما يوشيج / شاملو

آب اگرچه بی صداترین ترانه بود/ تشنگی بهانه بود /من به خواب های کوچک تو اعتماد داشتم /چشم های عاشق تو را به یاد داشتم می وزید عطر سیب سمت خواب های ساده و نجیب / من به جستجوی تو/ در هوای عطر و بوی تو /رفت وآمد کبود گاهوارها ٬زیر چتر روشن ستاره ها /تا هنوز عاشقم/تا هنوز صبر میکنم/ ابر می رسد/باد مویه می کند/ چکه چکه از گلوی ناودان یاس تازه می دود/ تا هنوز تشنه ام /تا هنوز تشنگی بهانه است /آب بی صداترین ترانه است/ تا هنوز عاشقم تا هنوز صبر می کنم

هنوز تشنه ام/ صدای احمدرضا احمدی

مرا نکاوید , دوستت دارم   / شعر و صدای احمدرضا احمدی
از مجموعه دوستت دارم
آهنگساز کارن همایون فر 


مرا نکاوید
مرا بکارید
من اکنون بذری درستکار گشته ام
مرا بر الوارهای نور ببندید
از انگشتانم برای کودکان مداد رنگی بسازید
گوش هایم را بگذارید تال در میان گلبرگ های صدا پاسداری کند
چشمانم را گل میخ کنید و بر هر دیواری که در انتظار یادگاری کودکی است بیاویزید
در سینه ام بذر مهر بپاشید تا کودکان خسته از الفبا ، در مرغزارهایم بازی کنند
مرا نکاوید
واژه بودم
زنجیر کلمات گشته ام
سخنی نوشتم که دیگران با آرامش بخوانند
من اکنون بذری درستکار گشته ام
مرا بکارید
در زمینی استوار جایم دهید
نه در جنگلی که در زیر سایه درختان معیوب باشم
جای من در کنار پنجره هاست

دوستت دارم ...

باید در چشمان نگریست،
یا در گوش‌ها گفت؟
جنبش انگشتانت که به روی هم انباشته شده بود
و مروارید چشمانت 
دلیل بود؟
در عصر یک پاییز
در اتوبوس بودیم
دورمان دیوار شیشه‌ای سبز ...
سبزی شیشه‌ها، زرد پاییز را
سبز خرم کرده بود.
از سبزی برگ‌ها بهار به اتوبوس نشست.
بیرون خزان در کار بود.
نمی‌دانستم در بهار درون باید گفت؟
یا در خزان برون؟
من و بهار پیاده شدیم
بهار در خیابان محو شد
پاییز در کنارم راه می‌آمد.

مرا نکاوید  و  دوستت دارم   / شعر و صدای احمدرضا احمدی

ahmad shamlou /  احمد شاملو . عقوبت

Shamloo - Dokhtaraye Nanedarya



ارغوان ــ. سايه ( هوشنگ ابتهاج ) 

شاخه ی هم خون جدا مانده ی من 

آسمان تو چه رنگ ست امروز ؟
 
آفتابی ست هوا ٬
 
یا گرفته ست هنوز ؟
 
من درین گوشه 

که از دنیا بیرون ست ٬
 
آسمانی به سرم نیست 

از بهاران خبرم نیست 

آنچه میبینم 

دیوار است 

آه 

این سخت سیاه 

آنچنان نزدیک ست 

که چو بر می کشم از سینه نفس 

نفسم را بر می گرداند 

ره چنان بسته 

که پرواز نگه 

در همین یک قدمی می ماند 

کور سویی ز چراغی رنجور 

قصه پرداز شب ظلمانی ست 

نفسم میگیرد 

که هوا هم اینجا زندانی ست 

هر چه با من اینجا ست 

رنگ رخ باخته است 

آفتابی هرگز 

گوشه ی چشمی هم 

بر فراموشی این دخمه نیانداخته است 

اندرین گوشه ی خاموش فراموش شده 

کز دم سردش هر شمعی خاموش شده 

یاد رنگینی در خاطر من 

گریه می انگیزد 

ارغوانم آنجاست 

ارغوانم تنهاست 

ارغوانم دارد می گرید 

چون دل من که چنین خون آلود 

هر دم از دیده فرو میریزد 

ارغوان 

این چه رازیست که هر بار بهار ٬
 
با عزای دل ما می آید ؟
 
که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است ؟
 
اینچنین بر جگر سوختگان 

داغ بر داغ می افزاید 

ارغوان پنجه ی خونین زمین 

دامن صبح بگیر 

وز سواران خرامنده ی خورشید بپرس 

کی برین دره غم می گذرند ؟
 
ارغوان 

خوشه ی خون 

بامدادان که کبوترها 

بر لب پنجره ی باز سحر 

غلغله می آغازند 

 جان گلرنگ مرا 

بر سر دست بگیر 

به تماشا گه پرواز ببر 

آه بشتاب 

که هم پروازان 

نگران غم هم پروازند 

ارغوان 

بیرق گلگون بهار 

تو بر افراشته باش 

شعر خون بار منی 

یاد رنگین رفیقانم را 

بر زبان داشته باش 

تو بخوان نغمه نا خوانده ی من 

ارغوان 

شاخه ی هم خون جدا مانده من ......

::  هوشنگ ابتهاج (سایه) - محمد رضا لطفی - محمد قوی حلم کنسرت بال در بال:: آلمان- کلن ::1997 ...

Abbas Kiarostami's Sound In 76 Minutes And 15 Seconds With Abbas Kiarostami

mehrdad