Düşen yapraklar var sesinde.
Üstüne basıldığında çıtırdayan.
En kuytu köşelerde arıyorum seni.
Ama en çokta o korkunç mavi denizlerde.

Seni tutup derinlere çeken kabuslu suyum ben.
Ne kadar kaçarsan kaç yakalayacğım seni.
Kokunu takip edeceğim, sesindeki çıtırtıları dineyeceğim.
Ben her yeri ince ince ararken duyacaksın kulak tırmalayan kahkahalarımı.

İşte o zaman başlayacak içindeki titreme, avuçların terleyecek ve kalbin resmen yerinden çıkacak.
Bir komedi filminde intihar planlandım ben.
Arkama yaslandıkça yaslandım, kafamı yordukça yordum, düşündükçe düşündüm.
Kendimle küsüm ben, kanlı bıçaklıyım kendi kendimle.

Aynaya bakıp kin kusuyorum karşımdakine.
Boynundan yakalayıp nefessiz bırakasım geliyor.
Ellerim kıpkırmızı olana kadar yumruklayasım geliyor.
Sus diyorum, git diyorum, kaç kurtar kendini diyorum.
Dinlemiyor ki.

Kaldım yine öfke nöbetimle baş başa.
İçimdeki çiçekler bir bir çürüyor sanki.
Canımdan can gidiyor.
Ama içimdeki zehir katlanarak artıyor.

Bir tarafım nefret bir tarafım aşk.
Çok az kaldı ben hissediyorum, ruhum bedenimi terk edecek.
İçimde sönmeyen kor alev.
Dışımda dinmeyen sağnak yağmur.

Sabahtır akşamdır seçemez oldum.
Günler geceler geçti.
Mutsuz oldum, hasta oldum ama tek bir doktora gitmedim.
Banyo zeminine oturdum, dizlerimi karnıma çekebildiğim kadar çektim.

Kafamda sesler boş boş yankılandı.
Kalbim durdu.
Gözlerim kapandı.
Kulaklarım duymaz oldu.

Bir sigara yaktım berbat bir kahve içtim.
Gözlerimi kapaya kapaya eski boş sokaklarda gezdim.
Ellerim çatladı, saçlarım döküldü iyice çirkinleştim.
Beni kimse sevmesin istedim.

Ben bilmiyorum, sıkıştım kaldım.
Galiba kestim tüm ümidimi hayattan.
Ben hep uyursam geçer sandım.
Asla geçmedi.
Geçmeyecek.

Uyursam Geçer.

bazen 
hiç gelmez 
beklenen özür
beklendiği anda
nihayet geldiğindeyse 
ne istenir 
ne de lüzum kalmıştır.

-çok geç kaldın..

Uyursam Geçer.

Nefes.