بنگر به جهان، چه طرف بربستم؟ هیچ
وز حاصل عمر چیست در دستم؟ هیچ
شمع طربم ولی چو بنشستم، هیچ
من جام جمم ولی چو بشکستم، هیچ

افسوس که بی فایده فرسوده شدیم
وز داس سپهر سرنگون سوده شدیم
دردا و ندامتا که تا چشم زدیم
نابوده به کام خویش، نابوده شدیم

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من
وین حل معما نه تو خوانی و نه من
هست از پس پرده گفقگوی من و تو
چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من

از من اثری ز سعی ساقی ماندست
وز زمزمه ی عطر اقاقی ماندست
وز باده دوشین قدحی بیش نماند
از عمر ندانم که چه باقی ماندست

Hich ( Bengar Beh Jahan)| محسن نامجو | هیچ

دختران دشت !
دختران انتظار !
دختران امید تنگ
در دشت بی کران
و آرزوهای بی کران
در خلق های تنگ !
دختران خیال آلاچیق نو
در آلاچیق هایی که صد سال !_

از زره جامه تان اگر بشکوفید
باد دیوانه
یال بلند اسب تمنا را
آشفته کرد خواهد ...

دختران رود گل آلود !
دختران هزار ستون شعله به تاق بلند دود!
دختران عشق های دور
روز سکوت و کار
شب های خسته گی!

دختران روز بی خستگی دویدن
شب
سر شکسته گی!_

در باغ راز و خلوت مرد کدام عشق _
در رقص راهبانه ی شکرانه ی کدام
آتش زدای کام
بازوان فواره ای تان را خواهید برفراشت؟

افسوس !
موها ، نگاه ها
به عبث
عطر لغات شاعر را تاریک میکنند.

دختران رفت وآمد در دشت مه زده!
دختران شرم
شبنم
افتاده گی
رمه!_

از زخم قلب آبایی
در سینه ی کدام شما خون چکیده است ؟
پستان تان ،کدام شما
گل داده در بهار بلوغش ؟
لب های تان کدام شما
لب های تان کدام
_بگویید !_
در کام او شکفته ، نهان ،عطر بوسه یی؟

شب های تار نم نم باران _که نیست کار _
اکنون کدام یک ز شما
بیدار می مانید
در بستر خشونت نومیدی
در بستر فشرده ی دل تنگی
در بستر تفکر پر درد رازتان
تا یاد آن _که خشم و جسارت بود _
بدرخشاند
تا دیر گاه، شعله ی آتش را
در چشم بازتان؟

بین شما
_بگویید!_
بین شما کدام
صیقل می دهید
سلاح آبایی را
برای
روز
انتقام ؟

احمد شاملو - دختران دشت  .mp3

می‌مرثیه (مرثیه‌ی من)
آهنگ و اجرا: جوما
شعر: بریده‌ای از سروده‌‌ی بلندِ درویش گیلانی (محمد بشرا) ۱۳۵۴ خورشیدی
تاریخ نشر: ۲۳ دی‌ماه ۱۴۰۱
زبان: گیلکی
.
این فقط یک ترانه نیست. که مرثیه‌ی ماست؛ مرثیه‌ی جوما. سوگ‌سروده‌ای از 
حنجره‌ی پدرانِ ما، و پسرانِ پدرمان ما. این روایت زخم‌های دیروز و حالا و فردای یک قبیله است.

شاعرِ مردم؛ درویش گیلانی (محمد بُشرا) آن‌گاه که این مرثیه را سرود، انگار از پس سفری سخت باز گشته بود. در دلِ سیاهی‌های میانه‌ی دهه‌ی۵۰،  قدم‌به‌قدم، از جلگه تا جنگل را فهمیده بود. بر فراز سماموس ایستاده و عظمت دریا را دیده بود و گریسته بود.
این مرثیه، کلمه به کلمه، خط به خط‌اش، ردِ رنجِ پدرانی‌ست که روی گنجِ گیلان با شرم و حیرت، به فقر و مشقت زیستند، و میراث‌شان برای فرزندان‌شان، نشد جز فریادی که دلِ کوه را می‌لرزانَد. حسرت و خشمی که شعله‌اش آسمان‌ را می‌سوزانَد....
.
.
دورون می‌شین مره خوره
می بیرونه جزن وزن خلایقا
می رنگه رو جه سیلیه. جه سیلیه!
بترکانم اگر ایروز می بغضانا
مرا گیدی الکیه

هنا دانم کی تا موما،
مره جیگیفته خشته سر بنا
می نافا غورصه ره بزه
می نافا غورصه ره بزه
هنا دانم کی تا می‌چوم وابو
بیدمه آفتابه بیا بوشو
می ماره شیر واسوخته بو
بجاره بج بوسوخته بو
می پره دست نداری جا دوسته بو
آوردی خالی نانه زورکی

الان منم کی جان کنم
می عمرا آتشه زنم
کویی کارم می کورشه سر،
کی می پسر به پا بایه
دانم کی وقتی پیلا به، ارا یا شه
ایروز آخر به تنگ آیه
زهار زنه که ذله بوم
هچین هچین جه دست بوشوم
ولی دانم؛
اونه صدا هتو کی می صدا اوخان ناره
به بادا شه. جه یادا شه
اونی چومان هه زندگی درازی راشی سر سیفیدا‌ به
ای کَس دانم، اونه نیگه
اَ شوره آبه جولفی جا،
کیه که دست و پا زنه

الان منم کی غرقه بوندرم
می پره رایا شوندرم
زخم بوخورده شیر جنگلم
می گورره کویا پرکنه
نترسه آدمانه ذهله ترکانه
اما چی فایده؟ چی فایده؟
ننیدی کی من از کویا باموم
کویا ایسام، کی‌ام چی گم؟

دورون می‌شین مره خوره
می بیرونه جزن وزن خلایقه
می رنگ و رو جه سیلیه. جه سیلیه!
بترکانم اگر ایروز می بغضانه
مره گیدی الکیه
تی گب دروغه خالیه
آی! تی گب دروغه خالیه.
همش دروغه خالیه...


برگردان به فارسی:
درونم من را می‌آزارد
و آب و رنگ بیرونم، مردم را
رنگ رخساره‌ام از سیلی است، از سیلی!
اگر روزی بغضم را بترکانم،
به من می‌گویند الکی‌ست

این را می‌دانم که تا ماما،
من را از رحم‌ مادرم گرفت و بر خشت نهاد
نافم را برای غصه برید.
این را می‌دانم که تا چشمم به دنیا وا شد
و آمد و رفت خورشید را دیدم
شیر مادرم خشکیده بود
و برنج مزرعه‌ از بی‌آبی سوخته بود       
دست پدرم از نداری بسته بود
و نان خالی را با سختی به خانه می‌آورد.

حالا این منم که جان می‌کَنم
عمرم را به آتش می‌کشم
و بر خاکسترش کدو می‌کارم،
که پسرم پا بگیرد
می‌دانم وقتی که بزرگ می‌شود
[او هم] از این راه می‌گذرد
آخر یک روز به تنگ می‌آید
فریاد می‌کشد که خسته شدم
ارزان و بی‌جهت تباه شدم.

ولی می‌دانم؛
که صدای او مثل صدای من که پژواکی ندارد
به باد می‌رود. از یاد می‌رود
و چشمهایش به جاده‌ی دراز این زندگی سفید می‌شود
می‌دانم هیچ‌کس نمی‌آید و به او نمی‌گوید
در ژفای این شورآب
چه کسی است که دست و پا می‌زند؟

حالا این منم که دارم غرق می‌شوم
و به راه پدرم می‌روم
شیر زخم خورده‌ی جنگلم
که غرشم کوه را می‌لرزاند
زهره‌ی آدم‌های نترس را می‌ترکاند
اما چه فایده؟ چه فایده؟
نمی‌دانند که من از کجا آمده‌ام؟
کجا ایستاده‌ام؟ کی‌ام؟ چه می‌گویم؟

درونم من را می‌آزارد
و آب و رنگ بیرونم، مردم را
رنگ رخساره‌ام از سیلی است. از سیلی!
اگر روزی بغضم را بترکانم
به من می‌گویند الکی‌ست
حرف تو دروغ و توخالیست
آی! حرف تو دروغ و تو خالی‌ست!
همه‌ی این‌ها دروغ و تو خالی‌ست...

Mi Marsiyeh - می مرثیه

دوتا چشم سیاه داری-فریدون فروغی/شاعر:بیژن مفید/آهنگ:فولکلور/سال اجرا: 1358

Do Ta Cheshme Siah Dari-Fereidoon Foroughi

عبدالوهاب شهیدی-گریه را به مستی بهانه کردم

دکلمه آیدا شاملو از اشعار احمد شاملو
دانلود: https://t.me/haataari/16
ساخته شده توسط حامد طاری
@Haataari
 بر اساس آلبوم میان آفتاب‌های همیشه

Musickhane

Ayda Shamlou | دکلمه‌هایی از آیدا شاملو

sokoot sarshaar az naa gofte haast.سکوت سرشار از ناگفته هاست.


سکوت سرشار از ناگفته هاست sokoot sar shaar az na gofte hast.ahmad shamloo

با من صنما
آهنگ :  فرامرز پایور
شعر: مولانا
خواننده: سولماز بدری
عکس: محمد نجفی، به روش کلودیون تر 
با سپاس از کیخسرو مختاری عزیز🌹
ضبط: آبان 1398

Ba Man Sanama با من صنما

قشنگه
اجرای دختران مدرسه شمس - پیش از انقلاب در یک برنامه رادیویی
بازخوانی اثری از هایده
ترانه‌سرا: امان منطقی
آهنگ‌ساز: انوشیروان روحانی
-----
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه
پیر نمی‌شه تو دنیا کسی که شوخ و شنگه
دو رنگ نباش با هیچ‌کس که دنیا رنگوارنگه
سنگ می‌خوره تو دنیا به اون دلی که سنگه
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه

اون‌که یه روزگاری عشقم و ایمونم
اون‌که فقط نگاهش دردم و درمونم بود
اما حالا می‌بینم که آفت جونم بود
سنگ می‌خوره تو دنیا به اون دلی که سنگه
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه

یه عمر در انتظارش به گوشه‌ای نشستم
از همه دل بریدم از همه‌کس گسستم
دل به غریبه‌ها بست نمک نداره دستم
سنگ می‌خوره تو دنیا به اون دلی که سنگه
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه


اگه اطلاعات بیشتری درباره‌ی این کار دارین کامنت بذارین.

قشنگه، دختران مدرسه شمس - that's beautiful, Shams school girls

دیالوگ هایی از فیلم "بمب یک عاشقانه"، ساخته ی پیمان معادی
به همراه دکلمه ی شعری از هوشنگ ابتهاج
عکس کاور از فیلم "کودکی ایوان"، ساخته ی آندری تارکوفسکی

t.me/baman_goosh_kon

castbox.fm/va/2743706

instagram.com/baman_goosh_kon?igshid=1npk5zqs8ns1f

با من گوش کن | اپیزود 13 | نوبت عاشقیست یک چندی


چه بی تابانه می خواهمت
ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری!

چه بی تابانه تو را طلب می کنم!
بر پشت سمندی
گویی، نو زین
که قرارش نیست
و فاصله
تجربه ئی بیهوده ست
بوی پیرهنت
این جا، واکنون...

کوه ها در فاصله
سردند
دست، در کوچه و بستر
حضور مانوس دست تو را می جوید
و به راه اندیشیدن
یاس را، رج می زند
بی نجوای انگشتانت
فقط...

و جهان از هر سلامی خالی است...

احمد شاملو - دختران دشت .mp3

Sahar

Recent comments

Lili Soleymani

Sahar

Related tracks