شهرام ناظرى

تا با غم عشق تو مرا کار افتاد

بیچاره دلم در غم بسیار افتاد

بسیار فتاده بود اندر غم عشق

اما نه چنین زار که این بار افتاد

سودای تورا زمانه می بس باشد

هرگوش تو را ترانه می بس باشد

در کشتن ما چه می زنی تیغ جفا

ما را سر تازیانه ای بس باشد

شهرام ناظری یادگار دوست

چند اين شب و خاموشي؟ وقت است كه برخيزم
وين آتش خندان را با صبح برانگيزم

گر سوختنم بايد افروختنم بايد
اي عشق بزن در من كز شعله نپرهيزم

صد دشت شقايق چشم در خون دلم دارد
تا خود به كجا آخر با خاك در آميزم

چون كوه نشستم من با تاب و تب پنهان
صد زلزله برخيزد آنگاه كه برخيزم

برخيزم و بگشايم بند از دل پر آتش
وين سيل گدازان را از سينه فروريزم

چون گريه گلو گيرد از ابر فرو بارم
چون خشم رخ افروزد در صاعقه آويزم

اي سايه ! سحرخيزان دلواپس خورشيدند
زندان شب يلدا بگشايم و بگريزم

شهرام ناظری

لاله خونین کفن از خاک سر آورده برون
خاک مستوره قلب بشر آورده برون
دل ماتم زده مادر زاری است که مرگ
از زمین همره داغ پسر آورده برون
آتشین آه فرو مرده مدفون شده است
که زمین از دل خود شعله ور آورده برون
راست گویی که زبانهای وطن خواهان است
که جفای فلک از پشت سر آورده برون
یا به تقلید شهیدان ره آزادی
طوطی سبز قبا سرخ پر آورده برون
یا که بر لوح وطن خامه خونبار بهار
نقشی از خون دل رنج بر آورده برون

بشنو از نی چون حکایت میکند...

مرده بودم زنده شدم گریه بودم خنده شدم
دولت عشق امد و من دولت پاینده شدم
گفت که دیوانه نیی لایق این خانه نیی
رفتم و دیوانه شدم سلسله بندنده شدم
گفت که سرمست نیی رو که از این دست نیی
رفتم و سرمست شدم وز طرب اکنده شدم
گفت که با بال و پری من پر و بالت ندهم
در هوس بال و پرش بی پر و پرکنده شدم
چشمه خورشید تویی سایه گه بید منم
چون که زدی بر سر من مست و گدازنده شدم
شکر کند چرخ فلک از ملک ملک و ملک 
کز کرم و بخشش او روشن و بخشنده شدم

دشت هایی چه فراخ 
كوه هایی چه بلند 
در گلستانه چه بوی علفی می آمد؟ 
من دراین آبادی پی چیزی می گشتم 
پی خوابی شاید
پی نوری ‚ ریگی ‚ لبخندی
پشت تبریزی ها 
غفلت پاكی بود كه صدایم می زد 
پای نی زاری ماندم باد می آمد گوش دادم 
چه كسی با من حرف می زد ؟
سوسماری لغزید 
راه افتادم 
یونجه زاری سر راه
بعد جالیز خیار ‚ بوته های گل رنگ 
و فراموشی خاك 
لب آبی 
گیوه ها را كندم و نشستم پاها در آب 

من چه سبزم امروز 
و چه اندازه تنم هوشیار است 
نكند اندوهی ‚ سر رسد از پس كوه 

چه كسی پشت درختان است ؟
هیچ می چرد گاوی در كرد 
ظهر تابستان است 
سایه ها می دانند كه چه تابستانی است 
سایه هایی بی لك 
گوشه ای روشن و پاك 
كودكان احساس! جای بازی اینجاست 

زندگی خالی نیست 
مهربانی هست سیب هست ایمان هست 
آری تا شقایق هست زندگی باید كرد 

در دل من چیزی است مثل یك بیشه نور مثل خواب دم صبح 
و چنان بی تابم كه دلم می خواهد 
بدوم تاته دشت بروم تا سر كوه 
دورها آوایی است كه مرا می خواند ...

شهرام ناظری - در گلستانه

کلام: مولوی | آهنگساز: جلال ذوالفنون | آلبوم: گل صدبرگ

www.facebook.com/delnavazan.playlist

اندک اندک جمع مستان می‌رسند
اندک اندک می پرستان می‌رسند
دلنوازان نازنازان در ره اند
گلعذاران از گلستان می‌رسند
اندک اندک زین جهان هست و نیست
نیستان رفتند و هستان می‌رسند
سر خموش کردم که آمد خوان غیب
نک بتان با آب دستان می رسند

اندک اندک | شهرام ناظری

كنسرت نوروز شهرام ناظري در آمريكا  
آهنگهاي : تيه‌يد به‌و 
حرير حرير 
http://www.facebook.com/Kermanshahiha



شــهرام ناظــری

ز خاک من اگر گندم بر آید

ز خاک من اگر گندم بر آید

از آن گر نان پزی ، مستی فزاید

از آن گر نان پزی ، مستی فزاید

خمیر و نانوا ، دیوانه گردد

تنورش بیت مستانه سراید

ز خاک من اگر گندم بر آید

ز خاک من اگر گندم بر آید

از آن گر نان پزی ، مستی فزاید

از آن گر نان پزی ، مستی فزاید

خمیر و نانوا ، دیوانه گردد

تنورش بیت مستانه سراید

میا بی دف ، میا 

میا بی دف ، میا
بی دف به گور من زیارت

که در ، که در بزم خدا غمگین نشاید

ز خاک من اگر گندم بر آید

از آن گر نان پزی ، مستی فزاید
از آن گر نان پزی ، مستی فزاید

خمیر و نانوا ، دیوانه گردد

تنورش بیت مستانه سراید


گندم - شهرام ناظری

آلبوم: شب های پاییزی
شهرام ناظری
شعر: عارف قزونی در سوگ از دست دادن کلنل محمد تقی خان پسیان 

گریه کن که گر سیل خون گری ثمر ندارد
ناله ای که ناید ز نای دل اثر ندارد
هر کسی که نیست اهل دل ز دل خبر ندارد
دل ز دست غم مفر ندارد
دیده غیر اشک تر ندارد
(این محرم و صفر ندارد)
(این محرم وصفر ندارد)
گرزنیم چاک جیب جان چه باک
مرد وجز هلاک
هیچ چاره ی دگر ندارد
زندگی دگر ثمر ندارد

شهرام ناظری - گریه کن

کلام: هوشنگ ابتهاج | آهنگساز: فرخزاد لایق | آلبوم: سِفر عُسرت

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎ 
با این غروب از غم سبز چمن بگو
اندوه سبزه های پریشان به من بگو
اندیشه های سوخته ی ارغوان بین
رمز خیال سوختگان بی سخن بگو
شوق جوانه رفت ز یاد درخت پیر
ای باد نوبهار ز عهد کهن بگو
از ساقیان بزم طربخانه ی صبوح
با خامشان غمزده ی انجمن بگو
زان مژده گو که صد گل سوری به سینه داشت
وین موج خون که می زندش در دهن بگو
سرو شکسته نقش دل ما بر آب زد
این ماجرا به اینه ی دل شکن بگو
آن آب رفته باز نیاید به جوی خشک
با چشم تر ز تشنگی یاسمن بگو
آن سرخ و سبز سایه بنفش و کبود شد
سرو سیاه من ز غروب چمن بگو

غروب | شهرام ناظری

ترانه محلی کردی | آهنگساز: گروه کامکار | آلبوم: کنسرت 77

www.facebook.com/delnavazan.playlist

ئه ری کوانی مه یلله که ی ئامان جاری جارانت
ئه ری کوانی هاتو چوی سه ر هاوارانت
ئای بووم هه لاک شیرین شیرین ده م بووچک شیرین عمرم ته مامه
ئه ری ئاخرین قسه م گیانا هه ر ناوی تویه
ئه ری هه ر چاوه کانم پرئاوی تویه 

شیرین شیرین | شهرام ناظری

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد

به زیر آن درختی رو که او گلهای تر دارد

در این بازار  عطاران مرو هر سو چو بیکاران

به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

ترازو گر نداری پس تُرا   زو  ره   زند هر کس

یکی قلبی بیاراید   تو پنداری که زر دارد

تو را بر در نشاند او به طراری که می آیم

تو منشین منتظر بر در ، که آن خانه دو در دارد

به هر دیگی که میجوشد  میاور کاسه و منشین

که هر دیگی که میجوشد  درون چیزی دگر دارد

نه هر کلکی شکر دارد ، نه هر زیری زبر دارد

نه هر چشمی نظر دارد ، نه هر بحری گوهر دارد

بنال ای بلبل دستان ، ازیرا ناله مستان

میان صخره و خارا اثر دارد ، اثر دارد

بنه سر گر نمیگنجی ، که اندر چشمه سوزن

اگر رشته نمیگنجد ازآن باشد که سر دارد

چراغ است این دل بیدار، به زیر دامنش می دار

از این باد و هوا بگذر، هوایش شور و شر دارد

چو تو از باد بگذشتی مقیم چشمه ای گشتی

حریف همدمی گشتی که آبی بر جگر دارد

چو آبت بر جگر باشد  درخت سبز را مانی

که میوهی نو دهد دایم درون دل سفر دارد

مثنوی

شهرام ناظری - دلا نزد کسی بنشین

كرماشانیكم وه‌ دیل گیرامه‌

زمستان نام آلبومی است با صدای «شهرام ناظری» و آهنگسازی «محمدرضا درویشی» که بر روی اشعار 
 زمستان از مهدی اخوان ثالث 
سلامت را نميخواهند پاسخ گفت
سرما در گريبانست.
كسي سر بر نيارد كرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را.
نگه جز پيش پا را ديد، نتواند،
كه ره تاريك ولغزانست. 
و گر دست محبت سوي كس يازي،
به اكراه آورد دست از بغل بيرون؛
كه سرما سخت سوزانست.
نفس، كزگرمگاه سينه ميآيد برون، ابري شود تاريك.
چو ديوار ايستد در پيش چشمانت.
نفس كاينست، پس ديگر چه داري چشم 
زچشم دوستان دور يا نزديك؟
مسيحاي جوانمرد من! اي ترساي پير پيرهن چركين؟
هوا بس ناجوانمردانه سردست…آي….
دمت گرم و سرت خوش باد!
سلامم را پاسخ گوي، در بگشاي!
منم من، ميهمان هر شبت، لولي وش مغموم.
منم من، سنگ تيپا خورده رنجور.
منم، دشنام پست آفرينش، نغمه ناجور.
نه از رومم، نه از زنگم، همان بيرنگ بيرنگم.
بيا بگشاي در، بگشاي، دلتنگم .
حريفا! ميزبانا! ميهمان سال و ماهت پشت در چون موج ميلرزد.
تگرگي نيست، مرگي نيست،
صدائي گر شنيدي، صحبت سرما و دندانست.
من امشب آمدستم وام بگزارم.
حسابت را كنار جام بگذارم.
چه ميگوئي كه بيگه شد، سحر شد، بامداد آمد؟
فريبت ميدهد، بر آسمان اين سرخي بعد از سحرگه نيست.
حريفا! گوش سرما برده است اين، يادگار سيلي سرد زمستانست.
و قنديل سپهر تنگ ميدان، مرده يا زنده،
به تابوت ستبر ظلمت نه توي مرگ اندود، پنهانست.
حريفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز يكسانست.
سلامت را نميخواهند پاسخ گفت.
هوا دلگير، درها بسته، سرها در گريبان، دستها پنهان،
نفسها ابر، دلها خسته و غمگين،
درختان اسكلتهاي بلور آجين،
زمين دلمرده، سقف آسمان كوتاه 
غبار آلوده مهر و ماه،
زمستانست

شهرام ناظری...زمستان

غزل: مولانا | آهنگساز: پرویز مشکاتیان | آلبوم: لاله بهار

www.facebook.com/delnavazan.playlist

مرا عاشق چنان باید که هر باری که برخیزد
قیامت‌های پرآتش ز هر سویی برانگیزد
دلی خواهیم چون دوزخ که دوزخ را فروسوزد
دو صد دریا بشوراند ز موج بحر نپرهیزد
چو شیری سوی جنگ آید دل او چون نهنگ آید
بجز خود هیچ نگذارد و با خود نیز بستیزد

شهرام ناظرى

user204280645