جملگی در حکم سه پروانه ایم

در جهان عاشقان، افسانه ایم

اولی خود را به شمع نزدیک کرد

گفت: آری من یافتم معنای عشق

دومی نزدیک شعله بال زد

گفت: حال، من سوختم در سوز عشق

سومی خود داخل آتش فکند

آری آری این بود معنای عشق
عطار

Salar Aghili - Peom of the butterfIies

شور انگیز : حسین علیزاده
تمبک : محسن کثیرالسفر
آواز : راحله برزگری - رها

آهنگ : حسین علیزاده
اشعار : محمد رضا شفیعی
کدکنی و سلمان ساوجی


شعر شفیعی کدکنی، سوگواران خموش
سلمان ساوجی

سوگواران خموش
سوگواران تو امروز خموشند همه
که دهانهای وقاحت به خروشند همه
گر خموشانه به سوگ تو نشستند رواست
زان که وحشت زده ی حشر وحوشند همه
آه ازین قوم ریایی که درین شهر دو روی
زورها شحنه و شب باده فروشند همه
باغ را این تب روحی به کجا برد که باز
قمریان از همه سو خانه به دوشند همه
ای هران قطره ز آفاق هران ابر ببار
بیشه و باغ به آواز تو گوشند همه
گر چه شد میکده ها بسته و یاران امروز
مهر بر لب زده وز نعره خموشند همه
به وفای تو که رندان بلاکش فردا
جز به یاد تو و نام تو ننوشند همه
ـــ
جان من می‌رقصد از شادی، مگر یار آمدست
می‌جهد چشمم همانا وقت دیدار آمد ست
جان بیمارم به استقبال آمد، تا به لب
قوتی از نو مگر، در جان بیمار آمد ست
می‌رود اشکم که بوسد، خاک راهش را به چشم
بر لبم، جان نیز پنداری بدین کار آمد ست
زان دهان می‌خواهد از بهر امان، انگشتری
جان زار من که زیر لب، به زنهار آمد ست
تا بدیدم روی خوبت را، ندیدم روز نیک
از فراقت روز برمن، چون شب تار آمد ست
بی‌تو گرمی خورده‌ام، در سینه‌ام خون بسته است
بی تو گر گل چیده‌ام، در دیده‌ام خار آمد ست
گر نسیمی زان طرف، بر من گذاری کرده ست
همچو چنگ از هر رگم، صد ناله زار آمد ست
روز بر چشمم، سیه گردیده است از غم، چو شب
در خیالم، آن زمان کان زلف رخسار، آمد ست
گر بلا بسیار شد، سلمان برو، مردانه باش
بر سر مردان، بلای عشق بسیار آمدست

حسین علیزاده و راحله برزگری

Moj e Khun - Singers Hassan Sharghi & Haleh Seyfizadeh - Poet F.Moshiri

شجریان / تصنیفی قدیمی و کمتر شنیده شده

تو را گم مي كنم هر روز و پيدا ميكنم هر شب
بدينسان خوابها را با تو زيبا مي كنم هر شب
تبي اين گاه را چون كوه سنگين مي كند آنگاه
چه آتشها كه در اين كوه برپا مي كنم هر شب
مرا يك شب تحمل كن كه تا باور كني اي دوست
چگونه با جنون خود مدارا مي كنم هر شب
دلم فرياد مي خواهد ولي در انزواي خويش
چه بي آزار با ديوار نجوا مي كنم هر شب 
كجا دنبال مفهومي براي عشق مي گردي
كه من اين واژه را تا صبح معنا مي كنم هر شب

 

Tasnif Che Atash Ha

گفتمش بيا عاشقم هنوز
خنده كرد و گفت در غمت بسوز
هر چه مي كشم اي ياران از جفاي دوست
گريه هاي من اي ياران از براي اوست
در فراق او عاشقان خسته جان شدم
اين ترانه را چگونه سر كنم كه بي زبان شدم
مي شود بهار عاشقان جاودان از او
پس دگر مپرس چرا بدون او چنان خزان شدم
رفته اي برون چون جوانيم
طي شد اين چنين زندگانيم
در دلم هنوز اي ياران اشتياق اوست
ناله هاي من اي ياران از فراق اوست
در فراق او عاشقان خسته جان شدم
اين ترانه را چگونه سر كنم بي زبان شدم
مي شود بهار عاشقان جاودان از او
پس دگر مپرس چرا بدون او چنان خزان شدم


The Kamkars Music Band was primarily established in Sanandaj in 1965 as a family band headed by Master Hassan Kamkar (violinist) and comprised of Houshang (accordionist), Bijan (singer), Pashang (dulcimer), Ghashang (violinist and singer) and Arzhang (drum) and performed in various events at the officers club, schools and performance halls of the city of Sanandaj. The Kamkars at first did their musical practices around the small pond of their house at night. The music band was further completed gradually upon growing up of the children and became more consistent in terms of assembling. It performed concerts formally in certain cities of Kordestan as well as the city of Orumiyeh (East Azarbaijan province) with its members namely, Houshang (violinist), Bijan (Tar player and singer), Pashang (dulcimer), Ghashang (singer), Arzhang (drum) Arsalan (lute) and Ardeshir [Kamancheh (a violin-like Persian instrument with a small belly)].

After 1971 certain members of the family including Houshang, Bijan, Pashang and Arsalan went to Tehran to study academic music and were admitted in the Faculty of Fine Arts (Arzhang was then studying painting). The Kamkars established the Sheida and Aref Bands together with Mohammad Reza Lotfi, Hossein Alizadeh, Parviz Meshkatian and a group of other musicians. The two bands presented successful concerts with Mohammad Reza Shajarian and Shahram Nazeri as singers, thus creating pieces which would undoubtedly be remembered as memorial works of the traditional Persian music.

The first formal concert of the family under the name of "The Kamkars" was performed on the early days after the revolution at the Azadi Complex and the Vahdat Hall which consisted of three parts: Persian music, dulcimer solo by Ardavan and Kordish music. In 1989 Omid Lotfi, son of Ghashang and Mohammad Reza Lotfi joined the band as a tar player.

In their recent concerts, the Kamkars have also included certain younger talents in their band. The band performed in many concerts inside and outside Iran and had a powerful and admirable presence in most of the major music festivals of the world such as WOMAD, organized by Peter Gabriel, Summer Stage (New York) and many important great music halls of Europe and the United States.

The Kamkars have also held many concerts in most of the Kurdish cities of Iraq, and in 2001, for the first time in the history of Turkey, they performed Kurdish music in the cities of Istanbul and Diarbekr which are considered as a turning point in the musical events of the region. Among other major works of the Kamkars is participation in the music festival of Luciano Berio, the famous and modern Italian composer. The concerts which were held in many British cities in 2004 was a joint performance by the Kamkars and symphonic orchestra of London, thus representing a harmony of two types of Kordish music and the modern music of the world, which drew attention of many musical scholars and fans.

Performance of Kamancheh concertino with symphonic orchestra of Malmo in Sweden in 2005 serves as another example of the success of the band in recent years.

In addition to the public performance, the Kamkars have produced various albums including Uraman, Autumn yellow, Shilereh, Gelavizh, the Kamkars, Agrizindo, Golnishan, Parshang, Kanisepi, songs of percussions (for percussion instruments), trio and solo, In memory of Saba, Everad, and Imsho. Moreover, each member of the Kamkars has also presented various works in the form of album, music tracks of movies, and authoring and translating books which will be mentioned in their biographies separately.

The band invited other masters of music in Iran in 1997 to found Kamkars Open Music Institute in Tehran, which is presently active and has played a considerable role in introducing talented and new figures to the art community of Iran.



گفتمش بیا عاشقم هنوز - کامکارها

ساز و آواز و تصنیف بیات ترک
اشعار از سعدی و حافظ
آهنگساز: رضا قاسمی
آواز: سپیده رئیس سادات
نی: جاوید یحیی زاده

سپیده رئیس سادات :: گشت و گذاری در بیات ترک

رضا قلی میرزا ظلی که از او به عنوان یکی از پدیده‌های موسیقی‌ آوازی ایران یاد می‌شود، سال 1285 در تهران به دنیا آمد.
پدرش احمد میرزا ظلی از نوادگان ظل‏السلطان پسر فتحعلی‌شاه بود. ظلی در آواز از شاگردان اقبال‌آذر و عارف قزوینی بود. با توجه به عمر کوتاه او توانایی حنجره‌ او به اندازه‌ای بود که  آثارش  را در طراز و اندازه خوانندگانی چون سید حسین طاهرزاده، قمرالملوک وزیری، ابوالحسن‌خان اقبال‌آذر و اسماعیل ادیب خوانساری ارزیابی می‌کنند. 

 او از جمله شاگردان مکتب اقبال آذر بود، اما  صدایش هویت مستقلی داشت و یکی از شگفتی‌های اهالی موسیقی بی‌تاثیری او از شیوه استادش اقبال آذر بود .

ظلی از معدود خوانندگانی به شمار می‌رفت که محضر عارف قزوینی را هم درک و دریافت کرد.او صفحه گراموفونی با ارسلان درگاهی (سه‌تار) و ابوالحسن صبا (ویولون) و مشیر همایون شهردار (پیانو) ضبط کرده‌است.

تحریرهای ارائه شده در صدای ظلی اگرچه به دلیل کیفیت پایین‌ ضبط صدا  در دوره‌ای که او می‌خواند  و کنسرت می‌داد، چندان واضح نیست،اما از سرعت و ظرافت و دقتی برخوردار است که تقریبا به عنوان نمونه‌های ناب و مدرسی تحریر در سنت موسیقی آوازی ایران از آن یاد می‌شود.
لی در سن ۳۹ سالگی در ۲۳ بهمن ۱۳۲۴ به بیماری سل درگذشت.

--------
 استاد مشیر همایون شهردار ( ۱۱ بهمن ماه به سال ۱۳۴۹)

در سال ۱۹۰۹ میلادی استاد شهردار به دعوت کمپانی His master Voice به لندن سفر کرد و تعدادی آهنگ ایرانی بر روی صفحات ضبط کرد که متأسفانه در دسترس نیست. در سال ۱۳۱۲ شمسی نمایندگان کمپانی کلمبیا با وسایل کار به تهران آمدند و او را برای ضبط آهنگ‌های ایرانی دعوت کردند. محصول آن زمان یکی از عالی‌ترین قسمتهای موسیقی ایرانی است. قطعاتی که مشیر همایون همراه با ظلی خواننده‌ی معروف و فقید اجرا کرده است. این قطعات هنوز مورد توجه اهل فن و موسیقی شناسان است. مقدمه این آهنگ‌ها همه از خود مشیر همایون است که نهایت استادی، نوجویی و نوآوری خود را در ابداع این قطعات به اثبات رسانده است.


چهارگاه رضا قلی میرزا ظلی - پیانو مشیر همایون شهردار

آواز افشاری، جامه داران، عراق و فرود به افشاری

نفس برآمد و کام از تو بر نمی‌آید ، فغان که بخت من از خواب در نمی‌آید
صبا به چشم من انداخت خاکی از کویش ، که آب زندگیم در نظر نمی‌آید
مگر به روی دلارای یار ما ور نی ، به هیچ وجه دگر کار بر نمی‌آید
مقیم زلف تو شد دل که خوش سوادی دید ، وز آن غریب بلاکش خبر نمی‌آید
بسم حکایت دل هست با نسیم سحر ، ولی به بخت من امشب سحر نمی‌آید
در این خیال به سر شد زمان عمر و هنوز ، بلای زلف سیاهت به سر نمی‌آید
ز بس که شد دل حافظ رمیده از همه کس ، کنون ز حلقه زلفت به در نمی‌آید

آواز افشاری از آلبوم دل مجنون - شجریان

Dokhtar-e Falbin/Banan/Akbar Mohseni

من ارزان  که گردم  ز مستی هلاک    
 به آیین مستان  بریدم به خاک

به    تابوتی   از چوبِ    تاکم   کنید   
 به راه  خرابات   خاکم   کنید

به    آب   خرابات    غسلم    دهید      
پس آنگاه بر دوش مستم نهید

مریزید  بر  گور  من   جز  شراب   
  میارید در  ماتمم  جز  رباب

ولیکن  بشرطی  که    در سوگ من  
  ننالند به جز مطرب وچنگ زن

تو خود حافظا  سر ز مستی  نتاب  
  که سلطان نخواهدخراج ازخراب

Moj e Khun - Singers Hassan Sharghi & Haleh Seyfizadeh - Poet F.Moshiri

user2162747