In the Mirror of the Sky

Choupi (feat. Pejman Hadadi)

اولین اجرای سیاوش بیدگانی (محمدرضا شجریان) در رادیو at برگ سبز ۲۱۶

▨ نام شعر: به سوی من (غزلواره‌ی شماره ۱۵)
▨ شاعر: اسماعیل خویی
▨ با صدای: اسماعیل خویی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
غنیمتی ست تو را داشتن.
در این گذار،
که بر وحشت است و بر ظلمات،
شبِ سترونِ دلگیر
از زنجیر می‌گذرد.
فدای گیسویت،اما:
تو با منی و
تو تا با من باشی
شب از نوازشِ گیسویت،
از حریر می‌گذرد.

تو از کدام افق می‌آیی
که پاکبازتر از خورشیدی؟
صنوبری چو تو چون می‌روید
در پلشتی این لوش و لاشه‌زار؟
خدا را! بگو بدانم کدام گوشه‌ی این خاک
پاک مانده نگارا؟
شب از کدام سو می‌وزد
که روشنم من و تاریک
و از ستاره و غم سرشارم؟
آه! باری! بگذریم...

به سوی من چو می‌آیی
تمامِ تن
تپش و بال می‌شوم
چو در تو می‌نگرم
زلال می‌شوم
سخن چو می‌گویی
آفتاب برمی‌آید
و می‌پذیرم من
که هیچ زشت و دروغ و دغا نمی‌پاید
و می‌سرایم
با نایی از سکوت
که مولوی حق داشت
هماره عاشق بودن را
هماره بسراید
▨ 
اسماعیل خویی

اسماعیل خویی | به سوی من

Dust and Blue Jeans

Noise & Faith

نامدگان و رفتگان ، از دو کرانه ی زمان
 سوی تو می دوند ، هان ای تو همیشه در میان
 پیش تو ، جامه در برم نعره زند که بر درم 
 آمد مت که بنگرم، گریه نمی دهد امان
ای گل بوستان سرا، از پس پرده ها در آ 
 بوی تو می کشد مرا وقت سحر به بوستان
آه که می زند برون ، از سر و سینه موج خون 
 من چه کنم که از درون دست تو می کشد کمان
پیش وجودت از عدم زنده و مرده را چه غم؟
 کز نفس تو دم به دم می شنویم بوی جان
هر چه به گرد خویشتن می نگرم درین چمن 
اینه ی ضمیر من جز تو نمی دهد نشان

نامدگان و رفتگان- محمدرضا شجریان- محمدرضا لطفی- هوشنگ ابتهاج

:رباعی منسوب به بوعلی سینا و ابوسعید ابوالخیر است

دل گرچه در این بادیه بسیار شتافت
یک موی ندانست ولی موی شکافت
اندر دل من هزار خورشید بتافت
آخر به کمال ذره‌ای راه نیافت

صدیق تعریف - تیتراژ پایانی سریال بو علی سینا

قصر سیاه‌پوشان، هفت‌پیکر، نظامی گنجوی
source: https://t.me/DrSoroush/1234
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

:نشستن بهرام روز شنبه در گنبد سیاه و افسانه گفتن دختر پادشاه اقلیم اول
{https://ganjoor.net/nezami/5ganj/7peykar/sh26/}

Bahram and the Indian Princess in the Black Pavilion | The Seven Beauties | Nizami Ganjavi

نظامى

قصرِ سیاه‌پوشان» | راوی: عبدالکریم سروش»

Rejoicing by Massoud Shaari & Christophe Rezai

Rejoicing by Masoud Shaari and Christophe Rezaei

هم آواز: همایون شجریان | آهنگساز: گروه آوا | آلبوم: آهنگ وف
تصنیف آهنگ وفا
با دلشدگان جور و جفا تا به کی آخر [حبیب من]
آهنگ وفا‌ترک جفا کن بهر خدا کن
ز دست یارم چه‌ها کشیدم
بجز جفایش وفا ندیدم
نه همزبانی که یک زمانی
ز من بپرسد غم نهانی
آهنگ وفقا‌‌ترک جفا کن

تصنیف آهنگ وفا...محمدرضا شجریان

آهنگساز: ارسلان کامکار | آلبوم: مادر

www.facebook.com/delnavazan.playlist

اینکه آهنگساز به تنهایی این تشخیص را داشته باشد که چه نوع موسیقی به درد فیلم درام علی حاتمی می‌خورد، تشخیص سختی است. علی حاتمی در فیلم‌هایش نوعی نگاه و شیدایی ویژه‌ای نسبت به گذشته، نوستالژی‌ها، داستان‌های اساطیری، آدمها و اشیای قدیمی و عتیقه دارد. این نگاه را در فیلم مادر هم می‌شود دید. نگاه علی حاتمی در فیلم مادر یک نگاه سنتی است و فضایی را که برای مخاطبش ترسیم می‌کند فضای خانواده‌های قدیمی است که توجه ویژه‌ای به جایگاه مادر داشته‌اند. برای چنین فضایی، که حال و هوایی درام هم در خود دارد، بدون شک موسیقی سنتی بهترین انتخاب خواهد بود. ارسلان کامکار هم با دیدن سکانس‌هایی از فیلم خیلی زود به این نتیجه رسیده و برای اجرای موسیقی‌اش از گروه خانوادگی‌شان یعنی گروه کامکارها کمک گرفته است 

ملودی‌های فیلم بیشتر روی سکانس‌هایی که مادر (رقیه چهرآزاد) وارد صحنه می‌شود یا از صحنه خارج می‌شود اوج می‌گیرد. برای این سکانس‌ها کامکار از آواز بیات ترک استفاده کرده است که حال و هوایی غمگین و صمیمانه دارد. به ویژه صحنه مرگ مادر که فرزندان همه در کنار تخت او جمع شده‌اند و اکبر عبدی که نقش غلامرضا را بازی می‌کند، دیالوگ معروف فیلم را می‌گوید:«مادر مرد، از بس که جان نداشت» موسیقی درام فیلم به اوج خودش می‌رسد و به تیتراژ آخر وصل می‌شود. یا برای صحنه‌های آب‌پاشی از سنتور استفاده کرده است و شیوه‌ی مخصوصی که به آن سنتور ریز می‌گویند. یا مثلا برای مثلا برای صبحگاهی سراغ نی و چهارگاه رفته است تا آن حس صبح و حماسه را داشته باشد. در صحنه‌های عزا هم از موسیقی‌های غمگین استفاده کرده. در مجموع در موسیقی مادر ماهور، اصفهان، چهارگاه، دشتی، بیات ترک به کار رفته است


Rejoicing by Masoud Shaari and Christophe Rezaei

M.H.Ziya