سۊرخˇ خؤندش

اجرای سرود با شعر «پوینده‌گان» از سیاوش کسرایی
این اجرا در تابستان 1389، در زیرزمین‌های مقاومت انجام شده است
از ما خواسته‌اند این اجرا را پخش کنیم در پخش هر چه بیشتر آن کوشا باشیم
آنان به مرگ وام ندارند/ آنان که زندگی را لاجرعه سر کشیدند/ .../ آنان/ تا آخرین گلوله جنگیدند/ آنان با آخرین گلوله‌ی خود مردند/ آری به مرگ وام ندارند/ .../ امشب ستارگان به بستر خون خسته خفته‌اند/ بیدارباش را/ در کوچه‌های دور/ بیدارباش را/ در شاهراه خلق/ به آوا درآورید/ دلخسته‌گان به بستر خون تازه خفته‌اند

پوینده‌گان

اجرای سرود با شعر «این نغمه _ ساز پنهان» از سعید سلطانپور
این اجرا در تابستان 1389، در زیرزمین‌های مقاومت انجام شده است
از ما خواسته‌اند این قطعه را پخش کنیم. در پخش هرچه وسیع‌تر آن کوشا باشیم
ای خواهر،/ ای برادر/ ای موج/ ای عبور/ ای جنگل غرور/ که در کرانه‌ی دیدار بس حماسه‌ی شور/ مرا چو دریا/ لرزانی/ چونان آتشی پنهان/ پاییز سوگوار جنگل جانم را/ سوزانی/ ای دانش صبور/ تو می‌دانی/ با این دهان بسته/ اما/ فردا/ روی بهار گلگون/ آتشفشان خون/ آتشفشان خونم/ ای دانش صبور تو می‌دانی/ دریا/ همیشه/ دریاست/ دریا، صدای زخم/ دریا، صدای خشم/ صدای مردم/ صدای ممکن/ دهان خون/ دهان سرخ شهادت/ دریا، صدای مادر/ دریای لاله‌گون

این نغمه _ ساز پنهان

زده شعله در چمن در شب وطن خون ارغوان ها
تو ای بانگ شور افکن تا سحر بزن شعله تا کران ها
که در خون خستگان دل شکستگان آرمیده طوفان
به آیندگان نگر در زمان نگر بردمیده طوفان
قفس را بسوزان رها کن پرندگان را بشارت دهندگان را
که لبخند آزادی خوشه شادی تا سحر بروید
سرود ستاره را موج تشنه با آهوان بگوید
ستاره ستیزد و شب گریزد و صبح روشن آید
زند بال و پر ز نو آن کبوتر و سوی میهن آید
گرفته تمام شب شاخه ای به لب سرخ و گرده افشان
پرد گرده گسترد دانه پرود سر زند بهاران

ARGHAVAN سرود کوهستان / خون ارغوان ها

(واحد هنری چریک‌های فدایی خلق ایران (پیشگام

بار دگر شانزدهم آذر
آمد و سر به سر
در قلوبِ مردم شعله افکند
جنبش دانشجويي ِ ايران
به خون شهيدان
در رهِ خلقمان
خورده سوگند
که تا آخرين نفس
آخرين نفس
کوشيم و بشکنيم
ديوارِ اين قفس در رهِ آزاديِ ايران 
شريعتِ رضوي،قندچی، بزرگ نيا
بزرگ نیا، قندچی، رضوی
در دل ارتجاع
در ره توده ها پا نهادند
به خون خود این قهرمانان
بر ما دانشجویان در نبردمان
ره گشادند
همه محکم و استوار
یکدل و یکرنگ
جان به کف بگذاریم
چون سه تن شهیدان
در رهِ آزاديِ ایران

16Azar / 16 آذر

برپاخیز، از سرودهای معروف انقلابی ایران که توسط کنفدراسیون دانشجویان .ایرانی با الهام از آهنگ سرود ال پوئبلو اونیدو خاماس سرا ونسیدو ساخته شد

برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن
چو در جهان قیود بندگی، اگر فتد به پای مردمی
به دست تو است، به رای مشت تو است
رهایی جهان ز طوق جور و ظلم
به پا کنیم قیام مردمی	، رها شویم ز قید بندگی
چو در جهان قیود بندگی، اگر فتد به پای مردمی
به دست تو است، به رای مشت تو است
رهایی جهان ز طوق جور و ظلم
به پا کنیم قیام مردمی، رها شویم ز قید بندگی
هم‌پاییم، هم‌راهیم، هم‌رزمیم، هم‌سازیم جان بر کف، برخیزیم، برخیزیم، پیروزیم
برپاخیز از جا کن، بنای کاخ دشمن برپاخیز از جا کن، بنای کاخ دشمن
به هر کجا نشان ز ثروت است، ز حاصل تلاش کارگر است
زمین غنی ز رنج برزگر
ز همت‌اش شود ز دانه خرمنی
به پا کنیم قیام مردمی رها شویم ز قید بندگی
اگر شود صدای ما یکی، ز خشم خود شرر به پا کنیم
بنای صلح جاودان نهیم به پای خلق، چو جان خود فدا کنیم
به پا شود قیام مردمی رها شویم ز قید بندگی
هم‌پاییم، هم‌راهیم، هم‌رزمیم، هم‌سازیم جان بر کف برخیزیم، برخیزیم پیروزیم
برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن
برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن
برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن

Bar Pa Khiz / سرود برپاخیز

سر اومد زمستون، شکفته بهارون
گل سرخ خورشید باز اومد و شب شد گریزون
کوه‌ها لاله‌زارن، لاله‌ها بیدارن
تو کوه‌ها دارن گل گل گل آفتابو می‌کارن

توی کوهستون، دلش بیداره
تفنگ و گل و گندم، داره می‌آره
توی سینه‌اش جان جان جان
یه جنگل ستاره داره، جان جان، یه جنگل ستاره داره

لبش خنده نور، دلش شعله شور
صداش چشمه و یادش آهوی جنگل دور

«سعید سلطانپور»

Aftabkaran - Jangal / آفتابکاران - جنگل

زندانی، ای اوجِ فریاد. زندانی، ای هردم در یاد ۲ بار

ای که شور و عزمِ آهنین‌ات، سرداده آوازِ آخرین‌ات
زندانی، ای اوجِ فریاد. زندانی، ای هردم در یاد

در نگهِ همه‌گان تو همان شیری
گرچه زجورِ شه‌هان تو به زنجیری
خونین، پیکارِ تو، فردا، از آنِ تو


لاله ز خونِ رخِ تو سرخی دارد، ژاله ز پاکی روی تو می‌بارد
بر پا که راهِ تو، فردا از آنِ تو

نقشِ جان‌بازی‌ات، همه جای اوین
نشانه‌ای از رزمِ بیژنِ گُرد و دلیر
حماسه‌ی تاریخ پُر ز فراز و نشیب
برای ما، درسی دیگر دارد، نویدِ پیروزی در بر دارد

زندانی ای اوجِ فریاد، زندانی ای هردم در یاد ۲ بار

ای که خلق از استقامتِ تو، می‌رزمد با خصم و دشمنِ تو
زندانی، ای اوجِ فریاد، زندانی، ای هردم در یاد

توده‌ی ما به وجودِ تو می‌نازد
در رهِ خلق‌های ما، همه جان بازند
از بهرِ استقلال
در راهِ آزادی

در رهِ آتش و خون، چو بستی پیمان
دستِ شکنجه‌گر تو شده لرزان
پیچید در هر کران، نامِ تو جاودان

عقابِ آزادی، آید به پرواز، ز پهنه‌ی شهر و ده می‌دهد این آواز
که رزمِ ما باشد رزم ِترِگل به آفتاب
به راهِ یاران باید جان نهاد، چو خسرو و بهرنگ و پاک‌نژاد
به راه یاران باید جان نهاد، چو روشنک، ستار و حیدرخان

زندانی ای اوج فریاد

بو داغلار قوجا باش- این کوهها کهن سالند
ائل لری اوجا باش- ایل ها شان سربلند
هامی یا بیر دوست، بیزه بیر قارداش- دوست همگانند و برادر ما
آی یاخیلان اودلارا، بیرلیکده یانان وفالی یولداش- ای دوستی که به آتشها با ما یکجا میسوزی
دوشلره یئنسَک چکیلیب یاییلیب- به دامنه ها که سرازیر میشوی
گوم گوی زانباق تک دوزلرده توتون- توتون زارهای تو سبز سبز چون زنبق فرش شده
دوزلرده چالیشیر اوغلانلار قیزلار -در دامنه ها پسران و دختران تو تمام روز کار می کنند
گوندوزو بوتون.
یایلاقدا اوبا، اوبادا چوبان ییلاقهای- تو مرغزار، در مرغزارهای تو چوپانها
چوبانین آغزیندا اینجه بیر توتک- نی لبک به دهان چوپان
او سویله ییر ایگیدلر چکن غمی- او داستان غمگین ایل خود را می سراید
ائله بیر غم کی بیستون داغیندا- چنان داستان غم انگیزی که به کوه بیستون
ایگید فرهادی بولاییر قانا- فرهاد به خون خویش آغشته میگردد
عصری نین گوزلی یولونون چیچگی- زیبای عصر خویش، زیبا گل راه خویش
آلا گوز شیرینی گتیریر جانا- شیرین غزال چشم را بیتاب میکند.
بو داغلار اوجا باش- این کوهها سرکشند
اوجا باش داغلارا قانلی چکمه لر یول آچا بیلمز- کوههای سرکش را چکمه های خونین نمیتوانند در نوردند
بو داغدا گَزَرلر ایری گوز اوغوللار- در این کوهها پسران با چشمان باز میگردند
اورَکلرینده درین بیر سئوگی - قلبهاشان پر از عشق
او سئوگی کی «صلاح الدین» نین کونلون داغلادی - عشقی که قلب "صلاح الدین" را داغدار کرد.
دره لر درین، سولار آتشین- دره ها عمیق، آبها آتشین
دوزلر توتونلوک، دوشلر مئشه لیک- مراتع توتون زارند و دامنه ها بیشه
آخشاملار قوشور هر قوش مین دستان -عصر ها در هیاهوی پرندگانش، هر یک داستانی می سرایند
بورا کوردوستان- اینجا کردستان است
بورا کوردوستان- اینجا کردستان است
خان قیزیل اوزن آخان گونه دَک -زاینده رود کبیر، تا آن روزی که جاری هستی
اولدوزلار یئره باخان گونه دَک- تا روزی که ستارگان به زمین مینگرند
بول اولسون خالقی نین اکدیگی - بوستان محصول بستانهایت پر بار باد

وار اولسون بیزیم قارداش کوردوستان- زنده باد برادر ما کوردستان
-----

کردستان شعری از چریک فدایی علیرضا نابدل - خواننده  یعقوب ظروفچی

هم‌وطن، هم‌وطن / صبح کارگر دمید
ای تو هم‌رزم من / روز کارگر رسید
دوره‌ی انقلاب آمده کنون فراز
نوبت ظلم و جور اين زمان به سر رسید
سرود بیداری / پیام آزادی
شعار استقلالِ ملک و آبادی
در این سرای خوب ما طنین دارد
سرود بیداری / پیام آزادی
شعار استقلالِ ملک و آبادی
در این سرای خوب ما طنین دارد
از خروش كارگر چنين به گوش آيد / ای تو ارتش ستم‌کشان به پا
وان صدای برزگر طنین براندازد / ای دلاوران خلق ما به پا
دست خود به هم دهيم و متحد باشيم
تا نوین جهان خود بنا کنیم
قاطعانه تا به قلب ظالمان تازیم
كاخ دشمن بشر ز جا كنيم
برپا كارگر، روز افتخار و انتقام توست
ای که دوره‌ی زمان به کام توست
بر كن از جهان ریشه‌ی ستم به مشت آهنين / تا به کی به‌جا نشستن این‌چنین
 قطره‌های خون هر شهید / مشعلی به راه پاک توست
 مشت كينه زن به خصم خود / زان‌که در پی هلاک توست
از خروش كارگر چنین به گوش آيد / ای تو ارتش ستم‌کشان به پا
وان صدای برزگر طنین براندازد / ای دلاوران خلق ما به پا
دست خود به هم دهيم و متحد باشيم
تا نوین جهان خود بنا کنیم
قاطعانه تا به قلب ظالمان تازیم
كاخ دشمن بشر ز جا كنيم

خروش کارگر

آرمان خلق
 
مـردی از مـا، در کـوهستـان، بـا یــک قبضــه تفنــگ
آرمــان خلـــق، آرمـــان او، انبــان اش پـــر زفشنـــگ
بود از عدو      قوی تر عزم ما قلب توده ها          پایگاه رزم ما
نلرزد زتوپ و زتانک عزم ما (2)
 
مردی از ما، برفـروزنـده ی، مشعلـی از پتک و تفنگ
مشعلـی از مــا، در کـوهستـان، روشـن از داس و تفنـگ
بود از عدو      قوی تر عزم ما قلب توده ها          پایگاه رزم ما
نلرزد زتوپ و زتانک عزم ما (2)
 
کارگـر، دهقـان، هـم رزم هــم گـام، بـا اندیشــه ی نــو
ریـزنـد بـر هـم، کـاخ ظلـم را، تـا تـازند پیـش بـه جلـو
بود از عدو      قوی تر عزم ما قلب توده ها          پایگاه رزم ما
نلرزد زتوپ و زتانک عزم ما (2)
 
انبوه خلق، فرسنگ فرسنگ، هریـک آمـاده بـه جنـگ
چشـم هـا بینـا، عــزم هـا راسخ، قلب هـا آکنـده زخشـم
بود از عدو      قوی تر عزم ما قلب توده ها          پایگاه رزم ما
نلرزد زتوپ و زتانک عزم ما (2)
 
تـــاریـــخ بـــود، ســـراســـر از، نبــــرد تــــوده هـــــا
ضـد ارتجـاع، ضـد ارتجاع، ضـد ارتجاع، ضـد ارتجاع
بود از عدو      قوی تر عزم ما قلب توده ها          پایگاه رزم ما
نلرزد زتوپ و زتانک عزم ما (2)

آرمان خلق

Pete Seeger - L'Internationale Live

این سرود روی شعری از نصرت رحمانی، در وضعیتی دشوار و در داخل کشور اجرا شده و برای پخش در اختیار «منجنیق» قرار گرفته است. در وضعیتی که حاکم ما را تا مرز بدن‌هایمان عقب رانده، بند ۳۵۰، بدن حاکم را بحرانی کرده است. درست وقتی حاکم تلاش می‌کرد «استقرار» و «انسجام» خودش را ثابت کند، اجزای بدن ۳۵۰، زیر نگاه خیره‌ی حاکم، زیر عظیم‌ترین و برنامه‌ریزی‌شده‌ترین مکان کنترل بدن‌های شورشی، زیر ضربه‌ی باتوم و لگد به هم متصل شدند تا از سلول‌های انفرادی اوین تا بندهای رجایی‌شهر به وضعیت حاکم تعرض کنند. آنها با میانجی قرار دادن بدن‌هایشان، آخرین سلاحی که برای مقاومت در برابر وضعیت مستقر با خود دارند، اینک بند ۳۵۰ زندان اوین را به اسم رمزی برای به یاد آوردن بند بند زندان‌ها تبدیل کرده‌اند، بند بند زندان‌هایی که باید بند از بندشان گسست. باری «بگذار خون ببارد از روی سینه‌ی ما/ روزی شکفته گردد گل‌های کینه‌ی ما». بگذار!

سرود ۳۵۰

Polyushka Polye

باد و طوفان گر کند غوغا بر پا          برف و بوران گـر بتوفـد در شب هـا
بانگ تندر گر خروشد در دریـا           شب زند گر خیمـه ها بـر جنـگل هــا
 
 کوه سرکش سر بساید آسمان را                همــه جـــا
 
(سر فرازد پا بر جا بنگرد بر دریاها) 2
 
 می خروشد زدل ابر سیاه   می شکوفد گل خون همه جا
سوز پنهان عاشقان دلیر
(سر کشد از دل تیـر دل تیــر دل تیــر) 2
 
زندگی می شکفد پر غوغا در دل سبز همه جنگل هـا
مـی دود بــا گــل خــون در دل شــب
(می درخشد از افـق هـای خـاور) 2
 
(توفان خون ما در هر جام لاله ی سرخ
بر فروزد آتش ها سر کشاند از سنگرها) 2

باد و توفان

 سرود پارتيزان (پيشمرگه)

نه بدستش نان، نه به تن جان / در دل برف و بوران
به نداي خلقش اما / شده بر پا پيشمرگه (دوبار)
تا كه سنگر دشمن خلقش/ همه جا كند او ويران
زده شعله در كوهستان به تفنگش پيشمرگه (دوبار)
پرچم داس و چكشش را/ كرده بر پا در همه جا
تا كه لشكر دشمن را / پاشد از هم پيشمرگه (دوبار)
نعره اش توفد ز گلو تا / بشكوفد نظم دگر
آتش سرخ سوسياليسم / برفروزد پيشمرگه (دوبار) 

سرود پیشمرگه

سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران (اقلیت) در زمستان 1359 سه نوار با عنوان «بهمن» منتشر کرد. سعید سلطانپور و دیگر اعضای «کارگاه هنر ایران» به این ترتیب اولین فعالیت هنری گرایش اقلیت را سازمان دادند. در نوار «بهمن 2» که با عنوان دوم «سرزمین شوراها؛ به یاد شهدای خلق ترکمن» منتشر شد، چهار سرود برای مبارزات مردم ترکمن ساخته شده بود. «چهار آذرخش؛ به یاد چهار شقایق سرخ ترکمن» یکی از آن چهار سرود است

چهار آذرخش

بعد التحریر: با این سرود خاطرات زیادی دارم، سعی‌ کردم نسخه‌ی مناسبی از آن را پیدا کنم و کیفیت را بالا ببرم تا در اینترنت منتشر کنیم به تاریخ روز اول مرداد ۱۳۹۱، در نسخه‌ی دیگری از آن که موجود است به جای عبارت "جان غم" از عبارت "سلطنت" استفاده می‌‌شود، که که همان عبارت اول مربوط به نسخه‌ی اصلی‌ است.

امیرمحسن محمدی ۲۸ مرداد ۹۱

ایران من

بعد از آن  مـرداد گـران           خشم تو خفته در خاکستر تابستان
ای میهن ام ای        ایران من        ای میهن ای     زنــــدان مـــــن
می درخشـد شعلـه ی آفتـاب      روی تــــوفـــان ســــرخ انقــــلاب
چون فدائی با خشم و خون به پیش
از دل آهـن و دود و شخـم و خـیش
سلطنــــت        شود نگون شود نگون شود نگون
گــل دهـد         فلات خون فلات خون فـلات خـون
بهار خون مردمان          گل آورد گل ارغوان گل ارغوان گل ارغوان
بعد از آن  مـرداد گـران           خشم تو خفته در خاکستر تابستان
ای میهن ام ای        ایران من        ای میهن ای     زنــــدان مـــــن
می درخشـد شعلـه ی آفتـاب      روی تــــوفـــان ســــرخ انقــــلاب
چون فدائی با خشم و خون به پیش
از دل آهـن و دود و شخـم و خـیش
سلطنــــت        شود نگون شود نگون شود نگون
گــل دهـد         فلات خون فلات خون فـلات خـون
گلوله شعله ور شود
شب وطن        سحر شود سحر شـود سحـر شـود
می درخشـد شعلـه ی آفتـاب      روی تــــوفـــان ســــرخ انقــــلاب
چون فدائی با خشم و خون به پیش
(از دل آهن و دود و شخم و خیش) 3

سرود مُردادِ گِران - ایران من


به پرنیان شفق زخون شراره دمید/ زسرخی اش شرری به هر ستاره رسید/ گلوله بارد که تا برآرد ز شط آتش و خون، زصبح توده نوید/ به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید/ ببین که شهر و جنگل ها، زقهر آنان خونین است/ شهاب راه آینده، زخون آنان آذین است/ شکوه روشنی فردا، زخون برآرد سر/ بگو به میهن که خون بیژن ستاره گشت و از آن، چه سان شراره دمید/ به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید/ به سرنگونی شب، کنون نگر همه جا/ به خشم و کینه ی خلق، شراره گشته به پا/ به نام هر یل که از سیهکل چو تندری دمد از، سرود آتش و خون/ شهادت هر ستاره سازد زسرخ چهره ی خویش، تلاش و کینه فزون/ رهائی خلق ایران، نبرد ما را آئین است/ و کهکشان فردایش، زخون آنان آذین است/ شکوه روشنی فردا، زخون برآرد سر/ بگو به میهن که خون بیژن ستاره گشت و از آن، چه سان شراره دمید/ به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید/

به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید

سرود خلق متحد
(El pueblo unido jamás será vencido)
شعر: علی ندیمی


برپاخيز

می‌گذرد در شب آئینهٔ رود خفته هزاران گل در سینهٔ رود
گُلبُـن لبخنــد فــردائــی مــوج سـر زده از اشک سیمینهٔ رود

فَرازِ رود نغمه خوان
شکفته باغ کهکشان
مـی ســوزد شــب در ایــن میــان

رود و سرودش اوج و فرودش مـی رود تا دریـای دور
بـــــاغ آئینـــــه دارد در سینــه مـی رود تا ژرفای دور

(موجی در موجی می‌بندد
بر افسون شب می‌خندد
با آبی‌ها می‌پیوندد) ۲

فـردا رود افشـان ابـریشـم در دریـا مـی خوابــد
خورشید از باغ خاور می‌روید بر دریا می‌تابد

(موجی در موجی می‌بندد
بر افسون شب می‌خندد
با آبی‌ها می‌پیوندد) ۲

فـردا رود طغیـان شــورافکـن در دریـا مـی خـوابــد
خورشید از شرق سوزان می‌روید بر دریا می‌تابد

(موجی در موجی می‌بندد
بر افسون شب می‌خندد
با آبی‌ها می‌پیوندد) ۲

سۊرخˇ خؤندش

v6rg