سیما بینا - گل زردم

آن که دلم را 
برده خدایا
زندگیم را 
کرده تبه
کو؟
آن که دلم را 
برده خدایا
زندگیم را 
کرده تبه
کو؟
همنفسم کو؟
آن که نگاهش
روز من از غم
کرده سیه کو؟

بی خبر ماندی ز حالمزآن چه آمد بر سر من
عشق تو آخر به توفان می دهد خاکستر من
شعله عشق تو از بس در دلم بالا گرفته
سینه مالامال آتش غم وجودم را گرفته
هر زمان آید به یادم دیده مست تو
گریم از بخت بد خود نالم از دست تو

بی خبر ماندی ز حالمزآن چه آمد بر سر من
عشق تو آخر به توفان می دهد خاکستر من
شعله عشق تو از بس در دلم بالا گرفته
سینه مالامال آتش غم وجودم را گرفته
هر زمان آید به یادم دیده مست تو
گریم از بخت بد خود نالم از دست تو

رخت سحر نو دمیده من
فروغ رخت نور دیده من
برخیز و بیا ای امید دلم شام من سپری کن
تویی که به دل نقش غم زده ای
چو غنچه گره بر دلم زده ای
بر خسته دلان چون نسیم سحر یک نفس گذری کن
هر کجا گذری زیر پا نظری کن

بی خبر ماندی ز حالمزآن چه آمد بر سر من
عشق تو آخر به توفان می دهد خاکستر من
شعله عشق تو از بس در دلم بالا گرفته
سینه مالامال آتش غم وجودم را گرفته
هر زمان آید به یادم دیده مست تو
گریم از بخت بد خود نالم از دست تو

گل های رنگارنگ 420( دستگاه چهارگاه)- ترانه: مهستی. آواز: ایرج. ویولون: پرویز یاحقی

نوایی - سیما بینا

امیر و گوهر
 سیما بینا

امير پازواري مشهور به امير مازندراني، شيخ‌العجم و اميرالشعراء از شاعران طبري سراي مازندران است. چنانچه از سروده‌های منسوب به وی برمي‌آيد، امير پازواري از مردم شيعه روستای پازوار (بابل) بوده و معشوقه‌ای به نام گوهر داشته است. این عارف شوریده، به عنوان يك افسانه در فرهنگ عامه راه يافته است. طوري كه افسانه ی امیر به زبان نقالان و خنیاگران مازندرانی و عامه ی مردم جاری است. بنا به روايت عامه امير شخصيتي است چند بعدي يك جا اميرشيخ العجم و در جاي ديگر كشاورز و باغبان و درجايي چوپان و درجايي رويگر (‌يا قلي چي‌) و در جايي گالش و گاوزبان در جاي ديگر نيز فروشنده دوره گردي كه بارش نفت است و گاهي نيز درويش مي‌نمايد.
آنگونه که سنت نقالان است، هر‌کدام افسانه را به گونه‌ای می‌پرورانند و گسترش می‌دهند. بنیاد همه ی افسانه‌ها درباره ی امیر و دلخواه او، گوهر، یکی است، اما در نقل جزئیات در منطقه‌های گوناگون تفاوت‌هایی دیده می‌شود. در نقل‌های متعدد امیر برای خانواده ی گوهر باغبانی می‌کند، گوهر برای او ناهار می‌برد و با خربزه‌ای که از دست سوار نقابداری می‌گیرند و می‌خورند، زبانشان به شعر باز می‌شود، سپس در می‌یابند كه آن سوار علی(ع) بوده است. امیر به دنبال سوار روانه می‌شود. سوار را در حال عبور از رودخانه‌ای، می‌بیند كه به جای آب، آتش در آن روان است و او را از عبور در آن رودخانه بازمی‌دارد. امیر از رودخانة آتش می‌گذرد و به پابوسیِ سوار مشرّف می‌گردد و درِ معرفت به رویش گشوده می‌شود:
ته چهره به خوبي گل آتشينه من شومبه به آتش اگه آتش اينه
و چون نام یار و معشوقش گوهر بوده است، معشوق حقیقی خویش را نیز به این نام می‌خواند.
در روایت‌های چند‌گانه، گوهر پدر ندارد، مادری دارد که امیر را از کودکی به خانه پذیرفته و بزگ کرده است. امیر نخست به غاز‌بانی و سپس به باغبانی آنان روی می‌آورد، مادر گوهر از پیوند امیر با گوهر سر سازگاری نداشت‌؛ به همین خاطر گوهر را از روستایی به روستای دیگر می‌کشاند، و امیر در لباس رویگر، پینه‌دوز و... در پی آنان می‌رفت، و با گوهر به گفتگو می‌نشست. در همه ی روایت‌ها‌، امیر رقیبی دارد که او هم با خوردن قاچی از همان خربزه یا با خوردن گوشت بزی که ازپوست خربزه ی امیرخورده بود، زبانش به شعر بازمی‌شود- او هم دلباخته ی گوهر بود. و سرانجام باعث مرگ امیر و گوهر می‌شود. این رقیب که چوپان بود در برخی روایت‌ها امیر و در بعضی دیگر رضا نام داشت. در روایت‌ها، با جستجوی امیر در یافتن گوهر و دیدار گاه به گاهی‌، آن دو دلداده، به گفتگوهای عاشقانه‌ای می‌رسیم که امیر گفته است و گوهر پاسخ می‌گوید‌ و بالعکس. گفتگوی منظوم آنان‌، در چرائی هستی است که به فلسفه می‌انجامد و گاه در مسائل مذهبی است. امیر و گوهر افسانه در ذهن اسطوره‌ساز مردم عامی پرورده شد و گسترش یافت. 

نتيجه‌گيري:
جایگاه امير پازواري در ایران زمین بیش از هر چیز به زبان طبري مربوط می‌شود. در واقع، امير پازواري نماینده یک شاعر محلي‌ سراي مشهور در تاريخ ادبيات مازندران است. 
آنچه بیش از هر ویژگی دیگر امير شهرت یافته است، شخصيتي چند بعدي اوست: يك جا اميرشيخ العجم و در جاي ديگر كشاورز و باغبان و درجايي چوپان و درجايي رويگر (‌يا قلي چي‌) و در جايي گالش و گاوزبان در جاي ديگر نيز فروشنده دوره گردي كه بارش نفت است و گاهي نيز درويش مي‌نمايد.
شعر امیر واجد همه ی ویژگی‌های یک شعر زنده، مردمی و پویا است‌ و خود امیر نیز یک شاعر مردمی است كه زندگی مردم را در آیینه شعرش می‌تاباند و از این رو شعرش ماندگار شده است و امروز نه فقط در حد شعر‌، بلکه به عنوان یکی از نغمه‌های مقامی مازندران، نام آن مترادف نام زبان مازندرانی طبری قرار گرفته است.
كوتاه سخن اينكه، از دامنه كوه‌ها گرفته تا قلب جنگل و تا روستاهای دوردست و سواحل دریای خزر و از چوپانان و گالِش‌ها گرفته تا كشاورزان و كَسَبه و تاجران و معلّمان و دانشجویان و استادان، همه و همه، اشعار امیری را زیر لب زمزمه می‌كنند و اشعارش را مطابق دل و خواسته‌هایشان تفسیر می‌كنند. مثل شعرِ «حیدربابا» در نزد آذری‌ها.

امیر و گوهر- سیما بینا

گروه موسیقی سیمرغ ( رستاک ) در سال 1376 به سرپرستی سیروس سپهری و بهزاد اد پورنقی در قالب یک گروه موسیقی تجربی تشکیل شد .
این گروه در اجراهای خود با رویکرد تازه به موسیقی مناطق و نواحی ایران سعی در آشنا ساختن مخاطبان با این میراث غنی را دارد .
سیمرغ اجراهای متعددی در شهرها و ابنیه ی تاریخی ایران و چندین کشور جهان داشته است 

Rastak-Rana رعنا گروه رستاک:گیلکی

Flight

نوایی  سیما بینا

من دلم می خواد تو شاه همه ماهی ها باشی
من دلم می خواد که تو صاحب دریاها باشی ، اما نه


یادم اومد تو قصه ها نوشته بود
اگه یک روز شاه ماهی ها رو از آب بگیرن
همه ی موج ها ز غم دق می کنن
همه ماهی ها ز غصه می میرن
همه ماهی ها ز غصه می میرن

آه ، اگه دریا فقط دریا نبود
آه ، اگه زندون ماهی ها نبود
آه ، اگه تور سیاه سرنوشت ، روز و شب فکر شکار ما نبود
روز و شب فکر شکار ما نبود
من دلم می خواد تو شاه همه ماهی ها باشی
من دلم می خواد که تو صاحب دریاها باشی

من دلم می خواد تو شاه همه ماهی ها باشی
من دلم می خواد که تو صاحب دریاها باشی ، اما نه



یادم اومد تو قصه ها نوشته بود
اگه یک روز شاه ماهی ها رو از آب بگیرن
همه ی موج ها ز غم دق می کنن
همه ماهی ها ز غصه می میرن
همه ماهی ها ز غصه می میرن

آه ، اگه دریا فقط دریا نبود
آه ، اگه زندون ماهی ها نبود
آه ، اگه تور سیاه سرنوشت ، روز و شب فکر شکار ما نبود
روز و شب فکر شکار ما نبود
من دلم می خواد تو شاه همه ماهی ها باشی
من دلم می خواد که تو صاحب دریاها باشی
من دلم می خواد تو شاه همه ماهی ها باشی
من دلم می خواد که تو صاحب دریاها باشی
من دلم می خواد تو شاه همه ماهی ها باشی 

Parva =ترانه قدیمی " شاه ماهی " با صدای پروا

IRAJ, ايرج  Golhaye Rangarang 534, گلهاي رنگارنگ  LYRICS - YouTube

ای نامت از دل و جان…
در همه جا به هر زبان، جاری است
عطرِ پاک نفست؛ سبز و رها از آسمان جاری است…
نورِ یادت همه شب در دل ما چو کهکشان جاری است
تو نسیم خوش نفسی
من کویر خار و خسم!
گر به‌ فریادم نرسی؛ من چو مرغی در قفسم…
تو با منی اما من از خودم دورم
چو قطره از دریا من از تو مهجورم
با یادت ای بهشت من آتش دوزخ کجاست؟!
عشق تو در سرشت من، با دل و جان آشناست…
چگونه فریادت نزنم؟
چرا دم از یادت نزنم در اوج تنهایی؟
اگر زمین ویرانه شود…
جهان همه بیگانه شود تویی که با مایی

Ey Namat Az Delo Jan (Single)

Ey Namat Az Delo Jan-Alireza Eftekhari|ای نامت از دل و جان علیرضا افتخاری

 آهنگ زیبا و جاودان "گٔل اومد بهار اومد میرم به صحرأ" از پوران - روحش شاد و یادش گرامی‌

امیر و گوهر- سیما بینا

Vahid Mohseni M

Related tracks