کنار غریوم، که بردِ نصیوم
یه عمره که سی خوم ایگُم ایگریوُم
سر لشک زردم بخون کوگ رشتَه
ندونی ز دیریت چه وُر مو گدشته
مو همدا پوییزم، که شیوسته لیزم
بیو تا پرامه به پا تو بریزم
مو کارون دردم، تیام هَرس و خینه
دل تنگ خوم دی کلُم نینشینه
دلم جور دینشت سر تش ایبازه
ز درد غریوی ایسوسه ایسازه
دل جُل به کولُم که وسته به دیندات
بیو تا بخوسه به شولیز تیات
دو انگِشت سُهرن تیام از غم تو
دیه تش بلوزی مکن وا دل مو
مو سُهدُم برشتُم،دلم گرمسیره
تو ایلاق سوزی که دل سیت ایمیره
تو که آسمونا تلیشه قواته
لوت حوشه حوشه چی باغ نواته
دل چاله گردم هنی مُوتلاته
که آستاره هر صو چی نابند ناته
ندونم کی ای تو، مهی یا که افتو
چه سهدم ز دیریت بیو دی تو امشو
چه تهله شرینم ز دیریت بمیرم
مو برفم تو افتو بزن تا بچیرُم

***
ترجمه آهنگ:

کنار (۱) غریبم که سنگه نصیبم
یه عمره که برای خودم میگم [و] گریه می‌کنم
روی شاخه‌ی زردم بخون ای کبک رشت (۲)
نمی‌دونی از دوریت چی به من گذشته
من همتای پاییزم که به هم ریخته آرامشم
بیا تا پرهام رو به پای تو بریزم
من کارون درد هستم، چشمام اشک و خون هستن
دل تنگ خودم [هم] دیگه کنارم نمی‌نشینه
دلم مثل اسپند روی آتیش می‌رقصه
از درد غریبی می‌سوزه [و] می‌سازه
دل سرگردونم که افتاده به دنبالت
بیا تا بخوابه به آرامش شب چشمهات
دو زغال گداخته‌ی قرمز هستن چشمام از غم تو
دیگه آتیش افروزی نکن با دل من
من سوختم برشته شدم، دلم گرمسیر (۳) است
تو ایلاق (۴) سبز هستی که دل برات می‌میره
تو که آسمون‌ها تیکه‌ای از لباست هستن
لبت خوشه خوشه مثل باغ نبات است
دل بی خانمان من هنوز مبتلای (گرفتار) توئه
که ستاره‌ی اشک‌هام مثل گردنبند گردن توئه
نمی‌دونم کی هستی تو! ماهی یا خورشیدی؟
که سوختم از دوریت، بیا دیگه تو امشب
چه تلخه شیرینم از دوریت بمیرم
من برفم تو آفتاب، بزن تا ذوب بشم

***
۱- کنار: درخت صدر.
۲- کوگ رشت: کبکی که بالغ شده و پرهای خالدار زیر بالش کامل روییده باشند.
۳- گرمسیر، قشلاق: منطقه‌ی گرم.
۴- ایلاق، سردسیر: منطقه‌ی خنک که هنگام گرم شدن هوا (اردیبهشت ماه) به آن جا کوچ می‌کنن

Konar-e Ghariv - Rahim Adnani | کنارِ غریو - رحیم عدنانی

Hosein Nourshargh یک نفس ای پیک سحری

قطعه دل ای دل
علیرضا افتخاری
فضل الله توکل
تهمورس پورناظری
____________
باز غم غریبی باز بی قراری...

علیرضا افتخاری_تهمورس پورناظری_فضل الله توکل_دل ای دل

(وای) چه خوبه مال بار کنه یارت وابات بو
کومیتچال زین مخملی به زیر پات بو

(آی) چه خووه مال بار ونه به دشت شیمبار
دست گل منه دستم بو چی پار و پیرار

(وای) عزیزم مینا بنوش دسمال هف رنگ
چی تیات پیدا ندا به ایل چارلنگ

مو اوویم بی بینمت دیدم نبیدت
خاطرم جا نگری کندم ز دینت

مو اویدم کهد ره ری کردم آ پشت
غم خم کم سیم نبی سهدیت مونه کشت

(آی) عزیزم مینا بنوش دسمال هف رنگ
چی تیات پیدا ندا به ایل چارلنگ

عاشقم دیوونه یم بیوین بکشینم
بوندینم کهد گل هیچ مگشینم

های بلال بلالم بلال بلالم ددر خالک به نُفتت
های تش به جونم ای ونی وای گلم با گفت و لفتت

(وای) دوش پسین مینه گردنه (های ولا) افتو ولم کرد
(های) شوق دیدار گلم (های) ولا خین به دلم کرد

های بلال بلالم بلال بلالم گلم خالک به نفتت
های تش به جونم ای ونی های گلم با گفت و لفتت

وای چه خووه شو مهی پا تش تنگی
وای تا خروس خون گپ زنی وا همدرنگی

وای بلال بلالم بلال بلالم دُدَر خالک به نفتت
وای تش به جونم ای ونی های گلم با گفت و لفتت

(وای) چه خووه شو مهی پا تش چاله
(وای) سیر بخونی سی دلت بلال بلاله

های بلال بلالم بلال بلالم گلم خالک به نفتت
وای تش به جونم ای ونی های گلم با گفت و لفتت

Bakhtiari    مینا بنوش

Hojjat Ashrafzadeh - Yaddasht Ha / حجت اشرف‌زاده - یادداشت‌ها

شعر و  آهنگ : محمد معتمدی

اي چشمان مست تو ميناي شراب من
ياد تو چه مي كند با حال خراب من
نوا منم ترانه تويي  به موج غم كرانه تويي
به عشق تو فسانه منم   زخود بيگانه منم
خزان منم جوانه تويي  بهشت جاودانه تويي
نواي عاشقانه تويي تو   ديوانه منم
مي داني كه بي قرار و دل شكسته ام
بر عشق كسي به جز تو دل نبسته ام
مي داني غمت مرا رها نمي كند
حتي مرگ مرا زتو جدا نمي كند
چو مرغ خسته كنج قفس   غم تو بسته راه نفس
بيا شوق تو بگشايد بال و پر عشق
عمري ديده به ره مي مانم
برلب نام تو را مي خوانم
از عشق تو نفس مي گيرم
گر يادم نكني مي ميرم
عشقت در دل من پابرجا
هجرت تا به ابد تقديرم
مي داني كه بي قرار و دل شكسته ام 
بر عشق كسي بجز تو دل نبسته ام
مي داني غمت مرا رها نمي كند
حتي مرگ مرا زتو جدا نمي كند
بيا بيا چو ابر بهار  بر اين كوير تشنه ببار
كه بشكفد به دشت دلم گل نيلوفر عشق



محمد معتمدی - کویر | Mohammad Motamedi - Kavir

بمناسبت صد سالگی ؛ ترانه به یاد ماندنی کاروان با صدای بنان

بـیـسـت  raquo;  raquo; بمناسبت صد سالگی ؛ ترانه به یاد ماندنی کاروان با صدای بنان

تو را با غیر می بینم، صدایم در نمی آید
دلم می سوزد و کاری زدستم بر نمی آید
شبان آهسته می گریم که شاید کم شود دردم
تحمل می رود اما شب غم سر نمی آید
چه سود از شرح این دیوانگی ها بی قراری ها
تو مه بی مهری و حرف منت باور نمی آیدزدست و پای دلبر گیر این زنجیر جور ای یار
که این دیوانه گر عاقل شود دیگر نمی آید
فراغ از عمر من می کاهد ای نامهربان رحمی
....خدارا از چه بر من رحمت این کافر نمی آید 

#مهدی_اخوان_ثالث
#پرواز_همای

Dar Shab Gisovan To [SariMusic.IR]

Shaban Ahesteh Migeryam

محمد نوری (زادهٔ ۱ دی ۱۳۰۸–درگذشتهٔ ۹ مرداد ۱۳۸۹) خواننده ایرانی بود. محمد نوری موسیقی را زبانی جهانی و از آن تمام اقوام و ملت‌های روی زمین می‌دانست و از همین رو به اقتباس و الهام از هنر کلاسیک غرب معتقد بود.[۱] او برنده جایزه «خورشید طلایی» (۵۰ سال صدای متفاوت و ماندگار) در سال ۷۸ از جشنواره مهر و دارای مدرک درجه یک هنری خوانندگی از شورای عالی ارزیابی کشور و وزارت ارشاد بود. وی در سال ۱۳۸۵ (چند سال پیش از مرگش) به عنوان چهرهٔ ماندگار برگزیده شد.
نوری در تهران زاده شد و در جوانی آواز را نزد خانم اولین باغچه‌بان و تئوری موسیقی را نزد سیروس شهردار و فریدون فرزانه، اساتید هنرستان عالی موسیقی، فراگرفت. وی شیوهٔ آواز خود را متأثر از بافت و غنای زخمه‌ایِ اساتیدی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی، و محمد سریر می‌داند.

دههٔ بیست، دوران آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی درمیان مردم ایران، به‌ویژه نسل جوان بود که بخشی را می‌توان متأثر از نشر و پخش وسیع‌تر موسیقی علمی و آثار فولکلور کشورهای مختلف جهان ازطریق رادیو و صفحات گرامافون دانست. «محمد نوری» در همین سال‌ها - سنین نوجوانی - با خواندن اشعار نوینی که برروی نغمه‌های روز مغرب‌زمین و برخی قطعات کلاسیکِ آوازی سروده شده‌بود، کار خوانندگی را آغاز کرد. او طی سال‌های بعد، با تکیه بر تحصیلات هنرستانی و دانشگاهی خود، توانست هویت مستقلی به این اندیشه و گرایش ببخشد و با اجرای آثار اساتیدی که قبلاً ذکر آنان رفت، فضای متفکرانه‌ای به گونهٔ آوازیِ خویش دهد.

آوازهای این استاد، طی پنج دهه، درمیان سه نسل، شأن و اعتبار ویژه‌ای کسب کرده‌است. این هنرمند در حاشیهٔ سال‌های پرتلاش، با اجرای بیش از سیصد قطعهٔ آوازی، تقریر و ترجمهٔ مقالات و سرودن اشعاری از ترانه‌های ماندگار، بیش از پیش خود را در دل مردم این مرزوبوم جا داد. او اخیراً چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت. صدای او برای نسل گذشته یادآور لحظه‌های خوب و مهربانی‌های سرشار، و برای نسل امروز، آفرینندهٔ شیرین‌ترین خاطرات است. وی ترانه‌های میهنی زیادی اجرا کرده‌است. یکی از مهمترین و معروف‌ترین ترانه‌های وی، جان مریم نام دارد که آهنگ زیبای آن از ساخته‌های خود نوری است.

نوری در کنار تحصیل در رشته ادبیات زبان انگلیسی و رشته نمایش، آواز ایرانی را نزد اسماعیل مهرتاش آموخت. بعد از آن نزد اساتید هنرستان عالی موسیقی «سیروس شهردار» و «فریدون فرزانه» و«مصطفی پورتراب» رفت و از آن‌ها تئوری موسیقی، سلفژ و نوازندگی پیانو را فراگرفت. آواز کلاسیک را نزد اولین باغچه بان و فاخره صبا آموخته و شیوه آوازی خود را با تاثیر از استادانی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی پیدا کرد و رفته رفته به شیوه منحصر به فرد خود دست یافت. شیوه‌ای که به سختی می‌توان آن را در زیر شاخه‌ای از شاخه‌هایی چون پاپ، کلاسیک و... گنجاند.او پس از انقلاب اسلامی و پس از مدتی سکوت، فعالیت هنری خود را با آلبوم در شب سرد زمستانی همراه با فریبرز لاچینی و احمدرضا احمدی در سال ۱۳۶۸ از سر گرفت و این همکاری بعدها با آلبوم آوازهای سرزمین خورشید ادامه یافت. اندگار]] موسیقی انتخاب و معرفی شد. او فارغ‏‌التحن اشعاری از ترانه‌های ماندگار، بیش از پیش خود را در دل مردم این مرزوبوم جا داد. او در سال‌های صیل از هنرستان تئاتر، زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران، و مبانی تئاتر از دانشکدهٔ علوم اجتماعی بود. وی به لحاظ پایبندی به اخلاقیات و پرهیز از دروغ و فریب به جایگاه والایی در بین مخاطبان و در اجتماع دست یافت.این استاد، طی پنج دهه، درمیان سه نسل، شأن و اعتبار ویژه‌ای کسب کرد. این هنرمند در حاشیه سال‌های پرتلاش، با اجرای بیش از سیصد قطعه آوازی، تقریر و ترجمه مقالات و سرودآخر عمر چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت. صدای او برای نسل گذشته یادآور لحظه‌های خوب و اجرای ترانه‌های مختلف محلی آذری، گیلکی، شیرازی و... او همچون «جان مریم»، «شالیزار»، «واسونک»، «جمعه بازار» و... به لحاظ احساس و لهجه در نهایت زیبایی و استادی است.در سال ۱۳۸۵ او از سوی سازمان صدا و سیما به عنوان [[چهره مانی‌های سرشار، و برای نسل امروز، آفریننده شیرین‌ترین خاطرات است. وی ترانه‌های میهنی زیادی اجرا کرده‌است که هر یک اوج حس وطن دوستی را در دل ایرانیان بیدار می‌کند. یکی از مهم‌ترین، زیباترین و معروف‌ترین ترانه‌های وی، جان مریم نام دارد.سرانجام پس از سال‌ها مبارزه با بیماری سرطان مغز استخوان و وخامت وضعیت جسمانی در شامگاه ۹ مرداد ۱۳۸۹ در بیمارستان جم در تهران به دیار باقی شتافت


نمی شه غصّه ما رو ٬ یه لحظه تنها بذاره
نمی شه این غافله ٬ ما رو تو خواب جا بذاره
ما رو تو خواب جا بذاره
دلم از اون دلای ٬قدیمیه از اون دلاست 
که می خواد عاشق که شد ، پا روی دنیا بذاره 
پا روی دنیا بذاره
دوست دارم یه دست ، از آسمون بیاد ما دوتا رو
ببره از اینجا و ٬ اون ور اَبرا بذاره
تو دلت بوسه می خواد، من می دونم امّا لبت 
سر هر جمله ی دلش ، می خواد یه امّا بذاره
بی تو دنیا نمی ارزه ،تو با من باش و بذار 
همه دنیا منو ، همیشه تنها بذاره

نمی شه غصّه ما رو ٬ یه لحظه تنها بذاره
نمی شه این غافله ٬ ما رو تو خواب جا بذاره
ما رو تو خواب جا بذاره
دلم از اون دلای ٬قدیمیه از اون دلاست 
که می خواد عاشق که شد ، پا روی دنیا بذاره 
پا روی دنیا بذاره

من می خوام ،تا آخر دنیا ، تماشات بکنم
اگه زندگی برام چشم تماشا بذاره
دوست دارم یه دست ، از آسمون بیاد ما دوتا رو
ببره از اینجا و ٬ اون ور اَبرا بذاره
تو دلت بوسه می خواد، من می دونم امّا لبت 
سر هر جمله ی دلش ، می خواد یه امّا بذاره
بی تو دنیا نمی ارزه ،تو با من باش و بذار 
همه دنیا منو ، همیشه تنها بذاره

آرزوها - محمد نوری

ای نامت از دل و جان…
در همه جا به هر زبان، جاری است
عطرِ پاک نفست؛ سبز و رها از آسمان جاری است…
نورِ یادت همه شب در دل ما چو کهکشان جاری است
تو نسیم خوش نفسی
من کویر خار و خسم!
گر به‌ فریادم نرسی؛ من چو مرغی در قفسم…
تو با منی اما من از خودم دورم
چو قطره از دریا من از تو مهجورم
با یادت ای بهشت من آتش دوزخ کجاست؟!
عشق تو در سرشت من، با دل و جان آشناست…
چگونه فریادت نزنم؟
چرا دم از یادت نزنم در اوج تنهایی؟
اگر زمین ویرانه شود…
جهان همه بیگانه شود تویی که با مایی

علیرضا افتخاری_تهمورس پورناظری_فضل الله توکل_دل ای دل

vclassic

Recent comments

amir shabtab

Related tracks