دلم گرفته ای دوست! هوای گريه با من
گر از قفس گريزم، كجا روم، كجا من؟

كجا روم؟ كه راهی به گلشنی ندانم
كه ديده بر گشودم به كنج تنگنا، من

نه بسته‌ام به كس دل، نه بسته کس به من دل
چو تخته پاره بر موج، رها، رها، رها، من

ز من هر آنكه او دور، چو دل به سينه نزديك
به من هر آنكه نزديك، ازو جدا، جدا، من!

نه چشم دل به سويی، نه باده در سبويی
كه تر كنم گلويی به ياد آشنا، من

ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه كاهد؟
كه گويدم به پاسخ كه زنده‌ام چرا من؟

ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابری
دلم گرفته ای دوست! هوای گريه با من...!

سيمين بهبهانی

هوای گریه - همایون شجریان

Yalda