مثنوی مرثیه بخشی از شعر بلند قصه خون دل است که ابتهاج در سال 68 و پس از فوت احسان طبری سروده. 

در این شعر اشاراتی به اعترافات اجباری طبری شده است. برای مثال «کژ مکن از راه پیشاهنگ را» که اشاره به کتاب «کژراهه» دارد که منتسب به طبری و در زمان زندان و اعترافات اجباری اوست.

یا:

توبه کردی زآنچه گفتی ای حکیم
این حدیثی دردناک است از قدیم
توبه کردی گر چه می دانی یقین
گفته و ناگفته می گردد زمین


ابتهاج مدتها در زندان ج.ا محبوس بود و بنا بر گفته خود، دلیل رهاییش از زندان، نامه شهریار به رهبر جمهوری اسلامی بوده.

هوشنگ ابتهاج (سایه) - مثنوی مرثیه

Yazdani WP