ARDESIGNCO Favorites

Deklame

Ahmad shamloo

ara music

شعر

Favorit

Shamloo

Aida

mine

وطن کجاست که آوازِ آشنای تو چنین دور می‌نماید؟
امید کجاست
تا خود
       جهان
             به قرار
                     بازآید؟

هان، سنجیده باش
که نومیدان را معادی مقدر نیست!

معشوق در ذره‌ذره‌ی جانِ توست
                                       که باور داشته‌ای،
و رستاخیز
            در چشم‌اندازِ همیشه‌ی تو
                                            به کار است.
در زیجِ جُستجو
                  ایستاده‌ی ابدی باش
تا سفرِ بی‌انجامِ ستارگان بر تو گذر کند،
که زمین
         از اینگونه حقارت‌بار نمی‌مانْد
اگر آدمی
           به هنگام
                     دیده‌ی حیرت می‌گشود.

زیستن
و ولایتِ والای انسان بر خاک را
                                     نماز بردن؛
زیستن
و معجزه کردن؛
ورنه
    میلادِ تو جز خاطره‌ی دردی بیهوده چیست
هم از آن دست که مرگت،
هم از آن دست که عبورِ قطارِ عقیمِ اَسترانِ تو
از فاصله‌ی کویری میلاد و مرگت؟

مُعجزه کن مُعجزه کن
که مُعجزه
           تنها
               دست‌کارِ توست
اگر دادگر باشی؛
که در این گُستره
                     گُرگانند
مشتاقِ بردریدنِ بی‌دادگرانه‌ی آن
                                       که دریدن نمی‌تواند. ــ
و دادگری
معجزه‌ی نهایی‌ست.

و کاش در این جهان
مردگان را
           روزی ویژه بود،
تا چون از برابرِ این همه اجساد گذر می‌کنیم
تنها دستمالی برابرِ بینی نگیریم:
این پُرآزار
          گندِ جهان نیست
تعفنِ بی‌داد است.

و حضورِ گرانبهای ما
                       هر یک
چهره در چهره‌ی جهان
                           (این آیینه‌یی که از بودِ خود آگاه نیست
                           مگر آن دَم که در او درنگرند) ــ

تو
یا من،
آدمی‌یی
          انسانی
                   هر که خواهد گو باش
تنها
     آگاه از دست‌کارِ عظیمِ نگاهِ خویش ــ
تا جهان
         از این دست
                       بی‌رنگ و غم‌انگیز نماند
تا جهان
         از این دست
                       پلشت و نفرت‌خیز نماند.

یکی
    از دریچه‌ی ممنوعِ خانه
                               بر آن تلِّ خشکِ خاک نظر کن:
آه، اگر امید می‌داشتی
آن خُشکسار
               کنون اینگونه
                             از باغ و بهار
                                           بی‌برگ نبود
و آنجا که سکوت به ماتم نشسته
مرغی می‌خوانْد.

نه
نومیدْمردم را
               معادی مقدّر نیست.
چاووشیِ‌ امیدانگیزِ توست
                               بی‌گمان
که این قافله را به وطن می‌رساند.
 
احمد شاملو
 تیرِ ۱۳۵۹

Ahmad - Shamloo - Dar - Astaneh - Khatabeyeh - Asan, - Dar - Omid

در آستانه  با صدای احمد شاملو:بايد اِستاد و فرود آمد
بر آستان ِ دری که کوبه ندارد،
 

چرا که اگر به‌گاه آمده‌باشي دربان به انتظار ِ توست و
  	 
  	اگر بي‌گاه
 
به درکوفتن‌ات پاسخي نمي‌آيد.
 

 
کوتاه است در،
پس آن به که فروتن باشي.
 

آيينه‌يي نيک‌پرداخته تواني بود
  	 
  	آن‌جا
 
تا آراسته‌گي را
 

پيش از درآمدن
  	 
  	در خود نظری کني
 
هرچند که غلغله‌ی آن سوی در زاده‌ی توهم ِ توست نه انبوهي‌ ِ
مهمانان،
 

که آن‌جا
  	 
  	تو را
  	 
  	کسي به انتظار نيست.
 
که آن‌جا
  	 
  	جنبش شايد،
  	 
  	اما جُمَنده‌يي در کار نيست:
 
نه ارواح و نه اشباح و نه قديسان ِ کافورينه به کف
نه عفريتان ِ آتشين‌گاوسر به مشت
نه شيطان ِ بُهتان‌خورده با کلاه بوقي‌ منگوله‌دارش
نه ملغمه‌ی بي‌قانون ِ مطلق‌های مُتنافي. ــ
 

تنها تو
  	 
  	آن‌جا موجوديت ِ مطلقي،
 
موجوديت ِ محض،
چرا که در غياب ِ خود ادامه مي‌يابي و غياب‌ات
حضور ِ قاطع ِ اعجاز است.
گذارت از آستانه‌ی ناگزير
فروچکيدن قطره‌ قطراني‌ست در نامتناهي‌ ظلمات:
 

«ــ دريغا
  	 
  	ای‌کاش ای‌کاش
  	 
  	قضاوتي قضاوتي قضاوتي
 
درکار درکار درکار
مي‌بود!» ــ
شايد اگرت توان ِ شنفتن بود
پژواک ِ آواز ِ فروچکيدن ِ خود را در تالار ِ خاموش ِ کهکشان‌های ِ
بي‌خورشيدــ
 

چون هُرَّست ِ آوار ِ دريغ
  	 
  	مي‌شنيدی:
 
«ــ کاش‌کي کاش‌کي
  	 
  	داوری داوری داوری
 
درکار درکار درکار درکار...»
اما داوری آن سوی در نشسته است، بي‌ردای شوم ِ قاضيان.
ذات‌اش درايت و انصاف
هياءت‌اش زمان. ــ
و خاطره‌ات تا جاودان ِ جاويدان در گذرگاه ِ ادوار داوری خواهد شد.
 

 
□
 

 
بدرود!
بدرود! (چنين گويد بامداد ِ شاعر:)
رقصان مي‌گذرم از آستانه‌ی اجبار
شادمانه و شاکر.
 

 
از بيرون به درون آمدم:
 

از منظر
  	 
  	به نظّاره به ناظر. ــ
 
نه به هياءت ِ گياهي نه به هياءت ِ پروانه‌يي نه به هياءت ِ سنگي نه به هياءت ِ
برکه‌يي، ــ
 

من به هياءت ِ «ما» زاده شدم
  	 
  	به هياءت ِ پُرشکوه ِ انسان
 
تا در بهار ِ گياه به تماشای رنگين‌کمان ِ پروانه بنشينم
غرور ِ کوه را دريابم و هيبت ِ دريا را بشنوم
تا شريطه‌ی خود را بشناسم و جهان را به قدر ِ همت و فرصت ِ
خويش معنا دهم
 

 
که کارستاني ازاين‌دست
 

از توان ِ درخت و پرنده و صخره و آبشار
  	 
  	بيرون است.
 

 
انسان زاده شدن تجسّد ِ وظيفه بود:
توان ِ دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن
توان ِ شنفتن
توان ِ ديدن و گفتن
توان ِ اندُه‌گين و شادمان‌شدن
توان ِ خنديدن به وسعت ِ دل، توان ِ گريستن از سُويدای جان
توان ِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاع ِ شُکوه‌ناک ِ فروتني
توان ِ جليل ِ به دوش بردن ِ بار ِ امانت
و توان ِ غم‌ناک ِ تحمل ِ تنهايي
تنهايي
تنهايي
تنهايي عريان.
 

 
انسان
دشواری وظيفه است.
 

 
□
 

 
دستان ِ بسته‌ام آزاد نبود تا هر چشم‌انداز را به جان دربرکشم
هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده
هر بَدر ِ کامل و هر پَگاه ِ ديگر
هر قلّه و هر درخت و هر انسان ِ ديگر را.
 

 
رخصت ِ زيستن را دست‌بسته دهان‌بسته گذشتم دست و دهان بسته
گذشتيم
 

و منظر ِ جهان را
 
تنها
از رخنه‌ی تنگ‌چشمي‌ حصار ِ شرارت ديديم و
 
اکنون
آنک دَر ِ کوتاه ِ بي‌کوبه در برابر و
آنک اشارت ِ دربان ِ منتظر! ــ
 

 
دالان ِ تنگي را که درنوشته‌ام
 

به وداع
  	 
  	فراپُشت مي‌نگرم:
 

 
فرصت کوتاه بود و سفر جان‌کاه بود
اما يگانه بود و هيچ کم نداشت.
 

 
به جان منت پذيرم و حق گزارم!
(چنين گفت بامداد ِ خسته.)

Dar_ Astaneh_ Ahmad_ Shamloo

Khoneye sabz.....Marhom Shakibaei.

Ahmad Shamloo

برف

زردها بی خود قرمز نشده اند
قرمزی رنگ نینداخته است
بی خودی بر دیوار.
صبح پیدا شده از آن طرف کوه « ازاکو» اما
« وازانا» پیدا نیست
گرته ی روشنی مرده ی برفی
همه کارش آشوب
بر سر شیشه ی هر پنجره بگرفته قرار.
وازانا پیدا نیست
من دلم سخت گرفته است از این
میهمان خانه ی مهمان کش روزش تاریک
که به جان هم نشناخته انداخته است:
چند تن خواب آلود
چند تن نا هموار
چند تن نا هشیار

Barf - Farhad va Shamloo

چه بی تابانه می خواهمت
ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری!
چه بی تابانه تو را طلب می کنم!
بر پشت سمندی
گویی، نو زین
... که قرارش نیست
و فاصله
تجربه ئی بیهوده است

Ahmad Shamloo (1)

قصه ی ' حسینقلی مردی که لب نداشت'
سروده ی احمد شاملو
دفتر شعر ' در آستانه'/ 1338 شمسی

اجرا: هانیه سلیمی
انتخاب و میکس موسیقی: کاوه حیدری

ضبط: تهران / زمستان 1388 شمسی
طرح: مهدخت امینی

موسیقی ها :

زرد ملیجه، اثر استاد ابوالحسن صبا، آلبوم ' به یاد صبا' ، گروه کامکارها
آلبوم ' اوجاداغلار' موسیقی قشقایی : جسین حمیدی
شش تصنیف قدیمی، نشر ماهور : تصنیف 'نگارا' در سه گا

حسینقلی مردی که لب نداشت | احمد شاملو | هانیه سلیمی

Mehrnoosh - cheshmat

Ahmad Shamloo - Che bitabane mikhahamat

Khosro Shakibayi - Madar e Man [MpFree.ir]

عاشق شو ار نه روزی , کار جهان سر آید

Mohsen Namjoo - Nameh

ریمیکس جدید و زیبای آهنگ نباشی از محسن یکانه

Mohsen Yeganeh - Nabashi - Mehran Abbasi Remix

Vocal : Hamid Talebzadeh
Arrangement &amp; Mix &amp; Mastering : Milad Hashemi
Melody : Milad Baran
Lyric : Maryam Asady
Guitar : MohammadAli Angha
(Year : 2009)

Hamid TalebZadeh   Hamechi Aroome

Hamid Talebzadeh - Hamechi Aroomeh (DJ Mamsi Club Remix)

Mohsen Namjoo - Shekveh

Molana (Rumi)
Ahmad Shamloo
Farhad Fakhroddini

Gholame Ghamar  Ahmad Shamloo

03. Pause (Ahmad Shamloo)

رضا صادقی -  وایسا دنیا

Red Hot Chili peppers - Californication

www.facebook.com/chaartaar
www.chaartaar.com

Chaartaar - Baaraan Toee

آلبوم طرفدار از شادمهر عقیلی بعد از سه سال در تاریخ ۱ مرداد ۱۳۹۱ از سوی کمپانی آونگ عرضه شد. شناسنامه ی آلبوم :

۱.انتخاب

ترانه سرا : سروش دادخواه

آهنگ و تنظیم : شادمهر عقیلی

۲. اسمم داره یادم میره

ترانه سرا : مونا برزوئی

آهنگ : شادمهر عقیلی

تنظیم : محمد ناهیدی

۳.حالم عوض میشه

ترانه سرا : مونا برزوئی

آهنگ : شادمهر عقیلی

تنظیم : محمد ناهیدی

۴.طرفدار

ترانه سرا : مونا برزوئی

آهنگ : شادمهر عقیلی

تنظیم : محمد ناهیدی

۵.آینده

ترانه سرا : سروش دادخواه

آهنگ و تنظیم : شادمهر عقیلی

۶.خیلیا

ترانه سرا : مونا برزوئی

آهنگ و تنظیم : محمد ناهیدی

۷.چه خواب هایی

ترانه سرا : سروش دادخواه

آهنگ و تنظیم : شادمهر عقیلی

۸.امون از تو

ترانه سرا : حمیدرضا نصرالهی

آهنگ و تنظیم : شادمهر عقیلی

۹.زود تموم میشه

ترانه سرا : مونا برزوئی

آهنگ و تنظیم : شادمهر عقیلی

آهنگ حالم عوض میشه طبق نظرسنجی شبکه من و تو ۱ و رادیوفردا به عنوان بهترین آهنگ سال ۹۰ انتخاب شد.

آهنگ آینده هنگام انتشار جنجال هایی از جمله نارضایتی بعضی هواداران و همچنین ادعای سروش دادخواه(شاعر اثر) در مورد دزدی فرشاد از او را در برداشت.

01 Entekhab

Salehi & Shakibaee

سروده‌ي مارگوت بيكل
ترجمه‌ي احمد شاملو

Ahmad  Shamloo   - Sokoot Sarshar az Nagoftehast

Zendegi-Shamloo-Margot

دهانت را می‌بویند
مبادا که گفته باشی دوستت می‌دارم.
دلت را می‌بویند

               روزگارِ غریبی‌ست، نازنین

و عشق را
کنارِ تیرکِ راهبند
تازیانه می‌زنند.

               عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد

در این بُن‌بستِ کج‌وپیچِ سرما
آتش را
        به سوخت‌بارِ سرود و شعر
                                         فروزان می‌دارند.
به اندیشیدن خطر مکن.

               روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
آن که بر در می‌کوبد شباهنگام
به کُشتنِ چراغ آمده است.

               نور را در پستوی خانه نهان باید کرد

آنک قصابانند
بر گذرگاه‌ها مستقر
با کُنده و ساتوری خون‌آلود

               روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
و تبسم را بر لب‌ها جراحی می‌کنند
و ترانه را بر دهان.

               شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد

کبابِ قناری
بر آتشِ سوسن و یاس

               روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
ابلیسِ پیروزْمست
سورِ عزای ما را بر سفره نشسته است.

               خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد

Ahmad Shamloo - روزگار غریبی‌ست نازنین


چه بی تابانه می خواهمت
ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری!

چه بی تابانه تو را طلب می کنم!
بر پشت سمندی
گویی، نو زین
که قرارش نیست
و فاصله
تجربه ئی بیهوده ست
بوی پیرهنت
این جا، واکنون...

کوه ها در فاصله
سردند
دست، در کوچه و بستر
حضور مانوس دست تو را می جوید
و به راه اندیشیدن
یاس را، رج می زند
بی نجوای انگشتانت
فقط...

و جهان از هر سلامی خالی است...

Ahmad Shamloo - Che bitabane mikhahamat

afshinh