Untitled playlist

اتاق ما بی کنجِ"شبیه دایرس 

ꜱʜᴀʜʀᴇ ꜱʜɪ6

" پرده هشتم " 

کلام : خون 

تنظیم : آنارشی 

طراح جلد : شهما 






متن آهنگ : 

اون نقاب به صورت ، من محو این بازی
اون صنع سروده یه روده که جاری
به شهری که تاریکه ، همه کوچه هاش
برفی که باریده ، همیشه زیبا
از سرم گذشته تا اینجا اینو فهمیدم 
ما پی هویت نوریم اونو میکنیم جعل
تو سرم ثانیه ها گیر کردن عقربه ها میدوئن
و گورا گم میشن چیو بگیریم پس 
قصه ها گذشتن جلوم من کردم همرو از بر
زوال آدمیزاده که میشه چهره ها عوض
 خب چرا  تو سینت یچیزی میکشدت عقب
نمیدونی که جمع کسرتن این زنده ها فقط ؟
پس منو ببخش
از کم و کاستی رویا میبافم 
همه چی رواله همیشه توی خیال خامم
از سیاهی سبز میشم تو سرم ستاره ها پخش
پی آزادی میگردم هنوزم با سماجت 
از ساز مطرب به بزمم و سر میکشم 
خودمم اختیارم نیست که میخوام تهش چی بشم
تو سرم میدون جنگه من درگیرشم
تو اگه منتظری ببینی پا پس میکشم 
ببخش
که پاهام توی یه کفشه
ببخش که راضی نبودم حتی یه لحظه 
ببخش
نبوده ، زوری که بچربه ببخش 
من چرخیدم روزگارم بچرخه بچرخ

من چشممو دزدید اون طره که تاب 
میخوره سوخت جلوم کل نفاق
بهش چشممو دوختم اون عشقشو کاشت
تو دلم ، کی بشه این غنچه شه باز 
من چشممو دزدید اون طره که تاب 
میخوره بهم یاد داد از عمق کتاب
تا چشممو دوختم اون عشقشو کاشت
تو دلم حالا کی شه این غنچه شه باز

گلو تو کدورت صدا ، کلمه بی لباس 
هنوزم کولی وارم تو بازی عاشق سینه چاک
هنوزم بیخیالم ناز شصت نو رسیده ها 
ما بهر تماشا اومدیم انگار دنیا سینماست
حسن پیاده بودن میشه توان ساق پا 
که میده نجاتت وقتی که میدوئی تو سایه ها
فرار از واقعیت و سو مصرف قرص ماه 
و یروز میرسه که عقل و دلت میشن جا به جا
تو بگو همه اینا به نامته از چشم من 
این سری که تو داری نمیارزه به تن
تو موج اول این حقیقت کرده عرشتو غرق
انقد طول نمیکشه بخواد صبر بره سر
این مردم زندگی میکنن فقط رد بشه وقت
بخوام خوب باشم برای من سخته یکم
وقتی که آسمون سیاهه پشت هجمه ابر
جای آیینه به حقیقتت ضربه بزن
ولیکن یه شب مهتاب ، یه روز برفی 
هوای ابری گذر روزا توی تقویم
یه خواب خوب توی سرت اینو یادت میاره
واسه این بتای بی فاییده نمیشه جنگید 
تو چیو میدی ترجیح ؟ 
زندونت پنجه سکونه
یه غروبه فاصله بین رئوس عروجش
توی هبوط فراغش این بازی یه دروغه
خوشا روزی که روشن بشه دل از عبور نورش

من چشممو دزدید اون طره که تاب 
میخوره ، پر کشید کل نفاق 
بهش چشممو دوختم اون عشقشو کاشت
تو دلم ، کی بشه این غنچه باز 
من چشممو دزدید اون طره که تاب 
میخوره ، بهم یاد داد از عمق کتاب 
بهش چشممو دوختم اون عشقشو کاشت
تو دلم حالا کی شه این غنچه شه باز

تمومم بشم خوشم ناز شصتشه
دیگه هیچی تو سرم نیست که بخوام مال من بشه
هنوزم بارون بعد صاعقه داره ارزش اما
من صدامو میبرم خب هرچی قاصدک بگه
خب هرچی خود اون باشه برا من تولده
خودش یجای دیگه من گمم تو توهمش
کی میدونه چی میخواد شرایطو عوض کنه
سرتو درد میارم ببخش یکم دلم پره 
اون ، چشاشه به رنگ ثمر دار نخل
الان بگم عاشقم تو بگو چیه فایدش
کل دنیا توی بهته دیگه اون همسایه رفته
حتی نگاه آدما الان غرض داره ، تلخ
آخرین استکانم نوش کن دادا
اون رفتش یجای دیگه ساعتش کوک شد دادا
واسه من شب شد ولی واسه اون روز شد دادا
توی اون دی وحشی وجودمو سوز کشت دادا
تو بیا حال مارو خوب کن دادا
پایین بود کلک و بالا فلک و نور بود دادا
ما شدیم همسفر با اینکه دلا دور بود دادا
حیف که عاشق بودم و چشام کور بود دادا


parde hashtom

“باد”
شعر و اجرا از علیز
میکس و مستر از یاد
۲۶ فروردین ۱۴۰۲

هووو میشکم
یه سر میزنم به کوچه های باریک
همون پایین
 که پول میرقصونتشون با ریتم
جهت میدم به توپ چهل‌تیکشون تو زمینای خاکی
همون پایین لا سرنگا میشم قاطی
میرم ‌تو رگ زندگی سرد میشه خالی
میپیچم تو‌ سوت میشه آخر بازی
هووو میکشم
یه سر میزنم لب مرزا
همونجا که استخون میترکه سر سرما
کفگیر میخوره ته ظرفا
یه جوون زندگیش تلف میشه سر جنگا
سر میزنم به جایی که 
شعرم ‌میکنه تغذیه ازش
اول آزادی هنر خودش میاد
 نوشتم بستمش به کمر قلم
 خودمو به جنگ قلمه زدم
هووو‌میکشم
 میشم سوز لا دستای پینه بسته‌ی پیرمرد ته بن‌بست
امیدو تو باغ‌ چال کرده ته خمره‌ش
به سیگارش پک میزنه سریع، تندتر، قبل آخرین سرفه‌ش


 هووووو میکشم
سیگارا میشن خاکستر من تو دود میپیچم 
مینویسه از غم آبستنن 
ولی گریه رو توش سود ببینن میکنم فعل
واقعیا تو خودشون زود میمیرن میکنن دق
مینویسه مردم پا رو‌ دست میذارن میرسن به آسمون
ولی اون قدش بلنده
بین این همه قلم به مزد خط بگیر کننده
اون روحشو مینویسه تو با کلماتش بزن پیک
هوووو میکشم
میرسم به جوونی که شوق پرواز داره
حتی افکارشم بال داره
نمیگرده دنبالش
خودش میسازه جا پا
بهترین بازی رو میکنه تو بدترین داستان
من میخورم تو صورتش
میزنه روش آفتاب 
زندگیش تو شعراش میشه بازتاب
هوووو میکشم
میرسم به گلی که تو خونه سالمندان اشک رو برگاش قل میخوره



من بادم
میدم بادبانو حرکت
همه زادگاهارو رفتم
خاک ما؟ خام اونا؟   
چرا مرز میکشی وقتی همه آسمونا یه رنگن
من
من بادم
یا لای دودم
یا غبارم بالای خاکم
همون میشم که
خودت کاشتی واسم آدم
من بادم

Baad

شعر و اجرا از علیز
میکس و مستر از یاد
تاریخ انتشار هفدهم اردیبهشت ۱۴۰۲


از وقتی تاتی تاتی می‌رفتم به آتی رپو کردم با خونم قاطی
واسه بیتا باید روحتو بذاری حالا به خیالم پولم داری
من مینوازم دردمو قلم می‌رقصه
تو هم باهاش چفتیا
 کصشر می‌گی اونم جوهر می‌رینه ‌می‌خنده
خونه دلم دل دل میکنم فرج بشه
از این ستون به اون ستون جنگه
کی‌ سود میکنه اگه سرباز تلف بشه
فقط کاغذه که میتونه بگم بهم مشکی میاد
تنگه دستم به آرزوها بگین قسمتی میان؟
خاکستری میخورم تف میکنم سیاهو تو روتون
ما سفیدمون مرد وقتی با توپ میرقصیدیم تو‌ روپوش
میکردیم پاسکاری غمو تهش تو گل
الان خبرش میاد تو دفترم قمه تو خون بود
 گرگ تو غریزشه واسه همین هعی میزنیم تو سر چوپون چوب
فلک با یه سکه میچرخه شیرش می‌افته به ما خط بکشیم به مشیتون
بیایید کف تهرون سر بزنیم به سنگتون
خشت کجت پای ننته که کج ‌میزاد
ببندیم شرط تا هزینه‌ت در بیاد؟
لب به لب میشم یکم دیگه جنونم سر میاد
به شیی شیون میکنی یا میکشی شیهه
کدوم عروسک‌گردونی میگردونتت که این صدا ازت در میاد

الکل میخورم بپره ازسرم
کلاس تعطیله بابا اینا چیکاره حسنن
ماها نمیخوریم بهم کر خطای دفترم
سناره سناره میام اینا بیتای اولن
یه جفت شیشم لا اینا که شیش میزنن
من رو جنازه‌ی جرماتون تلو میخورم
دیواری نی که تکیه بدم سروم
جرممه قدم فقط موندم این لقمه‌هارو چطور میخورن
از پرنده یاد گرفتم وطن کشکه
اینو نقل قول میکرد یه گلوی ورم کرده
قلمو گرفت دستش نوشت نوشت نوشت
تهش دیدم همه‌ش درده

Sarv

پوچ
رپکن: علیز
میکس و مستر: یاد
تاریخ انتشار ۱۶ تیر ۱۴۰۱


شعر:
من به خواب میرم تو شبای تنهاییم
تو جهانتون زباله‌م تو سطلای شهرداری
با سوپورا هم صحبتم 
لنگ سد مردنم
تار موهامو میشمرم غمام بشه تموم
تهشم خودم میمیرم به شما نمیرسه کشتنم
کو لالالی مرگم؟
راست زندگی کردم لنگه چپم
اسمونتون کوتاهه خمه قدم
وسط درخشش ستاره‌هاتون محو ابرم
تو کوله‌م خاطراتم صدا میکنه
خدا ته کوچه پک میزنه به چپقش میکنه سرفه
وقتی میبینه جهانش پارو میزنه وسط باتلاق مرده
اره هرچی داره از درخته پس چرا میبره؟
ازش هعی میپرسم هعی نگاه میکنه
از بوی خاک تا صدای باد همه خبر از خفگی گلوی گنجیشکا میارن 
بچه‌کارا لا زمین و آسمون لوتی‌وار میزائن
وقتی جا اصلیا دستای این بچه‌مچه‌ها بو دیوار میدادن
قایق سهرابم به گل نشسته دیگه چه برسه به قایق کاغذیمون
این جهان بیشتر از تصورم پاپتی بود
.
ولی بازم میخوند



من اون اجر شکسته‌ی دیوار کج‌ وسط ‌کوچه‌م
از کوتاهی آسمونه که یکم خمه کولم
سر کلماتو بریدم الان رو برگم خونه
که شاید بوش بخوره به دماغشون اونایی که کوره‌ن
میپیچه آرزوشو
اونی‌ که تو این جهان عدالت کم دید
موند
فقط به این دنیا خندید
به یاد سرخی گل آزادی میزنم اربده
من شلاقم، وطنم تنمه
تهش هممونو میفروشن
 تو روزنامه در میاد خبرش
وقتی گرگا دیگه نمیکشن زوزه
جفت دستای دنیا پوچه
جهانتون فوت میشه ازتو لوله
به سیاهی کلاس
خورشید
 میده آزارم تاریکی نوره

Pooch

«بگو»
شعر و اجرا : آرنیک
آهنگ: فغان(هیچ رکوردز)
میکس و مسترینگ: فغان(هیچ رکوردز)
جلد: سورنزو

شنیدن قطعه «بگو» از ساندکلود
لینک بایو و تلگرام 
@arnikmusic
@yo_faghan
@alisurenzo

Sarv

Aliz