وطن کجاست که آوازِ آشنای تو چنین دور می‌نماید؟
امید کجاست
تا خود
       جهان
             به قرار
                     بازآید؟

هان، سنجیده باش
که نومیدان را معادی مقدر نیست!

معشوق در ذره‌ذره‌ی جانِ توست
                                       که باور داشته‌ای،
و رستاخیز
            در چشم‌اندازِ همیشه‌ی تو
                                            به کار است.
در زیجِ جُستجو
                  ایستاده‌ی ابدی باش
تا سفرِ بی‌انجامِ ستارگان بر تو گذر کند،
که زمین
         از اینگونه حقارت‌بار نمی‌مانْد
اگر آدمی
           به هنگام
                     دیده‌ی حیرت می‌گشود.

زیستن
و ولایتِ والای انسان بر خاک را
                                     نماز بردن؛
زیستن
و معجزه کردن؛
ورنه
    میلادِ تو جز خاطره‌ی دردی بیهوده چیست
هم از آن دست که مرگت،
هم از آن دست که عبورِ قطارِ عقیمِ اَسترانِ تو
از فاصله‌ی کویری میلاد و مرگت؟

مُعجزه کن مُعجزه کن
که مُعجزه
           تنها
               دست‌کارِ توست
اگر دادگر باشی؛
که در این گُستره
                     گُرگانند
مشتاقِ بردریدنِ بی‌دادگرانه‌ی آن
                                       که دریدن نمی‌تواند. ــ
و دادگری
معجزه‌ی نهایی‌ست.

و کاش در این جهان
مردگان را
           روزی ویژه بود،
تا چون از برابرِ این همه اجساد گذر می‌کنیم
تنها دستمالی برابرِ بینی نگیریم:
این پُرآزار
          گندِ جهان نیست
تعفنِ بی‌داد است.

و حضورِ گرانبهای ما
                       هر یک
چهره در چهره‌ی جهان
                           (این آیینه‌یی که از بودِ خود آگاه نیست
                           مگر آن دَم که در او درنگرند) ــ

تو
یا من،
آدمی‌یی
          انسانی
                   هر که خواهد گو باش
تنها
     آگاه از دست‌کارِ عظیمِ نگاهِ خویش ــ
تا جهان
         از این دست
                       بی‌رنگ و غم‌انگیز نماند
تا جهان
         از این دست
                       پلشت و نفرت‌خیز نماند.

یکی
    از دریچه‌ی ممنوعِ خانه
                               بر آن تلِّ خشکِ خاک نظر کن:
آه، اگر امید می‌داشتی
آن خُشکسار
               کنون اینگونه
                             از باغ و بهار
                                           بی‌برگ نبود
و آنجا که سکوت به ماتم نشسته
مرغی می‌خوانْد.

نه
نومیدْمردم را
               معادی مقدّر نیست.
چاووشیِ‌ امیدانگیزِ توست
                               بی‌گمان
که این قافله را به وطن می‌رساند.
 
احمد شاملو
 تیرِ ۱۳۵۹

Ahmad - Shamloo - Dar - Astaneh - Khatabeyeh - Asan, - Dar - Omid

در پایان هر هفته، مسعود بهنود روزنامه‌نگار مقیم لندن نگاهی می‌کند به مجله‌هایی که در ایران چاپ می‌شوند.‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏

‏مسعود بهنود این هفته نگاهی دارد به مجله‌های ترابران، دانش و امید، نگاه نو و نگاه آفتاب .‏

چشم‌انداز بامدادی رادیو بی‌بی‌سی از ساعت ۷ تا ۹ بامداد هر روز بر روی این امواج و فرکانس‌های رادیویی و ماهواره‌ای پخش می‌شود.

برای شنیدن سایر مطالب رادیوی بی بی سی، به صفحه رادیو مراجعه کنید یا برنامه‌های ما را بر روی ساوند کلاود بشنوید.‏

مرور هفتگی مجلات با مسعود بهنود / ۴ تیر ۱۴۰۰‏

ترانه کبوتر با صدای مازیار

خوش به حالت کبوتــــــــــــــر ! هر جا بخــــوای پر میکشی

تو هــــــــــــوای پاک ده، نفس رو بهتــــــــــــــــــــر میکشی

مالــــــــــک پهنه آسمون تویی ! زائر بی زبون تــــــــــــویی

خــــــــــــاکی مهربون تویی! خــــــــــــــــاکی مهربون تویی

آرزوهات دم دستتن همه ، لونـــــــــــه چوبی واست یه عالمه

حوض کوچیک و یه در یا میبینی ،لونه تو قد یه دنیــــا میبینی

در تو تکرار نداره اثری ! جفتتو همیشه زیبـــــــــــــــا میبینی

جفتتو همیشه زیبا میبینی

گریه هات زهر مصیبت نداره ؛ قلب توبه غصه عادت نداره

در تو تکــــرار نداره اثـــــــــــری ؛ جفتتو همیشه زیبا میبینی

جفتتو همیشه زیبا میبینی

Kabotar-Maziar

بابلی کیجا

بی تو با صدای کامران تفتی
موسیقی و تنظیم بهنام جلیلیان و ترانه‌ی میثم یوسفی
از آلبوم عکس زمستونی تهران
مدیر هنری میثم یوسفی
تهیه کننده آیدا مصباحی

Akse Zemestooniye Tehran

Bi To

Homayon shajariyan - Bi Delo Bi Zaban & Sanama

برای دسترسی به بقیه‌ی کنفرانس ها و سخنرانی ها لطفا به لینک زیر مراجعه کنید
goo.gl/FNLlGy

02 Dr Holakouee - 50 Bayad va Nabayad dar zendegi zanashoui

Bakhtiyari-Lori-مونم بختیاری-رضا صالحی

گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس

زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس

من و همصحبتی اهل ریا دورم باد

از گرانان جهان رطل گران ما را بس

قصر فردوس به پاداش عمل می‌بخشند

ما که رندیم و گدا دیر مغان ما را بس

بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین

کاین اشارت ز جهان گذران ما را بس

نقد بازار جهان بنگر و آزار جهان

گر شما را نه بس این سود و زیان ما را بس

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم

دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

از در خویش خدا را به بهشتم مفرست

که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس

Deyre Moghan

حافظ، شجریان، لطفی- گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس

گاب | شعری بلند از شیون فومنی با صدای خودش

Ahmad - Shamloo - Dar - Astaneh - Khatabeyeh - Asan, - Dar - Omid

Amir