«عزیزجون»
سرود فولکلور مازندرانی

عزیز جون درمه شومه الو داع کن
آخ مه الو داع کن

سر راهم نشین ته گریه ها کن
آخ ته گریه ها کن

اگر خواهی که من زودتر بیایم 
آخ آخ زودتر بیایم

نماز صبح و شب مرا دعا کن 
آخ آخ مرا دعا کن

سر راهم نشین ته گریه ها کن 
آخ ته گریه ها کن

ستاره آسمون اشمارم امشو
آخ اشمارم امشو

بورین یار ره باویین بیمارم امشو
آخ بیمارم امشو

بورین یار ره باویین امشو نیه
آخ آخ امشو نیه

تمام دشمنان بیدارن امشو 
آخ آخ بیدارن امشو

بورین یار ره باویین بیمارم امشو
آخ بیمارم امشو

Aziz Joon / عزیز جون

برپاخیز، از سرودهای معروف انقلابی ایران که توسط کنفدراسیون دانشجویان .ایرانی با الهام از آهنگ سرود ال پوئبلو اونیدو خاماس سرا ونسیدو ساخته شد

برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن
چو در جهان قیود بندگی، اگر فتد به پای مردمی
به دست تو است، به رای مشت تو است
رهایی جهان ز طوق جور و ظلم
به پا کنیم قیام مردمی	، رها شویم ز قید بندگی
چو در جهان قیود بندگی، اگر فتد به پای مردمی
به دست تو است، به رای مشت تو است
رهایی جهان ز طوق جور و ظلم
به پا کنیم قیام مردمی، رها شویم ز قید بندگی
هم‌پاییم، هم‌راهیم، هم‌رزمیم، هم‌سازیم جان بر کف، برخیزیم، برخیزیم، پیروزیم
برپاخیز از جا کن، بنای کاخ دشمن برپاخیز از جا کن، بنای کاخ دشمن
به هر کجا نشان ز ثروت است، ز حاصل تلاش کارگر است
زمین غنی ز رنج برزگر
ز همت‌اش شود ز دانه خرمنی
به پا کنیم قیام مردمی رها شویم ز قید بندگی
اگر شود صدای ما یکی، ز خشم خود شرر به پا کنیم
بنای صلح جاودان نهیم به پای خلق، چو جان خود فدا کنیم
به پا شود قیام مردمی رها شویم ز قید بندگی
هم‌پاییم، هم‌راهیم، هم‌رزمیم، هم‌سازیم جان بر کف برخیزیم، برخیزیم پیروزیم
برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن
برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن
برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن

Bar Pa Khiz / سرود برپاخیز

زندانی، ای اوجِ فریاد. زندانی، ای هردم در یاد ۲ بار

ای که شور و عزمِ آهنین‌ات، سرداده آوازِ آخرین‌ات
زندانی، ای اوجِ فریاد. زندانی، ای هردم در یاد

در نگهِ همه‌گان تو همان شیری
گرچه زجورِ شه‌هان تو به زنجیری
خونین، پیکارِ تو، فردا، از آنِ تو


لاله ز خونِ رخِ تو سرخی دارد، ژاله ز پاکی روی تو می‌بارد
بر پا که راهِ تو، فردا از آنِ تو

نقشِ جان‌بازی‌ات، همه جای اوین
نشانه‌ای از رزمِ بیژنِ گُرد و دلیر
حماسه‌ی تاریخ پُر ز فراز و نشیب
برای ما، درسی دیگر دارد، نویدِ پیروزی در بر دارد

زندانی ای اوجِ فریاد، زندانی ای هردم در یاد ۲ بار

ای که خلق از استقامتِ تو، می‌رزمد با خصم و دشمنِ تو
زندانی، ای اوجِ فریاد، زندانی، ای هردم در یاد

توده‌ی ما به وجودِ تو می‌نازد
در رهِ خلق‌های ما، همه جان بازند
از بهرِ استقلال
در راهِ آزادی

در رهِ آتش و خون، چو بستی پیمان
دستِ شکنجه‌گر تو شده لرزان
پیچید در هر کران، نامِ تو جاودان

عقابِ آزادی، آید به پرواز، ز پهنه‌ی شهر و ده می‌دهد این آواز
که رزمِ ما باشد رزم ِترِگل به آفتاب
به راهِ یاران باید جان نهاد، چو خسرو و بهرنگ و پاک‌نژاد
به راه یاران باید جان نهاد، چو روشنک، ستار و حیدرخان

زندانی ای اوج فریاد

چون بشکفد نیلوفر فردا- 
در هر افق از سرخ توفان ها-
آتش زند شب را و جنگل را- 
پرواز بیداران جنگل را به خود خواند-

بیداران جنگل

مجموعه سرودهای شراره های آفتاب
ترانه سرود آفتابکاران جنگل
ترانه سرود باد و توفان 
ترانه سرود خـون ارغـوان‌هـا 
ترانه سرود گل مينا 
ترانه سرود رود 
ترانه سرود پرنيان شفق
ترانه سرود ايران من 

03 - Khoone Arghavaan Haa خـون ارغوان‌ها

بعد از آن، مـرداد گـران، خشم تو خفته در خاکستر تابستان ،
 ای میـهن‌ام ای، ایــران من، ای میــهن ای، زنــــدان مـــــن
 می‌درخشـد شعلـه‌ی آفتـاب، روی طـــوفــان سـرخ انقـلاب 
چون فدائی با خشم خون به پیش 
از دل آهن و دود و شخم و خیش
جام غم شود نگون شود نگون شود نگون 
گل دهد فلات خون فلات خون فلات خون
بهار خون مردمان 
گل آورد گل  ارغوان گل ارغوان گل ارغوان
.......................................... 

  

iran -e - man    ترانه سُرود ایران من

بر پا خيز از جا كن   بناي كاخ دشمن  
  چو در جهان قيودبندگی  / اگر فتد به پاي مردمي
  بدست توست، به راي مشت  توست
  رهائي جهان ز قيد جورو ظلم
بپا كنيم قيام مردمي / رها شويم ز قيد بندگي
هم پائیم ، همراهيم،هم رزميم، جان بر کف برخیزیم
برخيزيم، پيروزيم  
  به هر كجا نشان ز ثروت ا / زحاصل تلاش كارگراست
زمين غني ز رنج برزگر / ز همتش شود ز دانه خرمني
بپا كنيم قيام مردمي /رها شويم ز قيد بندگي  

Barpakhiz -  برپا خیز ، از جا کن ، بنای کاخ دشمن

نگاهی به زندگی ابراهیم منصفی

ابراهیم منصفی ، شاعر ، خنیاگر ، نویسنده و هنرمند پرآوازه ی هرمزگانی در سال ۱۳۲۴ در بندرعباس متولد شد. پدر ابراهیم مینابی و مادرش اهل صحراباغ لار بود که پس از تولد ابراهیم زندگی پایداری نداشتند.ابراهیم به قول خود زاده ی عشق زنی بود به مردی که آوازش او را سحر کرده بود. پس از جدایی آن دو از هم ابراهیم دوران کودکی و نوجوانی اش را با پدربزرگ و مادربزرگ پدری خود گذراند.

ابراهیم منصفی دوران تحصیل خود را در بندرعباس گذراند و پس از طی کردن مقطع ابتدایی وارد دوره ی متوسطه شد. هم زمان با همین روزها و تحصیل او در دبیرستان بود که نخستین جرقه های او برای دل سپردن به هنر و ادبیات نیز آغاز شد. او که الفتش با صدا و خواندن را با حضور در تعزیه خوانی های ماه محرم تجربه کرده بود در این روزها جذب گروه های تئاتر دانش آموزی شد و از سویی دیگر عشق سرودن نیز او را آرام نمی گذاشت تا آنجا که عطش سیری ناپذیر او از شعر و ادبیات بسیار زود او را برای چاپ اولین مجموعه شعرش ترغیب کرد. مجموعه ای که او با کمک تعدادی از دوستانش با نام مروارید ساحل در شمارگان اندک به چاپ رساند و بعدها از “تعجیل در چاپ این مجموعه اظهار پشیمانی کرد.”[۱] از سال ۱۳۴۷ بود که مجلات معتبری مانند خوشه و فردوسی نسبت به درج شعرهای آزاد او اقدام کردند.

حضور در سه فیلم کوتاه سینمای آزاد آن سال ها به کارگردانی حسن بنی هاشمی به عنوان بازیگر و دریافت جایزه ی اول سینمای آزاد برای فیلم نهنگ که نویسنده ی آن نیز خود منصفی بود اشتهار دوچندان او را فراهم کرد. منصفی که در واقع از هنرمندان جامع الاطراف هرمزگان است ، همچنان که در عرصه ی بازیگری موفقیت های چشمگیری را به دست می آورد در زمینه سرودن و موسیقی نیز پرتوان به کار خود ادامه می داد. او که با موسیقی ملت های مختلف آشنایی داشت و در این زمینه مطالعات ارزشمندی را انجام داده بود با علاقه ای که به موسیقی فلامینگوی اسپانیا و موسیقی هند از خود نشان داد توانست آثار در خور تحسینی را خلق کند. منصفی در عرصه ی سرودن ترانه های بومی با اقبال به سمت ترانه هایی که رنگ و بوی اجتماعی داشت در این حوزه تحول اساسی را به وجود آورد ، اجرای ساده و بی شیله پیله ی او با آکورد گیتار هنوز مخاطبان فراوانی دارد و نگاههای بسیاری را به خود جلب کرده است.

در هرمزگان منصفی را با عنوان نیمای هرمزگان می شناسند. به واقع منصفی و چند تن از هم دوره های خود جزء اولین نفراتی بودند که به سرودن شعر نو نیمایی و آزاد در این منطقه ی جنوبی روی آوردند و زمینه ی ادامه ی این جریان ادبی را در این خطه فراهم کردند. او که در شعرهای آزاد خود پیرو بلامنازعه احمد شاملوست با تاثیرپذیری از اقلیم و جغرافیای بومی منطقه گاهی به شعر خود تمایزی قابل تشخیص داده است.

منصفی زندگی سراسر پرفراز و نشیب داشته و بی گمان همین مساله در شعر او نیز تاثیر عمیقی به جای گذاشته است. او که در دوره ای از عمر خود به شغل معلمی مشغول بوده است به واسطه ی فراز و فرودهایی که در مسیر زندگی اش قرار گرفت این شغل را از دست داد و دهه ی پایانی عمر خود را با مصائب و دشواری های فراوانی گذراند. درخشان ترین دوره برای خلق آثار قابل تامل منصفی مربوط به دهه ی چهل می شود که وی پس از آن دیگر نتوانست آن شعرهای درخشان را تکرار کند.

او سه بار ازدواج کرد که حاصل دو ازدواج او جدایی زودهنگام بود و در ازدواج سوم صاحب سه دختر و یک پسر به نام بنیامین شد که مرگ بنیامین کوچک در پنج سالگی او را دچار اندوه و مصیبت بی پایانی کرد.

منصفی در شب اول تیرماه ۱۳۷۶ در سن پنجاه و دو سالگی با مرگی خودخواسته به زندگی اش پایان داد.

Ebrahim Monsefi-Yarom-neta-1

متاسفانه نمی دونم چه کسی داره می خونه. از آخر مستند خاوران ضبطش کردم. 
به یاد...

Khavaran | برای خاوران

بارون/گروه سرود چریک های فدایی خلق


به پرنیان شفق زخون شراره دمید
 زسرخی اش شرری به هر ستاره رسید
 گلوله بارد که تا برآرد ز شط آتش و خون، زصبح توده نوید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید
 ببین که شهر و جنگل ها، زقهر آنان خونین است
 شهاب راه آینده، زخون آنان آذین است
 شکوه روشنی فردا، زخون برآرد سر
 بگو به میهن که خون بیژن ستاره گشت و از آن، چه سان شراره دمید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید
 به سرنگونی شب، کنون نگر همه جا
 به خشم و کینه ی خلق، شراره گشته به پا
 به نام هر یل که از سیهکل چو تندری دمد از، سرود آتش و خون
 شهادت هر ستاره سازد زسرخ چهره ی خویش، تلاش و کینه فزون
 رهائی خلق ایران، نبرد ما را آئین است
 و کهکشان فردایش، زخون آنان آذین است
 شکوه روشنی فردا، زخون برآرد سر
 بگو به میهن که خون بیژن ستاره گشت و از آن، چه سان شراره دمید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید 

Aziz Joon / عزیز جون

Amizesh M

Related tracks