هر کی که می شناختمو لو دادم 🤣

تمرینِ مُردن
خلوت مث کوهي که دوره خيلی،
سرخْ همچو ردِ خونِ رو تريلی،
غمگين مث ويترين کفش ملی، 
دنياي من تمرينِ مردن بود.

تو اومدي با اون قشنگیِ هار،
با قبل و بعد و قبلِ هر انتظار، 
تویی که دانایی بگو، تو ای یار،
چی آخرِ عمری دویدن بود؟ 

اتاقِ بي‌بخاری بودم و سرد، 
وَ زندگي سمج‌تر از يه سردرد، 
توو بغلت که عشقو معني می‌کرد،
دعا کردن با تو حرف‌زدن بود. 

خسته مث سربازِ صفرِ مرزی، 
بي‌آبرو مثل لباس قرضی، 
کتک‌خورده از دشمنانِ فرضی،
زانو زدم، تکليفم روشن بود. 

سرمازده چون «کوچک جنگلی»،
وقتی کبریتی و میگن مشعلی،
خالی مث کوچه‌های انزلی،
چشمای تو آوارِ بهمن بود.

پاک از گناهانم مثل يه مُرده،
خود رُ انگار به رود نيل سپرده،
مثل کسی که داروشو نخورده،
راحت شدن به تو رسیدن بود.

The Practice of Dying - تمرین مُردن

تنظیم و نوازنده ابریشم: مهرداد جعفری
گردآوری و نوازنده دوتار: ایوب سعیدی
نوازنده دوتار: کرم کریمی
نوازنده پرکاشن: مهرداد علیزاده
نام قطعه : دوندبای
موسیقی شمال خراسان

Don De Bay - Music of North Khorasan

[سینه سرخ، حکایت امروز است.
خشمی که می‌جوشد
از پس اشکها و فریادها...]

موسیقی: هرای

ترانه: کریم مولاوردیخانی

نوازندگان مهمان:
نی: وفا مصباحی
بیس: محمد علیزاده
پرکاشن: آیدین شفایی

گرافیک آرت: سینا ایوبی

میکس و مسترینگ: مصطفی طالبیان

———————————————-
ترجمه‌ ترانه:
آهای سینه سرخ،‌ لانه‌ی تو مار دارد، مار
بیا و این مار را از لانه‌ی خودت بیرون بیار
این مار بچه‌های تو را خورده است
سر این مار سیاه را بکوب به دیوار.

آهای سینه سرخ! من این مار سیاه را می‌کشم.
و من خون سیاهش را می¬دوشم
تمام شب پره‌ها را صدا می‌کنم که ببینند
و خون این مار را در بازار می فروشم.

آهای سینه سرخ! بال‌های پروازت کو؟
آهای سینه سرخ!‌ آن دوتا بچه هایت کو؟
لانه تو را چه کسی خراب کرده‌ست؟
آهای سینه سرخ!‌ همراه و هم‌زبانت کو؟

آهای سینه سرخ،‌ لانه‌ی تو مار دارد، مار
بیا و این مار را از لانه‌ی خودت بیرون بیار
این مار بچه‌های تو را خورده است
سر این مار سیاه را به بکوب به دیوار...

Sine Sorkh

"Braek Me" from the album "The Vulture" by King Raam.
Download : http://bit.ly/1AUARrW

lyrics by Simin Behbahani
خطي ز سرعت و از آتش/ در آبگینه‌سرا بشکن
بانگِ بنفشِ یکي تندر/ در خوابِ آبیِ ما بشکن
خوابي به نرمیِ ابریشم/ در کوهپایه‌یِ آرامش
ای سیل، ضربتِ سیلی شو/ بر چهرِ این خنکا بشکن
تندیسِ یخ‌شده‌ای ای جان!/ بس کن تبلور و جاری شو:
چون رود بر سرِ هر شیبي/ آزاد و شاد و رها بشکن
ای دل، چه کوچک و مسکینی/ با این تپیدنِ خاموشت
طبلِ تلاطمِ دریا شو/ آرامِ عرشِ خدا بشکن
آوازِ گرمِ تحرّک را/ اوجي بساز و به تحریري
دُرجي ز گوهرِ غلتان را/ در کوچه‌باغِ صدا بشکن
ای سینه! قوسِ حقارت را/ طاقِ بلندِ حقیقت کن
این‌جاست جایِ نماز ای دل/ محرابِ رنگ-و-ریا بشکن
مردابِ خفته‌یِ ذهنم را/ پوشانده جُلبکِ غفلت‌ها
ای سنگ‌پاره‌یِ آگاهی/ در قلبِ دایره‌ها بشکن
من با دو آینه رویارو/ تکرارِ بیهُده‌یِ خویشم
آغازِ قصّه به پایان بَر/ بشکن مرا و مرا بشکن!

King Raam (feat. Mohsen Namjoo) - Break Me

Alan Mige Yadesh Nist

نیمی از یک مترسک
با نیمی از یک بدن 
با هم پیوند خوردن
تا پیکر من شدن

کلاغ ها هر روز از
نیمی از من می ترسن
و لاشخور ها , شب روی نیم دیگه می رقصن

سال هاست من حامی
گندم های تو بودم
به زندگی برای تو
خو کرده وجودم
تو از کلبه آن دور
هر صبح با لبخندی
و پیش از خواب , هر شب
پنجره را می بندی
و من با شیاطین 
تا صبح می جنگیدم
و هر بار پیش از صبح
بغضم را می بلعیدم

و تو درست به کسی
زندگیتو مدیونی
که مدت هاست از اون 
هیچ چیزی نمی دونی

سال هاست زندانی
آزادی تو هستم
قهرمان و قربانی،
از این دو واژه خسته ام

سال هاست پوست گرمی رو
با شوق نبوسیدم
مدت هاست که  توی آب
صورتم رو ندیدم

دلم برای تو, برای تو از نزدیک
تنگ برای نفس، توی یک گوشه ی تاریک
دلم برای اشک، دلم برای خواب
دلم برای سیب، دلم برای آب
دلم برای زن، دلم برای تن
دلم برای من، دلم برای من
دلم بیش از هر چیزی برای خودم تنگه
و من برای خودم ، دلم چقدر تنگه
و من سال هاست برای
خودم، دلم تنگه
و من چقدر برای
خودم دلم تنگه

Hadi Pakzad - Miss Myself

http://goo.gl/C1d74U

اوّلین دُت، اوّلین زن، اوّلین یارُم تو بُسِّش
اوّلین گلبوتِه ی غم، اوّلین خارُم تو بُسِّش

اَز مِه لحظِه ی که نگاهُم ، اَ چَشِ مستِ تو واکَت
هستی و بود و نبودُم، اَز زِرِ دست تو واکَت

راحتِ جونُم تو هسِّش، دینُ ایمونُم تو هِسِّش
لیلی نامهربون روح مجنونُم تو هِسِّش

بهترین کار مو هِش تو، آخرین یار مو هِش تو
اوّلین مهتاب روشن، تِه شُو ِتار مو هِش تو

مو همیشَه مبتلاتِم، مو همیشَه جون فَداتِم
تو مُگَه بَر مو غریبَه، مو همیشَه آشناتِم

مو خَزون اَندر خَزونِم، تو بهار اندر بهارِش
مو چُنِ خار بیابون، تو گُل سرخ اَنارِش

Ebrahim Monsefi - Avalin Dot

فروغ‌الزمان فرخزاد (زادۀ ۸ دی[۱]، ۱۳۱۳ - درگذشته ۲۴ بهمن، ۱۳۴۵) شاعر معاصر ایرانی است. وی پنج دفتر شعر منتشر کرد که از نمونه‌های قابل توجه شعر معاصر فارسی هستند. فروغ فرخزاد در ۳۲ سالگی بر اثر تصادف اتومبیل درگذشت. فروغ با مجموعه‌های «اسیر»، «دیوار» و «عصیان» در قالب شعر نیمایی کار خود را آغاز کرد. سپس آشنایی با ابراهیم گلستان نویسنده و فیلمساز سرشناس ایرانی و همکاری با او، موجب تحول فکری و ادبی در فروغ شد. وی در بازگشت دوباره به شعر، با انتشار مجموعه «تولدی دیگر» تحسین گسترده‌ای را برانگیخت، سپس مجموعه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» را منتشر کرد تا جایگاه خود را در شعر معاصر ایران به عنوان شاعری بزرگ تثبیت نماید. بعد از نیما یوشیج فروغ، در کنار احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث و سهراب سپهری از پیشگامان شعر معاصر فارسی است. نمونه‌های برجسته و اوج شعر نوی فارسی در آثار فروغ و شاملو پدیدار گردید.

و این منم
زنی تنها
در آستانه فصلی سرد
در ابتدای درک هستی آلوده ی زمین
و یأس ساده و غمناک اسمان
و ناتوانی این دستهای سیمانی
 
زمان گذشت
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
 ساعت چهار بار نواخت
امروز روز اول دی ماه است
من راز فصلها را میدانم
و حرف لحظه ها را میفهمم
نجات دهنده در گور خفته است
و خاک ، خاک پذیرنده
اشارتیست به آرامش
 
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
  
در کوچه باد میآمد
در کوچه باد میآمد
و من به جفت گیری گلها میاندیشم
به غنچه هایی با ساقهای لاغر کم خون
و این زمان خسته ی مسلول
و مردی از کنار درختان خیس می گذرد
مردی که رشته های آبی رگهایش
مانند مارهای مرده از دو سوی گلو گاهش
بالا خزیده اند و در شقیقه های منقلبش آن هجای خونین را
تکرار می کنند
-سلام
- سلام
و من به جفت گیری گل ها میاندیشم
 
در آستانه فصلی سرد
در محفل عزای آینه ها
و اجتماع سوگوار تجربه های پریده رنگ
و این غروب بارور شده از دانش سکوت
چگونه می شود به آن کسی که میرود اینسان
صبور ،
سنگین ،
سرگردان .
فرمان ایست داد .
چگونه می شود به مرد گفت که او زنده نیست ، او هیچوقت
زنده نبوده است.
  
در کوچه باد میاید
کلاغهای منفرد انزوا
در باغهای پیر کسالت میچرخند
و نردبام
چه ارتفاع حقیری دارد.
  
آنها ساده لوحی یک قلب را
با خود به قصر قصه ها بردند
و اکنون دیگر
دیگر چگونه یک نفر به رقص بر خواهد خاست
و گیسوان کودکیش را
در آبهای جاری خواهد رخت
و سیب را که سرانجام چیده است و بوییده است
در زیر پالگد خواهد کرد؟
 
ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه ابرهای سیاهی در انتظار روز میهمانی خورشیدند
 
 
انگار در مسیری از تجسم پرواز بود که یکروز آن پرنده ها
نمایان شدند
انگار از خطوط سبز تخیل بودند
آن برگ های تازه که در شهوت نسیم نفس میزدند
انگار
آن شعله های بنفش که در ذهن پاک پنجره ها میسوخت
چیزی بجز تصور معصومی از چراغ نبود .
  
در کوچه ها باد میامد
این ابتدای ویرانیست آن روز هم که د ست های تو ویران شد
باد میآمد
ستاره های عزیز
ستاره های مقوایی عزیز
وقتی در آسمان ، دروغ وزیدن میگیرد
دیگر چگونه می شود به سوره های رسولان سر شکسته پناه
آورد ؟
ما مثل مرده های هزاران هزار ساله به هم میرسیم و آنگاه
خورشید بر تباهی اجاد ما قضاوت خواهد کرد.
 
 من سردم است
من سردم است و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد
ای یار ای یگانه ترین یار " آن شراب مگر چند ساله بود ؟ "
نگاه کن که در اینجا
زمان چه وزنی دارد
و ماهیان چگونه گوشت های مرا میجوند
چرا مرا همیشه در ته دریا نگاه میداری ؟
 
من سردم است و میدانم که از تمامی   اوهام سرخ یک شقایق وحشی
ز چند قطره خون
چیزی بجا نخواهد ماند .
خطوط را رها خواهم کرد
و همچنین   شمارش اعداد را رها خواهم کرد
و از میان شکل های هندسی محدود
به پهنه های حسی وسعت چناه خواهم برد
من عریانم ، عریانم ، عریانم
مثل سکوت های میان کلام های محبت عریانم
و زخم های من همه از عشق است
از عشق ، عشق ، عشق .
من این جزیره ی  سرگردان را
از انقلاب اقیانوس
و انفجار کوه گذر داده ام
و تکه  تکه شدن ، راز آن وجود متحدی بود
 که از حقیرترین ذره هایش آفتاب به دنیا آمد .
 
سلام ای شب معصوم !
 سلام ای شبی که چشم های  گرگ های بیابان را  
به حفره های استخوانی ایمان  و اعتماد بدل میکنی
ودر کنار جویبارهای تو ، ارواح بیدها
ارواح مهربان تبرها را میبویند
من از جهان بی تفاوتی فکرها و حرف ها و صداها میآیم
و این جهان به لانه ی ماران مانند است
و این جهان پر از صدای حرکت پاهای مردمیست
که همچنان که ترا میبوسند
در ذهن خود طناب دار ترا میبافند
 
سلام ای شب معصوم  
میان پنجره و دیدن
 همیشه فاصله ایست
چرا نگاه نکردم ؟
مانند آن زمانی که مردی از کنار درختان خیس گذر میکرد  
  
 
چرا نگاه نکردم ؟
انگار مادرم گریسته بود آن شب
آن شب که من به درد رسیدم و نطفه شکل گرفت
آن شب که من عروس خوشه های اقاقی شدم
آن شب که اصفهان پر از طنین کاشی آبی بود ،
و آن کسی که نیمه ی من بود ، به درون نطفه ی من بازگشته بود
 
و من در آینه میدیدش
که مثل آینه پاکیزه بود و روشن بود
و ناگهان صدایم کرد
 و من عروس خوشه های اقاقی شدم . . .
 
.انگار مادرم گریسته بود آن شب
چه روشنایی بیهوده ای در این دریچه مسدود سر کشید
چرا نگاه نکردم ؟
تمام لحظه های سعادت میدانستند
که دستهای تو ویران خواهد شد
و من نگاه نکردم
تا آن زمان که پنجره ی ساعت
گشوده شد و آن قناری غمگین چهار بار نواخت
چهار بار نواخت
و من به ان زن کوچک بر خوردم
که چشمهایش ، مانند لانه های خالی سیمرغان بودند
و آنچنان که در تحرک رانهایش میرفت
گویی بکارت رؤیای پرشکوه مرا
 با خود بسوی بستر میبرد
 
 آیا دوباره گیسوانم را در باد شانه خواهم زد ؟
آیا دوباره باغچه ها را بنفشه خواهم کاشت ؟
و شمعدانی ها را
در آسمان پشت پنجره خواهم گذاشت ؟
آیا دوباره روی لیوان ها خواهم رقصید ؟
آیا دوباره زنگ در مرا بسوی انتظار صدا خواهد برد ؟
به مادرم گفتم : " دیگر تمام شد "
گفتم :" همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق میافتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم "
 
 انسان پوک
انسان پوک پر از اعتماد
نگاه کن که دندانهایش
چگونه وقت جویدن سرود میخوانند
و چشمهایش
چگونه وقت خیره شدن میدرند
و او چگونه از کنار درختان خیس میگذرد :
صبور ،
سنگین ،
سرگردان . . .
 
 در ساعت  چهار
در لحظه ای که رشته های آبی رگهایش
مانند مارهای مرده از دو سوی گلوگاهش
بالا خزیده اند
و در شقیقه های منقلبش ان هجای خونین را
تکرارمی کند
سلام
سلام
 
آیا تو
هرگز آن چهار لاله ی آبی را
بوییده ای ؟
 زمان گذشت
زمان گذشت و شب روی شاخه های لخت اقاقی افتاد
شب پشت شیشیه های پنجره سر میخورد
و با زبان سردش
ته مانده های روز رفته را به درون میکشد
 
 من از کجا میآیم ؟
من از کجا میآیم ؟
که اینچنین به بوی شب آغشته ام ؟
هنوز خاک مزارش تازه ست
مزار آن دو دست سبز جوان را میگویم......
 
چه مهربان بودی ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه مهربان بودی وقتی دروغ میگفتی
چه مهربان بودی وقتی که پلک های آینه ها را میبستی
و چلچراغها را
از ساق های سیمی میچیدی
و در سیاهی ظالم مرا بسوی چراگاه عشق میبردی
تا آن بخار گیج که دنباله ی حریق عطش بود بر چمن خواب می نشست

و آن ستاره ها مقوایی
به گرد لایتناهی میچرخیدند .
چرا کلام را به صدا گفتند؟
چرا نگاه را به خانه ی دیدار میهمان کردند !
چرا نوازش را
به حجب گیسوان باکرگی بردند؟
نگاه کن که در اینجا
چگونه جان آن کسی که با کلام سخن گفت
و با نگاه نواخت
و با نوازش از رمیدن آرامید
به تیرهای توهم
 مصلوب گشته است
و به جای پنج شاخه ی انگشتهای تو
که مثل پنج حرف حقیقت بودند
 چگونه روی گونه او مانده ست
 
 
 
سکوت چیست ، چیست ، ای یگانه ترین یار ؟
سکوت چیست بجز حرفهای ناگفته
من از گفتن میمانم ، اما زبان گنجشکان
زبان زندگی جمله های جاری جشن طبیعتست .
زبان گنجشکان یعنی : بهار . برگ . بهار .
زبان گنجشکان یعنی : نسیم . عطر . نسیم
زبان گنجشکان در کارخانه میمیرد .
 
 
 
 این کیست این کسی که روی جاده ی ابدیت
بسوی لحظه توحید میرود
و ساعت همیشگیش را
با منطق ریاضی تفریقها و تفرقه ها کوک میکند .
این کیست این کسی که بانگ خروسان را
آغاز قلب روز نمیداند
آغز بوی ناشتایی میداند
این کیست این کسی که تاج عشق به سر دارد
و در میان جامه های عروسی پوسیده ست .
 
  
 
پس آفتاب سرانجام
در یک زمان واحد
بر هر دو قطب ناامید نتابید .
تو از طنین کاشی آبی تهی شدی .
  
 و من چنان پرم که روی صدایم نماز میخوانند ...
  
 جنازه های خوشبخت
جنازه های ملول
جنازه های ساکت متفکر
جنازه های خوش بر خورد ،خوش پوش ، خوش خوراک
در ایستگاه های وقت های معین
و در زمینه ی مشکوک نورهای موقت
 شهرت خرید میوه های فاسد بیهودگی و   ....
آه ،
چه مردمانی در چارراهها نگران حوادثند
واین صدای سوت های توقف
در لحظه ای که باید ، باید ، باید
مردی به زیر چرخ های زمان له شود
مردی که از کنار درختان خیس میگذرد....
  من از کجا میآیم؟
  
 به مادرم گفتم :"دیگر تمام شد."
گفتم :" همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق میافتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم."
   
سلام ای غرابت تنهایی
اتاق را به تو تسلیم میکنیم
چرا که ابرهای تیره همیشه
پیغمبران آیه های تازه تطهیرند
و در شهادت یک شمع
راز منوری است که آن را
آن آخرین و آن کشیده ترین شعله خوب میداند.
  
 ایمان بیاوریم
ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد
ایمان بیاوریم به ویرانه های باغ های تخیل
به داس های واژگون شده ی بیکار
و دانه های زندانی .
نگاه کن که چه برفی میبارد....
  
شاید حقیقت آن دو دست جوان بود ، آن دو دست جوان
که زیر بارش یکریز برف مدفون شد
و سال دیگر ، وقتی بهار
با آسمان پشت پنجره همخوابه میشود
و در تنش فوران میکنند
فواره های سبز ساقه های سبک بار
شکوفه خواهد داد ای یار ، ای یگانه ترین یار

ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد - فروغ فرخزاد

Ba Chashmanam

The Pros and Cons of Coup D'etat

I wash my hair with your shampoo
The night of Allende's fall, Chile
I fell in love with you in spring
Then it was the coup d'etat and the chaos

I hugged my friends, drowned in blood
I said "Pinocoue must die"
You laughed
And I forgot about what fucks democracy up

I gave you all I had
So that I could be with you
I told on everyone I knew
So that I could be with you

I was a Guerrilla but in bed
I was crazy about the government of your eyes
I exchanged my ideals for a kiss
I turned my back on resistance for you

You said that this battle is already lost
You laughed, and I signed the order
I talked so much about your love
That it drove the party speaker crazy

I wake up in Santiago
Inside a beer bottle
There is a faded nude picture of you
In my pockets where bullets are supposed to be

The Pros and Cons of Coup d'etat - فوائد و معایب کودتا

کتیبه

(2)گرم و زنده بر شنهای تابستان زندگی را بدرود خواهم گفت
(2)تا قاصد میلیونها لبخند گردم . تابستان مرا در بر خواهد گرفت و دریا دلش را خواهد گشود
زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت
زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت
زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت
آخ . زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت 

ترانه سرا : فریدون رهنما 
آهنگ ساز و خواننده : فرهاد
آلبوم برف

The Pros and Cons of Coup d'etat - فوائد و معایب کودتا

Armin Ebrahimi

Recent comments

Raha Eghbal

سعید

Bahare

yashar yoosefnjad

Related tracks