هایدگر و شعر - نشست اول: سکونت شاعرانه

کارگاه نمایش یکی از مهم‌ترین مراکز فرهنگی ایران بود و صحنه‌ی تئاتر مدرن ایران را از اسفندماه سال ۱۳۴۸ دگرگون کرد. همراهی با تئاتر دنیا و رویکردهای مدرنیستی، کمک به نویسندگان، بازیگران، کارگردانان، و طراحان برای خودآزمایی‌ها و تجربه‌هایی به دور از محدودیت‌های متداول حرفه‌ی نمایش. گروهی از جوانان تحصیل‌کرده و بازگشته از غرب بانی یکی از مهم‌ترین جریان‌های تئاتر ایران شدند. در این شماره از پادکست رادیونیست از داستان‌ها، اختلاف‌ها و رفاقت‌های یک گروه تاریخ‌ساز تئاتری می‌شنوید.



حامی مالی این اپیزود: پادکست ویکی‌پز

مالک و صاحب امتیاز پادکست: کانون تبلیغاتی اوژن (رضا میکاییل‌زاده)

تهیه‌کننده: رامیار منوچهرزاده

کارگردان: نگین فیروزی

دستیار کارگردان: امیربهادر بیات

نویسنده و پژوهشگر: معراج قنبری

دستیار پژوهش: نگار گروسی

گویندگان متن: نگین فیروزی و کاویان اسمعیلی

 تدوینگر: فرزانه رضایی

ساخت و تنظیم موسیقی: محمد برزیده و آیدین انزابی‌پور

طراحی و ساخت هویت بصری پادکست: استودیو ملی

موشن‌ گرافیک و طراحی گرافیک: نرگس فداکار

انتشار و پشتیبانی شبکه‌های اجتماعی: محمد حدادی و حسین دیده‌بان



Website: https://radionist.com/

Instagram: https://instagram.com/radio.nist

Telegram: https://t.me/https://t.me/radionistpodcast

Twitter/X: https://twitter.com/radionist_

اپیزود بیست‌و‌هفتم: کارگاه نمایش

قتل‌های زنجیره‌ایی ــ احمد میرعلایی

Song of the End Time

The Chant Of Gabriel's Wing

The Chant Of Gabriel's Wing - Masoud Arzanlou

شعر خوانی هوشنگ ابتهاج (ه.الف.سایه) در امریکا

یگانگی
بر سنگ گوری تازه نامی‌ هست
دارنده این نام را هرگز ندیدم من
اینجا میان سوگواران آشنایانند و خویشانند
و مردمانی هم که چون من دارنده این نام را هرگز ندیدند و نمیدانند
اما / هرکس که اینجا هست/ با خشم و فریادی گره در مشت / می داند ، که اورا کشت؟
برگرد گور تازه جمعی سوگواران است
دیگر کسی اینجا نمی پرسد / این خفته درخاک از کجا و از کدامان است
می دانند / او فرزند ایران است.

برای هاله سحابی

یگانگی - شعر و صدای هـ.ا.سایه

نصرت رحمانی
از مجموعهٔ «معیاد در لجن»

رقصید
پر زد، رمید
از سر انگشت او پرید
[سکه]
گفتم: خط

پروانهٔ مسین
پرواز کرد
چرخید، چرخید
پرپر زنان چکید؛ کف جوی پر لُجن.

تابید، سوخت فضا را نگاه‌ها
بر هم رسید
در هم خزید
در سینه عشق‌های سوخنه فریاد می‌کشید:
ـ ای یأس، ای امید!

آسیمه‌سر به‌سوی «سکه» تاختیم
از مرز هست و نیست
تا جوی پُر لجن
با هم شتافتیم
آنگه نگاه را به تن سکه بافتیم.

پروانهٔ مسین
آئینه‌وار! بر پا نشسته بود در پهنهٔ لجن!
و هر دو روی آن
خط بود
خطی به‌سوی پوچ، خطی به مرز هیچ

اندوه لرد بست
در قلبواره‌اش
و خنده را شیار لبانش مکید و گفت:
ـ پس . . . آه، نقش شیر!؟
روئید اشک
خاموش گشت.

گفتم:
ـ کُنام شیر لجن‌زار نیست، نیست!
خط است و خال
گذرگاه کرم‌ها
اینجا نه کشتگاه عشق و غرور است
میعادگاه زشتی و پستی‌ست.

از هم گریختیم
بر خط سرنوشت
خونابه ریختیم.
ما هر دو باختیم
ما هر دو باختیم.



میعاد در لجن - نصرت رحمانی (صدای شاعر)

شهریار مندنی‌پور، یکی از برجسته‌ترین نویسندگان ایرانی، در تاریخ ۵ جون ۲۰۱۶ در قالب یک نشست ادبی در شهر ادلید (استرالیا) داستان کوتاه «نثار گورهای ممنوع ایران» را برای حضار خواندند. با اجازه‌ی ایشان این داستان‌خوانی زیبا را در اختیار شما قرار می دهیم. انتشار و استفاده از این فایل صوتی تنها با ذکر منبع بلامانع است.

داستان‌خوانی | نثار گورهای ممنوع ایران | شهریار مندنی‌پور

دل من همی‌داد گفتی گوایی
که باشد مرا روزی از تو جدایی
،بلی هر چه خواهد رسیدن به مردم
بر آن دل دهد هر زمانی گوایی
من این روز را داشتم چشم و زین غم
نبوده‌ست با روز من روشنایی
جدایی گمان برده بودم، ولیکن
نه چندان‌که یک‌سو نهی آشنایی
به جرم چه راندی مرا از در خود
گناه‌ام نبوده‌ست جز بیگنایی
بدین زودی از من چرا سیر گشتی
نگارا! بدین زود سیری چرایی
که دانست کز تو مرا دید باید
به چندان وفا این‌همه بی‌وفایی
سپردم به تو دل، ندانسته‌بودم
بدین‌گونه مایل به جور و جفایی
دریغا، دریغا، که آگه نبودم
که تو بی‌وفا، در جفا، تا کجایی
همه دشمنی از تو دیدم ولیکن
نگویم که تو دوستی را نشایی
نگارا! من از آزمایش به آیم
مرا باش، تا بیش ازین آزمایی
مرا خوار داری و بی‌قدر خواهی
نگر تا بدین خو که هستی، نپایی
---------------------------------
قصیده‌ی فرخی سیستانی، در مدح خواجه احمد بن حسن میمندی ۱

دل من همی‌داد گفتی گوایی | که باشد مرا روزی از تو جدایی

خلق متحد هرگز شکست نخواهند خورد
خلق متحد هرگز شکست نخواهند خورد
برپاخیز و سرود بخوان٬ ما پیروز خواهیم شد
پرچم‌های همبستگی در حال اهتزاز هستند
و تو در راهپیمایی به من می‌پیوندی
پس سرودت و پرچم‌هایی از شکوفه را خواهی دید
روشنایی سرخ سپیده دم
خبر آمدن زندگی را می‌دهند
برپاخیز و مبارزه کن
چون که مردم پیروز خواهند شد
زندگی در آینده بهتر خواهد بود
برای تسخیر خوشبختی‌مان
بانگ هزاران جنگجو برخواهدخاست
بخوان سرود آزادی را
با اراده وطن پیروز خواهدشد
و مردم به پاخاسته با صدای مهیب بانگ می‌زنند: به پیش به پیش
خلق متحد هرگز شکست نخواهد خورد...

"سرود "برپاخیز از جاکن" یا "خلق متحد

هر نبردی زبان خودش را پیدا خواهد کرد، زبانی مصادره‌نشدنی، خلاق و آفریننده. زبانی که نظمِ عمومی مستقر را مختل می‌کند تا امکان آفرینش امر نو پدیدار شود. مبارزان نبرد نوین دنبال مجوز و انتشار رسمی نیستند، آنان هرآنچه می‌آفرینند را منتشر می‌کنند چرا که آثار آنان سنگی است از سنگ‌های سنگر. درست در عصر همین هشتم مارس، در حالی که بدن‌ها کبود است و بسیاری روانه‌ی بازداشتگاه شده‌اند سرود «زنانِ راهِ نو» نشان خواهد داد که چیزی تمام نشده است، همه‌چیز هنوز در نقطه‌ی آغاز است. این سرود چنان که در توضیح سازندگان و خواننده‌گانش پیداست حاصل تلاشی جمعی است که در نقاط مختلف جهان پراکنده‌اند و با این وجود اراده به مبارزه، بر پراکندگی آنان چیره شده است تا با هم عمل مشترکی را به سرانجام برسانند. آنها چیزی را ممکن کرده‌اند که تا پیش از این ناممکن یا لااقل غیرضروری می‌نمود. خودشان در توضیح نوشته‌اند:
«صداهایی که می‌شنوید، نمایی عمومی است از «وضعیت»، وضعیتی که بازتاب نابی است از واقعیت بیرونی «ما». مایی که هم هست و هم نیست: نیست چون جغرافیای این تجربه‌ی جمعی، جغرافیای واحدی نیست، اما هست چون می‌شود صدایش را شنید، هم در همین سرود و هم به وضوح جایی خارج از سرود، در خیابان. صداهایی که می‌شنوید حرفه‌ای نیست، چون حاصل تجربه‌ی یگانه‌ای است درجغرافیایی پراکنده از ایران تا خارج از ایران. حاصل زندگی عینی ما، حاصل نبود امکانات و هزار مشکل ریز و درشت دیگر، حاصل پراکنده بودن صداهایی تک‌افتاده که امکان‌پذیر بودن تجربه‌ی جمعی را اصرار کردند. حاصلِ همان چیزی که از خیزش دی‌ماه تا دختران خیابان انقلاب را در خیابان‌ها رقم زدند، حاصلِ ستم جنسیتی و طبقاتی‌ای که وضعیت انتزاعی ما را به امر انضمامی گره می‌زند: ضرورت تاریخی همبستگی «ما»یی که چیزی برای از دست دادن ندارند جز زنجیرهایشان.»

متن سرود:

زنان راه نو بپا بپا
ز یک سکوت و به یک صدا بپا
امید ما ز نسل پیش
برای نسل بعد خویش
رهایی بشر ز دام ارتجاع
رهایی بشر ز دام ارتجاع
به یک سو کارگر در خروش
ازو میرسد صوت شورش به گوش
به یک سو زنان مبارز/ جوان یا که پیر
به بند سیاه ستمگر اسیر
رسیده به خشمی یگانه همه مرد و زن
به تنگ آمده از رسوم کهن
در پی دختر انقلاب نغمه‌زن
در پی دختر انقلاب نغمه‌زن
در پی دختر انقلاب نغمه‌زززززززن

زنان راه نو بپا بپا
ز یک سکوت و به یک صدا بپا
امید ما ز نسل پیش
برای نسل بعد خویش
رهایی بشر ز دام ارتجاع
رهایی بشر ز دام ارتجاع
به گیسوان توبه‌تو/ به روشنای سرخ رو
به شادی و سبکسری/ به این تنِ از آنِ من/ رها ز یوغِ دیگری
که من جهانی دگر را به خواب دیده‌ام
که راه آن از آزادی زن می‌گذشت

سرود زنانِ راهِ نو

Music (modified excerpts from):
The Endless March of Sadness
by Unheard Music Concepts

Find out more here:
http://freemusicarchive.org/music/Unheard_Music_Concepts/Slow/03_The_Endless_March_of_Sadness
and also here:
http://www.unheardmusicconcepts.com/

میعاد در لجن - نصرت رحمانی (صدای شاعر)

Sardar