موسقي سنتي

M.R.Shajarian

selection

sonati

Shab haie royaee : Mokhtabad       مختاباد: شبهای رویایی

نام تصنیف: به کنارم تو بمان
دستگاه: اصفهان
آهنگ‌ساز: حبیب الله صالحی
شعر: سیمین بهبهانی
خواننده: محمد رضا شجریان

چه محفل آرائی چه شیرین سخنی
نمی کنم باور که مهمان منی 
نمی کنم باور که با خنده خود 
سکوت سنگین را چنین می شکنی
قدم نهادی در خانه من 
شد تاز تو روشن کاشانه من 
سبو بی افکن پیاله بشکن
که باده مستی ندهد
خوشا به حالی که خود مجالی
به می پرستی ندهد
تو نور چشمانه منی بر دو چشمم قدمت
مرو از این خانه مرو تا نمیرم زغمت
به کنارم تو بمان به شام تارم تو بمان

Shajarian-Be kenaram to beman   شجریان- به کنارم تو بمان

تمناي وصال - مختاباد

خواننده و تنظیم : عبدالحسین مختاباد
کمانچه : هادی منتظری
سنتور : محسن حسینی
شعر : هوشنگ ابتهاج
.
عشق شادي‌ست، عشق آزادي‌ست
عشق آغاز آدمي زادي‌ست 
عشق آتش به سينه داشت است
دم همت بر او گماشتن است
جنبشي در نهفت پرده ي جان
در بن جان زندگي پنهان
زندگي چيست؟ عشق ورزيدن
زندگي را به عشق بخشيدن
زنده است آن که عشق مي‌ورزد
دل و جانش به عشق مي ارزد
آدمي بي زلال اين آتش
مشت خاکي‌ست پر کدورت و غش
صنما گر بدي و گر نيکي
تو شبي بي چراغ تاريکي
چون درخت آمدي زغال مرو
ميوه‌اي پخته شو کال مرو
خشک و تر هرچه در جهان باشد
مايه‌ي سوختن در آن باشد
شاخه در کار خرقه دوختن است
در خيالش سماع سوختن است
دانه از آن زمان که در خاک است
با دلش آفتاب ادارک است
سرگذشت درخت مي داند
رقم سرنوشته مي خواند
گرچه با رقص و ناز در چمن است
سرنوشت درخت سوختن است
آن درخت کهن منم که زمان
بر سرم راند بس بهار و خزان
دست و دامان تهي و پا در بند
سرکشيدم به آسمان بلند
آذرخشم گهي نشانه گرفت
که تگرگم به تازيانه گرفت
بر سرم آشيانه بست کلاغ
آسمان تيره شت چون پر زاغ
مرغ شب خوان که با دلم مي‌خواند
رفت و اين آشيانه خالي ماند
آهوان گم شدند در شب دشت
آه از آن رفتگان بي برگشت
گرنه کل دادم و برآوردم
بر سري چند سايه گستردم
دست هيزم شکن فرود آمد
در دل هيمه بوي دود آمد
کنده‌ي پير آتش انديشم
آرزومند آتش خويشم

Mokhtabad _Samae Soukhtan

امیدِ جان
خواننده : محمد معتمدی
آهنگساز : پرویز یاحقی
تنظیم : شهرام توکلی
ترانه سرا : بیژن ترقی 
........................................
تو ای امید جان من زدل شنو فغان من
چو رفتم از دیار تو دگر مجو نشان من
به نگاهم بنگر به نگاهم بنگرکه تمنا ریزد ازآن
سخن از دل بشنو که به نظاره تو نگهم بگشوده زبان
موی تو قرارم بهم میزند چشم تو به مستی رهم میزند
غمهای تو خون در دلم میکند یاد تو زخود غافلم میکند
اه …. چه گنه کردم به تو دل بستم
به بر آتش ز چه بنشستم
بلای جان فتنه زمان عشوه گری
برای دل ای بلای دل چون شرری
بیا که سیل غمت مرا سوی خود کشاند
بتا زمن تا خبر شوی هستیم نماند
موی تو قرارم بهم می زند
چشم تو به مستی رهم میزند
غمهای تو خون در دلم میکند
یاد تو زخود غافلم میکند
یاد تو زخود غافلم میکند

Omide Jan- Mohammad Motamedi / امیدِ جان - محمد معتمدی

شعر: شيخ بهائي

 
تا کي به تمناي وصال تو يگانه.................... اشکم شود از هر مژه چون سيل روانه

خواهد به سرآيد غم هجران تو يا نه ........................اي تير غمت را دل عشاق نشانه

جمعي به تو مشغول و تو غايب زميانه

 

بلبل به چمن زان گل رخسار نشان ديد.................... پروانه در آتش شد و اسرار عيان ديد

عارف صفت وصف تو در پير و جوان ديد.................. يعني همه جا عکس رخ يار توان ديد

ديوانه نيم من که روم خانه به خانه (2)

 

هر در که زنم صاحب آن خانه تويي تو.................. هر جا که روم پرتو کاشانه تويي تو

در ميکده و دير که جانانه تويي تو...................... مقصود من از کعبه و بتخانه تويي تو

مقصود تويي کعبه و بتخانه بهانه (2)



Tamannaye Vesal - Mokhtabad

مختاباد زمزمه Mokhtabad - Zemzemeh

هُمایِ اوجِ سعادت به دام ما افتد 		اگر تو را گذری بر مقام ما افتد
حباب‌وار براندازم از نشاط کلاه 		اگر ز روی تو عکسی به جام ما افتد
شبی که ماهِ مُراد از افق شود طالع 		بُوَد که پرتو نوری به بام ما افتد
به بارگاه تو چون باد را نباشد بار 		کِی اتفاق مجال سلام ما افتد؟
چو جان فدای لبت شد خیال می‌بستم 		که قطره‌ای ز زلالش به کام ما افتد
خیال زلف تو گفتا که جان وسیله مساز 	کز این شکار فراوان به دام ما افتد
به ناامیدی از این در مرو؛ بزن فالی 		بُوَد که قرعه دولت به نام ما افتد
ز خاک کوی تو هر گه که دم زند حافظ 	نسیم گلشن جان در مشام ما افتد

جان عشاق

Abdol Hossein  Mokhtabad   - Ashkeh Mahtab - Galin Naz

تصنیف بسیار زیبا و خاطره انگیز شبانگاهان از عبدالحسین مختاباد

مختاباد----شبانگاهان

ره میخانه(عطار) / محمدرضا شجریان

Mokhtabad - Shabhay Royaee  مختاباد شب های رویایی

شهر خالی جاده خالی کوچه خالی خانه خالی
جام خالی سفره خالی ساغر و پیمانه خالی

 کوچ کردن دسته دسته آشنایانم ولی باز 
باغ خالی باغچه خالی شاخه خالی لانه خالی

  شهر ماتم جاده ماتم کوچه ماتم خانه ماتم 
گریه ها شد جای شادی ، شادی هر خانه ماتم

 جمعه ماتم شنبه ماتم هفت روز هفته ماتم 
کوک کردند مطربان هم سیم ماتم کوک ماتم

  وای از دنیا که یار از یار می ترسد 
غنچه های تشنه از گلزار می ترسد 

عاشق از آوازه دلدار می ترسد 
پنجه ی خنیاگران از تار می ترسد 

شه سوار از جاده هموار می ترسد 
این طبیب از دیدن بیمار می ترسد

  ساز ها بشکست و درد شاعران از حد گذشت 
سالهای انتظار بر من و تو بد گذشت

 
آشنا نا آشنا شد
تا بلی گفتم بلا شد

 گریه کردم ناله کردم حلقه بر هر در زدم 
سنگ سنگ کلبه ی ویرانه را بر سر زدم

 آب از آبی نجنبید
خفته در خوابی نجنبید

 کوچ کردند دسته دسته آشنایان ، عندلیبان 
باغ خالی باغچه خالی شاخه خالی  لانه خالی

 وای از قومی که با دشمن  همی سازد 
آبرو در خدمت ظالم چه می بازد 

مطربان هم کوک کردند سازهاشان را به ظلم 
دست ظالم را ببین بر ما چه می تازد 

اعدام کودکان در شهر و هر برزن 
او به شلاق و به دارش وه چه می نازد

  چشمه ها خشکید و دریا تشنگی  را دم گرفت 
آسمان افسانه ی ما را به دست کم گرفت

 جام ها جوشی ندارد ، عشق آغوشی ندارد
بر من و بر ناله هایم ، هیچکس گوشی ندارد

 بازا تاکاروان رفته باز آید
بازا تا دلبران ناز ناز آید 

بازا تا مطرب وآهنگ وساز آید
پاگل افشانان نگار دلنواز آید

 بازا تا بر در حافظ سر اندازیم

Mokhtabad _Samae Soukhtan

Javad Sadeghi