sonati

Shab haie royaee : Mokhtabad       مختاباد: شبهای رویایی

Mokhtabad - Tasnif Nasim

تمناي وصال - مختاباد

AbdolHossein Mokhtabad Tasnife Derakhte Doosti,  تصنیف درخت دوستی عبدالحسین مختاباد

خواننده و تنظیم : عبدالحسین مختاباد
کمانچه : هادی منتظری
سنتور : محسن حسینی
شعر : هوشنگ ابتهاج
.
عشق شادي‌ست، عشق آزادي‌ست
عشق آغاز آدمي زادي‌ست 
عشق آتش به سينه داشت است
دم همت بر او گماشتن است
جنبشي در نهفت پرده ي جان
در بن جان زندگي پنهان
زندگي چيست؟ عشق ورزيدن
زندگي را به عشق بخشيدن
زنده است آن که عشق مي‌ورزد
دل و جانش به عشق مي ارزد
آدمي بي زلال اين آتش
مشت خاکي‌ست پر کدورت و غش
صنما گر بدي و گر نيکي
تو شبي بي چراغ تاريکي
چون درخت آمدي زغال مرو
ميوه‌اي پخته شو کال مرو
خشک و تر هرچه در جهان باشد
مايه‌ي سوختن در آن باشد
شاخه در کار خرقه دوختن است
در خيالش سماع سوختن است
دانه از آن زمان که در خاک است
با دلش آفتاب ادارک است
سرگذشت درخت مي داند
رقم سرنوشته مي خواند
گرچه با رقص و ناز در چمن است
سرنوشت درخت سوختن است
آن درخت کهن منم که زمان
بر سرم راند بس بهار و خزان
دست و دامان تهي و پا در بند
سرکشيدم به آسمان بلند
آذرخشم گهي نشانه گرفت
که تگرگم به تازيانه گرفت
بر سرم آشيانه بست کلاغ
آسمان تيره شت چون پر زاغ
مرغ شب خوان که با دلم مي‌خواند
رفت و اين آشيانه خالي ماند
آهوان گم شدند در شب دشت
آه از آن رفتگان بي برگشت
گرنه کل دادم و برآوردم
بر سري چند سايه گستردم
دست هيزم شکن فرود آمد
در دل هيمه بوي دود آمد
کنده‌ي پير آتش انديشم
آرزومند آتش خويشم

Mokhtabad _Samae Soukhtan

عبدالحسین مختاباد
آهنگساز: حمید اکبرزاده
شعر: اسحاق انور
تنظیم: حمید اکبرزاده
سبک: ارکسترال

Abdul Hussain Mokhtabad - عبدالحسین مختاباد - نفس بهاران

شعر: شيخ بهائي

 
تا کي به تمناي وصال تو يگانه.................... اشکم شود از هر مژه چون سيل روانه

خواهد به سرآيد غم هجران تو يا نه ........................اي تير غمت را دل عشاق نشانه

جمعي به تو مشغول و تو غايب زميانه

 

بلبل به چمن زان گل رخسار نشان ديد.................... پروانه در آتش شد و اسرار عيان ديد

عارف صفت وصف تو در پير و جوان ديد.................. يعني همه جا عکس رخ يار توان ديد

ديوانه نيم من که روم خانه به خانه (2)

 

هر در که زنم صاحب آن خانه تويي تو.................. هر جا که روم پرتو کاشانه تويي تو

در ميکده و دير که جانانه تويي تو...................... مقصود من از کعبه و بتخانه تويي تو

مقصود تويي کعبه و بتخانه بهانه (2)



Tamannaye Vesal - Mokhtabad

مختاباد زمزمه Mokhtabad - Zemzemeh

Abdol Hossein Mokhtabad, Tasnif Shekveh

با کاروان تا ماه من محمل به محمل میرود
سرگشته ازپی آه من منزل به منزل میرود
اشکم به دامان میرود آهم به کیوان میرود
دلازبرجان میرود
جان از پی دل میرود
محمل نشین ماهمن
دلداردلخواهمن
از بختگمراهمن
رفت از برم ماهمن
تا کی بگردد حکم ستاره
بینم به کامش شاید دوباره
با من بگویید ای ریگ صحرا
با من بگویید ای سنگ خارا
کاین ره ندارد غم را کناره
از داغتای آیینه!خون
میجوشدازمینای دل
جان میتراود همچومی
از چشم خون پالای دل
شب میخرامدبی طرب
دلمیتپد باتاب و تب
اینک نوای پایشب
آنکنوای پای دل
ای دلبر عشوه گر
دلدار شیرین شکر
از بزم یارانسفر
کردی چرا بی خبر
ما رانهادی بی مادریغا
تا چون سر آید هجر تو بر ما
ای زاهل غافل مرغ خوش آوا
درمان نداردداغ اوستا

Mokhtabad - Karavan

Abdol Hossein Mokhtabad - Tasnif (Insrument)

Abdol Hossein  Mokhtabad   - Ashkeh Mahtab - Galin Naz

عطش کشتگانیم، شبنمی کو
به دل زخمی ما، مرهمی کو
نه به گلزار عالم رنگ و بویی
نه به دل بی تو نقش آرزویی
ز فراق تو ای جان بی شکیبم
ز وصال تو ای گل بی نصیبم
ز غمت بی شکیبم، ز رختبی نصیبم
به جفایت پناهی که به عالم غریبم
نه به گلزار عالم رنگ و بویی
نه به دل نقش آرزویی

Mokhtabad -  Atash Koshteganim مختاباد - عطش کشتگان - تصنیف بوی گل

تصنیف بسیار زیبا و خاطره انگیز شبانگاهان از عبدالحسین مختاباد

مختاباد----شبانگاهان

مهرداد اوستا در جوانی عاشق دختری شده و قرار ازدواج می‌گذارند. 
دختر جوان به دلیل رفت‌و‌آمد‌هایی که به دربار شاه داشته، پس از مدتی مورد توجه شاه قرار گرفته و شاه به او پیشنهاد ازدواج می‌دهد.
دوستان نزدیک اوستا که از این جریان باخبر می‌شوند، به هر نحوی که اوستا متوجه خیانت نامزدش نشود سعی می‌کنند عقیده او را در ادامه ارتباط با نامزدش تغییر دهند. ولی اوستا به هیچ وجه حاضر به بر هم زدن نامزدی و قول خود نمی‌شود .
تا اینکه یک روز مهرداد اوستا به همراه دوستانش ، نامزد خود را در لباسی که هدیه‌ای از اوستا بوده، در حال سوار شدن بر خودروی مخصوص دربار می‌بیند...
مهرداد اوستا ماه‌ها دچار افسردگی شده و تبدیل به انسانی ساکت و کم‌حرف می‌شود.
سال‌ها بعد از پیروزی انقلاب، وقتی شاه از دنیا می‌رود، زن‌های شاه از ترس فرح، هر کدام به کشوری می‌روند و نامزد اوستا به فرانسه. در همان روزها ، نامزد اوستا به یاد عشق دیرین خود افتاده و دچار عذاب وجدان می‌شود و در نامه‌ای از مهرداد اوستا می‌خواهد که او را ببخشد. اوستا نیز در پاسخ نامه او تنها این شعر را می‌سراید.

 وفا نکردی و کردم، خطا نديدي و ديدم/
رمیدی و نرمیدم، بریدی و نبریدم/

اگر ز جمله ملامت،‌ شنيدم از تو شنيدم/
وگر ز کرده ندامت، کشیدم از تو کشیدم/

شکوه دارم شکوه دارم با دل بی غمگسارم/
مُردم ای مهتاب بسوزی همچو شمعی در مزارم/

بعد از این یا گردبادم، یا در این صحرا و بادم/
تا رسم در رهگذارت، یا رسی در رهگذارم/

...
تا رسم در رهگذارت، یا رسی در رهگذارم/
تا رسم در رهگذارت، یا رسی در رهگذارم/

***
گذشتی و نگذشتم،شکستی و نشکستم/
بریدی و نبریدم، گسستی و نگسستم/

اگر که خانه به دوشم، اگر که باده پرستم/
کجا که با تو نبودم، کجا که بی تو نشستم؟

شکوه دارم شکوه دارم با دل بی غمگسارم/
مُردم ای مهتاب بسوزی همچو شمعی در مزارم/

بعد از این یا گردبادم، یا در این صحرا و بادم/
تا رسم در رهگذارت، یا رسی در رهگذارم/

تا رسم در رهگذارت، یا رسی در رهگذارم/
تا رسم در رهگذارت، یا رسی در رهگذارم/


 


شکوه - عبدالحسین مختاباد - مهرداد اوستا shekveh Mokhtabad

Mokhtabad - Safare Eshgh - 01 Kojai

شهر خالی جاده خالی کوچه خالی خانه خالی
جام خالی سفره خالی ساغر و پیمانه خالی

 کوچ کردن دسته دسته آشنایانم ولی باز 
باغ خالی باغچه خالی شاخه خالی لانه خالی

  شهر ماتم جاده ماتم کوچه ماتم خانه ماتم 
گریه ها شد جای شادی ، شادی هر خانه ماتم

 جمعه ماتم شنبه ماتم هفت روز هفته ماتم 
کوک کردند مطربان هم سیم ماتم کوک ماتم

  وای از دنیا که یار از یار می ترسد 
غنچه های تشنه از گلزار می ترسد 

عاشق از آوازه دلدار می ترسد 
پنجه ی خنیاگران از تار می ترسد 

شه سوار از جاده هموار می ترسد 
این طبیب از دیدن بیمار می ترسد

  ساز ها بشکست و درد شاعران از حد گذشت 
سالهای انتظار بر من و تو بد گذشت

 
آشنا نا آشنا شد
تا بلی گفتم بلا شد

 گریه کردم ناله کردم حلقه بر هر در زدم 
سنگ سنگ کلبه ی ویرانه را بر سر زدم

 آب از آبی نجنبید
خفته در خوابی نجنبید

 کوچ کردند دسته دسته آشنایان ، عندلیبان 
باغ خالی باغچه خالی شاخه خالی  لانه خالی

 وای از قومی که با دشمن  همی سازد 
آبرو در خدمت ظالم چه می بازد 

مطربان هم کوک کردند سازهاشان را به ظلم 
دست ظالم را ببین بر ما چه می تازد 

اعدام کودکان در شهر و هر برزن 
او به شلاق و به دارش وه چه می نازد

  چشمه ها خشکید و دریا تشنگی  را دم گرفت 
آسمان افسانه ی ما را به دست کم گرفت

 جام ها جوشی ندارد ، عشق آغوشی ندارد
بر من و بر ناله هایم ، هیچکس گوشی ندارد

 بازا تاکاروان رفته باز آید
بازا تا دلبران ناز ناز آید 

بازا تا مطرب وآهنگ وساز آید
پاگل افشانان نگار دلنواز آید

 بازا تا بر در حافظ سر اندازیم

sonati

user810028351