Inside Waves

Where am I: Behrang Hoseynzade

تم واریاسون بر اساس "گلچهره " از موسیقی فیلم دلشدگان - اثر حسین علیزاده
کمانچه آلتو : سیاوش ملاییان 
.
ضبط  و میکس: استدیو صبا - کاوه عابدین
. 
تهران - زمستان 99

Don't Ask

مپرس... (Don't Ask)

Hazin is one of the styles of Iranian music, which means to be sad
(A combination of classical music and Iranian music)


Hazin / حَزین

آهنگساز، نوازنده ی آلتو و کمانچه :
سیاوش ملاییان
طراح کاور و گرافیست :
احسان ابرقویی
.
میکس و مستر:
مازیار باباباشی - استدیو Aleppo

پاییز و زمستان ۱۴۰۱ - تهران

تم - واریاسیونی بر اساس تصنیف “شبنورد” از محمدرضا لطفی و تصنیف “ایران هنگام کار است” از درویشخان.

#زن_زندگی_آزادی

On The Leaden Edge of Dawn

بَر زمینۀ سُربیِ صُبح

قطعه بیکلام دیوانه وار ساخته محمد دارابی فر
لینک دانلود و خرید این موزیک:
https://bit.ly/DivaneVar

Divane var

There are graves in every land

(به یاد عباس نوذری)بی‌نشاطْ بهار
شعر : سایه
عکس : ساناز نامدار
آهنگ و صدا : حسین کرمی

Single

Bi Neshat Bahar | بی‌نشاطْ بهار

warm air

© Copyright Mani Naimi 

Album: Volume I جلد یک 
-----------------------------------------------------

حاضران در سایه
Those alive in shadow
موسیقی و کلام از مانی نعیمی
Lyrics & music: Mani Naimi


چه بگویم؟چگونه می توان فهمید و فهماند

که رفتن قسمتی بود ز بودن...ز ماندن؟!

که پایان مونتاژی است لازم

بر فیلمنامهء هستی!

داستانی بی دلیل

بی دلیل پایان و در میان

همه علت را جویش!

آغازی نا خواسته

پایانی نا خواسته

در میان،

صد هزاران خواهش!



که دیده است آنان که دیدند و جنگیدند و رفتند

آنان که صد سال بودند و لیک آنان نیز گذشتند؟

و آنان که چه پیش از موعود،

چه زود خاطره گشتند!

عاشقانی گمنام

پنهان در پس یاد و نشان

بزرگانی پُر نام .

حاضرانی پُر شور

در سایهء تاریخ

تاریخ ِ غایبانی پُر نور!



و همچون وزش باد و طوفان بر آب

چون پیچش آواز دوستان پیش از خواب.

یا چون کاروانی پُر بار

از پیش تر

تا بیش تر

بسیار

صدا در صدا

حلقه وار

می ماند

از سینه در سینه

به جا!

صدا می ماند

گره وار می سازد

در سکوت

داستان موازی..

صدا نمی میرد

زنجیروار می بافد

در سایه

تاریخ موازی را



زمستان 1387
(تقدیم به امیرعلی شربیانی)

حاضران در سایه Those alive in shadow

درآستانه- احمدشاملو
Mash Up and rework 4th of July

بايد استاد و فرود آمد
بر آستان ِ دري كه كوبه ندارد ،
چرا كه اگر به گاه آمده باشي دربان به انتظار توست و
                                                               اگر بي گاه
به در كوفتن ات پاسخي نمي آيد .
كوتاه است در ،
پس آن به كه فروتن باشي .
آئينه اي نيك پرداخته تواني بود
                                    آنجا
تا آراستگي را
پيش از در آمدن
                  در خود نظري كني
هر چند كه غلغله ي ِ آن سوي ِ در زاده ي ِ توهم ِ توست
                                                     نه انبوهي ِ مهمانان
كه آنجا
       تو را
           كسي انتظاري نيست.
كه آن جا
       جنبش شايد
                   اما جنبنده اي در كار نيست
نه ارواح و نه اشباح و نه قديسان ِ كافورينه به كف
نه عفريتان ِ آتشين گاو سر به مشت
نه شيطان ِ بهتان خورده ي با كلاه ِ بوقي ِ منگوله دارش
نه ملغمه يِ بي قانون ِ مطلق هاي ِ متنافي .
تنها تو
       آنجا موجوديت ِ مطلقي ،
موجوديت ِ محض
چرا كه در غياب ِ خود ادامه مي يابي و غياب ات
حضور قاطع اعجاز است
گذارت از آستانه ي ِ ناگزير
فروچكيدن ِ قطره يِ قطراني ست در نامتناهي يِ ظلمات
‹ دريغا
       اي كاش اي كاش
                           قضاوتي قضاوتي قضاوتي
                                      در كار در كار در كار
                                                        مي بود ! ›
شايد اگرت توان ِ شنفتن بود
پژواك ِ آواز ِ فروچكيدن ِ خود را در تالار ِ خاموش ِ كهكشان هاي ِ بي خورشيد
چون هرَّست ِ آواز ِ دريغ
                     مي شنيدي:
‹ كاش كي كاش كي
                 داوري داوري داوري
                            در كار در كار در كار دركار ... ›
اما داوري آن سوي ِ در نشسته است ، بي رداي ِ شوم ِ قاضيان.
ذات اش درايت و انصاف
هيات اش زمان.
و خاطره ات تا جاودان ِ جاويدان در گذرگاه ِ ادوار داوري خواهد شد.
بدرود !
بدرود ! ( چنين گويد بامداد شاعر )
رقصان مي گذرم از آستانه ي ِ اجبار
شادمانه و شاكر
از بيرون به در آمدم
از منظر
       به نظّاره به ناظر
نه به هيات ِ گياهي نه به هيات ِ سنگي نه به هيات ِ بركه ئي
من به هيات ِ ‹ما› زاده شدم
                           به هيات ِ پر شكوه انسان
تا دربهار ِ گياه به تماشاي ِ رنگين كمان ِ پروانه بنشينم
غرور ِ كوه را دريابم و هيبت ِ دريا را بشنوم
تا شريطه ي ِ خود را باز بشناسم و جهان را به قدر ِ همت و فرصت ِ خويش معنا دهم
كه كارستاني از اين دست
از توان ِ درخت و پرنده و صخره و آبشار
                                              بيرون است
انسان زاده شدن تجسد ِ وظيفه بود
توان ِ دوست داشتن و دوست داشته شدن
توان ِ شنفتن
توان ِ ديدن و گفتن
توان ِ انده گين و شادمان شدن
توان ِ خنديدن به وسعت ِ دل ، توان ِ گريستن از سويداي ِ جان
توان ِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاع ِ شكوه ناك ِ فروتني
توان ِ جليل ِ به دوش بردن ِ بار ِ امانت
و توان ِ غم ناك ِ تحمل ِ تنهايي
تنهايي
تنهايي
تنهايي  عريان
انسان
دشواري ِ وظيفه است
دستان ِ بسته ام آزاد نبود تا هر چشم انداز را به جان در بر كشم
هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده
هر بدر ِ كامل و هر پگاه ِ ديگر
هر قله و هر درخت و هر انسان ِ ديگر را
رخصت ِ زيستن را دست بسته و دهان بسته گذشتم
                                  دست و دهان بسته گذشتيم
و منظر ِ جهان را
              تنها
              از رخنه يِ تنگ چشمي ِ حصار ِ شرارت ديديم و
                                                                 اكنون
آنك ِ در ِ كوتاه ِ بي كوبه در برابر و
آنك اشارت ِ دربان ِ منتظر
دالان ِ تنگي را كه در نوشته ام
به وداع
        فرا پشت مي نگرم
فرصت كوتاه بود و سفر جان كاه بود
اما يگانه بود و هيچ كم نداشت
به جان منت پذيرم و حق گزارم !
چنين گفت بامداد ِ خسته

(DarAstaneh)تنها تو آنجا موجوديت ِ مطلقي

قطعه سوز و گداز – دونوازی تار علی چولایی و پیانو ادیب قربانی .
سوز و گذاز نیمه‌بداهه‌ای از علی چولایی و ادیب قربانی و حاصل غم فقدان دوستی ست که به مرگ خودخواسته از دنیا رفت.
.....................
راهشان دور نبود، ولی از مجموعه جاهایی بود که در زندگی یا مدتی فشرده و مدام به آن سر میزنی یا اصلا صد سال یک بار گذارت نمی افتد، برای همین هم بود که هر بار چیزی در مسیر نسبت به قبل عوض شده بود، خوب به چشم می آمد. دم در ایستادم، از شلختگی درختهایی که از خانه ی قدیمی و بزرگشان بیرون زده بود معلوم بود خانه مدتهاست بی دلسوز مانده. در ِ بزرگِ فلزیشان شل و ول تر از همیشه بود، هر چه در زدم در را باز نکردند، داد زدم “شهلا خانوم” باز جوابی نیامد، به در تکیه دادم، در با سر و صدای زیاد لق خورد، صدای سگ همسایه شان بلند شد. خانه از آنچه فکر میکردم کهنه تر و دخمه تر شده بود، طبیعی بود، از وقتی حمید پسر همین شهلا خانوم از بین رفته بود دیگر کسی حال و حوصله ی جمع و جور کردن وضعیت آن خانه ی به آن بزرگی را نداشت. همسایه شان آمد، غر زد که چرا بعد مرگ حمید دیر به دیر می آیم. دعوتم کرد به خانه شان، گفتم آمده ام خاله شهلا را ببینم، ساکت شد، بدون حرف زدن کمی نگاهم کرد، برگشت و همانطور که به سمت در خانه ی خودشان میرفت فاتحه میخواند. کنار در خانه ی حمید و خاله شهلا ایستادم، کوچه خیلی ساکت شد، طبیعی بود، کلافه شدم، به در تکیه دادم،صدایش بلند شد و صدای سگ همسایه پشتش، دٓر که ساکت شد دوباره با کمرم ضربه ای دیگر زدم، ساکت که شد، دوباره شروع کردم…

There are graves in every land

Daymehr

Recent comments

Meadows at Night

Assal Shamlou

SUN

Mahsa Marashi

Related tracks