พวกเราต้องไม่ประมาท 
อย่านึกว่าศาสนาพุทธจะยั่งยืนนักหนา 
ถ้าเราไม่ลงมือศึกษา ไม่ลงมือปฏิบัติ 
ศาสนาพุทธจะหายเมื่อไรก็ได้ 
ฉะนั้นเราประมาทเกินไป 
อย่างวันนี้เราก็ชอบคิดว่าเรายังไม่ตาย ยังมีชีวิตอีกนาน 
เอาไว้เมื่อนั้นเมื่อนี้เราค่อยปฏิบัติ 
ก็มัวคิดอย่างนี้เลยไม่ได้ปฏิบัติเสียที 
บางคนกะว่าอายุ 50 ปีขึ้นไปแล้วถึงจะปฏิบัติ 
บังเอิญอยู่ไม่ถึง 50 ปีตายเสียก่อน นี้เรียกว่าคนประมาท 

อย่างพวกเรามีโอกาสเจอศาสนาพุทธแล้ว 
ถ้าไม่รู้จักตักตวงผลประโยชน์จากศาสนาพุทธ 
คือการเรียนรู้สัจธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าให้ถ่องแท้ 
เรียกว่าเราประมาท 
เพราะศาสนาพุทธจะสูญไปเมื่อไร ไม่รู้ 
ปกติไม่ยั่งยืนเท่าไรหรอก 
มันเป็นศาสนาที่เข้าใจยาก ศาสนาที่ต้องช่วยตัวเอง 
คนส่วนใหญ่อ่อนแอไม่ได้คิดจะช่วยตัวเอง 
คิดจะขอพรขออะไรไป 
ฉะนั้นอย่าประมาท มีโอกาสได้ยินได้ฟังธรรมะแล้ว ลงมือปฏิบัติ 
วิธีปฏิบัติธรรมไม่ใช่เรื่องนั่งสมาธิ เดินจงกรม แค่นั้นไม่พอ 
ถ้าเราไม่เคยมีศีล เราตั้งใจรักษาศีล
ก็เรียกว่าเราปฏิบัติธรรมแล้ว 
หรือเราทำตามที่พระพุทธเจ้าสอน 
ท่านสอนให้เราถือศีล เราไม่ผัด
ว่ารอเมื่อนั้นเมื่อนี้ก่อนค่อยถือ 
แล้วตั้งใจให้เด็ดเดี่ยวไป 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
16 เมษายน 2565

CD 93

มีชีวิตด้วยความไม่ประมาท :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 16 เม.ย. 2565

เราฝึกกรรมฐานสักอย่างแล้วจิตมันหนีไปเรารู้ 
จิตก็จะตั้งมั่นขึ้นอัตโนมัติ 
ตรงที่เรารู้ทันจิตที่ไหลนั่นล่ะ เรามีสติรู้ 
ทันทีที่เรามีสติรู้ สมาธิก็เกิด จิตก็จะตั้งมั่นอัตโนมัติ 
พอจิตตั้งมั่นได้ดีแล้ว สติระลึกรู้อะไรก็จะเห็นไตรลักษณ์ของสิ่งนั้น เป็นอัตโนมัติ 
นี่เป็นกระบวนการของมัน ต้องฝึก 
ทีแรกก็ฝึกสติไว้ให้ดีก่อน ทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
แล้วจิตเราไปทำอะไรเราคอยรู้ 
แต่ถ้าเราดูจิตไม่ได้ ไม่ต้องไปดิ้นรนที่จะดูจิต ดูกายเข้าไปเลย 
จิตมันหนีเก่ง ถ้าเราไม่ชำนาญ แป๊บเดียวมันหนีไปแล้ว 
มันหนีไปแล้วไม่ต้องไปเที่ยวตามหามัน 
รู้สึกลงในร่างกาย ร่างกายไม่เคยหนีไปไหนเลย 
เห็นร่างกายหายใจออก ร่างกายหายใจเข้า 
ดูไปสักพักเดียวจิตก็ตั้งมั่นขึ้นมาอีกแล้ว 
หรือเห็นร่างกายยืน เดิน นั่ง นอน 
เห็นสักพักหนึ่ง เห็นสบายๆ นั่นล่ะ เดี๋ยวจิตก็ตั้งมั่นขึ้นมา 
อาศัยสติมาสร้างสมาธิ อาศัยสมาธิไปสร้างปัญญา 
ใช้สติสมาธิไปสร้างปัญญา 
แล้วปัญญานั่นล่ะจะทำให้จิตเราหลุดพ้นอัตโนมัติ 

กระบวนการทั้งหมดเบื้องต้นต้องตั้งใจฝึก 
เบื้องปลายทุกอย่างจะอัตโนมัติ 
เบื้องต้นเราฝึกสติ เราก็ตั้งใจฝึกไป 
มีกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
ทำไปแล้วจิตหนีไป เรารู้ ไป เพ่งอะไร เรารู้ 
รู้ทันจิตไปเรื่อยๆ สติเราก็จะดี 
หรือดูตรงนี้ไม่ออก ก็เห็นร่างกายหายใจออกก็รู้ ร่างกายหายใจเข้าก็รู้ 
ร่างกายยืน เดิน นั่ง นอนก็รู้อะไรอย่างนี้ สติมันก็จะดีขึ้นๆ 
สติปัฏฐานทำให้สติเกิดในเบื้องต้น 
ทำให้ปัญญาเกิดในเบื้องปลาย 
ฉะนั้นเราทำสติปัฏฐาน รู้ไปเรื่อยๆ 
ต่อไปไม่เจตนาจะรู้มันรู้ได้เอง ตรงนี้อัตโนมัติแล้ว 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
17 กรกฎาคม 2565

CD 94

สติ สมาธิ ปัญญาอัตโนมัติ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 17 ก.ค. 2565

[คลิปสั้น] สร้างความเคยชินใหม่ให้จิต หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 19 มิ.ย. 65 (650619)

การปล่อยวางกาย ปล่อยวางจิตนั้น 
ไม่มีใครสั่งให้จิตปล่อยวางได้ จิตมันปล่อยวางเอง 
เมื่อศีล สมาธิ ปัญญาของมันสมบูรณ์ 
ศีล สมาธิ ปัญญา จะสมบูรณ์ได้ อาศัยสติเป็นเบื้องต้น 
อาศัยความรู้เนื้อรู้ตัว สติสัมปชัญญะ คอยรู้สึกตัวไว้ 
อย่าใจลอย ฟุ้งซ่านไปทั้งวัน 
อาศัยธรรมะคู่นี้ 
แล้วศีล แล้วสมาธิ แล้วปัญญาของเราจะแก่รอบ 
พอศีล สมาธิ ปัญญาของเรา แก่กล้าขึ้นมาแล้ว 
จิตมันจะเห็นทุกข์เห็นโทษ 
มันยึดอะไรมันก็ทุกข์เพราะอันนั้น 
อย่างบางคนพระพุทธเจ้าท่านก็เคยสอน 
มีนาก็ทุกข์เพราะนา ก็ห่วง กลัวคนอื่นเขาจะมารุกที่นาเรา 
มีบ้านก็ทุกข์เพราะบ้าน เป็นห่วง 
เดี๋ยวปลวกมันจะกิน เดี๋ยวธนาคารจะมายึด 
มีรถยนต์ก็เป็นห่วงรถยนต์
มีลูกก็ห่วงลูก มีเมียก็ห่วงเมีย
มีพ่อมีแม่ก็ห่วงพ่อห่วงแม่ 
มีอะไรก็ทุกข์เพราะอันนั้นทั้งหมดเลย
เราค่อยๆ สังเกตตัวเองเรื่อยๆ ไป 
ปัญญาของเราจะแก่กล้าเลย ยึดอะไรก็ทุกข์เพราะอันนั้น 

เราเรียนรู้ความจริง ไม่มีอะไรหรอก มีแต่ทุกข์ทั้งนั้นเลย 
อย่านึกว่าชีวิตเราไม่ทุกข์ นั่งอยู่นี่ก็ทุกข์ 
หนาวก็ทุกข์ ร้อนก็ทุกข์ หิวก็ทุกข์ กระหายน้ำก็ทุกข์ 
ปวดอึ ปวดฉี่ก็ทุกข์ นั่งนานก็ทุกข์ เมื่อย 
ความทุกข์มันบีบคั้นเราอยู่ตลอดเวลาเลย 
เฝ้ารู้ลงไป ถ้าเราเห็นว่ากายนี้เป็นทุกข์ 
มีแต่ทุกข์ล้วนๆ ทุกข์มากกับทุกข์น้อย มันจะปล่อยวางกาย 
ถ้าเราเห็นว่าจิตมันเป็นทุกข์ 
เพราะความไม่เที่ยง เพราะถูกบีบคั้นให้แตกสลาย เพราะบังคับไม่ได้ 
รู้อย่างนี้แจ่มแจ้ง มันจะปล่อยวางจิต 
ตรงที่มันปล่อยวางจิตได้ ที่สุดของทุกข์อยู่ตรงนั้น

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
อุทยานธรรมหลวงปู่ดูลย์ อตุโล
23 ธันวาคม 2565

อุทยานธรรม หลวงปู่ดูลย์ อตุโล จ.สุรินทร์

วิธีปฏิบัติ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 ธันวาคม 2565

พระพุทธเจ้าท่านสอนเรา ให้รู้จักทำทาน 
หมายถึงแบ่งปันส่วนที่เกิน 
ให้ส่วนที่เกินไปกับคนที่เขาจำเป็นกว่าเรา 
อย่างเรามีเสื้อผ้าเยอะ ช่วงนี้ฤดูหนาว 
คนที่เขาขาดแคลน เขาจำเป็นต้องใช้เสื้อผ้าอันนี้มากกว่าเรา 
พวกเราไม่จำเป็นเท่าไร มีมากอะไรอย่างนี้ 
ท่านสอนให้รู้จักให้ทานเพื่อลดละความเห็นแก่ตัว 
การฝึกจิตใจที่สูงขึ้นมาคือการรักษาศีล 
หลวงพ่อแนะนำ พวกเราควรจะถือศีล 5 ให้ได้ 
ศีล 5 จำเป็นสำหรับความเป็นมนุษย์ 
ถ้าเรามีความสามารถพิเศษ 
เราจะรู้เลย สัตว์ในอบายภูมิมากมาย ที่ไปสู่อบายภูมิเพราะไม่มีศีล
มาถึงภาวนา ภาวนาเป็นงานของจิตทั้งสิ้นเลย
เป็นงานพัฒนาจิตโดยตรง มี 2 งาน 
งานหนึ่งเป็นการพัฒนาจิตให้สงบและตั้งมั่น 
งานที่สองเป็นการฝึกจิตให้ฉลาดรอบรู้ 
เข้าใจความจริงของโลก ของชีวิต 
พระพุทธเจ้าท่านบอก “บุคคลถึงความบริสุทธิ์ได้ด้วยปัญญา” 
เพราะฉะนั้นมันต้องผ่านงานที่สอง
ถึงจะเข้าถึงความบริสุทธิ์หลุดพ้นได้ 
ถ้าลำพังมีแต่แค่งานที่หนึ่ง ทำสมาธิเพื่อความสุขความสงบ 
ยังไม่บรรลุมรรคผลหรอก ยังไม่พ้นทุกข์หรอก 
แค่มีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวตอนทำสมาธิ 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
15 มกราคม 2566

มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช

ทาน ศีล ภาวนา :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 15 มกราคม 2566

ถ้าเราภาวนาให้ดี 
เวลาพิจารณาจะทำอะไร มันจะใช้เหตุใช้ผล 
ไม่ใช่ใช้ความโลภนำหน้า 
แล้วมันจะเหลือเหตุเหลือผล 
ธรรมะมันจะช่วยเราเวลาอยู่ในโลก 
บางครั้งได้มา ธรรมะก็สอนเราว่า
มันอาจจะไม่ได้ตลอดไป ก็ต้องรู้จักระมัดระวังตัวเอง 
บางครั้งเสีย สูญเสีย ธรรมะก็สอนเรา 
มันคงไม่สูญเสียทั้งหมดหรอก 
ส่วนไหนเสียแล้วก็แล้วไป สร้างเอาใหม่ 
เรามาตัวเปล่าๆ เราจะไปกลัวอะไร 
เวลาเกิดความสูญเสียขึ้นมา มันคงไม่เสียตลอดไป 
ถ้าใจไม่ท้อแท้ ล้มแล้วก็ทำใจสงบ 
พิจารณา ดำเนินชีวิตต่อไป 

ธรรมะช่วยเราได้สารพัด 
แต่เราไม่เข้าใจคำว่าธรรมะ 
คิดว่าธรรมะคือการนั่งสมาธิ เดินจงกรม อันนั้นตื้นเกินไป 
การใช้ชีวิตอย่างมีเหตุมีผลก็เป็นธรรมะแล้ว 
เป็นธรรมะเพื่อการอยู่กับโลก 
พระพุทธเจ้าสอนธรรมะที่อยู่กับโลกเอาไว้เยอะแยะ 
จะดูแลครอบครัวอย่างไร 
ดูแลลูกน้องอย่างไร 
จะปฏิบัติต่อพ่อแม่อย่างไร 
ท่านสอนไว้เยอะแยะ เอาไปทำได้ก็ดี 
ถ้าง่ายที่สุดก็คือเรียนรู้ทันจิตใจตัวเอง 
ไม่ว่าจะคิดอะไร จะพูดอะไร จะทำอะไร 
อย่าให้กิเลสมันครอบงำ 

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
1 มกราคม 2566

วันขึ้นปีใหม่

ธรรมะช่วยเราได้สารพัด :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 มกราคม 2566

เราสามารถสร้างความดีขึ้นในจิตใจเราได้ในทุกๆ สถานการณ์ 
ฉะนั้นที่บอกว่าเราไม่มีเวลาจะสร้างความดี 
ไม่มีเวลาปฏิบัติ เพราะยังไม่เข้าใจคำว่าปฏิบัติ 
ไปคิดว่าการปฏิบัติคือการนั่งสมาธิ เดินจงกรม 
หลวงพ่อบอกเลย หลวงพ่อภาวนามา 
นั่งสมาธิ เดินจงกรมพอประมาณเท่านั้น 
ทำทุกวันล่ะแต่ว่าไม่ได้ทำเยอะ 
ทำพอให้จิตใจมีเครื่องอยู่ มีที่อยู่ที่อาศัย 
มีกำลังขึ้นมา แล้วก็เจริญปัญญา 

ตรงที่เราทำงานอยู่นั้น เราสามารถปฏิบัติธรรมได้ 
อย่างเวลาจะจัดประชุม เราต้องเตรียมข้อมูล 
เตรียมอะไรมากมาย หัวหมุนติ้วๆ เลย 
เราก็ดูใจไป ใจมันเบื่อ ใจมันร้อนรน 
กลัวจะทำไม่ทันอย่างนี้ ดูลงไปเลย เราได้ปฏิบัติอยู่แล้ว 
พองานเราเสร็จ เราก็รอเวลาประชุม 
เมมเบอร์มาไม่ครบเสียที ยืดเยื้อ 
เย็นนี้เราก็จะต้องมีธุระไปโน่นไปนี่ 
การประชุมก็ล่าช้า เลท 
เพราะว่าบางคนมันไม่มาง่ายๆ เถลไถล 
ไม่เคารพเวลาของคนอื่นอะไรอย่างนี้ 
ใจเรากลุ้มใจ รู้ ใจเราโมโห รู้ 
หลวงพ่อปฏิบัติธรรม ปฏิบัติอย่างนี้ 
ปฏิบัติอยู่ในชีวิตจริงๆ นี้ล่ะ 
การได้สมาธิไม่ใช่แค่นั่งสมาธิเดินจงกรมหรอก 
เรารู้จักวางจิตใจให้ถูกในทุกๆ สถานการณ์ นั้นล่ะ 
เราสามารถทำกุศลให้เกิดได้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
29 มกราคม 2566

CD 97

เราสามารถปฏิบัติธรรมได้ตลอดเวลา :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 มกราคม 2566

สัมมาสมาธิ มาจากอะไร มาจากสัมมาสติ 
เจริญสติปัฏฐานให้มาก 
นอกจากสติจะดีขึ้นแล้ว จะได้ของแถมสำคัญคือสมาธิ 
พอสติอัตโนมัติเกิด สมาธิอัตโนมัติก็เกิด นี่ต้องฝึก 
สัมมาสติเกิดจากอะไร เกิดจากการที่เราทำสติปัฏฐาน 
ทำสติปัฏฐานที่จะทำให้ลัดสั้น ก็ทำมาที่จิตเลย 
เพราะสติปัฏฐานนี้จะบริบูรณ์ได้ ถ้ามีสัมมาวายามะเนืองๆ 
สัมมาวายามะ คือมีความเพียรชอบ 
อกุศลเกิดขึ้นรู้ทัน อกุศลก็ดับไป 
ในขณะที่มีสติอยู่ อกุศลใหม่ก็ไม่เกิด 
ในขณะที่มีสตินั้น กุศลได้เกิดขึ้นแล้ว 
ในขณะที่สติเกิดบ่อยๆ กุศลก็จะเจริญขึ้น

 เพราะฉะนั้นเราจะทำสัมมาสติได้บริบูรณ์ 
ต้องทำสัมมาวายามะให้บริบูรณ์ มีสติรู้ทันจิตตัวเองไป 
แล้วอกุศลที่มีอยู่จะดับ อกุศลใหม่จะไม่เกิด 
กุศลที่ยังไม่เกิดก็จะเกิด ที่เกิดแล้วก็จะงอกงามพัฒนาขึ้นไป จนถึงกุศลสูงสุด 
สิ่งที่เรียกว่ากุศลขั้นสูงสุด คือปัญญา 
ในบรรดากุศลทั้งหลาย ปัญญาเป็นกุศลสูงสุด 
พอมีปัญญา เมื่อกี้บอกแล้ว 
เห็นตามความเป็นจริงจึงเบื่อหน่าย คลายความยึดถือ หลุดพ้น

บางคนไม่สามารถดูจิตดูใจได้ 
ยังไม่สามารถทำสัมมาวายามะให้บริบูรณ์ได้ 
อย่างไปนั่งสมาธิ ทำความสงบไป จมอยู่กับกิเลส 
เผลอเพลิน มีความสุข อันนั้นไม่มีสัมมาวายามะ 
กิเลสไม่เร่าร้อน เลยไม่ได้แผดเผากิเลส 
ไม่มีอาตาปี ไม่ได้แผดเผากิเลส 
แต่เบื้องต้นบางคนก็ต้องดูกาย ดูเวทนาไปก่อน 
พอทำมากๆ เข้า ชำนิชำนาญขึ้น สติดีขึ้น มันก็เริ่มสังเกตจิตใจออก 
ตรงที่สังเกตจิตใจออก สัมมาวายามะก็จะเจริญขึ้น 
สัมมาสติก็จะเจริญ สัมมาสมาธิก็จะเจริญขึ้น


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วันสวนสันติธรรม
11 มีนาคม 2566

CD 98

ทำสัมมาวายามะให้บริบูรณ์ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 11 มีนาคม 2566

หน้าที่เรา ไม่ใช่ละขันธ์ ไม่ใช่ดัดแปลงขันธ์ 
แต่รู้กายอย่างที่กายเป็น รู้จิตใจอย่างที่จิตใจเป็น 
ในส่วนของจิตใจไม่ได้อยู่โดดๆ 
จิตใจก็ต้องอยู่กับสิ่งที่ปรุงแต่งจิตใจด้วย 
สุข ทุกข์ ดี ชั่ว อะไรพวกนี้ 
ความจำได้หมายรู้เป็นตัวที่เข้ามาปรุงแต่งจิตใจ 
เรียนรู้ลงไปเรื่อยๆ ถ้ามันแจ่มแจ้ง มันก็วาง 

เราปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม 
ธรรมะฝ่ายชั่ว ละเสีย ธรรมะฝ่ายดี เจริญขึ้นมา 
แต่ธรรมะทั้งชั่วทั้งดี ทั้งเป็นกลางๆ ให้รู้อย่างที่มันเป็น 
ถ้ารู้อย่างธรรมะฝ่ายชั่ว ถ้าเรารู้ มันก็ดับ 
อย่างโทสะเกิด เรารู้ มันก็ดับ 
วิธีดับกิเลส รู้ทันมัน 

ถ้าเรารู้ลงไป กิเลสเกิดหรือกุศลเกิดก็ตามเถอะ 
หรือร่างกายเคลื่อนไหวอยู่ รู้สึก 
สุข ทุกข์เกิด รู้สึก ดี ชั่วเกิด รู้สึก 
ถ้าเรามีสติรู้ทัน มันจะไม่ปรุงตัณหาขึ้นมาหรอก 
เมื่อไม่ปรุงความอยากขึ้น ตามอำนาจของกิเลส 
จิตใจก็จะไม่ดิ้นรนปรุงแต่ง 
จิตใจเราก็พ้นจากความปรุงแต่ง บางทีพ้นชั่วคราว 
ถ้าอย่างเรายังทำอยู่อย่างนี้ ก็พ้นชั่วคราว 
แต่มันจะพ้นถาวรได้ ถ้ารู้แจ้งแทงตลอดอริยสัจ 
รู้แจ้งแทงตลอดในขันธ์ 5 
ถ้ารู้แจ้งแทงตลอดแล้ว ขันธ์ 5 ทั้งหมดตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
ตัณหาจะไม่เกิดอีก ความปรุงของจิตจะไม่มี 
จิตก็จะพ้นจากความปรุงแต่งไป 

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วันสวนสันติธรรม
12 มีนาคม 2566

รู้แจ้งแทงตลอดในขันธ์ 5 :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 มีนาคม 2566

เส้นทางของพระพุทธเจ้าก็จะสอน
ให้เราเห็นกายเห็นใจตามความเป็นจริง 
เพราะเห็นตามความเป็นจริงจึงเบื่อหน่าย 
เพราะเบื่อหน่ายจึงคลายความยึดถือ 
เพราะคลายความยึดถือจึงหลุดพ้น 
เพราะหลุดพ้นจึงรู้ว่าหลุดพ้นแล้ว 
ชาติคือความเกิดสิ้นแล้ว 
พรหมจรรย์คือการปฏิบัติธรรมเสร็จแล้ว 
กิจที่ควรทำทำเสร็จแล้ว 
กิจอื่นเพื่อความบริสุทธิ์หลุดพ้นไม่มีอีกแล้ว 
เส้นทางของพระพุทธเจ้า ต้องเห็นตามความเป็นจริงถึงเบื่อหน่าย 
คลายความยึดถือแล้วหลุดพ้น เส้นทางเป็นอย่างนี้ 

เราไม่สามารถเดินในเส้นทางนี้ได้ดี 
เพราะเราขาดเครื่องมือสำคัญที่สุด คือตัวสติ 
ถ้าเรามีสติที่ถูกต้อง สมาธิที่ถูกต้องก็จะเกิด 
ถ้าเราไม่มีสติที่ถูกต้อง สมาธิที่ถูกต้องก็ไม่มี 
การเจริญปัญญาหรือการทำวิปัสสนากรรมฐานก็ทำไม่ได้ มรรคผลก็ไม่มีทางเกิด 
เพราะฉะนั้นเราจะต้องรู้อย่างหนึ่ง สติสำคัญมาก เป็นธรรมะที่มีอุปการะมาก 
ท่านยกไว้ 2 ตัว สติกับสัมปชัญญะว่าเป็นธรรมที่มีอุปการะมาก 
ที่จะคอยช่วยเหลือคุ้มครองเราจนถึงความบริสุทธิ์หลุดพ้น 

สติเป็นตัวรู้เท่าทันความเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงของกายของใจเรา 
ฉะนั้นสติที่รู้กายรู้ใจ เรียกว่าสติปัฏฐาน สติอย่างอื่นไม่เรียกว่าสติปัฏฐาน 
เขาเรียกว่าเป็นสติเฉยๆ ไม่ใช่สัมมาสติ 
สิ่งที่เป็นสัมมาสติ คือสติปัฏฐาน จำไว้เลย 
พระพุทธเจ้าบอกเลยว่าสัมมาสติ อธิบายด้วยสติปัฏฐาน 4 
ก็คือให้เราคอยรู้สึกกายในกายเนืองๆ รู้สึกเวทนาในเวทนาเนืองๆ 
รู้สึกจิตในจิตเนืองๆ รู้สึกธรรมในธรรมเนืองๆ 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
บ้านจิตสบาย
23 เมษายน 2566

บ้านจิตสบาย

การเจริญสติปัฏฐาน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 เมษายน 2566

จะเริ่มจากการดูกายก็ได้ เวทนา หรือดูจิต 
หรือเจริญธัมมานุปัสสนาก็ได้ แล้วแต่ความถนัด
สติระลึกรู้กาย สัญญาหมายรู้ความเป็นไตรลักษณ์ของกาย ปัญญาก็เกิด 
สติระลึกรู้เวทนา ความรู้สึกสุขทุกข์ 
สัญญาหมายรู้อย่างถูกต้อง ปัญญาก็เกิดก็วาง 
พอปัญญาเกิดมันจะละ มันจะวาง มันจะเป็นตัวตัด 
ปล่อยวาง มันวางของมันเอง 
ไม่มีใครสั่งปัญญาให้เกิดได้หรอก อาศัยการเจริญสติ 
แล้วก็หมายรู้ให้ถูกไปเรื่อยๆ 
นั่งอยู่อย่าไปคิดว่าเรานั่ง พยายามรู้สึกไป 
ถ้ามันมองไม่เห็นด้วยตัวเอง 
พยายามรู้สึกว่ารูปมันนั่ง ร่างกายมันนั่ง 
ดูอย่างนี้เรื่อยๆ ต่อไป ไม่ได้เจตนา 
เวลาร่างกายเคลื่อนไหว 
มันเห็นรูปมันเคลื่อนไหว ไม่ใช่เราเคลื่อนไหว 
พอมีความหมายรู้ถูก เกิดความคิดถูก ต่อไปก็เกิดความเห็นถูก 
ตัวความเห็นถูกนั้น ตัวปัญญา 
ฉะนั้นหมายรู้ให้ถูก แล้วก็ความเห็นถูกคือตัวปัญญามันก็จะเกิด 

นักปฏิบัติบางคนรังเกียจสัญญา 
บอกสัญญานี้ไม่ดี เป็นศัตรูของปัญญา 
สัญญาจำเป็น 
แล้วในความเป็นจริง 
สัญญาเกิดร่วมกับจิตทุกดวง 
ไม่มีหรอกจิตที่ไม่มีสัญญา 
เพียงแต่เป็นสัญญาที่ถูก 
หรือสัญญาที่ผิดเท่านั้นเอง 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วันสวนสันติธรรม
29 เมษายน 2566

หมายรู้ให้ถูก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 เมษายน 2566

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

ธรรมะช่วยเราได้สารพัด :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 มกราคม 2566

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks