[คลิปสั้น] ขันธ์ 5 ไม่ใช่ของดี พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 13 ก.ย. 63 (630913)

วิธีของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่สุดโต่งสองข้าง 
ข้างที่กดข่มจิตใจตนเองไว้ ไม่สนองมัน 
เป็นอัตตกิลมถานุโยค 
ทรมานใจตัวเอง ทรมานกายตัวเอง 
ข้างที่ตอบสนองมันไป เป็นกามสุขัลลิกานุโยค 
ตามใจกิเลสไป มีความสุขได้ แต่มันไม่อิ่ม 
กิเลสสนองเท่าไรก็ไม่รู้จักอิ่ม ค่อยๆ ดูลงไป 
วิธีของพระพุทธเจ้าไม่สุดโต่งสองข้างนี้ 
ไม่ข่มตัวเองจนเครียด ไม่ปล่อยตามใจกิเลส 
ทางสายกลางที่ท่านสอนไว้ คือ 
เรื่องของศีล เรื่องของสมาธิ เรื่องของปัญญา 
ค่อยๆ ฝึกตัวเอง 
รักษาศีลไว้ 
ฝึกจิตฝึกใจให้มันตั้งมั่นอยู่กับเนื้อกับตัว 

(2)
ฝึกตัวเองไปเรื่อยๆ 
ดูความจริงของกาย ดูความจริงของจิตใจไป 
วันใดที่เข้าใจความจริงของกาย 
เราจะหมดความอยากทั้งหลายในกาย 
แล้วเราจะไม่ทุกข์เพราะกาย 
วันใดเข้าใจความจริงของจิตใจ 
เราจะหมดความอยากในจิตใจ
แล้วเราจะไม่ทุกข์เพราะเรื่องราวที่คิด 

นี่ธรรมะของพระพุทธเจ้า ทางสายกลางมันอยู่ตรงนี้ 
ไม่ใช่ตามใจกิเลส แล้วก็ละตัณหาด้วยการตามใจกิเลส 
ข่มตัณหาด้วยการบังคับกายบังคับใจ อันนั้นไม่ใช่ทาง 
ทางคือทางสายกลาง คือรู้อย่างที่มันเป็น 
รู้กายอย่างที่กายเป็น รู้ใจอย่างที่ใจเป็น 
เมื่อรู้แล้วความอยากจะไม่เกิด 
เมื่อความอยากไม่เกิดความทุกข์จะไม่มี 
นี่คือหลักที่เราจะต้องเรียน แล้วลงมือทำ

--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
30 สิงหาคม 2563 ไฟล์ 630830 ซีดีแผ่นที่ 87

CD 87

ทางสายกลางคือรู้อย่างที่มันเป็น :: หลวงพ่อปราโมทย์ 30 ส.ค. 2563 (630830)

ร่างกายนี้ไม่ใช่ตัวเราของเรา 
เป็นสิ่งที่จิตไปรู้เข้าเท่านั้นเอง เหมือนกับของภายนอก 
มาดูเจตสิก อย่างความรู้สึกสุขทุกข์ดีชั่วทั้งหลาย เรียกว่าเจตสิก 
สุข ทุกข์ ดี ชั่ว เกิดแล้วก็ดับ 
สุข ทุกข์ ดี ชั่ว ก็บังคับไม่ได้ เป็นของถูกรู้ถูกดู 
แค่มีใจเป็นผู้รู้ผู้ดู เราก็จะเดินปัญญาได้ เราจะแยกขันธ์ได้ 
พอแยกขันธ์ได้แล้ว ขันธ์แต่ละขันธ์จะแสดงไตรลักษณ์ให้เราดู 
รูปก็แสดงไตรลักษณ์ เวทนาก็แสดงไตรลักษณ์ 
สัญญา สังขารก็แสดงไตรลักษณ์ 
สุดท้ายคือตัวจิตก็แสดงไตรลักษณ์
ตัวรูป ตัวเจตสิก ยังไม่ถึงตัวจิต 
จิตเดี๋ยวก็เป็นผู้รู้ เดี๋ยวก็เป็นผู้คิด นี่แสดงไตรลักษณ์ 
ห้ามไม่ได้ สั่งไม่ได้ บังคับไม่ได้ นี่แสดงอนัตตา 
เดี๋ยวก็เป็นผู้รู้แล้วก็ดับ เป็นผู้คิดแล้วก็ดับ นี่แสดงอนิจจัง 
เวลาเราภาวนา เราจะต้องภาวนาจนกระทั่งสามารถเห็นได้
ว่าตัวกาย ตัวรูป ตัวเจตสิก ตัวจิตล้วนแต่ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
แล้วมันจะวางๆ เป็นลำดับไป 
ถ้าวางกายได้ก็จะได้พระอนาคามี 
วางจิตและเจตสิกได้ ก็ถึงที่สุดแห่งทุกข์ 
ตัวเจตสิกเป็นตัวนามกาย เป็นกายของนามธรรม 
ตัวจิตเป็นตัวนามรู้ นามจิต

ค่อยๆ เรียนๆ ไป 
ถ้าเรายังเพลิดเพลินในอารมณ์ที่มีความสุขอยู่ 
เรียกว่าเรามีรูปราคะ เราติดใจในเจตสิกที่ดี 
ถ้าเราพึงพอใจที่จะรักษาตัวผู้รู้ไว้ 
เรามีอรูปราคะ เราพึงพอใจในตัวจิต 
เวลาเราภาวนาตอนเป็นพระอนาคามี จะวางกายลง ไม่ยึดกาย 
ตอนถึงที่สุดแห่งทุกข์ จะวางจิตและเจตสิกลงพร้อมๆ กัน 
ละรูปราคะและอรูปราคะลงพร้อมๆ กัน 
ธรรมะงดงามมาก มีเหตุมีผล 


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
5 กันยายน 2563 ไฟล์ 630905 ซีดีแผ่นที่ 87

ขันธ์ 5 ทั้งหมดไม่เที่ยง :: หลวงพ่อปราโมทย์ 5 ก.ย. 2563 (630905)

เราค่อยๆ เรียนรู้ตัวเอง ค่อยๆ เข้าใจไป 
แต่ขั้นแรกง่ายๆ เลยก็คือใจอยากขึ้นมาแล้วรู้ ๆ 
อยากดูก็รู้ อยากฟังก็รู้ อยากได้กลิ่นก็รู้ 
อยากได้รสก็รู้ อยากได้สัมผัสทางกายก็รู้ 
อยากได้ธรรมารมณ์ อารมณ์ทางใจที่ถูกอกถูกใจก็รู้ 
พอได้มาแล้วอยากรักษาไว้ก็รู้ 
อยากให้หมดไปก็รู้ คอยรู้ไป 

เฝ้ารู้เฝ้าดูอย่างนี้บ่อยๆ 
เรียกว่าเราสู้กับตัณหาด้วยสติ 
ทันทีที่เรารู้ว่าจิตอยาก ความอยากจะดับโดยอัตโนมัติ 
เราไม่ต้องไปดับมัน มันดับของมันเอง 
เพราะตัวความอยากนั้นมันเป็นตัวโลภะ 
เป็นตัวโลภ เป็นตัวกิเลส 
เป็นโลภะที่มีกำลังแรง กลายเป็นตัณหา ความอยาก 
ทีนี้ทันทีที่เรามีสติรู้ทันใจที่อยาก 
สติเกิดปุ๊บนี่กิเลสมันทนสติไม่ได้ 
ตัณหาความอยากมันจะดับอัตโนมัติ 
ไม่ต้องไปดับมัน ไม่ต้องหาวิธีต่อสู้กับมัน 
อย่างที่ได้กลิ่นดอกไม้หอม แล้วไปตัดดอกไม้ทิ้งอย่างนี้ 
อันนั้นไม่ได้พ้นตัณหาหรอก 
ทำตามแต่ทำตามในเชิง negative ในเชิงปฏิเสธ 
เรามีสติรู้ลงไปเท่านั้น 
ใจมันอยาก ก็รู้ๆ ความอยากจะดับอัตโนมัติ 
ขั้นต้นฝึกไปอย่างนี้ สู้มันด้วยสติ 
ต่อไปสู้ด้วยปัญญา จะเห็นลึกซึ้งลงไป 
ตรงนั้นต้องเห็นปฏิจจสมุปบาทในขั้นละเอียดลงไปอีก 
พวกเราตอนนี้ยังไม่เห็น ถ้าเห็นละเอียดลงไป เราจะรู้เลยตัณหาเกิดจากอะไร

(2)
การรู้ทุกข์นั้นสำคัญ แต่ขั้นแรกนี่รู้ใช้สติรู้ตัณหาไปก่อน 
แล้วต่อไปมันจะค่อยๆ รู้ลึกซึ้งไปถึงต้นเหตุ 
ต้นเหตุที่ให้เกิดตัณหาคือตัวอวิชชา 
การไม่รู้ความจริงในกายในใจของเรา 
แล้วขุดค้นลงไปถึงจิตถึงใจ เกิดปัญญาอย่างถ่องแท้ขึ้นมา 
ปัญญาขั้นสูงตรงนี้ เขาเรียกว่าวิชชา 
รู้แจ้งแทงตลอดในกองทุกข์ รู้ในอริยสัจ 4 
เรียกว่าวิชชาเกิด อวิชชาตาย ถูกทำลายไป ตัณหาจะไม่เกิดอีก

--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
6 กันยายน 2563 ไฟล์ 630906 ซีดีแผ่นที่ 87

สู้กับตัณหาด้วยสติและปัญญา :: หลวงพ่อปราโมทย์ 6 ก.ย. 2563 (630906)

[คลิปสั้น] มีลมหายใจเป็นเพื่อน พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 19 ก.ย. 63 (630919)

[คลิปสั้น]  ขณิกสมาธิ พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 20 ก.ย. 63 (630920)

[คลิปสั้น]  บรรลุเร็ว บรรลุช้า พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 26 ก.ย. 63 (630926)

เรามาศึกษาธรรมะมาปฏิบัติเพื่อการพ้นทุกข์ 
เราต้องสาวลงไปให้เห็นเหตุของทุกข์ว่ามันคืออะไร 
เวลาจะละ ละที่เหตุ 
เหตุของความทุกข์ดับ ความทุกข์ก็ดับ 
เรียนลงไปที่เหตุ ละลงไปที่เหตุ 
ผลละไม่ได้ ตัวทุกข์เป็นตัวผล 
ทำเหตุแล้วก็ต้องมีผล 
เหตุมีหลายระดับ อย่างตื้นๆ เลยก็คือ
เรามีความอยากใจก็เกิดความดิ้นรน ใจดิ้นรนใจก็ทุกข์ 
ลึกลงไปอีกทำไมมันอยาก 
มันอยากเพราะมันไม่รู้ความจริงของกายของใจ 
มันไม่รู้ว่ากายนี้คือตัวทุกข์ 
มันก็เลยเกิดความอยากให้กายมีความสุข 
เกิดความอยากให้กายไม่ทุกข์ 
มันไม่รู้ความจริงของจิตว่าเป็นตัวทุกข์ 
มันก็เลยเกิดความอยากให้จิตมีความสุข ให้จิตไม่ทุกข์ 
มีความอยากเกิดขึ้นก็เกิดการดิ้นรนของใจ ใจมันจะดิ้นๆๆ 
ความดิ้นรนของใจเกิดขึ้น ความทุกข์ทางใจก็เกิดขึ้น 
นี่เป็นใจความย่อๆ ของธรรมะที่ชื่อ ปฏิจจสมุปบาท


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
12 กันยายน 2563 ไฟล์ 630912 ซีดีแผ่นที่ 87

เห็นทุกข์จึงละได้ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 12 ก.ย. 2563 (630912)

เราอาศัยฟังธรรมได้ยินธรรมะของพระพุทธเจ้า 
แล้วก็เริ่มหัดหมายรู้แยกขันธ์ออกไป 
แต่ละขันธ์นี่เราก็ดู ว่ามันเที่ยงหรือมันไม่เที่ยง 
ร่างกายนี้เที่ยงหรือไม่เที่ยง 
ความสุขทุกข์นี้เที่ยงหรือไม่เที่ยง 
ความดีความชั่วทั้งหลายที่เกิดขึ้นในใจเที่ยงหรือไม่เที่ยง 
จิตนี้เที่ยงหรือไม่เที่ยง 
ค่อยๆ ดูความจริงไป 
อย่างจิตนี่มันไม่เที่ยงหรอก 
เดี๋ยวก็เป็นผู้รู้ เดี๋ยวก็เป็นผู้คิด 
เดี๋ยวก็เป็นผู้รู้ เดี๋ยวก็เป็นผู้ไปดูรูป 
เป็นผู้ไปฟังเสียง เป็นผู้ไปดมกลิ่น เป็นผู้ไปลิ้มรส 
เป็นผู้รู้สัมผัสทางร่างกาย เป็นผู้คิดนึกปรุงแต่งทางใจ 
เห็นไหมจิตไม่คงที่เลยเปลี่ยนแปลงตลอด 
เดี๋ยวเกิดที่ตา เดี๋ยวเกิดที่หู ที่จมูก ที่ลิ้น ที่กาย ที่ใจ 
ฉะนั้นจิตเองก็ไม่เที่ยง 

การที่เราแยกขันธ์ได้
ก็เพื่อเราจะได้เห็นว่าขันธ์แต่ละขันธ์มันไม่เที่ยง 
มันถูกบีบคั้น 
มันบังคับไม่ได้ 
คำว่าไม่เที่ยง
หมายถึงของซึ่งเคยมีแล้วมันไม่มี ของที่เคยมีแล้วมันไม่มี 
คำว่าทุกขัง เป็นทุกข์
หมายถึงของที่กำลังมีกำลังถูกบีบคั้นให้แตกสลายไป


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
13 กันยายน 2563 ไฟล์ 630913 ซีดีแผ่นที่ 87

วิธีแยกขันธ์ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 13 ก.ย. 2563 (630913)

เราอย่าหายใจทิ้งวันๆ เราหายใจทิ้งไปเยอะแยะเลย 
หายใจแล้วก็รู้สึก ๆ ไป
เราอยู่ลำพังมีลมหายใจเป็นเพื่อน ไม่ต้องมีเพื่อนอื่นก็ได้ 
หายใจออกรู้สึกตัว หายใจเข้ารู้สึกตัว ไปซ้อมเอาไว้ 
ต่อไปพอเราแก่แล้ว บางทีเราก็ต้องอยู่คนเดียว 
บางคนอยู่คนเดียวตั้งแต่หนุ่มแต่สาว ไม่มีแฟนไม่มีลูก 
มีแฟนมีลูกพอลูกโตขึ้นก็ออกไป 
เดี๋ยวนี้ลูกก็ไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่แล้ว ไปอยู่กัน 2 คนตายาย 
ถ้าไม่มีคู่ก็อยู่คนเดียว ถึงอยู่ 2 คนแล้ว วันหนึ่งก็เหลือคนเดียว 
เราต้องซ้อมที่จะอยู่คนเดียวให้ได้ 
ไม่อย่างนั้น พอถึงวันที่มองไปรอบตัว 
ไม่มีใครเหลือเลย มันจะทุกข์จนทนไม่ไหว
รู้สึกชีวิตนี้ว่างเปล่าเหลือเกิน 
อาจจะมีเงินมีทองแต่ไม่มีใครอยู่ด้วยแล้ว 
ถ้าไม่มีเงินยิ่งไปกันใหญ่เลย ไม่มีกิน 
ช่วยตัวเองก็ไม่ได้ นอนจมอึจมฉี่อยู่อย่างนั้น 

เราหวังพึ่งคนอื่นหวังยาก 
บางคนสมัยก่อนมีลูก หวังพึ่งลูก เดี๋ยวนี้พึ่งไม่ได้ 
หวังมีคู่ชีวิต เกิดเหลืออยู่คนเดียว ไม่มีคู่ชีวิตแล้ว 

เราซ้อมอยู่กับธรรมะ 
อยู่กับลมหายใจของเรา อย่าหายใจทิ้ง 
หายใจออก หายใจเข้า รู้สึกไปเรื่อยๆ 
เห็นร่างกายหายใจ ใจเป็นคนดูไปเรื่อยๆ 
เราจะไม่เหงาไม่ว้าเหว่ เรามีลมหายใจเป็นเพื่อน
เป็นเพื่อนที่ไม่ทิ้งเราจนวันตาย 
ตายเมื่อไหร่ก็ทิ้งกันเมื่อนั้น ก็เลิกหายใจ 
ยังไม่ตาย ยังหายใจอยู่ เพื่อนตัวนี้ยังไม่ทิ้งเรา 
คนอื่นสิ่งอื่นทิ้งเราได้ แต่ลมหายใจยังไม่ทิ้งเราไป 
หัดอยู่กับมันให้คุ้นเคย หายใจออกหายใจเข้า รู้สึกไปเรื่อยๆ 


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
19 กันยายน 2563 ไฟล์ 630919 ซีดีแผ่นที่ 87

มีลมหายใจเป็นเพื่อนจนวันตาย :: หลวงพ่อปราโมทย์ 19 ก.ย. 2563 (630919)

ช่วงนี้สังคมเปลี่ยนเร็ว 
คนโบราณรุ่นปู่ย่าตายาย รุ่นหลวงพ่อ
เกิดมาอย่างไรตายไปแบบนั้น 
บ้านเมืองไม่ค่อยเปลี่ยนแปลง มันก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ 
มาถึงวันนี้ก็เปลี่ยนครั้งใหญ่ มีโควิดเข้ามา  
การดำรงชีวิตก็เปลี่ยนหมด 
อาชีพการงานบางอย่างก็หายไป บางอย่างก็เกิดขึ้นใหม่ 
คนไหนปรับตัวได้ตามทันได้ก็อยู่รอด 
ปรับตัวไม่ได้ตามไม่ทันไม่เข้าใจก็อยู่ไม่ได้ 
เป็นหลักของการพัฒนาการ 
เหมือนสัตว์ทั้งหลาย ดินฟ้าอากาศเปลี่ยนแปลง
มันปรับตัวได้มันก็อยู่รอดมา ปรับตัวไม่ได้เผ่าพันธุ์นั้นก็หมดไป 
เราไปควบคุมบังคับไม่ให้โลกมันเปลี่ยนแปลง มันทำไม่ได้ 
เหตุปัจจัยต่างๆ มากมายที่ทำให้มันเปลี่ยน 
ยิ่งกำลังของกิเลสมันแรงเท่าไหร่ 
มันก็ยิ่งดิ้นรนให้เปลี่ยนให้เร็วเท่านั้น 
ถ้าเรายับยั้งมันไม่ได้ เราก็ทำความเข้าใจมัน 
โลกนี้ต้องเปลี่ยนแปลง ทุกอย่างต้องเปลี่ยนแปลง 
สิ่งทั้งหลายล้วนแต่ไม่เที่ยง 
เห็นไหมว่าธรรมะเท่านั้นที่ไม่เปลี่ยนแปลง 
โลกเปลี่ยนแปลงแต่ธรรมะไม่เปลี่ยนแปลง 

(2)
อย่างบริบทสิ่งแวดล้อมทั้งหลายมันเปลี่ยน
แต่เนื้อแท้ของธรรมะไม่เปลี่ยน 
เราภาวนาจนเข้าถึงแก่นของธรรมะแล้ว 
เราจะมองเห็นความเปลี่ยนแปลงทั้งหลาย 
ว่ามันธรรมดา ไม่ใช่ของอัศจรรย์อะไร
แต่มันเป็นของธรรมดาเป็นอย่างนี้  
เพราะฉะนั้นเราไม่ต้องต่อต้านการเปลี่ยนแปลง เพราะต้านไม่ไหว 
ในขณะเดียวกันเราก็ไม่ตื่นตระหนกกับความเปลี่ยนแปลง 
เพราะเรารู้ว่ามันต้องเป็นอย่างนี้มันธรรมดา

--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
20 กันยายน 2563 ไฟล์ 630920 ซีดีแผ่นที่ 87

ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงเป็นธรรมดา :: หลวงพ่อปราโมทย์ 20 ก.ย. 2563 (630920)

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

เห็นทุกข์จึงละได้ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 12 ก.ย. 2563 (630912)

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks