ซีดี ๙๓ พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช

เราภาวนาเราจะรู้เลย
จิตดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไปทั้งวันทั้งคืน 
ดับแล้วมันมีพลังงาน มีวิบาก
ยังผลักดันให้เกิดจิตดวงใหม่ขึ้นมาได้ 
ฉะนั้นมันไม่ใช่ตายแล้วสูญ 
วิบากกรรมส่งผลให้เกิดขันธ์ใหม่ในภพใหม่ขึ้นมา 
ขันธ์ใหม่ในภพใหม่เหมือนกับเป็นลูก 
กระทั่งจิตดวงต่อไปเหมือนเป็นลูกของจิตดวงเก่า 
จิตมันมีมรดก 
จิตดวงใหม่ที่เกิดขึ้น
ก็รับมรดกมาจากจิตที่เป็นพ่อเป็นแม่ของมัน 
จิตดวงเก่าทำกุศลไว้เยอะก็คล้ายๆ เป็นเศรษฐี 
วิบากให้ผลไปเกิดจิตดวงใหม่ขึ้นมา 
เหมือนมีลูก ลูกก็พลอยเป็นเศรษฐีไปด้วย 
จิตดวงเก่าทำบาปมาเยอะ 
บุญไม่ได้ทำ ทำแต่กรรมชั่ว 
ก็เหมือนจิตดวงใหม่เกิดมา
เป็นลูกของจิตดวงเดิมนี้ 
ลำบากยากจน ชีวิตลำบาก 
ฉะนั้นจิตนี้เกิดดับสืบเนื่อง 
กระทั่งการข้ามภพข้ามชาติ
 
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
12 มีนาคม 2565

CD 93

มรดกกรรม :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 มี.ค. 2565

พวกเราต้องไม่ประมาท 
อย่านึกว่าศาสนาพุทธจะยั่งยืนนักหนา 
ถ้าเราไม่ลงมือศึกษา ไม่ลงมือปฏิบัติ 
ศาสนาพุทธจะหายเมื่อไรก็ได้ 
ฉะนั้นเราประมาทเกินไป 
อย่างวันนี้เราก็ชอบคิดว่าเรายังไม่ตาย ยังมีชีวิตอีกนาน 
เอาไว้เมื่อนั้นเมื่อนี้เราค่อยปฏิบัติ 
ก็มัวคิดอย่างนี้เลยไม่ได้ปฏิบัติเสียที 
บางคนกะว่าอายุ 50 ปีขึ้นไปแล้วถึงจะปฏิบัติ 
บังเอิญอยู่ไม่ถึง 50 ปีตายเสียก่อน นี้เรียกว่าคนประมาท 

อย่างพวกเรามีโอกาสเจอศาสนาพุทธแล้ว 
ถ้าไม่รู้จักตักตวงผลประโยชน์จากศาสนาพุทธ 
คือการเรียนรู้สัจธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าให้ถ่องแท้ 
เรียกว่าเราประมาท 
เพราะศาสนาพุทธจะสูญไปเมื่อไร ไม่รู้ 
ปกติไม่ยั่งยืนเท่าไรหรอก 
มันเป็นศาสนาที่เข้าใจยาก ศาสนาที่ต้องช่วยตัวเอง 
คนส่วนใหญ่อ่อนแอไม่ได้คิดจะช่วยตัวเอง 
คิดจะขอพรขออะไรไป 
ฉะนั้นอย่าประมาท มีโอกาสได้ยินได้ฟังธรรมะแล้ว ลงมือปฏิบัติ 
วิธีปฏิบัติธรรมไม่ใช่เรื่องนั่งสมาธิ เดินจงกรม แค่นั้นไม่พอ 
ถ้าเราไม่เคยมีศีล เราตั้งใจรักษาศีล
ก็เรียกว่าเราปฏิบัติธรรมแล้ว 
หรือเราทำตามที่พระพุทธเจ้าสอน 
ท่านสอนให้เราถือศีล เราไม่ผัด
ว่ารอเมื่อนั้นเมื่อนี้ก่อนค่อยถือ 
แล้วตั้งใจให้เด็ดเดี่ยวไป 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
16 เมษายน 2565

มีชีวิตด้วยความไม่ประมาท :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 16 เม.ย. 2565

หลวงปู่ดูลย์ท่านสอนบอกว่า 
“การปฏิบัตินั้นไม่ยาก ยากเฉพาะผู้ไม่ปฏิบัติ” 
ผู้ไม่ปฏิบัติก็คือผู้ละเลย 
ไม่สนใจที่จะเรียนรู้กายรู้ใจของตัวเอง 
ถ้าเราสนใจที่จะเรียนรู้กายรู้ใจ 
การรู้กายรู้ใจไม่ใช่เรื่องยากเลย

การปฏิบัตินั้นไม่ยาก ยากเฉพาะผู้ไม่ปฏิบัติ 
ตั้งใจเสียใหม่ แทนที่จะสนใจแต่คนอื่น สนใจแต่สิ่งอื่น 
หันมาสนใจร่างกาย จิตใจของตัวเองบ้าง 
สะสมความรู้ถูก ความเข้าใจถูก
ในร่างกายในจิตใจของตัวเองให้มากๆ 
ชาตินี้ยังไม่ได้มรรคผล ชาติหน้าก็จะได้ง่ายๆ 
ถ้าบุญบารมีพอ สะสมมามากพอ 
ศีล สมาธิ ปัญญาสมบูรณ์ 
การจะได้มรรคผลในชีวิตนี้ก็ไม่ใช่เรื่องยาก 
พระโสดาบันไม่ได้รู้อะไรเยอะเลย 
ท่านรู้แค่ว่าสิ่งใดมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา 
สิ่งนั้นทั้งหมดมีความดับเป็นธรรมดา รู้อยู่เท่านี้ล่ะ 
เราดูของจริง สิ่งที่เกิดล้วนแต่ดับ 
ดูไป ไม่ใช่เรื่องยาก 
ในที่สุดปัญญามันก็จะเกิด มันก็จะรู้เลย 
ทุกสิ่งมันของชั่วคราว 
สิ่งใดสิ่งหนึ่ง มีความเกิดขึ้น สิ่งนั้นมีความดับเป็นธรรมดา 
รู้ตรงนี้เป็นพระโสดาบันได้ ไม่ยากหรอก 
มันยากที่ไม่ยอมรู้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
17 เมษายน 2565

การปฏิบัตินั้นไม่ยาก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 17 เม.ย. 2565

บางคนยังไม่ได้ภาวนาใจสบายเป็นธรรมดา 
พอจะดูจิตเริ่มจ้องแล้ว เครียดแล้ว จะดูตรงไหนดี 
ไม่เห็นว่าใจกำลังโลภ ใจกำลังฟุ้งซ่าน 
สภาวะเกิดแล้วไม่เห็น ใจก็เครียดขึ้นมา 
หรือบางคนเห็นโทสะ 
โทสะเกิดขึ้นใจไม่ชอบ ไม่เห็นว่าใจไม่ชอบ 
มีน้ำหนักเกิดขึ้น ใจเครียด 
ฉะนั้นน้ำหนักที่เกิดขึ้นในใจ 
เป็นดัชนีชี้วัดได้ว่าเรารู้เป็นธรรมชาติไหม 
หรือรู้แบบมีตัณหาแทรกเข้ามา 
ถ้ารู้อย่างเป็นธรรมชาติจะไม่มีน้ำหนักเกิดขึ้นในใจ 
ลองไปดู น้ำหนักที่เกิดขึ้นในใจเรานี้ก็ไม่คงที่ 
เดี๋ยวหนักมาก เดี๋ยวหนักน้อย 
เวลาจิตเราชั่วๆ ก็หนักมาก 
เวลาจิตเราเป็นกุศลก็หนักน้อยหน่อย 
เวลาเราอยากดีลงมือปฏิบัติ 
บังคับกายบังคับใจก็หนักเยอะหน่อย 
ถ้าเห็นกายเห็นใจมันทำงาน 
แต่มีความจงใจจะไปเห็นก็หนักน้อยหน่อย 
มีแต่หนักมากกับหนักน้อยในใจ 
ตรงนี้จริงๆ ก็แสดงธรรมะ 
จิตนี้เดี๋ยวก็หนักมาก เดี๋ยวก็หนักน้อย 
สั่งไม่ได้ บังคับไม่ได้ ดูอย่างนี้ก็เดินปัญญาได้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
23 เมษายน 2565

น้ำหนักในใจคือดัชนีชี้วัด :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 เม.ย. 2565

ข้อที่หนึ่ง อย่าอยากรู้แล้วเที่ยวแสวงหาว่าตอนนี้จิตเป็นอย่างไร 
ให้ความรู้สึกเกิดขึ้นก่อนแล้วค่อยรู้ว่ามันรู้สึกอะไร 
กฎข้อที่สอง ระหว่างรู้ อย่าถลำลงไปรู้ 
จิตต้องเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน 
จิตผู้รู้ก็ต้องอาศัยการฝึกอย่างที่ว่า 
ทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
แล้วรู้ทันจิตที่มันหลงไปไหลไป 
กฎข้อที่สามของการดูจิตก็คือ 
อย่าเข้าไปแทรกแซงสภาวะ 
ความสุขเกิด ไม่ต้องไปหลงยินดีมัน 
ถ้าหลงยินดีให้รู้ทัน 
ความทุกข์เกิด ไม่ต้องไปยินร้าย 
ถ้ายินร้ายเกิด ให้รู้ทัน 
จิตมันจะเป็นกลาง ตั้งมั่น 
มันมาในขั้นที่สอง ต้องตั้งมั่นแล้ว 
ขั้นที่สาม รู้ซื่อๆ  คือขั้นของความเป็นกลาง
 เพราะฉะนั้นเวลาสภาวะใดๆ เกิดขึ้น 
แล้วจิตยินดีให้รู้ทัน จิตยินร้ายให้รู้ทัน 
จิตก็จะเป็นกลางต่อสภาวะทั้งหลายทั้งปวง 

เพราะฉะนั้นหลวงพ่อถึงสรุปการปฏิบัติเอาไว้ในประโยคสั้นๆ 
“ให้เรามีสติรู้กายรู้ใจตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง” 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
24 เมษายน 2565

กฎของการดูจิต 3 ข้อ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 เม.ย. 2565

เริ่มต้นก็ถือศีล 5 
แล้วค่อยพัฒนาขึ้นมาจนกระทั่งจิตตั้งมั่น 
ด้วยการมีวิหารธรรมแล้วรู้ทันจิตไป 
ถัดจากนั้นเวลาสติระลึกรู้ความเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงของรูปของนาม 
จิตตั้งมั่นเป็นแค่คนรู้คนดูอยู่ 
มีสมาธิมันก็จะเห็นความจริงของรูปนาม 
ว่ามันตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
เฝ้าดูเฝ้ารู้ไปเรื่อยๆ 
ถึงจุดหนึ่งแล้วมรรคผลมันเกิดเองล่ะ 
ไม่มีใครทำมรรคผลให้เกิดได้ 
เกิดเองเมื่อศีล สมาธิ ปัญญาของเราสมบูรณ์แล้ว
หลวงพ่อเทศน์ให้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบ 

ฉะนั้นจุดตั้งต้นทำให้ได้ก่อน 
ศีล 5 ไม่เบียดเบียนคนอื่นด้วยกาย ด้วยวาจาของเรา 
ไม่เบียดเบียนตัวเองด้วยการทำลายสติสัมปชัญญะของตัวเอง 
ทำลายสติไปแล้ว สัมปชัญญะความรู้เหตุรู้ผลอะไรไม่มี 
ฉะนั้นรักษาตัวเองให้ดี
ให้ได้ศีล 5 ไว้ก่อน 
ศีล 5 ไม่ได้อย่างอื่นก็ล้มเหลวหมด



หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
30 เมษายน 2565

การปฏิบัติตั้งแต่ต้นจนจบ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 30 เม.ย. 2565

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

มรดกกรรม :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 มี.ค. 2565

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช