211225A-4 หัวใจคำสอนของพระพุทธเจ้า ตอนที่ 4

เรียนรู้ความจริงของร่างกาย 
เรียนรู้ความจริงของจิตใจไป 
วันหนึ่งก็จะรู้ว่าในโลกนี้อะไรมีคุณค่าบ้าง 
ในโลกมีแต่ของชั่วคราว 
สิ่งที่มีคุณค่าคือธรรมะ 
แล้วยิ่งเราเข้าใกล้ธรรมะเท่าไร 
จิตใจเรายิ่งเป็นอิสระมากขึ้น ไม่ใช่เป็นทาส 
อยู่กับโลกเป็นทาสมันหนักขึ้นทุกที 
เป็นทาสของเงินทอง ของทรัพย์สิน 
เป็นทาสของครอบครัว 
เป็นทาสของหน้าที่การงาน 
เป็นทาสของชื่อเสียงเกียรติยศ 
เป็นทาสของความโลภต่างๆ 
เป็นทาสของกาม หิวตลอดเวลา 
เราเข้าใจความจริง ร่างกายนี้หาสาระไม่ได้ 
การที่จะเอาตัวเองให้เป็นทาสมันจะลดลง 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
19 กุมภาพันธ์ 2565

CD 93

เรียนรู้ความจริงของโลก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 19 ก.พ. 2565

หลวงพ่อบอกให้มีศีล 
เพื่อเราจะได้ไม่ยอมแพ้กิเลส 
เราไม่ปล่อยให้กิเลสซึ่งมันเข้มแข็ง
มาทำร้ายจิตใจของเราให้ตกเป็นทาสของมัน 
ด้วยการตั้งใจรักษาศีล 
ต่อมาเราก็มาฝึกเรื่องของสมาธิ 
คราวนี้เราจะเตรียมต่อสู้เอาชนะกิเลสแล้ว 
การฝึกสมาธิเหมือนเราสะสมกำลัง 
เหมือนเราเตรียมทหารเตรียมกองทัพ
สะสมอาวุธเพื่อจะไปโจมตีข้าศึกคือกิเลส 
การเข้าไปต่อสู้ทำลายล้างข้าศึกจริงๆ 
คือการเจริญปัญญา 
การทำสมาธิเหมือนการเตรียมอาวุธ เตรียมทหาร
เตรียมความพร้อมที่จะต่อสู้ 
ฉะนั้นพอเราฝึกสมาธิอย่างที่หลวงพ่อบอก 
ทำกรรมฐานแล้วจิตไหลแล้วรู้ ไหลแล้วรู้ไป 
พอเรามีสมาธิจิตใจอยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว 
อันนี้ล่ะจิตใจเราเป็นทหารที่พร้อมจะทำสงครามแล้ว 
พร้อมที่จะเจริญปัญญา 

การเจริญปัญญาคือการทำลายล้างกิเลส 
ศีลเป็นแค่หนีเข้าป้อม 
กิเลสมันเข้มแข็งเราสู้ไม่ไหว หนีมัน 
ช่วงไหนมีสมาธิเราก็ผลักกิเลสถอยไป 
ช่วงไหนสมาธิเราตกกิเลสก็รุกเข้ามาอีก 
ผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ 
แต่ช่วงที่จะเผด็จศึกนี่คืองานเจริญปัญญา 
ฉะนั้นเราเตรียมกองทัพของเราให้พร้อม 
คือเตรียมจิตใจของเราให้มีสติให้มีสมาธิให้มากๆ 
แล้วเราถึงจะเจริญปัญญาได้ 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
25 กุมภาพันธ์ 2565

คอร์สปฏิบัติธรรมชาวจีน

เตรียมกองทัพของเราให้พร้อม :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 25 ก.พ. 2565

พนักงานหมดแรงจูงใจ พนักงานหมดแรงอยู่ตลอดเวลา พนักงานแยกตัวออกมา.. นี่อาจเป็นสัญญาณที่บอกว่า พนักงานของคุณกำลัง “Burnout”

เมื่อปัญหาพนักงานหมดไฟไม่ใช่เรื่องเล็กๆ และเสี่ยงต่อการที่องค์กรจะเสียบุคลากรไป องค์กรจะมีการจัดการอย่างไร เพื่อป้องกันและช่วยเหลือไม่ให้พนักงานเกิดภาวะหมดไฟจนหมดใจไปเสียก่อน ใน SMEs Win EP. นี้ไปทำความรู้จักอาการ Burnout สัญญาณของอาการและสาเหตุ รวมถึงวิธีป้องกันไม่ให้พนักงานเกิดอาการนี้กัน!

Mission To The Moon X dtac business รวมโซลูชัน เชื่อมต่อโอกาสทางธุรกิจ

เข้าใจ "Agility" เพราะความคล่องตัวคือหัวใจของ SMEs | MM EP.1516

การดูจิตรวบยอดทั้งหมดเลยในองค์มรรคทั้งหลาย 
ทำอันเดียวนั้นล่ะ มีสติรู้ทันจิตของตนเองไป 
องค์มรรคทั้งหลายมันจะพัฒนาขึ้นมาหมดเลย 
อย่างเรามีสติรู้ทัน กิเลสอะไรเกิดเรารู้ทัน 
ความคิด คำพูด การกระทำ การดำรงชีวิตของเราก็ไม่ผิด 
จิตใจของเราก็สะอาดมากขึ้นๆ 
มีความเพียรชอบดีขึ้นๆ 
สติของเราก็จะยิ่งว่องไวขึ้น เพราะเราคอยรู้เท่าทัน 
กิเลสอะไรเกิดเรารู้ จนมันไม่สามารถบงการ-
ความคิด คำพูด การกระทำ การดำรงชีวิตของเราได้ 
สัมมาสติเกิดขึ้น คือเราสามารถเจริญจิตตานุปัสสนา 
ได้อย่างคล่องแคล่วว่องไวขึ้นแล้ว 
ที่มันชำนาญขึ้นมาเพราะเราทำมาตั้งแต่ต้น 

เราพัฒนาองค์มรรคทั้งหลาย 
เพื่อวันหนึ่งเราจะได้รู้ทันสภาวะทั้งหลายตามความเป็นจริง 
เราจะเห็นเลยว่ารูปธรรมทั้งหลายเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป 
มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับบังคับไม่ได้ 
นามธรรมทั้งหลายเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป 
มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับบังคับไม่ได้เหมือนกัน 
เฝ้ารู้เฝ้าดูลงไปเรื่อยๆ 
ในที่สุดจิตจะค่อยๆ พัฒนาเข้าไปสู่ความเป็นกลาง
พอเราตามรู้ตามเห็นเนืองๆ ไป 
ความรู้ถูกความเข้าใจถูกก็จะมากขึ้นๆ 
สุดท้ายมันจะเข้าสู่ความเป็นกลาง
จิตจะไม่กระเพื่อมหวั่นไหว 
ไม่แกว่งขึ้นแกว่งลง 
เดี๋ยวชอบใจ เดี๋ยวไม่ชอบใจ 
พอจิตมันเป็นกลางจิตก็จะหมดความดิ้นรน 
ตรงที่จิตมันเข้าสู่ความเป็นกลางด้วยปัญญานี้ 
เป็นประตูของอริยมรรค 
ถ้าที่เราสะสมของเรามา ศีล สมาธิ ปัญญามันแก่กล้าพอแล้ว 
อริยมรรคจะเกิดขึ้นเอง 
 
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
12 มิถุนายน 2565

CD 94

การพัฒนาองค์มรรค :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 มิ.ย. 2565

เราปฏิบัติธรรมเราก็จะมีความสุข 
เราถือศีลเราก็มีความสุข 
เราทำสมาธิเราก็มีความสุข 
เราเจริญปัญญาเราก็มีความสุข 
แต่ความสุขมันของศีล ของสมาธิ ของปัญญา 
มันก็ยังไม่เหมือนกันทีเดียว 
อย่างเรารักษาศีลไว้ได้ดี 
พอเรานึกถึงเรารักษาศีลมาอย่างดี พยายามจะไม่ทำผิดศีล 
เราจะเกิดความรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจขึ้นมา มันก็เป็นความสุขอย่างหนึ่ง
ถ้าเราฝึกสมาธิมันก็มีความสุขไปอีกแบบหนึ่ง จิตมันสงบ
บางทีรู้สึกตัวอยู่เฉยๆ ความสุขผุดขึ้นมาเอง 
 
ถ้าเข้าฌานมันยิ่งสุขมหาศาล มันสุขแบบมันฉ่ำ มันเย็น
ความสุขของปัญญามันก็เป็นอีกแบบหนึ่ง
เวลาที่มันเกิดความรู้ถูก ความเข้าใจถูกบางสิ่งบางอย่างขึ้นมา
เข้าใจธรรมะเป็นเรื่องๆ ไป 
ตรงที่มันเข้าใจมันจะมีความสุขเกิดขึ้นด้วย
ความสุขของสมาธิมันเป็นคล้ายๆ ความสุขแบบเด็กๆ 
ส่วนความสุขของการเจริญปัญญานั้น 
มันคล้ายๆ ความสุขของผู้ใหญ่ที่ทำงานที่ยากๆ สำเร็จ
จิตมันก็เบิกบานขึ้นมา
มันมีความสุขที่สูงกว่านั้นอีก 2 อัน 
ความสุขตอนที่เกิดอริยผล 
ตอนที่เกิดอริยผลจิตมันเบิกบานมหาศาล 
แล้วก็ความสุขตอนที่เราสัมผัสพระนิพพาน 
มันมีความสุขที่ไม่รู้จะบอกอย่างไร
ความสุขของพระนิพพาน 
คือความสุขจากการพ้นทุกข์ 
ไม่ใช่ความสุขจากการสร้างภาวะอันใดอันหนึ่งขึ้นมา 
ความสุขจากการถือศีล 
ความสุขจากการทำสมาธิ 
ความสุขที่เราเกิดปัญญาแต่ละเรื่องๆ 
เป็นความสุขที่ยังเกิดในภพ อยู่ในภพ 
มันเป็นความสุขมหาศาลถ้าเทียบกับชาวโลก  
ความสุขของศีล ของสมาธิ ของปัญญาเหนือกว่า 
แต่ยังเป็นโลกียะอยู่ 
ความสุขของมรรคผลนิพพานเป็นโลกุตตระ 
โดยเฉพาะความสุขของพระนิพพานนั้นไม่มีอะไรเหมือน


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
18 มิถุนายน 2565

ความสุขจากการปฏิบัติธรรม :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 18 มิ.ย. 2565

เราดูละครเวที 
บางทีมีดารามาเล่นทีหนึ่งตั้งสิบตัว ละครเต็มเวที 
ดูจิตมันก็เหมือนกัน 
ในสภาวะอันหนึ่งๆ มีตัวละครประกอบกันจำนวนมาก 
เวลาดูละครเวที ถึงจะมีตัวละครเป็นสิบตัว 
ยิ่งถ้าเล่นโขนมีหลายสิบตัวเลย 
เราจะดูตัวที่เป็นตัวที่กำลังแสดง เป็นตัวเอกขณะนั้น 
ไม่ใช่ตัวเอกต้องเป็นพระเอก นางเอก 
ตัวเอกหมายถึงตัวที่มีบทบาทหลักในขณะนั้น
ดูละครเดี๋ยวก็ดูตัวนี้ เดี๋ยวก็ดูตัวนี้ แต่ว่าดูได้ทีละตัว 
สังเกตให้ดีเราดูทีละตัวเท่านั้น 
ดูจิตนี้ก็เหมือนกัน 
ในขณะหนึ่งๆ มีองค์ธรรมจำนวนมากเกิดขึ้นด้วยกัน 
ไม่ใช่จิตมีดวงเดียวแล้วก็มีอยู่ดวงเดียวเท่านั้น
มันมีทั้งเวทนาก็มีอยู่ สังขารก็มี สัญญาก็มี 
ความจงใจ มนสิการ ความใส่ใจที่จะรู้ก็มี 
ความเป็นหนึ่ง รู้อารมณ์อันเดียวก็มีเรียก เอกัคคตา 
ความรับรู้เรียกว่าจิต หรือเรียกว่าวิญญาณ ก็มีอยู่

เราดูจิตใจเราเล่นละคร มันเปลี่ยนตลอดเลย 
เดี๋ยวตัวนี้เล่นๆ เดี๋ยวตัวอิจฉาเล่น เดี๋ยวตัวโกรธเล่น 
เดี๋ยวตัวรักเล่น เดี๋ยวตัวโลภเล่น เล่นหมุนไปเรื่อยๆ 
เดี๋ยวตัวเศร้าโศกก็เล่น เดี๋ยวตัวมีความสุขก็เล่นขึ้นมา 
ดูใจของเราเหมือนดูละคร ตัวไหนเด่นดูตัวนั้น ไม่ต้องหา


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
30 กรกฎาคม 2565

CD 95

จิตคือละครโรงใหญ่ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 30 ก.ค. 2565

การพัฒนาศีลก็คือความปรุงแต่งที่ดี 
การพัฒนาสมาธิก็คือความปรุงแต่งที่ดี 
การพัฒนาก็คือความปรุงแต่งที่ดี 
พัฒนาปัญญาเป็นความปรุงแต่งที่ดี 
ทั้งหมดนี้เป็นความปรุงแต่งทั้งสิ้น แต่ต้องปรุงแต่ง 
ถ้าเราไม่ปรุงแต่งศีล สมาธิ ปัญญา 
จิตมันก็ปรุงแต่งความชั่ว เพราะมันเคยชินที่จะชั่ว 
ฉะนั้นเราพัฒนา ทำไปเรื่อยๆ 
ศีล สมาธิ ปัญญา ไม่ใช่เป้าหมาย 
ศีล สมาธิ ปัญญา ก็เป็นความปรุงแต่ง 
เพราะฉะนั้นเราไม่ได้เอาความปรุงแต่งมาเป็นจุดหมายปลายทาง 
จุดหมายปลายทางของเราพ้นจากความปรุงแต่ง 
คือตัววิสังขาร ตัวนิพพาน

ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นเครื่องมือ 
เป็นความปรุงแต่งชนิดที่เป็นเครื่องมือ 
ในการล้มล้างกิเลสออกจากจิตใจของเรา 
เพราะฉะนั้นเราต้องฝึก 
วิธีปรุงแต่งปัญญาทำอย่างไร 
ให้มีสติรู้กายรู้ใจตามความเป็นจริง 
ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง 
จิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลางมันได้มาจากการที่เราฝึกสมาธิ 
จิตมันตั้งมั่นไม่โคลงเคลง 
แล้วก็ต้องฝึกเรื่อยๆ 
เห็นสภาวะทั้งหลายเกิดดับหมุนเวียนเปลี่ยนแปลง 
เดี๋ยวสุข เดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวดี เดี๋ยวชั่ว 
พอฝึกไปเรื่อยๆ ต่อไปมันจะเป็นกลาง 
มันจะเห็นว่าสุขมันก็ของชั่วคราว ทุกข์มันก็ของชั่วคราว 
ดีมันก็ของชั่วคราว ชั่วมันก็ของชั่วคราว 
เพราะฉะนั้นสุขกับทุกข์มันก็เสมอกันด้วยความเป็นไตรลักษณ์ 
มันเป็นของชั่วคราวเหมือนกัน 
เราก็จะไม่หิวความสุข ไม่เกลียดความทุกข์ 
ดีกับชั่วมันก็เสมอกัน มันเป็นของชั่วคราว 
สุดท้ายปัญญาที่เป็นโลกุตตระมันจะเกิดขึ้น 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
1 ตุลาคม 2565

วิธีพ้นจากความปรุงแต่ง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 ตุลาคม 2565

פליישמן ובוסי - 20-04-23 - שעה ראשונה

Please Bug Me 28

שומר הסף עם גדי טאוב - 18-06-23

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

เรียนรู้ความจริงของโลก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 19 ก.พ. 2565

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks