ธรรมะช่วงแยกตัวอยู่บ้าน 
พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล
011  "ความต้องการครั้งสุดท้ายของชีวิต"
https://soundcloud.com/kanlayanatam/psvisalo_dhamma_home011

😷😊😊😊

ถ้าเลือกได้ ในวาระท้ายของชีวิต
ส่วนใหญ่  เราคงอยากตายที่บ้านอย่างอบอุ่น
มากกว่าการตายที่โรงพยาบาลอย่างเดียวดาย
หรือเต็มไปด้วยเครื่องพันธนาการในนามของการรักษา
วันนี้ เราจะมาเตรียมตัว เตรียมใจ และทำความเข้าใจ
ถึง "ความต้องการสุดท้ายของชีวิต" ของคนไข้ระยะท้าย
"การยื้อ"  อาจไม่ใช่ความต้องการของคนไข้
และการตายของคนไข้ ส่วนใหญ่แล้ว
ก็ไม่ใช่ความล้มเหลวของระบบแพทย์พยาบาล
เข้าใจแล้วจะได้ปฏิบัติได้เหมาะสม มีทัศนคติที่ถูกต้อง
ทั้งในฐานะ ผู้ป่วย ญาติผู้ป่วย แพทย์ พยาบาล
และเป็นเรื่องควรเรียนรู้ไว้สำหรับเราทุกคน
ที่ต้องมีวันนั้นแน่นอน ....ไม่ช้าก็เร็ว  
.....เป็นกำลังใจทุกท่านค่ะ
...

ฟังย้อนหลัง อัลบั้ม  
ธรรม ชุด ช่วงแยกตัวอยู่บ้าน
จาก  พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล
https://soundcloud.com/kanlayanatam/sets/psvisalo_dhamma_athome

#ส่งต่อให้คนที่คุณรักกันนะคะ

011  ความต้องการครั้งสุดท้ายของชีวิต  ธรรมะช่วงแยกตัวอยู่บ้าน พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล

พวกเราต้องไม่ประมาท 
อย่านึกว่าศาสนาพุทธจะยั่งยืนนักหนา 
ถ้าเราไม่ลงมือศึกษา ไม่ลงมือปฏิบัติ 
ศาสนาพุทธจะหายเมื่อไรก็ได้ 
ฉะนั้นเราประมาทเกินไป 
อย่างวันนี้เราก็ชอบคิดว่าเรายังไม่ตาย ยังมีชีวิตอีกนาน 
เอาไว้เมื่อนั้นเมื่อนี้เราค่อยปฏิบัติ 
ก็มัวคิดอย่างนี้เลยไม่ได้ปฏิบัติเสียที 
บางคนกะว่าอายุ 50 ปีขึ้นไปแล้วถึงจะปฏิบัติ 
บังเอิญอยู่ไม่ถึง 50 ปีตายเสียก่อน นี้เรียกว่าคนประมาท 

อย่างพวกเรามีโอกาสเจอศาสนาพุทธแล้ว 
ถ้าไม่รู้จักตักตวงผลประโยชน์จากศาสนาพุทธ 
คือการเรียนรู้สัจธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าให้ถ่องแท้ 
เรียกว่าเราประมาท 
เพราะศาสนาพุทธจะสูญไปเมื่อไร ไม่รู้ 
ปกติไม่ยั่งยืนเท่าไรหรอก 
มันเป็นศาสนาที่เข้าใจยาก ศาสนาที่ต้องช่วยตัวเอง 
คนส่วนใหญ่อ่อนแอไม่ได้คิดจะช่วยตัวเอง 
คิดจะขอพรขออะไรไป 
ฉะนั้นอย่าประมาท มีโอกาสได้ยินได้ฟังธรรมะแล้ว ลงมือปฏิบัติ 
วิธีปฏิบัติธรรมไม่ใช่เรื่องนั่งสมาธิ เดินจงกรม แค่นั้นไม่พอ 
ถ้าเราไม่เคยมีศีล เราตั้งใจรักษาศีล
ก็เรียกว่าเราปฏิบัติธรรมแล้ว 
หรือเราทำตามที่พระพุทธเจ้าสอน 
ท่านสอนให้เราถือศีล เราไม่ผัด
ว่ารอเมื่อนั้นเมื่อนี้ก่อนค่อยถือ 
แล้วตั้งใจให้เด็ดเดี่ยวไป 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
16 เมษายน 2565

CD 93

มีชีวิตด้วยความไม่ประมาท :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 16 เม.ย. 2565

บางคนยังไม่ได้ภาวนาใจสบายเป็นธรรมดา 
พอจะดูจิตเริ่มจ้องแล้ว เครียดแล้ว จะดูตรงไหนดี 
ไม่เห็นว่าใจกำลังโลภ ใจกำลังฟุ้งซ่าน 
สภาวะเกิดแล้วไม่เห็น ใจก็เครียดขึ้นมา 
หรือบางคนเห็นโทสะ 
โทสะเกิดขึ้นใจไม่ชอบ ไม่เห็นว่าใจไม่ชอบ 
มีน้ำหนักเกิดขึ้น ใจเครียด 
ฉะนั้นน้ำหนักที่เกิดขึ้นในใจ 
เป็นดัชนีชี้วัดได้ว่าเรารู้เป็นธรรมชาติไหม 
หรือรู้แบบมีตัณหาแทรกเข้ามา 
ถ้ารู้อย่างเป็นธรรมชาติจะไม่มีน้ำหนักเกิดขึ้นในใจ 
ลองไปดู น้ำหนักที่เกิดขึ้นในใจเรานี้ก็ไม่คงที่ 
เดี๋ยวหนักมาก เดี๋ยวหนักน้อย 
เวลาจิตเราชั่วๆ ก็หนักมาก 
เวลาจิตเราเป็นกุศลก็หนักน้อยหน่อย 
เวลาเราอยากดีลงมือปฏิบัติ 
บังคับกายบังคับใจก็หนักเยอะหน่อย 
ถ้าเห็นกายเห็นใจมันทำงาน 
แต่มีความจงใจจะไปเห็นก็หนักน้อยหน่อย 
มีแต่หนักมากกับหนักน้อยในใจ 
ตรงนี้จริงๆ ก็แสดงธรรมะ 
จิตนี้เดี๋ยวก็หนักมาก เดี๋ยวก็หนักน้อย 
สั่งไม่ได้ บังคับไม่ได้ ดูอย่างนี้ก็เดินปัญญาได้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
23 เมษายน 2565

น้ำหนักในใจคือดัชนีชี้วัด :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 เม.ย. 2565

โลกไม่มีอะไรมีแต่ทุกข์ 
ผู้มีปัญญาก็หาที่พึ่งที่อาศัย 
ที่พึ่งที่อาศัยของเราก็คือสรณะนั่นเอง 
อย่างเราไปทางทะเลมันก็มีพวกชูชีพ 
พวกเรือลำเล็กๆ เอาไว้อาศัยเวลาเรือใหญ่มันล่ม 
ในสังสารวัฏสิ่งที่จะเป็นที่พึ่งที่อาศัยของเราได้จริงๆ 
ก็มีแต่พระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ 
ของอื่นไม่ใช่สรณะ ไม่ใช่ที่พึ่ง 
ที่อาศัยได้ชั่วครั้งชั่วคราว 
ทำอย่างไรเราจะสามารถมีพระพุทธเจ้า 
พระธรรม พระอริยสงฆ์มาเป็นสรณะ 
และเป็นที่พึ่งในจิตใจของเราได้ 
ตัวนี้เราจะต้องศึกษา ต้องปฏิบัติ 

สิ่งที่ต้องรักษาคือศีล 
สิ่งที่ต้องฝึกซ้อมอยู่เสมอก็เรื่องของสมาธิ 
สิ่งที่ต้องพัฒนาให้เจริญไปเรื่อยๆ คือปัญญา 
การทำ 3 อย่างนี้ 3 สิ่งนี้ 
จะทำให้เรามีจิตใจที่พัฒนาสูงขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายเราก็มีที่พึ่ง 
เราเข้าถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ 
เหมือนเราอยู่ในที่มืดอยู่ในก้นเหวลึกๆ เลย มืดตื๋อเลย 
ต้องพยายามสำรวจตรงไหนจะเป็นทางรอดของเรา 
มีแสงสว่างปรากฏขึ้นบนยอดภูเขา เป็นจุดเป็นดวงเล็กๆ 
นั่นคือแสงสว่างที่พระพุทธเจ้าท่านทำ ประทานมาให้ 
ท่านเป็นผู้จุดโคมไฟในความมืด 
เพื่อให้คนซึ่งมีปัญญาสำรวจไป 
ว่าทางไหนจะออกจากที่มืด 
ออกจากหุบเหว ออกจากถ้ำนี้ได้

พระพุทธเจ้าพยายามจุดไฟขึ้นมาให้เราเห็น 
เรามีหน้าที่ต้องตะเกียกตะกายเข้าไปหาความสว่างนั้น 
ในพระไตรปิฎกคนซึ่งเข้าใจธรรมะแล้ว 
มักจะเปรียบพระพุทธเจ้าเป็นผู้จุดประทีป 
โดยหวังว่าคนซึ่งมีตาจะมองเห็น 
ประทีปที่ท่านให้ไว้คือหลักของการปฏิบัตินั่นเอง 
คือศีล สมาธิ และปัญญา 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
6 สิงหาคม 2565

CD 95

ผู้มีปัญญามีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 6 ส.ค. 2565

การที่เราจะเจริญสติปัฏฐาน
จะด้วยกาย เวทนา จิต หรือธรรม อันใดอันหนึ่ง 
ก็ทำไปเพื่อให้เกิดสติบ่อยๆ 
สติปัฏฐานนั้นมีวัตถุประสงค์ 2 อย่าง มี 2 ระดับ 
เบื้องต้นทำไปเพื่อความมีสติ เบื้องปลายทำไปเพื่อความมีปัญญา
ฉะนั้นการที่เรามีวิหารธรรม อย่างไปดูในสติปัฏฐาน 
เริ่มต้นก็ต้องใช้กายในกายเป็นวิหารธรรม 
หรือใช้เวทนาในเวทนาเป็นวิหารธรรม 
หรือใช้จิตในจิตเป็นวิหารธรรม 
หรือใช้ธรรมในธรรมเป็นวิหารธรรม 
ก็ต้องมีวิหารธรรม ต้องมีเครื่องอยู่ของจิต เครื่องระลึกของสติ
คำว่า “กายในกาย” “เวทนาในเวทนา” 
“จิตในจิต” “ธรรมในธรรม” 
ฟังแล้วมันแปลไม่ออกไม่รู้ว่าคืออะไร 
มันไม่ใช่ภาษาของคนรุ่นเราแล้ว 
ธรรมะที่แปลจากบาลีเป็นพระไตรปิฎกภาษาไทย 
ก็มีสมัยรัชกาลที่ 5 เวลาร้อยกว่าปี ภาษามันเคลื่อนไปเยอะแล้ว 
เราฟังบางทีไม่เข้าใจแล้ว ก็ต้องแปลไทยเป็นไทยอีกทีหนึ่ง 
“กายในกาย” เป็นอย่างไร หมายถึงเราไม่ต้องเรียนกายทั้งหมด 
เราไม่ต้องเรียนเวทนาทั้งหมด 
เราไม่ต้องเรียนจิตทั้งหมด ไม่ต้องเรียนธรรมะทั้งหมด 
เราเรียนบางอย่างบางข้อ 
ถ้าเข้าใจแจ่มแจ้งในเรื่องนั้นแล้ว เราจะเข้าใจธรรมะทั้งหมด 
เป็นการสุ่มตัวอย่างมาเรียน 
ไม่ได้ผิดอะไรกับการทำงานวิจัยภาคสนามเลย 
อย่างเราจะไปวิจัยทัศนคติของประชาชนต่อรัฐบาล 
หรือของคนกรุงเทพฯ ต่อตัวผู้ว่าฯ ของกทม. 
เราไม่ต้องถามคนทั้งประเทศ เพื่อจะรู้ทัศนคติต่อนายกฯ 
เราไม่ต้องถามคนทั้งกรุงเทพฯ เพื่อจะรู้ทัศนคติต่อผู้ว่าฯ กทม. 
เราสุ่มตัวอย่าง ถ้าวิจัยเป็นก็สุ่มตัวอย่าง
รู้จักวิธีเลือกตัวอย่างให้ดี แล้วมันจะสะท้อน 
จะเป็นตัวแทนภาพรวมของกลุ่มทั้งหมด 
การที่พระพุทธเจ้าสอนสติปัฏฐาน 
สอนไม่ได้แตกต่างกับหลักที่หลวงพ่อบอกเลย สุ่มตัวอย่างมาเรียน 
ถ้าเข้าใจในสิ่งที่เรียนแล้วจะเข้าใจทั้งหมด 
แล้วพระพุทธเจ้าท่านไม่ได้ให้เราไปสุ่มส่งเดช 
ท่านกำหนดหัวข้อมาให้แล้ว


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
27 สิงหาคม 2565

การสุ่มตัวอย่างมาเรียน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 27 ส.ค. 2565

เราสามารถสร้างความดีขึ้นในจิตใจเราได้ในทุกๆ สถานการณ์ 
ฉะนั้นที่บอกว่าเราไม่มีเวลาจะสร้างความดี 
ไม่มีเวลาปฏิบัติ เพราะยังไม่เข้าใจคำว่าปฏิบัติ 
ไปคิดว่าการปฏิบัติคือการนั่งสมาธิ เดินจงกรม 
หลวงพ่อบอกเลย หลวงพ่อภาวนามา 
นั่งสมาธิ เดินจงกรมพอประมาณเท่านั้น 
ทำทุกวันล่ะแต่ว่าไม่ได้ทำเยอะ 
ทำพอให้จิตใจมีเครื่องอยู่ มีที่อยู่ที่อาศัย 
มีกำลังขึ้นมา แล้วก็เจริญปัญญา 

ตรงที่เราทำงานอยู่นั้น เราสามารถปฏิบัติธรรมได้ 
อย่างเวลาจะจัดประชุม เราต้องเตรียมข้อมูล 
เตรียมอะไรมากมาย หัวหมุนติ้วๆ เลย 
เราก็ดูใจไป ใจมันเบื่อ ใจมันร้อนรน 
กลัวจะทำไม่ทันอย่างนี้ ดูลงไปเลย เราได้ปฏิบัติอยู่แล้ว 
พองานเราเสร็จ เราก็รอเวลาประชุม 
เมมเบอร์มาไม่ครบเสียที ยืดเยื้อ 
เย็นนี้เราก็จะต้องมีธุระไปโน่นไปนี่ 
การประชุมก็ล่าช้า เลท 
เพราะว่าบางคนมันไม่มาง่ายๆ เถลไถล 
ไม่เคารพเวลาของคนอื่นอะไรอย่างนี้ 
ใจเรากลุ้มใจ รู้ ใจเราโมโห รู้ 
หลวงพ่อปฏิบัติธรรม ปฏิบัติอย่างนี้ 
ปฏิบัติอยู่ในชีวิตจริงๆ นี้ล่ะ 
การได้สมาธิไม่ใช่แค่นั่งสมาธิเดินจงกรมหรอก 
เรารู้จักวางจิตใจให้ถูกในทุกๆ สถานการณ์ นั้นล่ะ 
เราสามารถทำกุศลให้เกิดได้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
29 มกราคม 2566

CD 97

เราสามารถปฏิบัติธรรมได้ตลอดเวลา :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 มกราคม 2566

[คลิปสั้น] ด่านสุดท้ายคือปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 ต.ค. 65 (651029)

แก่นกลางของการปฏิบัติ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 มิถุนายน 2566

อาศัยจุดตั้งต้นอ่านจิตตัวเองให้ออกนั่นล่ะ 
จิตคิดชั่ว ยังไม่ทันพูด คิดชั่วก่อน ยังไม่ทันทำชั่ว คิดชั่วก่อน 
พอรู้ทันตั้งแต่ต้นตอ ตรงที่คิดชั่วนั้น 
คิดด้วยราคะ โทสะ โมหะ รู้ทันไป 
รู้ทันอย่างนี้แล้วองค์มรรคทั้งหลายจะเจริญขึ้น
นี้เป็นวิธีปฏิบัติที่เรียบง่าย ลัดสั้นที่สุดแล้ว 
ปกติก็ไม่ค่อยมีใครเขาสอนกันหรอก 
เขาจะสอนรูปแบบของการปฏิบัติ 
ให้นั่งสมาธิอย่างนี้ เดินจงกรมอย่างนี้ 
ส่วนหลวงพ่อจะเน้นลงมาที่แก่นกลางของการปฏิบัติ 
คือจิตของเรานั่นเอง 
ได้จิตก็ได้ธรรมะ ไม่ได้จิตก็ไม่ได้ธรรมะ 
ฉะนั้นถ้าเราตัดตรงเข้าที่จิตได้เลย ก็คอยรู้เท่าทันไป 
ถ้าตัดตรงเข้าทิ่จิตไม่ได้เลย ก็ผ่านกระบวนการตัวอื่นมา 
ที่สอนให้วันนี้ มันเป็นกระบวนการที่ลัดสั้นสุดๆ แล้ว ตัดเข้าที่จิตเลย 
จิตคิดเพราะอะไร ก็รู้ทันไป 
ทำไม่ได้ก็ทำความสงบก่อน สงบแล้วก็มาดูกายไป 
จากกายเขยิบขึ้นดูเวทนา 
จากเวทนาเขยิบขึ้นมาดูจิตตสังขาร ความปรุงดีปรุงชั่ว 
ถัดจากนั้นก็ขึ้นมาสู่ธัมมานุปัสสนา 
เห็นสภาวธรรม รูปธรรมนามธรรม ทำงานไป 
ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา กุศล อกุศล ก็เกิดดับ 
ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
สิ่งทั้งหลายมีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับ บังคับไม่ได้ 
อันนั้นคือจุดสุดยอดกรรมฐาน 
เราจะเห็นสิ่งนี้เกิดเพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี สิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้จึงไม่มี 
ฉะนั้นเราเห็นสัจจะ เห็นความจริงแท้ 
ไม่มีอะไรที่เกิดขึ้นลอยๆ สิ่งทั้งหลายเกิดจากเหตุ 
มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับ บังคับไม่ได้ 

กรรมฐานมีมากมาย ถ้าตัดตรงเข้าที่จิตได้ก็เข้ามาเลย 
ถ้าไม่ได้ก็ไปดูเอา ถนัดดูกายก็ดูกาย 
ถนัดดูเวทนาก็ดูเวทนา ถนัดดูจิตที่เป็นกุศล อกุศล ก็ดูเอา 
ถ้าลึกซึ้งลงมาเห็นกระบวนการที่จิตมันทำงาน 
ตรงนั้นจริงๆ คือธัมมานุปัสสนา ถ้าเข้าตรงนี้ได้ก็เข้าเลย 
เข้าไม่ได้ก็ไปกายานุปัสสนา เวทนานุปัสสนา จิตตานุปัสสนาไป


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วันสวนสันติธรรม
3 มิถุนายน 2566

วันวิสาขบูชา

แก่นกลางของการปฏิบัติ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 มิถุนายน 2566

พระพุทธเจ้าท่านบอก 
“จิตที่ไม่ประกอบด้วยกิเลส สุคติก็เป็นอันหวังได้”
อย่างการทำทาน การช่วยเหลือคนอื่นอะไรอย่างนี้ 
เขาทำโดยที่ไม่หวังผลตอบแทน เป็นบุญที่สูง 
อย่างถ้าเราจะทำบุญสักอย่าง เราก็ยกมือจบเหนือหัว 
เจ้าประคุณที่บริจาคทรัพย์ครั้งนี้ 
ขอให้เกิดมาเมื่อไรก็รวยเมื่อนั้น 
ชาตินี้ก็ขอให้รวยๆๆๆ นี่เจือด้วยกิเลส 
ทำบุญแบบนี้ได้บุญเล็กน้อยเท่านั้นล่ะ ไม่ได้บุญเยอะหรอก 
เพราะว่าทำบุญไปด้วยทำบาปไปด้วย 
เราจะทำบุญ ทำให้มันบริสุทธิ์จริงๆ 
ทำไปแล้วต้องลดละความเห็นแก่ตัวให้ได้ จับหลักตัวนี้ไว้
เพราะฉะนั้นต่อไปนี้หัดทำบุญให้เป็น 
ทำบุญให้เป็นไม่ต้องจ่ายเงินก็ได้ 
อย่างเราเห็นใครเขาดี เราก็ดีใจกับเขาด้วย 
คนนี้เขาทำความดีเราดีใจกับเขา

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดปริวาสราชสงคราม
8 มกราคม 2567

2567

ทำบุญให้เป็น :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 ม.ค. 2567

ธรรมเทศนา (ภาษากลาง)
พระโพธิญาณเถร (ชา สุภทฺโท)
แผ่นที่ ๗ ปล่อยวาง ว่างสบาย

ติดตามการเผยแผ่ข้อธรรมคำสอนได้ที่:

มรดกธรรมพระโพธิญาณเถร หลวงปู่ชา สุภทฺโท
The Teachings of Ajahn Chah

Facebook Page :  https://www.facebook.com/ajahnchah.memorial/

แผ่นที่ ๗ ปล่อยวาง ว่างสบาย

๘๑ ค้นหาความสงบ

พระธรรมมงคลญาณ (หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺทโร)
วัดธรรมมงคล กรุงเทพมหานคร

02-คุณค่าของสมาธิ

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

น้ำหนักในใจคือดัชนีชี้วัด :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 เม.ย. 2565

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks