ซีดี ๑๐๑ พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช

ถ้าเรารู้ความจริงของกายของใจได้ 
ความทุกข์ในใจจะไม่เกิดขึ้น 
อย่างพวกเรามีความทุกข์ในใจเยอะแยะเลย 
อย่างในงานศพ เราพลัดพรากจากคนที่เรารัก 
การพลัดพรากจากคนที่รักเป็นทุกข์ 
แต่ถ้าเราภาวนาจนเราชำนาญ เราได้เห็นความจริง 
ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเราเป็นของชั่วคราว 
เพราะฉะนั้นการที่จะแก่จะเจ็บจะตายอะไร 
เป็นเรื่องปกติเป็นเรื่องธรรมดา 
ธรรมะคือธรรมดา คือเรื่องธรรมดาเองไม่ใช่เรื่องพิสดารอะไร 
เรื่องเห็นผีเห็นนรกเห็นสวรรค์อะไรมันมีก่อนพระพุทธเจ้า
แต่มันไม่ใช่ทางแห่งความพ้นทุกข์ 
มันเป็นทางของคนดีเท่านั้นแหละ 
ใจมันอยากทำบุญทำกุศลกลัวบาปกลัวกรรมเป็นเรื่องดีไม่ใช่ไม่ดี 
แต่ถ้าเราอยากพ้นทุกข์จริงๆ เราต้องเรียนให้สูงกว่านั้น 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
24 ตุลาคม 2566

งานศพโยมพ่อ พระอาจารย์สมชาย (อ๊า) กิตฺติญาโณ

ทุกอย่างเป็นของชั่วคราว :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 ต.ค. 2566

ตอนนี้คนจีนมาที่นี่เยอะมาก เขามาไกลจากเมืองจีน 
ถามว่ามาทำอะไร มาแสวงหาธรรมะ 
แล้วจะเจอไหม ไม่เจอหรอก 
ธรรมะไม่ได้อยู่เมืองไทย 
ธรรมะไม่ได้อยู่ที่วัดสวนสันติธรรม 
ธรรมะไม่ได้อยู่ที่หลวงพ่อ 
ถ้ามาแสวงหาธรรมะที่หลวงพ่อ 
ก็ยังแสวงหาออกนอกอยู่ 
อยากเข้าใจธรรมะจริงๆ 
ให้ค้นคว้าเข้าไปในกายในใจของตัวเอง 
อย่าให้เกินร่างกายออกไป เรียนรู้ลงไปเรื่อยๆ
เรียนกรรมฐานไม่ใช่เรียนที่อื่น 
ไม่ใช่มารอรับธรรมะจากหลวงพ่อ ไม่ใช่รอมาวัด 
ธรรมะไม่ได้อยู่ที่หลวงพ่อ 
ธรรมะไม่ได้อยู่กระทั่งกับพระพุทธเจ้า 
พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า 
ท่านจะตรัสรู้หรือไม่ตรัสรู้ ธรรมะก็มีอยู่แล้ว 
ฉะนั้นธรรมะเป็นของประจำโลกอยู่แล้ว ไม่ได้อยู่ที่ใคร 
อยู่ที่เราจะต้องฝึกจิตใจตัวเองให้เห็นธรรมะ 
ไม่ใช่ทำให้ธรรมะเกิดขึ้นหรอก 
ฝึกจนกระทั่งเห็นความจริง 
สูงสุดนั้นก็คือตัวอริยสัจ 4 
ตราบใดที่ไม่รู้อริยสัจ 4 
เรายังไม่พ้นการเวียนว่ายตายเกิดหรอก

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
23 ธันวาคม 2566

CD 101

แสวงหาธรรมะ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 ธ.ค. 2566

กรรมฐานที่ไม่มีโทษไม่มีภัยแล้วก็ไม่ยากเกินไป
เรื่องของสมถกรรมฐาน คือเรื่องของอนุสติ อนุสติ 10 ข้อ
จะทำพุทธานุสติ ก็ต้องคิดถึงคุณของพระพุทธเจ้า 
ธัมมานุสติ ก็คิดถึงคุณของพระธรรม 
สังฆานุสติก็คิดถึงคุณของพระสงฆ์
เทวตานุสติ ก็คิดถึงธรรมะที่ทำให้คนเป็นเทวดา  
จาคานุสติ อย่างเราได้บริจาคทาน 
ถ้าทำทานก็ทำด้วยใจที่บริสุทธิ์ ทำด้วยเสียสละ 
ทำเพราะเห็นว่าสมควรจะทำ 
สีลานุสติ นึกถึงศีลที่เราตั้งใจรักษามาดีแล้ว
มรณานุสติ คิดถึงความตายบ้าง 
คิดถึงความตายบ่อยๆ วันละหลายๆ รอบยิ่งดี 
กายคตาสติ พิจารณาลงในร่างกาย 
ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก ไล่ลงไปทีละส่วนๆ
อีกตัวหนึ่งคืออานาปานสติ
มีสติหายใจออก มีสติหายใจเข้าเรื่อยๆ ไป

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
24 ธันวาคม 2566

อนุสติ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 ธ.ค. 2566

ตัววิปัสสนากรรมฐาน
ไม่ใช่มีสติรู้กายรู้ใจอยู่เฉยๆ ต้องมีปัญญา 
มีสัญญาหมายรู้ความเป็นไตรลักษณ์ของกายของใจ 
แล้วปัญญาคือความรู้ถูกความเข้าใจถูกจะเกิดขึ้น
ว่าร่างกายจิตใจของเราไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
เกิดวิปัสสนาปัญญาขึ้น 
ฉะนั้นเวลาเรามาวัด เราก็ดู 
เราเป็นบุคคลประเภทที่หนึ่ง 
มาแล้วมีความสุขเพลิดเพลิน 
หรือเป็นบุคคลประเภทที่สอง 
มาแล้วก็คอยรู้สึกอยู่ที่ร่างกาย 
คอยรู้สึกอยู่ที่จิตใจให้มันนิ่งๆ อยู่ 
หรือเป็นประเภทที่สาม 
มีความเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงในร่างกาย 
มีความเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงในจิตใจก็รู้ 
แล้วเราก็จะเห็นไตรลักษณ์ 
เห็นความเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงของร่างกายของจิตใจ 
มันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา อันนี้ได้ปัญญา 
ปัญญาชั้นสูงเลยเรียกว่าวิปัสสนาปัญญา
เพราะฉะนั้นอย่างต่ำ อย่าใจลอย รู้สึกกายรู้สึกใจ 
ร่างกายนั่งอยู่รู้สึก คอยรู้เนื้อรู้ตัวอยู่ 
เราก็จะเป็นคนแบบที่สอง อย่างน้อยจิตใจเราก็สงบสุขได้ 
ถ้าสูงกว่านั้นก็คือเห็นความเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลง
ของร่างกายของจิตใจไป เราจะได้ปัญญา 
เราจะพ้นทุกข์ได้ก็เพราะปัญญา

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
27 ธันวาคม 2566

บุคคลมาวัด 3 ประเภท :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 27 ธ.ค. 2566

ถ้าเราพยายามอดทนฝึกให้จิตเรามีสมาธิ ทำกรรมฐานไป 
รู้จักเลือกอารมณ์ที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุข 
อารมณ์นั้นไม่ยั่วให้เกิดกิเลส 
ทีแรกมันก็ฟุ้งซ่าน แล้วทำทุกวันๆ ต่อไปมันก็สงบลงมา 
เวลามันสงบมันก็ข่มนิวรณ์ได้ 
เวลาจิตไม่มีกำลังไม่สงบ ก็ถูกนิวรณ์เข้ามาข่มจิต 
ก็ยิ่งฟุ้งซ่านมากกว่าเก่าอีก
เพราะฉะนั้นต้องอดทน 
ในช่วงแรกๆ ของการปฏิบัติ 
ตั้งใจรักษาศีลไว้แล้วก็อดทน 
เราจะต้องต่อสู้กับนิวรณ์ 5 ตัว 
นิวรณ์โดยตัวศัพท์ของมัน 
ก็หมายถึงสิ่งซึ่งคอยมาขัดขวาง
การทำคุณงามความดีทั้งหลาย 
นั่นละเรียกว่านิวรณ์ 
เวลามีสิ่งมาขัดขวางคุณงามความดีในใจเรา 
ก็เรียกว่ามีนิวรณ์เกิดขึ้นแล้ว 
ทีแรกเราก็ยังมีนิวรณ์ทุกคน 
ก็ต้องอดทนภาวนาทำไปเรื่อยๆ 
มันคงไม่ชั่วตลอดชาติหรอก 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
30 ธันวาคม 2566

นิวรณ์ 5 :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 30 ธ.ค. 2566

เวลาเราจะภาวนา เราก็นั่งปรุงแต่งไป 
ส่วนใหญ่เกือบทั้งหมด เวลาภาวนาจะอยากปฏิบัติ
ก็จะไปสร้างภพของนักปฏิบัติขึ้นมา 
ภพก็คือความปรุงแต่ง ไปแต่งจิตให้มันนิ่งๆ ทื่อๆ 
หรือบังคับกาย บังคับใจ 
นั่นคือความปรุงแต่งทั้งหมดเลย
ถ้าตราบใดที่เรายังหลงอยู่ในโลกของความปรุงแต่ง 
เราจะไม่เห็นความว่างของธาตุทั้ง 6 
จะไม่เห็นความว่างของร่างกาย
ซึ่งประกอบด้วยธาตุดิน น้ำ ไฟ ลม 
ตั้งอยู่ในช่องว่าง คืออากาศธาตุ 
เราจะไม่เห็นว่าจิตใจมันก็เป็นธาตุ เป็นธาตุรู้
เพราะความปรุงแต่งนั้นเป็นเครื่องพะรุงพะรัง
ออกมาปิดบังความว่างเอาไว้
อย่างอากาศ จักรวาลนี้มันว่าง 
เมฆมันลอยมา เราก็รู้สึกฟ้ามันมืด วันนี้ฟ้ามันทึบ 
ฟ้าไม่ได้มืด ฟ้าไม่ได้ทึบ 
ฟ้าก็เป็นอย่างนั้นล่ะ แต่เมฆมันมาบัง 
จิตนี้ก็เหมือนกัน โดยตัวมันมันว่างอยู่แล้ว 
แต่เมฆหมอก คือความคิดนึกปรุงแต่ง
เข้ามาบดบังญาณทัสสนะของเรา
เลยเห็นผิดไป ความปรุงแต่งก็เลยปิดบังความว่างเอาไว

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
31 ธันวาคม 2566

2566

ความว่างของธาตุทั้ง 6 :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 31 ธ.ค. 2566

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง