LINE ID: @mahaeyong
YouTube: วัดมเหยงคณ์ Official Channel
https://www.youtube.com/c/Thewatmaheyong?sub_confirmation=1
Facebook: www.facebook.com/watmahaeyong
Website: www.watmahaeyong.or.th

หมวดกรรมฐาน

136 โอวาทธรรมนำปฏิบัติเรื่อง สมถะคู่วิปัสสนา

61-หมวดนำปฏิบัติ

265.1 โอวาทธรรมนำปฏิบัติเรื่องสังเกตุว่ากายส่วนหนึ่ง ใจส่วนหนึ่ง(ลม - พุทธน้อยๆ)

สังเกตดูคนภาวนา 
จุดอ่อนที่สำคัญเลยก็คือไม่มีตัวรู้ที่ถูกต้อง ที่เข้มแข็ง 
เรื่องของสติปัฏฐาน 4 เป็นหลักสูตรการปฏิบัติ 
พระพุทธเจ้าท่านบอก เป็นทางสายเอก 
เป็นทางสายเดียวเพื่อความบริสุทธิ์หลุดพ้น 
ในสติปัฏฐานถ้าสังเกตให้ดี 
มันจะมีกิริยาสำคัญอยู่คำหนึ่งคือคำว่า “รู้” 
ปัญหาก็คือคุณภาพของการรู้ 
มันไม่ได้มาตรฐาน 
ภาวนาให้ตายมันก็ทำไม่ได้ 
ทำไมเราทำกันแทบเป็นแทบตายไม่ได้สักที 
ก็ยังได้กิเลสเหมือนเดิม 
คือคำว่า “รู้” นี้มันเข้าใจยาก 
ใครๆ ก็ชอบคิดว่าตัวเองรู้ 
ทั้งๆ ที่กำลังหลงอยู่ก็ว่ารู้อยู่ 
ตัวนี้ยากมาก 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
12 เมษายน 2568

ตัวรู้ที่ถูกต้อง ::  หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 เม.ย. 2568

เราต้องฝึกให้ได้ใจที่เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานตัวนี้ 
วิธีฝึกก็คือมีสติอีกล่ะ 
รู้ทันจิตที่มันไหลไปไหลมา 
ถ้ารู้ทันตัวนี้จิตมันจะนิ่งว่างขึ้นมา 
พอมีจิตว่างแล้วต่อไปมีความปรุงแต่งเล็กน้อยเกิดขึ้นมา 
เราจะเห็นได้ชัด แต่ถ้าจิตเราวุ่นวาย 
ความปรุงแต่งเกิดขึ้น เราไม่เห็นหรอก

ใจที่ว่างๆ สบายๆ รู้เนื้อรู้ตัวอยู่ 
ความปรุงแต่งเล็กๆ เกิดขึ้น 
เราก็จะเห็นแล้ว เราจะรู้ทัน ความปรุงแต่งเกิดขึ้น 
เรามีสติรู้ ไม่ไปยุ่งกับมัน 
มันจะตั้งอยู่แล้วมันก็จะดับไป 
เราจะเห็นความปรุงแต่งมันมาเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ปรุงๆ 
แต่ความปรุงแต่งทั้งหลายเกิดแล้วดับทั้งสิ้น 
เวลาความปรุงแต่งเกิด 
เราก็แค่รู้แค่เห็น เราไม่ปรุงต่อ

ถ้าใจเราสบาย ใจเราเป็นธรรมชาติธรรมดา 
มันประภัสสร มันผ่องใส ธรรมดา ว่างๆ 
แล้วมีอะไรแปลกปลอมเข้ามา 
มีความปรุงแต่งเกิดขึ้น 
เราจะเห็นความปรุงแต่งได้ชัดเจน 
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป 
แต่ว่าพอเห็นความปรุงแต่งแล้ว 
อย่าหลงไปปรุงแต่งต่อเท่านั้น ใจเราเป็นกลาง 
เราก็จะเห็นทุกสิ่งเกิดแล้วดับทั้งสิ้น 
แต่ถ้าเราปรุงต่อ มันจะวุ่นวาย ฟุ้งซ่าน ภาวนาไม่ได้จริง 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
4 พฤษภาคม 2568


เห็นความปรุงแต่งแล้วอย่าปรุงแต่งต่อ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 4 พ.ค. 2568

250614B-4 ความไม่ทุกข์ มีอยู่จริง ตอนที่ 4

ที่จิตเข้าถึงพระนิพพาน 
เป็นจุดที่เข้าถึงสันติอย่างแท้จริง 
สงบ ในความสงบนี่มีบรมสุข 
เป็นบรมสุขเพราะไม่มีอะไรเสียดแทงได้แล้ว 
ไม่มีอะไรเสียดแทงจิตใจของเราได้อีกต่อไป 
เกิดจากการที่เราหัดเจริญสติมานั่นล่ะ 
จากสติปัฏฐานในเบื้องต้นจนกระทั่งเราได้จิตตั้งมั่น 
พอเรามีจิตตั้งมั่นแล้วเราแยกขันธ์ได้ 
ต่อมาเราเห็นขันธ์แต่ละขันธ์ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
แล้วก็ต่อมาปัญญามันแก่กล้ามันก็วาง 
พระอนาคามีก็วางได้ระดับหนึ่ง 
พระอรหันต์ท่านวางขันธ์ทั้งหมด 
ขันธ์ตัวสุดท้ายที่วางคือตัววิญญาณตัวจิตนั่นเอง

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
15 มิถุนายน 2568

ฝึกสติปัฏฐานจนปล่อยวางจิต :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 15 มิ.ย. 2568

"มีวิหารธรรม ทำกรรมฐานไป 
มีจิตเป็นคนรู้คนดูวิหารธรรมนั้น 
แล้วต่อไปถ้าจิตมันหนีจากวิหารธรรม 
เราก็จะเห็นจิตถลำลงไปเพ่งวิหารธรรมอันนั้น 
เราก็จะเห็น พอเรารู้เท่าทันจิต อันนี้ 
จิตมันจะตั้งมั่น สัมมาสมาธิจะเกิดขึ้น 
ฉะนั้นอาศัยสติ 
สัมมาสติคือสติรู้กายรู้ใจ 
สัมมาสติเมื่อทำให้มากเจริญให้มาก 
จะทำให้สัมมาสมาธิบริบูรณ์ 
จะพัฒนาสัมมาสติ 
เบื้องต้นต้องมีวิหารธรรม มีเครื่องอยู่ 
ถ้าเดินแนวนี้ การภาวนามันจะไม่ยากเท่าไรหรอก 
ค่อยๆ ทำไปตามลำดับ"

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
29 มิถุนายน 2568

มีสติอยู่กับวิหารธรรม :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 มิ.ย. 2568

"วิธีเจริญปัญญาก็คือเห็นธาตุเห็นขันธ์มันแยกออกไป 
แล้วก็เห็นแต่ละธาตุแต่ละขันธ์ล้วนแต่ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 

ตรงนี้สำคัญ จะบรรลุมรรคผลหรือเปล่าก็อยู่ตรงนี้ล่ะ 
ตรงที่เห็นสภาวธรรมทั้งหลาย 
ขันธ์มันแตกตัวออกมาเป็นสภาวะ สภาวธรรม 
เป็นรูปธรรม เป็นรูป เป็นเวทนาคือความรู้สึกสุขทุกข์ 
เป็นสัญญาความจำได้ความหมายรู้ 
เป็นสังขารความปรุงดีปรุงชั่ว  ปรุงไม่ดีไม่ชั่ว 
เป็นวิญญาณคือจิตที่เกิดดับทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ 
จิตเราไม่ได้มีดวงเดียว จิตเรามีนับไม่ถ้วน 
เกิดดับสืบเนื่องกันตลอดเวลา  
ถ้าเรายังเห็นจิตมีดวงเดียวอยู่แล้ววิ่งไปวิ่งมา 
อันนั้นยังเป็นมิจฉาทิฏฐิ เรียกเป็นสัสสตทิฏฐิ 
คิดว่าจิตนี้เที่ยงเป็นอมตะ 
เราต้องแยกขันธ์ให้ได้ 
แล้วเห็นขันธ์แต่ละขันธ์แสดงไตรลักษณ์ได้ 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
10 ก.ค. 2568 (ช่วงบ่าย)


วิธีเจริญปัญญา : หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 10 ก.ค. 2568 (ช่วงบ่าย)

รู้ใจรู้จิตใจคิดรู้คิดใจฟุ้งรู้ฟุ้งดูไว้ดูเฉยๆ 048

250809B-1 สิ้นหลงสังขาร สิ้นยึดถือผู้รู้

250816B-2 ยอมรับตามความเป็นจริงของสังขารทั้งปว

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง