ซีดี ๙๖ พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช

งานสุดท้ายของพวกเรา คือปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม 
ตั้งอกตั้งใจเข้าไป วันหนึ่งเราก็จะได้ของดีของวิเศษ 
เราจะรู้เลยสิ่งที่คนในโลกเขาแย่งชิงกันนั้น โง่ที่สุดเลย 
อย่างสมมติว่าแย่งสาวงาม มันแย่งอะไร 
มันแย่งหนังหุ้มกระดูก ข้างในเต็มไปด้วยของสกปรก 
แย่งกันแทบเป็นแทบตาย 
หรือพยายามหลอกลวงตัวเอง 
หน้าเหี่ยวก็ไปฉีด Botox หนังหน้ายานไปก็ดึงให้ตึง 
จมูกไม่โด่งก็ไปผ่าตัด ไปทำอย่างโน้นทำอย่างนี้ 
มันหลอกตัวเองได้ แต่มันหลอกความแก่ไม่ได้ 
รูปร่างยังดูเป็นสาวอยู่ แต่เครื่องในมันทรุดโทรม 
หลอกไม่ได้จริง

ฉะนั้นคนในโลกเขาก็หลงๆ ไป 
เราลูกหลานพระพุทธเจ้า อย่าไปหลงกับมัน 
ทรัพย์สินเงินทองมีพออยู่พอกินได้ดีที่สุดแล้ว 
วางแผนเผื่ออนาคตด้วย 
ไม่ใช่บอกปล่อยวาง 
อนาคตเป็นอย่างไรช่างมัน นั้นไม่ใช่ 
เป็นฆราวาสต้องรู้จัก 
พระพุทธเจ้ายังสอนให้รู้จักอดออม รู้จักลงทุน 
ฉะนั้นเราก็ทำตามหน้าที่ของเรา แล้วพัฒนาตัวเองไป 
เราอยู่ในโลกนี้ชั่วคราว 
เรามาอยู่ในโลกนี้เพื่อพัฒนาจิตใจตนเอง 
ให้พ้นจากวงเวียนวัฏฏะของความทุกข์ทั้งหลาย 
เรามีงานที่ยิ่งใหญ่ที่เราจะต้องทำ 
เราผ่านความยากลำบากมามากมายแล้ว 
จนกระทั่งได้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ มีศรัทธา 
ได้เข้าใกล้ครูบาอาจารย์ ได้ฟังธรรม 
ทำชิ้นสุดท้ายของเราให้ดี 
ปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม 
อย่างที่ว่ามาทั้งวันตั้งแต่เช้านี้ ฟังไม่ทันก็ไปดู YouTube เอา 
สักประเดี๋ยวเขาก็จะเอาไปขึ้นให้ฟังแล้ว ฟังแล้วฟังอีก 
ปกติสิ่งที่หลวงพ่อสอนแต่ละครั้ง 
เกือบทั้งหมด ธรรมะแต่ละกัณฑ์เกือบๆ ทุกๆ กัณฑ์ 
เกือบ ไม่ทั้งหมดหรอก 
กัณฑ์เดียวเรื่องเดียว พอจะทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ 
เพราะสิ่งที่สอนไม่ได้มีการเก็บออม ซ่อนเร้น 
ไม่ได้ซ่อนเคล็ดวิชาชั้นสูงเอาไว้ ให้หมดแล้ว 
อยู่ที่เรารับได้แค่ไหนต่างหาก 
ไปทำเอา ชีวิตจะได้ร่มเย็นเป็นสุข


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
29 ตุลาคม 2565

CD 96

ปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 ตุลาคม 2565

สิ่งที่พวกเราต้องทำก็มี 3 อย่าง 
อันหนึ่งถือศีล 5 ไว้ 
ตั้งอกตั้งใจรักษาศีล 5 ไว้ให้ดี ให้เด็กเขาเห็น 
ถือศีล 5 แล้วมันดี ไม่ใช่ถือศีล 5 แล้วลำบาก 
งานที่ 2 ก็คือแบ่งเวลาไว้ทำในรูปแบบ 
ไหว้พระ สวดมนต์ นั่งสมาธิ เดินจงกรม 
ทำให้เขาดู ทำให้เขาเห็น 
อย่าไปบังคับว่าเขาต้องทำตาม ทำให้เขาเห็นไป 
ที่เหลืองานที่ 3 คือการเจริญสติในชีวิตประจำวัน 
ตัวนี้เป็นงานยาก ก็ต้องมีสติกำกับใจของเราอยู่สม่ำเสมอ 
เวลาตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ กระทบอารมณ์ กระทบรูป 
เสียง กลิ่น รส สัมผัสทางร่างกาย 
แล้วก็กระทบอารมณ์ทางใจ 
จิตมันจะเกิดปฏิกิริยาขึ้นมา 
เกิดความสุข เกิดความทุกข์ 
เกิดความไม่สุขไม่ทุกข์ขึ้นมา 
มันจะเกิดปฏิกิริยาที่เป็นบุญบ้าง เป็นบาปบ้าง 
โลภ โกรธ หลง เกิดขึ้น 
นี่เป็นปฏิกิริยาของจิต ไม่ใช่ตัวจิตหรอก

พวกเราก็คอยมีสติไว้ 
เรื่องการปฏิบัติในชีวิตประจำวัน 
มีตาก็ดู มีหูก็ฟัง มีจมูกก็ดมกลิ่น มีลิ้นก็รู้รส 
มีกายก็กระทบสัมผัสเย็น ร้อน อ่อน แข็ง ตึง ไหว
มีใจมันก็กระทบความคิดนึกปรุงแต่งทั้งหลาย 
พอกระทบแล้วจิตมันสะเทือนขึ้นมา 
มันปรุงสุข ปรุงทุกข์ ปรุงดี ปรุงชั่วขึ้นมา 
ให้เรามีสติรู้อยู่ที่จิต 

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
10 ธันวาคม 2565

วันรัฐธรรมนูญ

สิ่งที่เราต้องทำ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 10 ธันวาคม 2565

เป็นนักปฏิบัติ จิตใจต้องตั้งมั่น 
จิตต้องตั้งมั่น ต้องมีเรี่ยวมีแรง อยู่ที่การฝึกของเรา 
เราทำกรรมฐานสม่ำเสมอ จิตมันจะมีกำลัง 
ทำบ้างหยุดบ้าง ไม่ได้เรื่อง จิตใจป้อแป้ๆ 
ฉะนั้นทุกวันเราต้องทำในรูปแบบ 
หมดเวลาที่ทำในรูปแบบแล้ว
ก็เจริญสติในชีวิตประจำวันให้ได้ 
ทำในรูปแบบเก่ง แต่ว่าเจริญสติในชีวิตประจำวันไม่ได้ 
พลังของจิตมันไม่เต็มหรอก กลางวันมันรั่วหมด 
ฉะนั้นเราต้องพยายามรู้สึกตัวไว้ รู้สึกตัว 
ถึงเวลาทำในรูปแบบก็ทำด้วยความรู้สึกตัว 
หมดเวลาทำในรูปแบบแล้ว อยู่ในชีวิตธรรมดา ก็มีความรู้สึกตัว 

ส่วนใหญ่ของฆราวาส กระทั่งพระก็เหมือนกัน 
ถึงเวลาก็ไปไหว้พระ สวดมนต์ นั่งสมาธิ เดินจงกรม 
หมดเวลาแล้ว ก็ปล่อยจิตใจล่องลอยไป 
ฟุ้งซ่าน คิดโน่นคิดนี่ มันเลยรู้สึกทำไมไม่เจริญเสียที 
ถ้าเราทำตัวเหมือนโอ่งน้ำรั่ว เหมือนโอ่งร้าวโอ่งแตก 
เติมน้ำลงไปเดี๋ยวก็รั่วไปหมดอีก 
อย่าให้มันมีรูรั่ว ขาดสติเมื่อไรก็รั่วเมื่อนั้น 

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
11 ธันวาคม 2565

ฝึกจิตให้มีกำลังตั้งมั่น :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 11 ธันวาคม 2565

การที่เราตามรู้ตามเห็น ความเกิดดับของกายของใจ 
เรียกว่าวิปัสสนากรรมฐาน 
เราเห็นความเป็นไตรลักษณ์ของมัน 
เกิดๆ ดับๆ ไปเรื่อย บังคับไม่ได้ 
พอเราเข้าใจความจริง 
จิตจะเบื่อหน่ายคลายความยึดถือ แล้วก็หลุดพ้น 
ทำไมจิตไม่รู้จักหลุดพ้นเสียที 
เพราะจิตไม่ยอมวาง จิตยึดอยู่นั่นล่ะ 
ก็ต้องอบรมฝึกฝนตัวเองไปเรื่อยๆ 
ด้วยศีล ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญา 
ถึงจุดที่จิตมันมีปัญญา มันฉลาด 
รู้ความจริงของรูปนามกายใจ มันก็วาง 
ไม่ใช่ของวิเศษ มีแต่ของเกิดแล้วดับ 
มีแต่ทุกข์เกิดขึ้น ทุกข์ตั้งอยู่ ทุกข์ดับไป 
มันเห็นแล้วมันก็วาง

เบื้องต้นตรงที่เราเห็นว่าสิ่งใดเกิด สิ่งนั้นก็ดับ 
เราวางความเห็นผิด 
ไม่มีอะไรที่เป็นอมตะ ไม่มีตัวตนถาวร 
อย่างปุถุชนจะรู้สึกว่า ตัวเรามีอยู่อย่างถาวร 
ตัวเราตอนนี้ กับตัวเราตอนเด็กๆ มันก็คนเดิม 
ตัวเราตอนนี้กับตอนแก่ มันก็คนเดิม 
ตัวเราเดี๋ยวนี้กับตัวเราชาติก่อน มันก็คนเดิม 
ตัวเราเดี๋ยวนี้กับตัวเราชาติหน้า มันก็คนเดิม 
ปุถุชนมันจะเห็นอย่างนี้ มันเห็นว่าตัวเรามีจริงๆ 
เราพาจิตใจให้มาเรียนรู้ความจริง ซ้ำแล้วซ้ำอีกลงไป 
มันมีแต่ของที่เกิดแล้วก็ดับ เกิดแล้วก็ดับ 
ไม่มีหรอกอะไรที่เป็นอมตะถาวร 
ในขันธ์ 5 นี้ จะเป็นกายหรือจิตใจ เกิดแล้วก็ดับเหมือนๆ กัน 
เพราะฉะนั้นการที่เราล้างความเห็นผิด ว่ามีตัวมีตนได้ 
เกิดจากเราเห็นความจริง ว่าสิ่งทั้งหลายเกิดแล้วดับทั้งสิ้น 
ในขันธ์ 5 นี้ไม่มีอะไรอมตะเลย


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
17 ธันวาคม 2565

ล้างความเห็นผิด :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 17 ธันวาคม 2565

พยายามฝึกตัวเองในทุกที่ทุกสถานการณ์ 
จะต้องฝึกตัวเองให้จิตใจมันตั้งมั่น อยู่กับเนื้อกับตัวให้ได้ 
ศัตรูสำคัญที่ทำให้เราภาวนาไม่สำเร็จ ก็คือความฟุ้งซ่าน 
ในนิวรณ์ 5 ตัว ตัวฟุ้งซ่านมันเกิดบ่อยที่สุด 
กามฉันทะ นิวรณ์ ความผูกพัน พออกพอใจ 
ในรูป ในเสียง ในกลิ่น ในรส ในสัมผัส ก็มีเป็นคราวๆ 
ความฟุ้งซ่านมีตลอด นิวรณ์ มันเป็นเครื่องกั้นความเจริญ 
จะทำสมาธิ มีนิวรณ์ มันก็ไม่เจริญ 
จะเจริญปัญญา เกิดนิวรณ์ก็ทำไม่ได้ 

ฉะนั้นพวกเราต้องระมัดระวัง 
เรื่องเล็กๆ น้อยๆ บางอย่างดูไม่น่าจะมีพิษมีภัย 
อย่างเรื่องฟุ้งซ่าน คุยไม่เป็นเรื่องเป็นราว 
ดูแล้วไม่ได้เป็นพิษเป็นภัย ไม่ได้ทำชั่วร้ายอะไร 
คุยทักทาย ปฏิสันถารไม่รู้จักจบจักสิ้น 
สิ่งที่เสียไปก็คือความเป็นปกติของจิต 
จิตที่จะเจริญสมาธิได้ก็ต้องเป็นปกติ 
ถูกกิเลสย้อมอยู่ ก็ไม่ปกติ 
จิตจะเจริญปัญญา ก็ต้องปกติ 

ฉะนั้นเราทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
แล้วคอยรู้เท่าทันจิตใจของตนเองเรื่อยๆ ไป 
จากคนที่เคยทำผิดศีลง่ายๆ จะไม่อยากทำแล้ว 
จากคนที่ฟุ้งซ่าน จิตใจก็เริ่มสงบ 
แล้วก็จิตใจที่มีความเป็นปกติธรรมดา 
ไม่ถูกกิเลสเร้าให้กระโดดไปกระโดดมา มันมีศีลภายในอยู่ 
แล้วก็จิตใจที่มันไม่หลงตามความฟุ้งซ่านไป 
มันก็จะสงบ มีสมาธิขึ้นมา 
อาศัยกำลังของศีล กำลังของสมาธิเกื้อกูลให้เกิดการเจริญปัญญาได้ 
ถ้าจิตเราไม่ปกติ หรือจิตเราถูกกิเลสเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา 
เราไม่สามารถเจริญปัญญาได้ 
หรือจิตเราไม่สงบ เราก็เจริญปัญญาไม่ได้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
บ้านจิตสบาย
18 ธันวาคม 2565

บ้านจิตสบาย

ความเป็นปกติของจิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 18 ธันวาคม 2565

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 ธันวาคม 2565

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

ปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 ตุลาคม 2565

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช