220406B-4 เริ่มจากไม่มีอะไร ไม่มีตัวตน ตอนที่ 4 (ไฟล์แนะนำ)

นั่งสมาธิได้ครั้งละหลายๆ ชั่วโมง 
แต่ไม่มีสติรู้กายรู้ใจของตัวเอง 
นั่งแล้วเคลิ้มๆ ก็นั่งทรมานตัวเองเปล่าๆ 
ไม่มีประโยชน์อะไร 
หรือเดินจงกรมหามรุ่งหามค่ำ 
แต่ไม่มีสติรู้กายรู้ใจ ก็เดินเหนื่อยเปล่า
เพราะฉะนั้นตรงอัตตกิลมถานุโยค 
ทรมานตัวเอง ไม่ได้นับที่เวลาหรอก 
แต่นับที่มีสติในการปฏิบัติหรือเปล่า 
ถ้าขาดสติในการปฏิบัติ 
แล้วก็ไปนั่งกำหนดลมหายใจ 
ดูท้อง ดูมือ ดูเท้า ดูลม 5 นาที 
มันก็คือทรมานตัวเอง 5 นาที 
แต่ถ้าเรามีสติอยู่ เห็นร่างกายหายใจ 
เห็นร่างกายยืน เดิน นั่ง นอน 
เห็นร่างกายเคลื่อนไหว ร่างกายหยุดนิ่ง 
ใจเป็นแค่คนรู้คนดูอยู่ทั้งวัน 
ก็ไม่จัดว่าเป็นการทรมานตัวเอง 
แต่เป็นการปฏิบัติ

เพราะฉะนั้นตัวที่จะชี้ขาดว่า
ที่เราทำอยู่นี้เป็นการปฏิบัติธรรมจริงหรือเปล่า 
อยู่ที่เรามีสติจริงหรือเปล่า 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
8 กุมภาพันธ์ 2568

การปฏิบัติธรรมไม่ใช่การทรมานตัวเอง :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 ก.พ. 2568

จุดสำคัญอยู่ที่การพยายามพัฒนากุศลของเราให้เจริญขึ้น 
พยายามลดละอกุศลไป 
วิธีที่กุศลจะเจริญได้ดี 
คืออ่านใจตัวเองให้ออก 
ถ้าอ่านใจตัวเองออก 
กุศลจะเจริญอย่างรวดเร็วเลย 
อย่างเราเห็นใจเรามีโทสะ 
พอเรารู้ทันโทสะ โทสะดับเลย
 เราก็ไม่ผิดศีล ไม่ไปตีใคร 
ไม่ไปเผาบ้านเผาอะไรเขา ไม่เป็น 
เพราะจิตไม่ได้มีความคิดประทุษร้าย 
เห็นไหมถ้าเรามีสติอ่านจิตตัวเองออก 
การถือศีลจะไม่ใช่เรื่องยาก
การทำสมาธิก็ไม่ใช่เรื่องยาก 
เราจะทำสมาธิ ถ้าเราทำด้วยความโลภ 
เราอ่านใจตัวเองไม่ออก 
ว่านั่งอยู่นี่อยากสงบ 
บางคนยิ่งกว่าอยากสงบ 
อยากรู้ อยากเห็น อยากโน้นอยากนี้ 

เราทำสมาธิก็มีสติรู้ทันใจเรา 
สมาธิของเรานี้เจือความโลภหรือเปล่า 
หรือตอนที่ทำนี้เจือโทสะไหม 
ไม่ยอมสงบเสียทีก็โมโห 
อ่านจิตตัวเองให้ออก 
แล้วจิตเราเป็นกลาง 
ทำสมาธิแป๊บเดียวก็สงบแล้ว

เจริญปัญญา ถ้าไม่มีสติ 
ก็ไม่ต้องพูดเรื่องเจริญปัญญา 
การเจริญปัญญาได้ 
อาศัยสติระลึกรู้รูปธรรมนามธรรม 
พอสติระลึกรู้ จิตอย่าจมลงไป 
จิตต้องตั้งมั่นเป็นแค่คนเห็นสภาวะ 
พอจิตเราตั้งมั่น แล้วสติระลึกลงไปที่ร่างกาย 
สติระลึกรู้เวทนา สติระลึกรู้เห็นกุศลอกุศล 
มันก็จะเห็นไตรลักษณ์ 
เห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา จิตเราตั้งมั่นอยู่ 
เรารู้ทันจิตที่เกิดดับทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ 
มันก็เห็นไตรลักษณ์เหมือนกัน 

ฉะนั้นสติสำคัญ แล้วศีลจะดีก็ต้องมีสติ 
สมาธิจะดีก็ต้องมีสติ 
เจริญปัญญาก็ต้องมีสติ 
ขาดสติตัวเดียว ศีล สมาธิ ปัญญา 
ไม่ต้องพูดถึงแล้ว กระพร่องกระแพร่ง

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
12 กุมภาพันธ์ 2568 (ช่วงบ่าย)

วิธีพัฒนากุศลให้เจริญ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 ก.พ. 2568 (ช่วงบ่าย)

ทำกรรมฐาน แล้วคอยรู้ทันจิตตัวเองไว้ 
จิตหลงไปแล้วรู้ หลงไปจากอารมณ์กรรมฐานก็รู้ 
จิตถลำลงไปเพ่งกรรมฐานก็รู้ 
เห็นไหมรู้อะไร รู้จิต 
การที่เราทำกรรมฐานแล้วเรา 
คอยรู้จิตนั่นล่ะเรียกว่าจิตตสิกขา 
จิตตสิกขาจะทำให้เราได้สัมมาสมาธิ ได้สมาธิที่ถูกต้อง 
จิตตสิกขาเกิดจากการที่เรามีสติรู้เท่าทันจิตตนเอง 
ทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง จิตหลงไปคิดแล้วรู้ 
จิตถลำลงไปเพ่งอารมณ์กรรมฐานแล้วรู้ 
รวมความแล้วต่อไปไม่ว่าจิตจะเคลื่อนไปทางไหน 
จะเคลื่อนไปคิด หรือเคลื่อนไปเพ่ง สติจะเกิดเอง

พอเราหัดรู้เนืองๆ ซึ่งจิตใจของตนเอง 
รู้จิตใจตนเองเนืองๆ เรียกว่าเราฝึกอธิจิตตสิกขาอยู่ 
แล้วต่อไปพอจิตเราขยับเขยื้อน สติจะเกิดเอง 
จะเห็นโดยที่ไม่ได้เจตนาจะเห็น 
ถ้าเจตนาจะเห็น ยังใช้ไม่ได้ 
ต้องเห็นโดยที่ไม่ได้เจตนา 
ถ้ายังต้องจงใจเห็น ต้องพยายามเห็น เป็นกุศลที่อ่อนแอมาก 
กุศลที่มีกำลังกล้ามีสติเกิดอัตโนมัติ 
สติเกิดจากจิตจำสภาวะได้แม่น 
จิตจำสภาวะได้แม่นเพราะเห็นสภาวะเนืองๆ เห็นบ่อยๆ ต้องฝึก 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
23 มีนาคม 2568

คอยรู้ทันจิตคือจิตตสิกขา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 มี.ค. 2568

หลวงพ่อจะพูดภาพกว้างๆ ให้พวกเราเห็น 
หัวข้อที่จะพูดข้อแรกก็คือเรื่องความรู้สึกตัว 
หัวข้อที่สอง คือเรื่องของสมถกรรมฐาน 
หัวข้อที่สาม เรื่องวิปัสสนากรรมฐาน 
เรื่องหัวข้อที่สี่ เรื่องอริยมรรค อริยผล 
หัวข้อที่ห้า คือเรื่องนิพพาน 

เราจะไปสู่นิพพาน 
นิพพานเป็นสภาวะที่เราพ้นทุกข์สิ้นเชิง 
ฉะนั้นจะตอบโจทย์เราว่าเราจะไปสู่ความพ้นทุกข์ได้อย่าง

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
โรงแรม KSL Esplanade มาเลเซีย
26 มีนาคม 2568

วิธีไปสู่นิพพาน :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 มี.ค. 2568

กายเป็นของทิ้ง จิตไม่ใช่เรา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 14 เม.ย. 2568

อ่านจิตอ่านใจตัวเองได้ เราถึงจะฉลาด
อ่านใจตัวเองยากไหม 
ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย 
จิตมีความสุขรู้ว่ามีความสุข 
จิตมีความทุกข์รู้ว่ามีความทุกข์
 จิตไม่สุข จิตไม่ทุกข์ รู้ว่าไม่สุขไม่ทุกข์ 
จิตเป็นกุศลรู้ว่าเป็นกุศล 
จิตโลภ จิตโกรธ จิตหลง จิตฟุ้งซ่าน จิตหดหู่ 
รู้อย่างที่มันเป็นไปเรื่อยๆ 
จิตมีความสงบก็รู้ จิตไม่สงบก็รู้ 
จิตเจริญปัญญาก็รู้ ไม่เจริญปัญญาก็รู้ 
อันนี้ต้องละเอียดแล้ว 
ถ้าหัดเบื้องต้นยังไม่เห็น 

ถ้าเราภาวนา เราจะรู้เลย 
ช่วงนี้จิตเจริญปัญญา 
ช่วงนี้จิตมุ่งไปที่ความสงบ 
ช่วงนี้ไม่มีทั้งสมาธิ ไม่มีทั้งปัญญา 
ช่วงนี้จิตฟุ้งซ่าน 
เราจะอ่านตัวเองออก 
หัดอ่านจิตตนเองให้ออก 
แล้วเราจะพัฒนาในทางธรรมะได้อย่างรวดเร็ว 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
26 เมษายน 2568

หลวงปู่พาดูจิต :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 เม.ย. 2568

อยากได้ดีต้องเด็ดเดี่ยว :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 พ.ค. 2568

เราต้องฝึกให้ได้ใจที่เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานตัวนี้ 
วิธีฝึกก็คือมีสติอีกล่ะ 
รู้ทันจิตที่มันไหลไปไหลมา 
ถ้ารู้ทันตัวนี้จิตมันจะนิ่งว่างขึ้นมา 
พอมีจิตว่างแล้วต่อไปมีความปรุงแต่งเล็กน้อยเกิดขึ้นมา 
เราจะเห็นได้ชัด แต่ถ้าจิตเราวุ่นวาย 
ความปรุงแต่งเกิดขึ้น เราไม่เห็นหรอก

ใจที่ว่างๆ สบายๆ รู้เนื้อรู้ตัวอยู่ 
ความปรุงแต่งเล็กๆ เกิดขึ้น 
เราก็จะเห็นแล้ว เราจะรู้ทัน ความปรุงแต่งเกิดขึ้น 
เรามีสติรู้ ไม่ไปยุ่งกับมัน 
มันจะตั้งอยู่แล้วมันก็จะดับไป 
เราจะเห็นความปรุงแต่งมันมาเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ปรุงๆ 
แต่ความปรุงแต่งทั้งหลายเกิดแล้วดับทั้งสิ้น 
เวลาความปรุงแต่งเกิด 
เราก็แค่รู้แค่เห็น เราไม่ปรุงต่อ

ถ้าใจเราสบาย ใจเราเป็นธรรมชาติธรรมดา 
มันประภัสสร มันผ่องใส ธรรมดา ว่างๆ 
แล้วมีอะไรแปลกปลอมเข้ามา 
มีความปรุงแต่งเกิดขึ้น 
เราจะเห็นความปรุงแต่งได้ชัดเจน 
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป 
แต่ว่าพอเห็นความปรุงแต่งแล้ว 
อย่าหลงไปปรุงแต่งต่อเท่านั้น ใจเราเป็นกลาง 
เราก็จะเห็นทุกสิ่งเกิดแล้วดับทั้งสิ้น 
แต่ถ้าเราปรุงต่อ มันจะวุ่นวาย ฟุ้งซ่าน ภาวนาไม่ได้จริง 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
4 พฤษภาคม 2568


เห็นความปรุงแต่งแล้วอย่าปรุงแต่งต่อ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 4 พ.ค. 2568

250614B-4 ความไม่ทุกข์ มีอยู่จริง ตอนที่ 4

200620A1-1 เส้นทางแห่งปัญญา ตอน 4 (ไฟล์แนะนำ)

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

อยากได้ดีต้องเด็ดเดี่ยว :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 พ.ค. 2568

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks