ซีดี ๙๓ พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช

พวกเราต้องไม่ประมาท 
อย่านึกว่าศาสนาพุทธจะยั่งยืนนักหนา 
ถ้าเราไม่ลงมือศึกษา ไม่ลงมือปฏิบัติ 
ศาสนาพุทธจะหายเมื่อไรก็ได้ 
ฉะนั้นเราประมาทเกินไป 
อย่างวันนี้เราก็ชอบคิดว่าเรายังไม่ตาย ยังมีชีวิตอีกนาน 
เอาไว้เมื่อนั้นเมื่อนี้เราค่อยปฏิบัติ 
ก็มัวคิดอย่างนี้เลยไม่ได้ปฏิบัติเสียที 
บางคนกะว่าอายุ 50 ปีขึ้นไปแล้วถึงจะปฏิบัติ 
บังเอิญอยู่ไม่ถึง 50 ปีตายเสียก่อน นี้เรียกว่าคนประมาท 

อย่างพวกเรามีโอกาสเจอศาสนาพุทธแล้ว 
ถ้าไม่รู้จักตักตวงผลประโยชน์จากศาสนาพุทธ 
คือการเรียนรู้สัจธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าให้ถ่องแท้ 
เรียกว่าเราประมาท 
เพราะศาสนาพุทธจะสูญไปเมื่อไร ไม่รู้ 
ปกติไม่ยั่งยืนเท่าไรหรอก 
มันเป็นศาสนาที่เข้าใจยาก ศาสนาที่ต้องช่วยตัวเอง 
คนส่วนใหญ่อ่อนแอไม่ได้คิดจะช่วยตัวเอง 
คิดจะขอพรขออะไรไป 
ฉะนั้นอย่าประมาท มีโอกาสได้ยินได้ฟังธรรมะแล้ว ลงมือปฏิบัติ 
วิธีปฏิบัติธรรมไม่ใช่เรื่องนั่งสมาธิ เดินจงกรม แค่นั้นไม่พอ 
ถ้าเราไม่เคยมีศีล เราตั้งใจรักษาศีล
ก็เรียกว่าเราปฏิบัติธรรมแล้ว 
หรือเราทำตามที่พระพุทธเจ้าสอน 
ท่านสอนให้เราถือศีล เราไม่ผัด
ว่ารอเมื่อนั้นเมื่อนี้ก่อนค่อยถือ 
แล้วตั้งใจให้เด็ดเดี่ยวไป 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
16 เมษายน 2565

CD 93

มีชีวิตด้วยความไม่ประมาท :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 16 เม.ย. 2565

หลวงปู่ดูลย์ท่านสอนบอกว่า 
“การปฏิบัตินั้นไม่ยาก ยากเฉพาะผู้ไม่ปฏิบัติ” 
ผู้ไม่ปฏิบัติก็คือผู้ละเลย 
ไม่สนใจที่จะเรียนรู้กายรู้ใจของตัวเอง 
ถ้าเราสนใจที่จะเรียนรู้กายรู้ใจ 
การรู้กายรู้ใจไม่ใช่เรื่องยากเลย

การปฏิบัตินั้นไม่ยาก ยากเฉพาะผู้ไม่ปฏิบัติ 
ตั้งใจเสียใหม่ แทนที่จะสนใจแต่คนอื่น สนใจแต่สิ่งอื่น 
หันมาสนใจร่างกาย จิตใจของตัวเองบ้าง 
สะสมความรู้ถูก ความเข้าใจถูก
ในร่างกายในจิตใจของตัวเองให้มากๆ 
ชาตินี้ยังไม่ได้มรรคผล ชาติหน้าก็จะได้ง่ายๆ 
ถ้าบุญบารมีพอ สะสมมามากพอ 
ศีล สมาธิ ปัญญาสมบูรณ์ 
การจะได้มรรคผลในชีวิตนี้ก็ไม่ใช่เรื่องยาก 
พระโสดาบันไม่ได้รู้อะไรเยอะเลย 
ท่านรู้แค่ว่าสิ่งใดมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา 
สิ่งนั้นทั้งหมดมีความดับเป็นธรรมดา รู้อยู่เท่านี้ล่ะ 
เราดูของจริง สิ่งที่เกิดล้วนแต่ดับ 
ดูไป ไม่ใช่เรื่องยาก 
ในที่สุดปัญญามันก็จะเกิด มันก็จะรู้เลย 
ทุกสิ่งมันของชั่วคราว 
สิ่งใดสิ่งหนึ่ง มีความเกิดขึ้น สิ่งนั้นมีความดับเป็นธรรมดา 
รู้ตรงนี้เป็นพระโสดาบันได้ ไม่ยากหรอก 
มันยากที่ไม่ยอมรู้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
17 เมษายน 2565

การปฏิบัตินั้นไม่ยาก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 17 เม.ย. 2565

บางคนยังไม่ได้ภาวนาใจสบายเป็นธรรมดา 
พอจะดูจิตเริ่มจ้องแล้ว เครียดแล้ว จะดูตรงไหนดี 
ไม่เห็นว่าใจกำลังโลภ ใจกำลังฟุ้งซ่าน 
สภาวะเกิดแล้วไม่เห็น ใจก็เครียดขึ้นมา 
หรือบางคนเห็นโทสะ 
โทสะเกิดขึ้นใจไม่ชอบ ไม่เห็นว่าใจไม่ชอบ 
มีน้ำหนักเกิดขึ้น ใจเครียด 
ฉะนั้นน้ำหนักที่เกิดขึ้นในใจ 
เป็นดัชนีชี้วัดได้ว่าเรารู้เป็นธรรมชาติไหม 
หรือรู้แบบมีตัณหาแทรกเข้ามา 
ถ้ารู้อย่างเป็นธรรมชาติจะไม่มีน้ำหนักเกิดขึ้นในใจ 
ลองไปดู น้ำหนักที่เกิดขึ้นในใจเรานี้ก็ไม่คงที่ 
เดี๋ยวหนักมาก เดี๋ยวหนักน้อย 
เวลาจิตเราชั่วๆ ก็หนักมาก 
เวลาจิตเราเป็นกุศลก็หนักน้อยหน่อย 
เวลาเราอยากดีลงมือปฏิบัติ 
บังคับกายบังคับใจก็หนักเยอะหน่อย 
ถ้าเห็นกายเห็นใจมันทำงาน 
แต่มีความจงใจจะไปเห็นก็หนักน้อยหน่อย 
มีแต่หนักมากกับหนักน้อยในใจ 
ตรงนี้จริงๆ ก็แสดงธรรมะ 
จิตนี้เดี๋ยวก็หนักมาก เดี๋ยวก็หนักน้อย 
สั่งไม่ได้ บังคับไม่ได้ ดูอย่างนี้ก็เดินปัญญาได้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
23 เมษายน 2565

น้ำหนักในใจคือดัชนีชี้วัด :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 เม.ย. 2565

ข้อที่หนึ่ง อย่าอยากรู้แล้วเที่ยวแสวงหาว่าตอนนี้จิตเป็นอย่างไร 
ให้ความรู้สึกเกิดขึ้นก่อนแล้วค่อยรู้ว่ามันรู้สึกอะไร 
กฎข้อที่สอง ระหว่างรู้ อย่าถลำลงไปรู้ 
จิตต้องเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน 
จิตผู้รู้ก็ต้องอาศัยการฝึกอย่างที่ว่า 
ทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
แล้วรู้ทันจิตที่มันหลงไปไหลไป 
กฎข้อที่สามของการดูจิตก็คือ 
อย่าเข้าไปแทรกแซงสภาวะ 
ความสุขเกิด ไม่ต้องไปหลงยินดีมัน 
ถ้าหลงยินดีให้รู้ทัน 
ความทุกข์เกิด ไม่ต้องไปยินร้าย 
ถ้ายินร้ายเกิด ให้รู้ทัน 
จิตมันจะเป็นกลาง ตั้งมั่น 
มันมาในขั้นที่สอง ต้องตั้งมั่นแล้ว 
ขั้นที่สาม รู้ซื่อๆ  คือขั้นของความเป็นกลาง
 เพราะฉะนั้นเวลาสภาวะใดๆ เกิดขึ้น 
แล้วจิตยินดีให้รู้ทัน จิตยินร้ายให้รู้ทัน 
จิตก็จะเป็นกลางต่อสภาวะทั้งหลายทั้งปวง 

เพราะฉะนั้นหลวงพ่อถึงสรุปการปฏิบัติเอาไว้ในประโยคสั้นๆ 
“ให้เรามีสติรู้กายรู้ใจตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง” 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
24 เมษายน 2565

กฎของการดูจิต 3 ข้อ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 เม.ย. 2565

เริ่มต้นก็ถือศีล 5 
แล้วค่อยพัฒนาขึ้นมาจนกระทั่งจิตตั้งมั่น 
ด้วยการมีวิหารธรรมแล้วรู้ทันจิตไป 
ถัดจากนั้นเวลาสติระลึกรู้ความเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงของรูปของนาม 
จิตตั้งมั่นเป็นแค่คนรู้คนดูอยู่ 
มีสมาธิมันก็จะเห็นความจริงของรูปนาม 
ว่ามันตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
เฝ้าดูเฝ้ารู้ไปเรื่อยๆ 
ถึงจุดหนึ่งแล้วมรรคผลมันเกิดเองล่ะ 
ไม่มีใครทำมรรคผลให้เกิดได้ 
เกิดเองเมื่อศีล สมาธิ ปัญญาของเราสมบูรณ์แล้ว
หลวงพ่อเทศน์ให้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบ 

ฉะนั้นจุดตั้งต้นทำให้ได้ก่อน 
ศีล 5 ไม่เบียดเบียนคนอื่นด้วยกาย ด้วยวาจาของเรา 
ไม่เบียดเบียนตัวเองด้วยการทำลายสติสัมปชัญญะของตัวเอง 
ทำลายสติไปแล้ว สัมปชัญญะความรู้เหตุรู้ผลอะไรไม่มี 
ฉะนั้นรักษาตัวเองให้ดี
ให้ได้ศีล 5 ไว้ก่อน 
ศีล 5 ไม่ได้อย่างอื่นก็ล้มเหลวหมด



หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
30 เมษายน 2565

การปฏิบัติตั้งแต่ต้นจนจบ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 30 เม.ย. 2565

"คนซึ่งภาวนาที่หลวงพ่อว่าดีแล้วล่ะ จิตตื่นขึ้นมา ขันธ์แยกอะไร 
สิ่งที่ต้องระวังต่อไปคือความจงใจ 
พอหลวงพ่อบอกอย่างนี้ถูก มันจงใจทำให้ถูกอีกแล้ว 
ที่ถูกไม่ได้จงใจ ทำไปตามขั้นตามตอน 
มีสติรู้สึกกายรู้สึกใจไป จิตก็ถูกของมันเอง 
พอได้ยินหลวงพ่อบอกอย่างนี้ดีอย่างนี้ถูก คราวนี้โลภแล้ว 
มีความโลภเกิดขึ้น มีเจตนาที่จะทำ 
ทำอย่างไหน นึก ทำอย่างไรดีที่ทำแล้วหลวงพ่อว่าดี 
ตรงนี้เป็นกับดักอันสำคัญ 
คนซึ่งภาวนาเข้าหลักเข้าเกณฑ์แล้วไปติดกับตัวที่อยากดี 
พออยากดีก็เกิดเจตนา ตัวเจตนาที่จะทำให้ดี 
ในหัวจะมีคำว่าทำขึ้นมาแล้ว ลืมคำว่ารู้ 
ที่เราดีขึ้นมาได้เพราะเรารู้ 
หายใจออกก็รู้ หายใจเข้าก็รู้ 
ยืนก็รู้ เดินก็รู้ นั่งก็รู้ นอนก็รู้ คู้ก็รู้ เหยียดก็รู้ 
เคลื่อนไหวก็รู้ หยุดนิ่งก็รู้ สุขก็รู้ดี ทุกข์ก็รู้ ดีก็รู้ ชั่วก็รู้ 
เราได้ดีขึ้นมาก็เพราะคำว่ารู้ 
พอเราโลภ อยากดีมากๆ 
อยากดีไปเรื่อยๆ อยากดียิ่งขึ้น มีความโลภเกิดขึ้น 
ก็เกิดความจงใจที่จะทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเกินจากการรู้ 
ตัวเจตนา ตัวจงใจ เรียกตัวสังขารๆ 
อวิชชา ปัจจยา สังขารา สังขารตัวนี้ตัวเจตนานั่นล่ะ 
เจตนาที่ดีเกิดขึ้น จิตก็ดิ้นรนปรุงแต่ง 
สร้างภพ สร้างชาติ สร้างทุกข์ขึ้นมาอีก 
ที่เคยดีอยู่ก็เสื่อมไป ทำไมเสื่อม 
เพราะทิ้งการรู้สภาวะ หันไปคิดแต่ว่าจะทำอย่างไรๆ 
กิริยาเปลี่ยนจากรู้มาเป็นทำ ทำไม่ได้หรอก 
เพราะทุกอย่างในขันธ์ 5 เรา กระทั่งจิตใจของเรา 
ทำอะไรมันไม่ได้ มันเป็นอนัตตา 
ถ้าทำเหตุของมันให้ถูก 
มีสติรู้กายรู้ใจตามความเป็นจริงด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง 
รู้ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันก็ดีเอง" 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
3 สิงหาคม 2568

ความอยากดีคือกับดักสำคัญ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 ส.ค. 2568

สังเกตใจตัวเองเรื่อยๆ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 ส.ค. 2568

"รู้สึกตัวไว้ อย่าปล่อยให้ใจมันหนีไปเที่ยว 
รู้สึกไว้ ฝึกไว้ให้เคยชินที่จะรู้สึก 
พวกเราเคยชินที่จะหลง 
พยายามพัฒนาตัวเอง 
ใจเราจะไหลไปตลอดเวลา 
ส่วนใหญ่ก็ไหลไปคิด 
ให้รู้ทันตรงที่ใจเราไหลไป 
เราห้ามไม่ได้แต่รู้เอา 
ถ้าเรารู้ทันใจที่ไหลไปคิดได้ 
ใจเราจะตื่นขึ้นมา 
หลุดออกจากโลกของความคิด 
มาอยู่ในโลกของความรู้สึกตัว 
คอยรู้สึกกายรู้สึกใจไป 
ฝึกให้เคยชิน มีเวลาว่างนิดๆ หน่อยๆ อะไร 
ก็รีบรู้สึกตัวไว้"

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
23 สิงหาคม 2568

รู้สึกตัวไว้ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 ส.ค. 2568

[คลิปสั้น] ตัณหาคือเจ้านายของจิต หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 27 ก.ค.68 (680727)

[คลิปสั้น] ธรรมะที่ทำให้เนิ่นช้า หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 27 ก.ค.68 (680727)

[คลิปสั้น] การสอนในภาคปฏิบัติ หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 ส.ค.68 (680802)

[คลิปสั้น] ไม่ได้เรียนเอาเรื่อง หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 ส.ค.68 (680802)

[คลิปสั้น] เคยบวชแล้วติดอาบัติสังฆาทิเสสต้องทำอย่างไร หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 ส.ค.68 (680802)

"พอรู้หลักแล้วก็เร่งให้ภาวนาให้มาก 
พอทำถูกแล้วต้องทำให้พอ
ทำให้มากเจริญให้มาก เจริญสติให้มาก 
ตอนนี้พวกเราจำนวนมากจิตมันก็ตั้งมั่นขึ้นมา 
เมื่อจิตตั้งมั่นจิตมันตื่นขึ้นมาแล้ว 
ตั้งมั่นนี่มันตื่น มันรู้ มันตื่น มันเบิกบาน 
เราก็ได้ลิ้มรสชาติของสภาวะแห่งความตั้งมั่น 
ความตั้งมั่นก็คือสมาธินั่นล่ะ 
สมาธิแปลว่าความตั้งมั่น

ภาวนาให้ถูก ภาวนาให้พอ 
เดี๋ยวมันก็เห็นเองล่ะว่าทางที่จะเดิน เดินไปทางไหน 
แล้วแต่ละก้าวที่เดิน มันจะมีความรู้สึกเลย 
แต่เดิมเราเหมือนอยู่ในป่าที่ทึบมองไม่เห็นแสงเดือนแสงตะวัน 
คลำๆ เหมือนคนตาบอด 
พอเราภาวนารู้ทิศรู้ทาง ค่อยๆ คลำๆ ไป 
เราก็ออกมาสู่ที่โล่งขึ้นๆ จากป่าทึบก็มาเป็นป่าโปร่ง 
จากป่าโปร่งก็ออกมาเป็นไร่อ้อยไร่มันอะไรอย่างนี้ 
สุดท้ายก็ออกมาเจอถนนได้ 
ค่อยๆ ทำ ตั้งอกตั้งใจเข้า"

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
9 สิงหาคม 2568

ทำถูกแล้วต้องทำให้มาก :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 9 ส.ค. 2568

"พิจารณาอสุภะมันมีข้อดีสำหรับพระ 
พระหนุ่มเณรน้อยอะไรอย่างนี้ กามราคะมันแรง 
พระไม่ใช่ว่าพอบวชปุ๊บแล้วไม่มีราคะเสียเมื่อไร 
เป็นโยมมีราคะอย่างไรมาบวชแล้ว
ราคะมันก็อยู่อย่างนั้นล่ะ 
แล้วเป็นโยมมันยังมีการผ่อนคลาย 
เป็นพระมันเก็บกด เก็บกดมากๆ เครียดมากๆ ก็เพี้ยนไป 
ทีนี้การพิจารณาปฏิกูลอสุภะเลยเป็นข้อดี 
เพราะมันเป็นสมถกรรมฐานที่ใช้ข่มราคะโดยตรง 
เพราะฉะนั้นส่วนใหญ่ครูบาอาจารย์กรรมฐาน
ท่านจะสอนลูกศิษย์ให้พิจารณาร่างกายเป็นปฏิกูลเป็นอสุภะ
วิธีพิจารณาปฏิกูลอสุภะทำได้หลากหลาย 
แล้วแต่กลวิธีของใคร 
บางคนก็ผลิตวิธีการใหม่ๆ ขึ้นมา 
ทำได้ทั้งนั้นล่ะ เพราะมันเป็นเรื่องของการคิด 
คิดอย่างไรก็ได้ให้มันลงอสุภะให้ได้ 
อย่างนี้ใช้ได้ทั้งนั้นล่ะ"

 หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
10 สิงหาคม 2568

พิจารณาปฏิกูลอสุภะ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 10 ส.ค. 2568

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

การปฏิบัติตั้งแต่ต้นจนจบ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 30 เม.ย. 2565

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks