220406B-4 เริ่มจากไม่มีอะไร ไม่มีตัวตน ตอนที่ 4 (ไฟล์แนะนำ)

ในความเป็นจริงแล้ว
ชีวิตกับการปฏิบัติธรรมนี่มันเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน 
แยกจากกันไม่ได้ 
แต่เราต้องเข้าใจคำว่าปฏิบัติธรรมก่อน 
ทุกวันนี้เราเข้าใจคำว่าปฏิบัติธรรมนี่มั่วมากเลยแคบมากไป 
คิดว่าต้องไปวัด นุ่งขาวห่มขาว 
ต้องนั่งสมาธิ ต้องเดินจงกรม 
ถึงจะเป็นการปฏิบัติธรรม 
ที่จริงธรรมะที่พระพุทธเจ้าสอน
เอาไปใช้ได้จริงๆ ในชีวิตของเรานี่ล่ะ 
อย่างฆราวาสเราก็ปฏิบัติธรรมแบบฆราวาส 
พระก็มีปฏิบัติธรรมแบบพระ 
คนที่ต้องการอยู่กับโลก
ก็ปฏิบัติธรรมแบบที่จะอยู่กับโลก
แล้วมีความสุขความเจริญ 
คนที่อยากพ้นโลกก็ปฏิบัติอีกแบบหนึ่ง 
ทีนี้เราไปคิดว่าการปฏิบัติธรรมต้องนั่งสมาธิ 
เดินจงกรม ต้องทำสมถะ ต้องวิปัสสนา 
มันก็ถูกแต่ถูกเสี้ยวเดียวส่วนเดียว 
ที่จริงการปฏิบัติธรรมกับการดำรงชีวิตเป็นอันเดียวกัน

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
2 กุมภาพันธ์ 2568

การปฏิบัติธรรมกับการดำรงชีวิตเป็นอันเดียวกัน :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 ก.พ. 2568

ในสติปัฏฐาน 4 
ไม่ว่าเราจะทำหมวดใดหมวดหนึ่ง 
จะทำกายานุปัสสนาสติปัฏฐาน 
หรือเวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน 
หรือจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน 
หรือธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน 
ทั้ง 4 ฐานนี้ มันรู้ทั้งกาย รู้ทั้งจิต 
เพราะฉะนั้นทำเพียงฐานใดฐานหนึ่ง 
สามารถทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ 
เริ่มต้นทำจากฐานใดก็ได้ 
แล้วถึงที่สุดแห่งทุกข์ได้ทุกฐาน 
ทั้ง 4 ฐานนี้ ไม่ใช่ว่าต้องทำทีละฐานให้ครบ 4 ฐาน 
แต่บางท่านทำ 4 ฐานเลย แล้วแต่จริตนิสัย 
ถ้าเราไม่ได้แกร่งกล้าขนาดนั้น 
ฐานเดียวทำให้จริงก็จบได้เหมือนกัน

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
12 กุมภาพันธ์ 2568 (ช่วงเช้า)

สติปัฏฐานเริ่มจากฐานไหนก็ได้ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 ก.พ. 2568 (ช่วงเช้า)

จุดสำคัญอยู่ที่การพยายามพัฒนากุศลของเราให้เจริญขึ้น 
พยายามลดละอกุศลไป 
วิธีที่กุศลจะเจริญได้ดี 
คืออ่านใจตัวเองให้ออก 
ถ้าอ่านใจตัวเองออก 
กุศลจะเจริญอย่างรวดเร็วเลย 
อย่างเราเห็นใจเรามีโทสะ 
พอเรารู้ทันโทสะ โทสะดับเลย
 เราก็ไม่ผิดศีล ไม่ไปตีใคร 
ไม่ไปเผาบ้านเผาอะไรเขา ไม่เป็น 
เพราะจิตไม่ได้มีความคิดประทุษร้าย 
เห็นไหมถ้าเรามีสติอ่านจิตตัวเองออก 
การถือศีลจะไม่ใช่เรื่องยาก
การทำสมาธิก็ไม่ใช่เรื่องยาก 
เราจะทำสมาธิ ถ้าเราทำด้วยความโลภ 
เราอ่านใจตัวเองไม่ออก 
ว่านั่งอยู่นี่อยากสงบ 
บางคนยิ่งกว่าอยากสงบ 
อยากรู้ อยากเห็น อยากโน้นอยากนี้ 

เราทำสมาธิก็มีสติรู้ทันใจเรา 
สมาธิของเรานี้เจือความโลภหรือเปล่า 
หรือตอนที่ทำนี้เจือโทสะไหม 
ไม่ยอมสงบเสียทีก็โมโห 
อ่านจิตตัวเองให้ออก 
แล้วจิตเราเป็นกลาง 
ทำสมาธิแป๊บเดียวก็สงบแล้ว

เจริญปัญญา ถ้าไม่มีสติ 
ก็ไม่ต้องพูดเรื่องเจริญปัญญา 
การเจริญปัญญาได้ 
อาศัยสติระลึกรู้รูปธรรมนามธรรม 
พอสติระลึกรู้ จิตอย่าจมลงไป 
จิตต้องตั้งมั่นเป็นแค่คนเห็นสภาวะ 
พอจิตเราตั้งมั่น แล้วสติระลึกลงไปที่ร่างกาย 
สติระลึกรู้เวทนา สติระลึกรู้เห็นกุศลอกุศล 
มันก็จะเห็นไตรลักษณ์ 
เห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา จิตเราตั้งมั่นอยู่ 
เรารู้ทันจิตที่เกิดดับทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ 
มันก็เห็นไตรลักษณ์เหมือนกัน 

ฉะนั้นสติสำคัญ แล้วศีลจะดีก็ต้องมีสติ 
สมาธิจะดีก็ต้องมีสติ 
เจริญปัญญาก็ต้องมีสติ 
ขาดสติตัวเดียว ศีล สมาธิ ปัญญา 
ไม่ต้องพูดถึงแล้ว กระพร่องกระแพร่ง

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
12 กุมภาพันธ์ 2568 (ช่วงบ่าย)

วิธีพัฒนากุศลให้เจริญ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 ก.พ. 2568 (ช่วงบ่าย)

ถ้าเราจะใช้อานาปานสติทำวิปัสสนาทำอย่างไร 
เราก็ใช้เน้นที่ความรู้สึกตัว แทนที่จะน้อมจิต 
ให้มันไปแนบอยู่ที่ตัวอารมณ์ ค่อยๆ สังเกตไป 
อย่างเวลาเราหายใจ 
ร่างกายหายใจ ใจเป็นคนดู 
ร่างกายหายใจ ใจเป็นคนดู 
ค่อยๆ ฝึกไปเรื่อยๆ 
แล้วพอจิตมันหลง หนีไปคิดเรื่องอื่น 
ก็ให้รู้ทันว่าจิตหลงไปแล้ว ไม่ว่ามัน 
จิตหลงไปแล้ว โยนมันทิ้งไป 
ไม่ต้องไปดึงคืน อย่าไปหวง 
จิตที่หลงเป็นอกุศล 
อย่าไปหวงมัน โยนมันทิ้งไป 
กลับมาทำความรู้สึกใหม่ มาหายใจใหม่ 

หายใจไป หายใจไป แล้วเห็นร่างกายหายใจ 
ใจเป็นคนดู ฝึกอย่างนี้ 
มันจะมีจิตใจที่เป็นคนดู 
กับมีร่างกายที่หายใจ 
มันจะเป็น 2 อัน ถ้ามันแยก 2 อันได้ 
พอสติระลึกรู้ร่างกาย 
แต่จิตเป็นคนดูอยู่นี้ ปัญญามันจะเกิด 
จะเกิดวิปัสสนาปัญญา 
จะเห็นร่างกายไม่ใช่จิต 
ร่างกายเป็นสิ่งที่จิตไปรู้เข้า 
ร่างกายไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา 
เป็นแค่วัตถุ เป็นก้อนธาตุ 
มีธาตุหมุนเวียนเปลี่ยนแปลง 
ไหลเข้าไหลออกไปเรื่อยๆ จิตเป็นแค่ผู้รู้ผู้เห็น

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
15 กุมภาพันธ์ 2568

ใช้อานาปานสติทำวิปัสสนา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 15 ก.พ. 2568

สังเกตเรื่อยๆ แล้ววันหนึ่งเราจะเข้าใจเลย 
ร่างกายนี้คือทุกข์ จิตนี้คือทุกข์ ขันธ์ 5 นี้คือตัวทุกข์ 
งานที่พวกเราจะทำ งานรู้ทุกข์ 
รู้ทุกข์แล้วอะไรจะเกิดขึ้น 
ในหลักของอริยสัจ 4 ข้อ 
ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค 
ทุกข์คือขันธ์ 5 ร่างกายจิตใจของเรานี่เอง 
หน้าที่ต่อทุกข์คือรู้มันอย่างที่มันเป็น 
เราไม่เห็นความจริงว่าร่างกายนี้ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
ก็อยากให้เที่ยง อยากให้มีแต่ความสุข อยากบังคับให้ได้ 
อยากให้จิตมีความสุขตลอดกาล 
สงบตลอดกาล ดีตลอดกาล 

ฉะนั้นความอยากคือตัวสมุทัย 
รากของมันจริงๆ คือไม่รู้ทุกข์ 
ถ้ารู้ทุกข์เมื่อไรก็จะละความอยากได้เมื่อนั้น 
รู้ความจริงของกายก็จะหมดความอยากเกี่ยวกับกาย 
รู้ความจริงของจิตก็จะหมดความอยากเกี่ยวกับจิตใจ 

เพราะฉะนั้นเมื่อไรรู้ทุกข์เมื่อนั้นละสมุทัย 
แล้วทันทีที่สิ้นอยาก 
นิโรธคือนิพพานจะปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเราเลย

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
2 มีนาคม 2568

งานรู้ทุกข์ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 มี.ค. 2568

ทำกรรมฐาน แล้วคอยรู้ทันจิตตัวเองไว้ 
จิตหลงไปแล้วรู้ หลงไปจากอารมณ์กรรมฐานก็รู้ 
จิตถลำลงไปเพ่งกรรมฐานก็รู้ 
เห็นไหมรู้อะไร รู้จิต 
การที่เราทำกรรมฐานแล้วเรา 
คอยรู้จิตนั่นล่ะเรียกว่าจิตตสิกขา 
จิตตสิกขาจะทำให้เราได้สัมมาสมาธิ ได้สมาธิที่ถูกต้อง 
จิตตสิกขาเกิดจากการที่เรามีสติรู้เท่าทันจิตตนเอง 
ทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง จิตหลงไปคิดแล้วรู้ 
จิตถลำลงไปเพ่งอารมณ์กรรมฐานแล้วรู้ 
รวมความแล้วต่อไปไม่ว่าจิตจะเคลื่อนไปทางไหน 
จะเคลื่อนไปคิด หรือเคลื่อนไปเพ่ง สติจะเกิดเอง

พอเราหัดรู้เนืองๆ ซึ่งจิตใจของตนเอง 
รู้จิตใจตนเองเนืองๆ เรียกว่าเราฝึกอธิจิตตสิกขาอยู่ 
แล้วต่อไปพอจิตเราขยับเขยื้อน สติจะเกิดเอง 
จะเห็นโดยที่ไม่ได้เจตนาจะเห็น 
ถ้าเจตนาจะเห็น ยังใช้ไม่ได้ 
ต้องเห็นโดยที่ไม่ได้เจตนา 
ถ้ายังต้องจงใจเห็น ต้องพยายามเห็น เป็นกุศลที่อ่อนแอมาก 
กุศลที่มีกำลังกล้ามีสติเกิดอัตโนมัติ 
สติเกิดจากจิตจำสภาวะได้แม่น 
จิตจำสภาวะได้แม่นเพราะเห็นสภาวะเนืองๆ เห็นบ่อยๆ ต้องฝึก 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
23 มีนาคม 2568

คอยรู้ทันจิตคือจิตตสิกขา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 มี.ค. 2568

อ่านจิตอ่านใจตัวเองได้ เราถึงจะฉลาด
อ่านใจตัวเองยากไหม 
ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย 
จิตมีความสุขรู้ว่ามีความสุข 
จิตมีความทุกข์รู้ว่ามีความทุกข์
 จิตไม่สุข จิตไม่ทุกข์ รู้ว่าไม่สุขไม่ทุกข์ 
จิตเป็นกุศลรู้ว่าเป็นกุศล 
จิตโลภ จิตโกรธ จิตหลง จิตฟุ้งซ่าน จิตหดหู่ 
รู้อย่างที่มันเป็นไปเรื่อยๆ 
จิตมีความสงบก็รู้ จิตไม่สงบก็รู้ 
จิตเจริญปัญญาก็รู้ ไม่เจริญปัญญาก็รู้ 
อันนี้ต้องละเอียดแล้ว 
ถ้าหัดเบื้องต้นยังไม่เห็น 

ถ้าเราภาวนา เราจะรู้เลย 
ช่วงนี้จิตเจริญปัญญา 
ช่วงนี้จิตมุ่งไปที่ความสงบ 
ช่วงนี้ไม่มีทั้งสมาธิ ไม่มีทั้งปัญญา 
ช่วงนี้จิตฟุ้งซ่าน 
เราจะอ่านตัวเองออก 
หัดอ่านจิตตนเองให้ออก 
แล้วเราจะพัฒนาในทางธรรมะได้อย่างรวดเร็ว 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
26 เมษายน 2568

หลวงปู่พาดูจิต :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 เม.ย. 2568

250614B-4 ความไม่ทุกข์ มีอยู่จริง ตอนที่ 4

Website : www.watmahaeyong.org
Facebook : www.facebook.com/PageWatMaheyong/
e-mail : watmahaeyong@gmail.com
Line id : @mahaeyong

วิปัสสนาภูมิ

วิปัสสนาภูมิ-ว่าด้วยเรื่องปฏิจจสมุปบาท

200620A1-1 เส้นทางแห่งปัญญา ตอน 4 (ไฟล์แนะนำ)

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

งานรู้ทุกข์ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 มี.ค. 2568

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks