LINE ID: @mahaeyong
YouTube: วัดมเหยงคณ์ Official Channel
https://www.youtube.com/c/Thewatmaheyong?sub_confirmation=1
Facebook: www.facebook.com/watmahaeyong
Website: www.watmahaeyong.or.th

หมวดกรรมฐาน

178 โอวาทธรรมนำปฏิบัติเรื่อง วิปัสสนาภูมิ - ว่าด้วยเรื่องอายตนะ

เส้นทางที่เราจะต้องเดิน 
ขั้นแรกก็เตรียมจิตให้พร้อมที่จะเจริญปัญญา 
จิตที่พร้อมเจริญปัญญา ก็เป็นจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง 
จิตที่ตั้งมั่นเป็นจิตที่มีลักขณูปนิชฌาน 
ส่วนจิตที่เป็นกลาง ตัวนี้จะทำให้จิตมีพลัง เป็นอารัมมณูปนิชฌาน 
หลวงพ่อถึงบอกว่า “มีสติรู้กายรู้ใจตามความเป็นจริง 
(ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง) 
การรู้กายรู้ใจตามความเป็นจริงคือการเจริญปัญญา 
สิ่งที่เป็นเหตุเป็นปัจจัยเกื้อหนุนการเจริญปัญญา คือ สัมมาสมาธิ 
สัมมาสมาธิก็คือสภาวะที่ตั้งมั่นและเป็นกลางนั้นล่ะ 
ตั้งมั่นเอาไว้เดินปัญญา เป็นกลางนี้เอาไว้ชาร์จพลังให้จิตมีเรี่ยวมีแรง 

พอมีจิตตั้งมั่น มีเรี่ยวมีแรงมากพอ 
เอาไปเดินปัญญา อย่าเฉยๆ อยู่ 
เดินปัญญาก็คือ พอสติระลึกรู้กาย 
ไม่ใช่รู้อยู่ที่จิตนิ่งๆ เฉยๆ อย่างนั้น 
สติระลึกรู้กาย จิตตั้งมั่นและเป็นกลาง 
จะเห็นไตรลักษณ์ของกาย 
สติระลึกรู้เวทนา ถ้าจิตตั้งมั่นและเป็นกลาง 
จะเห็นไตรลักษณ์ของเวทนา 
ถ้าจิตตั้งมั่นและเป็นกลาง สติระลึกรู้สังขาร 
ปรุงดีปรุงชั่วทั้งหลาย จิตก็จะตั้งมั่น จะเป็นกลาง 
จะเกิดปัญญาเห็นไตรลักษณ์ขึ้นมา มันจะอันเดียวกัน 
ในสติปัฏฐานทั้ง 4 ขอให้มีจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง 
สติระลึกอะไร อันนั้นแสดงไตรลักษณ์ทั้งหมด 
เราเห็นไตรลักษณ์นั่นล่ะ 
ที่หลวงพ่อใช้คำว่า “เห็นตามความเป็นจริง” 
ความเป็นจริงคือไตรลักษณ์ 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
21 ตุลาคม 2566

CD 100

เคล็ดวิชาฝึกจิตเพื่อเดินปัญญา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 21 ต.ค. 2566

นำปฎิบัติ

205.1 โอวาทธรรมนำปฏิบัติเรื่อง สุขกับการปฏิบัติยามเช้า

รวมพระธรรมเทศนา หมวดกรรมฐาน ชุดที่4

217.1 ธรรมบรรยายเรื่อง การเจริญสติกับชีวิตการงาน

049 ปล่อยวางอารมณ์

นั่งสมาธิได้ครั้งละหลายๆ ชั่วโมง 
แต่ไม่มีสติรู้กายรู้ใจของตัวเอง 
นั่งแล้วเคลิ้มๆ ก็นั่งทรมานตัวเองเปล่าๆ 
ไม่มีประโยชน์อะไร 
หรือเดินจงกรมหามรุ่งหามค่ำ 
แต่ไม่มีสติรู้กายรู้ใจ ก็เดินเหนื่อยเปล่า
เพราะฉะนั้นตรงอัตตกิลมถานุโยค 
ทรมานตัวเอง ไม่ได้นับที่เวลาหรอก 
แต่นับที่มีสติในการปฏิบัติหรือเปล่า 
ถ้าขาดสติในการปฏิบัติ 
แล้วก็ไปนั่งกำหนดลมหายใจ 
ดูท้อง ดูมือ ดูเท้า ดูลม 5 นาที 
มันก็คือทรมานตัวเอง 5 นาที 
แต่ถ้าเรามีสติอยู่ เห็นร่างกายหายใจ 
เห็นร่างกายยืน เดิน นั่ง นอน 
เห็นร่างกายเคลื่อนไหว ร่างกายหยุดนิ่ง 
ใจเป็นแค่คนรู้คนดูอยู่ทั้งวัน 
ก็ไม่จัดว่าเป็นการทรมานตัวเอง 
แต่เป็นการปฏิบัติ

เพราะฉะนั้นตัวที่จะชี้ขาดว่า
ที่เราทำอยู่นี้เป็นการปฏิบัติธรรมจริงหรือเปล่า 
อยู่ที่เรามีสติจริงหรือเปล่า 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
8 กุมภาพันธ์ 2568

การปฏิบัติธรรมไม่ใช่การทรมานตัวเอง :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 ก.พ. 2568

โยนิโสมนสิการ พวกเราทิ้งไม่ได้ 
โดยเฉพาะในยุคนี้คนพูดธรรมะ 
คนเผยแพร่ธรรมะเยอะแยะไปหมดเลย 
แต่ละแห่งแต่ละที่ก็พูดถึงธรรมะอันเดียวกันทั้งนั้น 
แต่ถ้าเรามีโยนิโสมนสิการ 
เราจะรู้ว่ามันไม่เหมือนกันหรอก 
บางคนพูดเหมือนกัน 
บอกให้มีสติรู้กายรู้ใจ 
ปรากฏว่าแทนที่จะมีสติรู้กายรู้ใจ 
กลับไปเพ่งกายเพ่งใจ 
เกือบร้อยละร้อยของคนปฏิบัติคือพวกนักเพ่ง 
ไม่ใช่พวกที่จะรู้กายรู้ใจด้วยสติจริง 
แต่มันเป็นสติที่เจือด้วยโลภะ 
เป็นการบังคับตัวเอง ทำอัตตกิลมถานุโยค 
ไม่ได้เดินในทางสายกลาง 

ฉะนั้นถ้าเรามีโยนิโสมนสิการเราต้องสังเกตตัวเอง 
อย่างน้อยเราก็ต้องสังเกตได้ว่าที่เราปฏิบัติมา 
อกุศลที่มีอยู่ลดละลงไปไหม 
อกุศลใหม่ เกิดยากขึ้นหรือเปล่า 
กุศลเกิดขึ้นบ่อยไหม 
อย่างสติเกิดบ่อยไหม 
ความเข้าใจคือปัญญา 
ความรู้ถูกเข้าใจถูกในสภาวะต่างๆ มีมากขึ้นไหม 
กุศลเกิดขึ้นหรือเปล่า 
กุศลที่เกิดแล้วพัฒนาขึ้นหรือเปล่า 

เพราะฉะนั้นโยนิโสมนสิการเป็นเรื่องสำคัญมากเลย 
ยิ่งในยุคนี้เราไม่รู้ว่าท่านผู้ใดคือกัลยาณมิตร 
ต้องใช้คำนี้เลย เราไม่รู้หรอกว่าท่านใดเป็นกัลยาณมิตร 
เพราะว่ายุคนี้พระพุทธเจ้าปรินิพพานแล้ว 
ไม่มีใครออกใบเซอร์ได้ว่าคนที่ผ่านแล้ว 
คนนี้เป็นพระอริยะชั้นนั้นชั้นนี้ 
เชื่อถือได้อะไรอย่างนี้ เชื่อไม่ได้ 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
9 กุมภาพันธ์ 2568

ทิ้งโยนิโสมนสิการไม่ได้ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 9 ก.พ. 2568

พวกเราชาวพุทธทั้งหลายฝึกเดินในเส้นทางที่พระพุทธเจ้าสอน 
รู้ทุกข์คือรู้กายรู้ใจของตัวเอง อย่าละเลย 
รู้เรื่อยๆ จนวันหนึ่งเห็นความจริง 
ร่างกายจิตใจของเราเป็นแต่ของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
จิตมันจะเบื่อหน่ายคลายความยึดถือ 
พอมันไม่ยึดถือมันหลุดพ้น 
ต่อไปร่างกายจะแก่จิตไม่สะเทือนเลย 
ร่างกายจะเจ็บจิตไม่หวั่นไหว 
ร่างกายจะตายจิตบางทีเบิกบานด้วยซ้ำไป 
ตัวทุกข์มันจะแตกแล้ว

จิตที่ฝึกอบรมดีแล้วนำความสุขมาให้เรา 
แล้วการจะฝึกอบรมให้ดีก็คือการรู้ทุกข์นั่นล่ะ ดีที่สุดเลย 
หัดรู้สภาวะเรื่อยๆ แล้วสัมมาสติก็เกิด 
สัมมาสติเกิดเมื่อไร สัมมาสมาธิก็เกิด 
มีสัมมาสติ มีสัมมาสมาธิ 
สัมมาญาณะคือการเจริญปัญญาก็จะเกิด 
ไม่ได้คิดเอา แต่ต้องเห็นสภาวะเอา 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดเขาบางทราย พระอารามหลวง
22 กุมภาพันธ์ 2568 (ช่วงเย็น)

หนทางรู้ทุกข์อย่างแจ่มแจ้ง :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 ก.พ. 2568 (ช่วงเย็น)

ถ้าเรารู้กายมีจิตเป็นคนรู้ 
ถ้ารู้เวทนามีจิตเป็นคนรู้ 
ถ้ารู้สังขารก็มีจิตเป็นคนรู้ เรารู้อย่างนี้ 
ไม่ว่าจะรู้อะไรก็ต้องมีจิตที่เป็นคนรู้อยู่ 
อย่างเราฝึกเรื่อยๆ รู้สึกๆๆ 
พอเราหลงไปปุ๊บแล้วสติเกิด 
มันรู้สึกเลยร่างกายที่นั่งอยู่ตรงนี้มันไม่ใช่ตัวเรา 
มันเป็นสิ่งที่จิตไปรู้เข้า 
ร่างกายกับจิตนี่เป็นคนละอันกัน 
เราพยายามรู้สึกร่างกายเรื่อยๆ 
จนกระทั่งจิตมีแรงขึ้นมา หลงแล้วรู้ หลงแล้วรู้ไป 
ทำกรรมฐานไปที่เราถนัด 
แล้วจิตมันหลงแล้วรู้ แล้วจิตมันจะมีแรง 
พอจิตมีแรงขันธ์มันจะแยก 
พอขันธ์แยกแล้วแต่ละขันธ์ล้วนแต่แสดงไตรลักษณ์ 
แสดงความไม่ใช่ตัวเราทั้งนั้นเลย

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช 
16 มีนาคม 2568

ขันธ์ 5 ล้วนตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 16 มี.ค. 2568

031 ใจเป็นสภาพรู้สึกได้ ลมก็อย่างหนึ่งจิตที่รู้ก็อย่างหนึ่ง (ลม-สภาวะ-สักแต่ว่า-ไม่ว่าอะไร)

122 สักว่า

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

ขันธ์ 5 ล้วนตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 16 มี.ค. 2568

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks