พระธรรมเทศนา หลวงปู่ปราโมทย์​ ปาโมชฺโช ปี 2567

ธรรมะ

[คลิปสั้น] จิตชาร์จตัวเอง หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 28 ม.ค. 67 (670128)

ธรรมะมันไม่ใช่ว่าเราต้องเรียนทุกวัน 
แต่เราต้องปฏิบัติทุกวัน 
เรียนมากฟังมากจำเอาไว้ก็ไปคิดเอา 
จะคล้ายๆ คนที่เรียนปริยัติมากๆ เวลาภาวนา 
บางทีความคิดมันก็มาปน รู้หมด 
พวกเราหลายคน ช่างคิดช่างสงสัย 
แล้วก็เที่ยวหาคำตอบ 
เจอครูบาอาจารย์ก็ถามอยู่นั่นล่ะ 
จะเค้นเอาธรรมะให้ได้ 

ธรรมะมันไม่ได้มาด้วยการคิดเอาเองหรือด้วยการถามเอา 
มันได้มาด้วยการสังเกตตัวเอง เรียนรู้ตัวเอง 
คิดมากก็สงสัยมาก สงสัยมากก็ถามมาก 
ถามมากก็เอาไปคิดมากอีกแล้ว 
ก็วนกลับมาสงสัยมากอีก 
เราต้องกล้าหาญตัดวงจรอันนี้ให้ขาด 
แทนที่จะต้องคิดมาก ให้รู้สึกเอา 
ร่างกายเราเคลื่อนไหวก็แค่รู้ 
ร่างกายยืนเดินนั่งนอนก็รู้ 
ร่างกายหายใจออกร่างกายหายใจเข้าก็รู้เอา 
มันไม่ได้รู้ยากมันรู้ได้ทุกคนอยู่แล้ว

ธรรมะ ถามคนอื่นก็ไม่ได้เรื่องหรอก 
มัวแต่อ่านมัวแต่ฟังมัวแต่ถาม 
ไม่ได้ดูของจริงก็คือไม่ได้ลงมือปฏิบัติหรอก 
ต้องลงมือดูของจริง 
แล้วการดูของจริงดูกายดูใจก็ไม่ใช่เรื่องยาก 
ใครๆ ก็รู้ได้ มันแค่ละเลยที่จะรู้เท่านั้น 
มัวแต่สนใจของข้างนอก 
มันละเลยไม่ค่อยรู้กายรู้ใจของตัวเอง

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
5 กรกฎาคม 2567

2567

ลงมือปฏิบัติให้มาก ::  หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 5 ก.ค. 2567

งานหลักของเราจริงๆ คือเรียนรู้กายรู้ใจของเรา 
หน้าที่ของชาวพุทธเราคือเราเป็นนักศึกษาๆ 
ศึกษาอะไร ศึกษาตัวเอง 
เรียนรู้กายเรียนรู้ใจของตัวเองไป พอมันรู้ถ่องแท้ 
กายนี้ใจนี้ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
ไม่มีอะไร ไม่มีตัวมีตน 
ไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา 
อันนี้จิตเขาเรียกว่ามันตกกระแสธรรมแล้ว 
จิตตกกระแสธรรม 
มันก็จะเที่ยงต่อการที่จะพ้นทุกข์ไป 
วันหนึ่งจะต้องได้เป็นพระอรหันต์แน่ 

ทำหน้าที่ศึกษาตัวเองให้ถ่องแท้ไป สํารวจใจเรา 
เรามั่นคงกับพระรัตนตรัยแค่ไหน 
หรือเราเห็นพระรัตนตรัยเป็นบ่อเงินบ่อทอง 
เป็นที่แสวงหาผลประโยชน์ 
คนจํานวนมากเอาศาสนาไปแสวงหาผลประโยชน์ 

เรามีศีลดีงามไหม สํารวจตัวเอง 
ถ้าศีลเรายังด่างพร้อยอยู่ 
เราก็ยังไม่ใช่ชาวพุทธที่ดี 
ไม่ใช่ลูกที่ดีของพระพุทธเจ้า 
เราไม่เคารพพระพุทธเจ้า 
ท่านสอนให้เราถือศีลแล้วเราไม่ถือ
อีกข้อหนึ่งก็คือเราเชื่อกฎแห่งกรรมไหม 
หรือเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง 
หรือบางวันไม่เชื่อเลยอะไรอย่างนี้ สํารวจตัวเอง 
คนที่เชื่อกฎแห่งกรรมก็จะเชื่อว่า 
เราจะต้องพ้นทุกข์ไปด้วยความเพียรของเราเอง

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
7 กรกฎาคม 2567

คุณสมบัติของชาวพุทธที่ดี :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 ก.ค. 2567

ดูอย่างไรจะเห็นจิตผู้รู้ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
ง่ายๆ เลย ก็ดูจิตเดี๋ยวก็เป็นผู้รู้แล้วก็ดับ 
เกิดจิตดูรูป จิตดูรูปเกิดแล้วก็ดับ 
เกิดจิตผู้รู้ จิตผู้รู้แล้วก็ดับ 
เกิดจิตผู้ไปฟังเสียง จิตผู้ฟังเสียงเกิดแล้วก็ดับ 
เกิดเป็นจิตผู้รู้ จิตผู้รู้ก็ดับ เกิดเป็นจิตผู้คิด 
ได้เห็นจิตมันเกิดดับทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ 
อันนี้เราไม่ได้อาศัยการดูทางเจตสิกแล้ว 
อันนี้ละเอียดขึ้นมา เราดูผ่านอายตนะ 
เกิดดับทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ 
ถ้ารู้แจ้งเห็นจริงอย่างนี้จะวางจิต 
มันรู้ว่าจิตไม่ใช่ของดีของวิเศษ 
หลวงปู่ดูลย์ท่านเรียกว่าทำลายผู้รู้ 

เพราะผู้รู้นี้เป็นศัพท์เฉพาะ 
หมายถึงเป็นจิตที่เราพัฒนามันขึ้นมา เอามาใช้งาน 
ถึงอย่างไรวันหนึ่งเราก็ต้องปล่อยวาง 
ถ้าไม่ปล่อยวาง เราก็จะไปเกิดเป็นพระพรหม 
แล้วสูงสุดของผู้ปฏิบัติ ถ้ายังไม่วางจิต ก็จะไปเป็นพรหม 
หลวงปู่ดูลย์ท่านเคยบอกว่า 
ท่านพิจารณาแล้วนักปฏิบัติส่วนใหญ่เป็นผีใหญ่ 
ภาษาท่าน ผีใหญ่คือเป็นพรหม 
ภาวนาแล้วก็ไปเป็นพระพรหมกัน 
ต้องเดินปัญญาให้ถ่องแท้ ถึงจะเอาตัวรอดได้ 
“บุคคลถึงความบริสุทธิ์ได้ด้วยปัญญา” 
ไม่ใช่ด้วยสมาธิ สมาธิเป็นแค่เครื่องมือตัวหนึ่ง


หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
21 ธันวาคม 2567

บุคคลถึงความบริสุทธิ์ได้ด้วยปัญญา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 21 ธ.ค. 2567

สิ่งที่ผิดก็มี 2 อันเท่านั้น 
ก่อนที่จะเข้าสู่ทางสายกลาง 
อันหนึ่งหลงไปเที่ยวแสวงหาอารมณ์ต่างๆ 
เรียกว่า กามสุขัลลิกานุโยค 
อารมณ์ต่างๆ ล้วนแต่เรื่องกามคุณอารมณ์ทั้งนั้น 
อีกอันหนึ่งเป็นอัตตกิลมถานุโยค 
เพ่งจ้องเอาไว้ ทำตัวเองให้เนิ่นช้าให้ลำบาก 
ทางสายกลางก็คือต้องไม่สุดโต่งไป 2 ฝั่งนี้ 

อันหนึ่งลืมอารมณ์กรรมฐาน 
อันหนึ่งไปเพ่งอารมณ์กรรมฐาน 2 อัน 
ถ้าลืมอารมณ์กรรมฐานแล้วเรารู้ปุ๊บ 
จิตจะทรงสัมมาสมาธิทันทีเลย 
แต่ถ้าเพ่งอารมณ์กรรมฐานอยู่ 
มันยังเพ่งต่อได้อีก รู้ว่าเพ่ง เราก็ยังเพ่งได้อีก 
ให้รู้ทันเบื้องหลังของการเพ่ง คือความโลภ 
โลภะตัวเดียวนี้ล่ะ ตัวอยากดี 
ถ้ารู้ตัวนี้ การเพ่งก็จะดับ

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
22 ธันวาคม 2567

ความสุดโต่ง 2 ฝั่ง :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 ธ.ค. 2567

ศีลข้อที่เสียบ่อยคือศีลข้อ 4
พูดจาที่ไม่ดีมีระดับ
อันหนึ่งพูดเท็จพูดโกหก
อันหนึ่งพูดส่อเสียด
พูดให้เขาเกลียดกันให้เขาทะเลาะกัน
ทุกวันนี้เยอะมากเลยเรื่องตัวนี้
อย่างเราไปด่าคนลงในโซเชียล
พอเริ่มด่าสักคนหนึ่ง
คนอื่นจะเข้าไปด่าด้วย ถูกกระตุ้น
เพิ่มกระแสความเกลียดชัง
ทำให้เขาขัดแย้งกันเขาแตกแยกกัน

อีกเรื่องหนึ่งก็พูดคำหยาบ
พูดคำหยาบก็ออกมาจากใจที่หยาบ
ใจที่สำรวมระวัง ไม่พูดคำหยาบ
อีกอย่างหนึ่งเรียกว่าพูดเพ้อเจ้อ
พูดโดยไม่จำเป็นต้องพูด
ทุกวันนี้พูดเพ้อเจ้อเยอะ เล่นทางโซเชียล
เล่นอินเทอร์เน็ตกันก็เขียนเล่าโน้นเล่านี้
ถ้าเราภาวนาเราจะรู้
การพูดบั่นทอนพลังของจิต
คนพูดมากๆ พลังจิตจะอ่อนลงๆ
จิตฟุ้งซ่าน แล้วเราพูดเท่าที่จำเป็น

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
28 ธันวาคม 2567

ยุคนี้ศีลข้อ 4 วิบัติมากที่สุด :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 28 ธ.ค. 2567

เราต้องเตรียมตัวให้พร้อมที่จะเผชิญทุกสิ่งทุกอย่าง
โดยการฝึกกรรมฐาน อ่านจิตตัวเองให้เป็น 
แล้วเราอยู่ในภาวะอันไหน 
สิ่งแวดล้อมทั้งหลาย ปรากฏการณ์ทั้งหลาย 
จะไม่กระเทือนเข้ามาถึงใจเรา 
จิตใจเราจะสงบจิตใจเราจะมั่นคง 
จิตใจเรามีความสุขอยู่ในตัวของตัวเอง 
ไม่ขึ้นกับฤดูกาล ดิน ฟ้า อากาศ 
ไม่ขึ้นกับระยะเวลาอะไรทั้งสิ้น 
ฝึกเอา อ่านจิตตัวเองไป 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
29 ธันวาคม 2567

พร้อมเผชิญทุกข์ด้วยการฝึกกรรมฐาน :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 ธ.ค. 2567

จับหลักให้แม่นๆ 
ถ้าเราต้องการทำความสงบ 
ให้น้อมจิตไปอยู่ในอารมณ์อันเดียว 
ที่มีความสุขอย่างต่อเนื่อง 
ตัวที่เป็นพระเอกในการทำสมถะ 
คืออารมณ์กรรมฐาน ที่เราถนัด 
ที่เราพอใจ อยู่แล้วสบายใจ 
ตัวนี้เป็นพระเอกคือตัวอารมณ์ 
ฉะนั้นเราก็เอาจิตเรา 
ไประลึกรู้อารมณ์อันนั้นไปเรื่อยๆ 
สงบก็ช่าง ไม่สงบก็ช่าง 
เรารู้อารมณ์ที่มีความสุขอันนั้น 
ไม่นานหรอกก็จะสงบ 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
31 ธันวาคม 2567

หลักการทำสมถกรรมฐาน :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 31 ธ.ค. 2567

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง