ไม่มีใครสั่งจิตให้เกิดปัญญาได้ 
ไม่มีใครสั่งจิตให้มีสติได้ 
ไม่มีใครสั่งจิตให้ดีได้ 
ไม่มีใครสั่งจิตให้บรรลุมรรคผลได้ 
เพราะจิตทั้งหมดนั้นเป็นอนัตตา บังคับไม่ได้ 
จิตเป็นธรรมชาติที่บังคับไม่ได้แต่ฝึกได้ 
ฝึกด้วยศีล ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญา 
การเจริญปัญญาก็คือ มีจิตตั้งมั่นเป็นผู้รู้ผู้ดู 
มีสติระลึกรู้กาย ระลึกรู้ใจที่กำลังปรากฏอยู่ 
แล้วก็หมายรู้ความเป็นไตรลักษณ์ของสิ่งที่กำลังปรากฏนั้น 
ทำไปเรื่อยๆ เดี๋ยวปัญญามันจะเกิดเอง

ปัญญาคือความรู้ถูก ความเข้าใจถูก 
ถ้าปัญญาชั้นสูง ก็เรียกว่าสัมมาทิฏฐิ อยู่ในโลกุตตระ 
ปัญญาในโลกุตตระเรียกว่าสัมมาทิฏฐิ 
ปุถุชนไม่มีสัมมาทิฏฐิ ปุถุชนมีแต่ว่าเรียนเอาไว้ 
ท่องเอาไว้ จำเอาไว้ ลึกๆ ก็ยังเป็นมิจฉาทิฏฐิอยู่ 
เป็นพระอริยบุคคลขึ้นมา ถึงจะได้มีสัมมาทิฏฐิ 
สัมมาทิฏฐิเกิดในมรรค ไม่ได้เกิดข้างนอก 
ฉะนั้นถ้าได้เป็นพระโสดาบันขึ้นไป ก็เริ่มมีสัมมาทิฏฐิแล้ว 
มีความรู้ถูก มีความเข้าใจถูก 
ภาวนาไปจนถึงสุดขีดเลย 
เราจะรู้เลยว่าที่เราภาวนามาแทบเป็นแทบตาย ก็เพื่อจะได้มีสัมมาทิฏฐิ 
ไม่ได้มีอะไร ไม่ได้อะไรมานอกจากสัมมาทิฏฐิ 
ไม่ได้เสียอะไรไปนอกจากมิจฉาทิฏฐิ 
เราได้ความรู้ถูกได้ความเข้าใจถูกมาจากการปฏิบัติ 
แล้วผลที่ตามมาก็คือการปล่อยวาง 
ปล่อยวางความยึดถือในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
20 กุมภาพันธ์ 2564 ไฟล์ 640220 ซีดีแผ่นที่ 89

CD 89

จิตเป็นธรรมชาติที่บังคับไม่ได้แต่ฝึกได้ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 20 ก.พ. 2564 (640220)

ตรงที่จิตมันตั้งมั่นขึ้นมาแล้ว มันเป็นจิตผู้รู้ขึ้นมา 
จิตดวงนี้ล่ะที่เรียกว่าจิตประภัสสร 
ตัวรู้มันประภัสสร มันผ่องใส 
เพราะตอนนั้นไม่มีกิเลสจรมา มีแต่กุศลจรมา 
คือเรามีสติอยู่ มันเป็นกุศล กิเลสมันไม่มา สติมันมา 
เราฝึกอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ทุกวันๆ นานๆ 
บางคนฝึกไม่นาน บางคนต้องฝึกนาน 
แล้วแต่บุญวาสนา บารมี ของเก่าเราเคยสร้างมาแค่ไหน 
อย่างการที่เคยมีบุญมาก่อน ก็ถือว่าช่วยเราให้เราภาวนาง่าย 
ถ้าเราไม่ได้มีบุญมาก่อนเราก็ภาวนายาก 
บุญในอดีตมันยังไม่พอ ถ้าพอคงบรรลุมรรคผลไปแล้ว 
เราก็ต้องมาสร้างกุศลให้มากขึ้นๆ 

รักษาศีล ฝึกสมาธิ ฝึกจิตให้ประภัสสรผ่องใส
เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ไม่หลงตามกิเลสไป 
แล้วก็มาฝึกจิตให้ผ่องแผ้วด้วยการเจริญปัญญา 
จิตผ่องแผ้วได้ด้วยการเจริญปัญญา 
จิตจะเจริญปัญญาได้ 
จิตต้องประภัสสรต้องเป็นผู้รู้ก่อน มันถึงจะเจริญปัญญาได้


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
26 กุมภาพันธ์ 2564 ไฟล์ 640226 ซีดีแผ่นที่ 89

วันมาฆบูชา

ฝึกจิตที่ผ่องใสให้ผ่องแผ้ว :: หลวงพ่อปราโมทย์ 26 ก.พ. 2564 (640226)

พระพุทธเจ้าท่านสอนปัญจวัคคีย์ 
กัณฑ์แรกเลย สอนธรรมจักรกัปปวัตนสูตร 
ท่านสอนเริ่มต้นท่านก็บอกว่า 
มีสิ่ง 2 สิ่งที่บรรพชิตไม่ควรเอา 
สิ่ง 2 สิ่งที่ผู้ปฏิบัติไม่ควรเอา 
อันแรกก็คือการปล่อยกาย ปล่อยใจตามกิเลสไป 
ตามใจกิเลส เรียกว่าย่อหย่อนไป กามสุขัลลิกานุโยค 
กับการกดข่มบังคับทำกาย ทำใจตัวเองให้ลำบาก 
ท่านบอกอย่าทำ 2 อย่างนี้ แล้วจิตจะเดินในทางสายกลาง 
ฉะนั้นเริ่มต้นพระพุทธเจ้าไม่ได้สอนทางสายกลาง 
แต่เริ่มต้นท่านสอนสิ่งที่ไม่ถูกเสียก่อน 
สิ่งที่ไม่ถูกมี 2 อย่าง คือย่อหย่อนไปกับตึงเครียดไป 
พอไม่ย่อหย่อน ไม่ตึงเครียดก็เข้าทางสายกลางง่าย
ท่านก็เลยสอนเรื่องมรรคมีองค์ 8 ไม่ใช่มรรค 8 
มรรคมีแค่มรรคเท่านั้น 
แต่ว่ามีองค์ประกอบ 8 ถึงจะเข้าใจ 
มรรคมีองค์ 8 อยู่ในทางสายกลางแล้ว 
จะเข้าถึงทางสายกลางได้ ต้องไม่สุดโต่งหลงไป 2 ข้างนั้นก่อน...

พอเราไม่ทำผิดสุดโต่งไป 2 ข้าง 
เราก็เดินเข้าทางสายกลางที่ถูกต้อง 
ก็คือมรรคมีองค์ 8 ที่หลวงพ่อเล่าให้ฟังเมื่อกี้ 
พอเรามาถึงสัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปปะ 
มีความเห็นถูก มีความคิดถูก มีคำพูดถูก 
มีการกระทำถูก การกระทำถูกไม่ใช่เรื่องลึกลับอะไร 
คือไม่ทำผิดศีลข้อ 1 ข้อ 2 ข้อ 3 แค่นั้น 
สัมมาวาจาอย่าไปทำผิดศีลข้อ 4 
สัมมากัมมันตะ อย่าไปทำผิดศีลข้อ 1 ข้อ 2 ข้อ 3 
สัมมาอาชีวะ อย่าไปเลี้ยงชีวิต อย่าไปทำมาหากิน 
ด้วยการเบียดเบียนตัวเอง เบียดเบียนคนอื่น 
แล้วก็มาพัฒนาสัมมาวายามะ 
รู้เลยว่าเป้าหมายของเรา 
ฝึกตัวเองเพื่อจะลดละกิเลส ลดละอกุศล เพื่อพัฒนากุศลขึ้นมา 
แล้วก็จะพัฒนาให้ดี ไม่ใช่แค่ทำทานถือศีลแค่นั้น 
ก็ต้องพัฒนาเข้ามาที่จิตที่ใจ


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
23 มกราคม 2564 ไฟล์ 640123 ซีดีแผ่นที่ 88

CD 88

มรรคมีองค์ 8 คือทางสายกลาง :: หลวงพ่อปราโมทย์ 23 ม.ค. 2564 (640123)

ธรรมะสำหรับโลกๆ พระพุทธเจ้าสอนให้ทำทานใช่ไหม 
ท่านไม่ได้สอนให้เรียกร้องนู่น เรียกร้องนี่ตลอดเวลา 
ท่านสอนให้ให้ คนที่ให้มันเติบโต 
คนที่อยากได้ของคนอื่น 
อยากให้คนอื่นมาประคบประหงมอะไรอย่างนี้ มันไม่เติบโตหรอก 
ฉะนั้นธรรมะของพระพุทธเจ้าใช้ได้ตั้งแต่เรื่องโลกๆ 
มันธรรมะสำหรับคนในโลก 
เราก็ดู อย่างในบ้านเราช่วงนี้อากาศหนาวๆ ในบ้านเราลองไปค้นดู 
เสื้อผ้าตัวไหนไม่ได้ใช้มาเป็นปีแล้ว แสดงว่าคงไม่ได้ใช้แล้ว 
ก็ไปให้คนอื่นเขาบ้าง คนที่เขาลำบาก มี ไม่ใช่ไม่มี 
ไม่ต้องถ่ายรูปไปลงเฟซบุ๊กว่า วันนี้ฉันไปทำบุญที่นี่ บริจาคที่นี่ 
นี่ล่ะรัฐบาลไม่เหลียวแลเลย ฉันต้องเหลียวแล 
นี่ไม่ถูกแล้ว ไม่ได้เป็นบุญ เป็นกุศลแล้ว ทำอย่างนั้น

ฉะนั้นเราทำด้วยความไม่เห็นแก่ตัว 
ฝึกความไม่เห็นแก่ตัวไว้ 
แล้ววันที่เราเริ่มภาวนา มันจะไม่ยาก 
การมาภาวนาก็คือมาเรียนรู้ความจริงของกายของใจ
เพื่อจะปล่อยวางตัวตนลงไป 
ถ้าเริ่มต้นเราก็เห็นแก่ตัวแล้ว 
เราจะปล่อยวางตัวตนได้อย่างไร 
มันยากกว่าการไม่เห็นแก่ตัวอีก 
ไม่เห็นแก่ตัวแล้ว แล้วต้องมาภาวนาอีก
ให้เห็นความจริงของรูป นาม กาย ใจ 
มันถึงจะปล่อยวางตัวตนลงไปได้ 
ฉะนั้นธรรมะที่พระพุทธเจ้าสอนมีลำดับ มีขั้น มีตอน

--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
24 มกราคม 2564 ไฟล์ 640124 ซีดีแผ่นที่ 88

ฝึกลดละความเห็นแก่ตัว : หลวงพ่อปราโมทย์ 24 ม.ค. 2564 (640124)

จิตดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไปตลอดเวลา เกี่ยวเนื่องกันไปเรื่อยๆ 
ถ้าเราเป็นคนขี้โลภ เราใช้ความโลภของเรามาทำกรรมฐาน 
เหมือนเรามีขยะอยู่ เราเอาขยะมารีไซเคิลทำประโยชน์ได้ 
กิเลสของเราเหมือนขยะ รู้จักใช้มันก็เป็นประโยชน์ 
อาศัยกิเลสมาทำวิปัสสนากรรมฐานได้ 
คนไหนขี้โลภ เราก็คอยดูไป 
เดี๋ยวจิตโลภ เดี๋ยวจิตไม่โลภ ดูอย่างนี้ไปเรื่อยๆ 
ต่อไปก็เห็นจิตโลภก็ไม่เที่ยง จิตไม่โลภก็ไม่เที่ยง 
จิตโลภเราสั่งห้ามมันว่าอย่าโลภ มันก็ไม่เชื่อ 
จิตไม่โลภ เราชอบอยากให้มันอยู่นานๆ มันก็ไม่อยู่ 
เดี๋ยวมันก็โลภอีกแล้ว นี่คือเรียกอนัตตา 
ฉะนั้นดูจิตดูใจก็จะเห็น เดี๋ยวก็เห็นอนิจจัง เห็นอนัตตา 

(2)
เฝ้ารู้เฝ้าดู คนไหนขี้โลภก็เอาจิตโลภมาทำกรรมฐาน 
คนไหนขี้โกรธก็เอาจิตโกรธมาทำกรรมฐาน 
เหมือนเอาขยะมารีไซเคิล แล้วใช้ประโยชน์ใหม่ได้ 
ไหนๆ ก็มีกิเลสแล้ว แทนที่จะปล่อยให้มันแผดเผาเรา 
เราเอามาใช้ประโยชน์จากมันเสียเลย 
เอามาเป็นอุปกรณ์ทำกรรมฐาน 
มาเป็นอารมณ์กรรมฐาน ฝึกไปเรื่อยๆ อาจจะได้บรรลุมรรคผลก็ได้

--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
30 มกราคม 2564 ไฟล์ 640130 ซีดีแผ่นที่ 88

ใช้กิเลสเป็นอุปกรณ์ทำกรรมฐาน :: หลวงพ่อปราโมทย์ 30 ม.ค. 2564 (640130)

ทีแรกมันไม่สักว่ารู้ว่าเห็นหรอก 
เห็นอันนี้ ได้ยินอันนี้ ได้สัมผัสอันนี้ 
ได้คิดเรื่องนี้ ก็ยินดีบ้างยินร้ายบ้าง 
เรามีสติรู้ลงไปเรื่อย จนเห็นเลยทุกสิ่งทุกอย่างมันหาสาระไม่ได้ 
รูปธรรมก็ไม่มีสาระ นามธรรมทั้งหลายก็ไม่มีสาระ 
พอเห็นอย่างนี้แล้ว มันจะสักว่ารู้ว่าเห็นได้
ฉะนั้นเราต้องฝึกตรงนี้ก่อน 
จนกระทั่งจิตมันสามารถสักว่ารู้ว่าเห็นได้ 
แล้วมันถึงจะเห็นว่าตัวเราไม่มี 

กว่าที่พวกเราจะสักว่ารู้ว่าเห็นได้
มันก็ต้องฝึก คอยรู้คอยเห็นไปเรื่อยๆ 
แล้วมันก็ยินดียินร้ายอะไรอย่างนี้ ไม่ห้ามมัน 
มันยินดี รู้ทัน มันยินร้าย รู้ทันไปเรื่อย 
สุดท้ายสติปัญญามันแก่กล้าขึ้นมา 
มันจะรู้เลยว่า ทุกสิ่งที่จิตไปรู้เข้านี่หาสาระแก่นสารอะไรไม่ได้เลย 
รูปธรรมไม่มีสาระแก่นสาร นามธรรมก็ไม่มีสาระแก่นสาร 
เอาเป็นที่พึ่งที่อาศัยไม่ได้
เพราะฉะนั้น จิตมันเลยรู้สึกว่าพวกนี้ไม่ได้เรื่อง 
จิตมันก็เลยเป็นกลางกับสิ่งเหล่านี้ ทีแรกเกลียด 
ฝึกไปเรื่อยเลยรู้ว่าหนีไม่ได้ มันก็เป็นกลางขึ้นมา 
นี่คือเส้นทางที่นักปฏิบัติจะเจอ เส้นทางนี้ค่อยๆฝึกไป 
ถ้าอินทรีย์แก่กล้า เราก็อาจจะเข้าถึงความเป็นกลางได้ 
จนสักว่ารู้ว่าเห็นอย่างพระพาหิยะได้ 
ถ้าบารมียังไม่แก่กล้า ก็อาจจะได้โสดาบัน 
ได้สกิทาคามี ได้อนาคามี ไปตามลำดับ


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
31 มกราคม 2564 ไฟล์ 640131 ซีดีแผ่นที่ 89

อินทรีย์แก่กล้าจึงสักว่ารู้ว่าเห็น :: หลวงพ่อปราโมทย์ 31 ม.ค. 2564 (640131)

ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา 
สติมันอยู่กลางเป็นเบอร์ 3 ใน 5 ตัว
สติเป็นตัวคอยสอดส่อง ศรัทธาล้ำไปก็งมงาย 
เชื่ออะไรงมงาย เชื่ออะไรนอกคำสอนของพระพุทธเจ้า 
เกินเรื่องกรรมก็งมงาย อย่างนั้นไม่เรียกว่าศรัทธาที่แท้จริง เรียกว่างมงาย 
ค่อยสังเกตตัวเองไป มันรู้สึกงมงาย ใช้เหตุใช้ผลให้เยอะขึ้น 
เอาปัญญามาช่วย ปัญญาในการพิจารณา 
โยนิโสมนสิการพิจารณาด้วยเหตุด้วยผล
ศรัทธางมงายใช้ไม่ได้ ก็เอาโยนิโสมนสิการ 
เอาตัวปัญญามากระหนาบศรัทธางมงายให้มันลดลง 
 บางทีเดินปัญญามากใจมันเซลฟ์จัด นั่นก็รู้นี่ก็รู้ 
เซลฟ์จัดขึ้นมา ก็ต้องอาศัยศรัทธามาช่วย 
เพราะพระพุทธเจ้าไม่สอนเราให้กิเลสหนาอย่างนี้ 
ภาวนาแล้วต้องลดละกิเลส ไม่ใช่ภาวนาแล้วกูแน่ กูหนึ่ง กูเก่ง 
เจริญปัญญามาก โลกนี้ว่างเปล่าอะไรก็ว่างเปล่า ปัญญามันล้ำไปทั้งสิ้น

อาศัยองค์ธรรม 5 ตัวนี้ค่อยๆ พัฒนาขึ้น 
ตัวไหนมากไปก็ไม่ใช่ไปลดมันลง แต่ไปเพิ่มตัวอื่นขึ้นมาให้สมดุล 
อย่างมีความเพียรมากมาย รู้สึกความเพียรล้ำไป 
แล้วจะไปลดความเพียรลงอย่างนี้ไม่ใช่ 
ขยันภาวนาพิจารณาโน้นนี้ 
เจริญปัญญามาก มีความเพียรมาก มันล้ำสมาธิไปเราดูออก 
ตอนนี้ภาวนาขยันมากไปแล้ว จนดูมันฟุ้งซ่านไปหมดเลย 
เราก็กลับมาทำความสงบ ให้มันสมดุลกัน 
พอสงบใจสบายมีความสุข เริ่มขี้เกียจเจริญปัญญาแล้ว 
ไม่อยากเจริญปัญญา วิริยะย่อหย่อนลง 
กระตุ้นตัวเองขยันดูหน่อย อย่าเอาแต่สงบนิ่งเฉยโง่ๆ อยู่อย่างนั้น
ใช้ความสังเกตเอา อะไรมากไปอะไรน้อยไป 
ตัวไหนที่มันมากมันก็ดีอยู่แล้ว 
เราก็เพิ่มตัวที่น้อยๆ ขึ้นมาให้สมดุลกัน 
มีสติเป็นตัวสอดส่องตัวเอง 
ตอนนี้ศรัทธาล้ำหน้าไปแล้ว ตอนนี้วิริยะมากไปแล้วทำให้ฟุ้งซ่าน 
ตอนนี้สมาธิมากไปแล้วติดในความสุขความสงบ 
ตอนนี้เจริญปัญญาเยอะเกินไปแล้วจนฟุ้งซ่าน 
ปัญญาเจริญมากก็ฟุ้งซ่าน แล้วบางทีก็ทำให้เซลฟ์จัด 
นึกว่ากูรู้ไปหมดทุกสิ่งทุกอย่าง 
ไม่เชื่อใครทั้งสิ้นเชื่อแต่ตัวเอง ขาดศรัทธาแล้ว 
สังเกตตัวเองไปเรื่อยๆ แค่ไหนพอดี 
พัฒนาเป็นลำดับๆ ไป อดทนใช้ความสังเกตเอา



--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
6 กุมภาพันธ์ 2564 ไฟล์ 640206 ซีดีแผ่นที่ 89

ความสมดุลของอินทรีย์ 5 :: หลวงพ่อปราโมทย์ 6 ก.พ. 2564 (640206)

[คลิปสั้น] กุญแจไขตู้พระไตรปิฏก หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 7 ก.พ 64 (640207)

[คลิปสั้น] อย่าทิ้งโอกาสอันได้มายากให้สูญเปล่า หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 7 ก.พ 64 (640207)

ทันทีที่เราเกิดมา เราก็มีวันตายของเรารออยู่ข้างหน้า 
ทุกปีๆ อายุของเราก็สั้นลง ทุกเดือนทุกวันอายุเราก็สั้นลงเรื่อยๆ  
กระทั่งทุกลมหายใจเข้าออก อายุเราก็น้อยลงไปเรื่อยๆ  
หายใจเข้าทีหนึ่ง หายใจออกทีหนึ่ง ชีวิตก็สั้นลงไปรอบหนึ่งแล้ว 
ฉะนั้นสิ่งที่พวกเราควรเรียนรู้ก็คือ อย่าประมาท 
รีบพัฒนาจิตใจให้ดีที่สุด 
ให้สมกับที่เราเกิดมาเป็นมนุษย์ ได้พบพระพุทธศาสนา

(2)
พยายามฝึกทุกวันๆ  ตอนเราจะนอนเราฝึกเลย 
ฝึกหายใจไป หายใจออกหายใจเข้า 
หายใจเข้าพุทโธๆ หรือหายใจเข้าหายใจออกก็ได้ 
พุทโธๆ ไปเรื่อยๆ  ดูสิมันจะไปหลับตอนไหน มันเหมือนเตรียมตัวไว้ 
เวลาเราจะตาย เราก็นอนหายใจไป ดูสิมันจะตายตอนไหน 
ถ้าสติปัญญามันพอมันจะเห็น 
ไม่มีคนตาย มีแต่ธาตุขันธ์มันแตกมันดับ 
แต่ธาตุขันธ์มันเกิดแล้วมันก็ต้องดับ ใจไม่หวั่นไหว 
เวลาเรานอนหลับเราเตรียมฝึก 
หายใจเข้าพุท หายใจออกโธ นอนไป 
ใจมันสงบ ใจมันมีความสุข ใจมันผ่อนคลาย 
อย่าภาวนาแบบเคร่งเครียด 
ถ้าเครียดๆ ภาวนาเครียด 
หายใจเข้าพุทออกโธแบบเคร่งเครียด 
มันจะไม่หลับ ใจมันไม่ผ่อนคลาย 
หายใจไปด้วยใจที่สบายๆ  ให้ใจมีความสุขใจก็จะหลับ 
หลับแล้วถ้าฝันมันจะฝันดี มันจะไม่ได้ฝันร้าย 
ฝึกตัวนี้ไว้บ่อยๆ  จนกระทั่งฝันก็ฝันดี ไม่ฝันร้าย

--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
8 กุมภาพันธ์ 2564 ไฟล์ 640208 ซีดีแผ่นที่ 89

ตายอย่างไม่ขาดทุน :: หลวงพ่อปราโมทย์ 8 ก.พ. 2564 (640208)

การทำสมาธิภาวนา พวกเราควรจะทำ 
ทำให้ได้อย่างน้อยก็สักอันหนึ่ง 
ให้เป็นเครื่องอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน 
ถนัดอันไหนเอาอันนั้น ทำแล้วจิตสงบ จิตสบายเอาอันนั้น 
สมาธิภาวนามีประโยชน์อย่างที่สอง ทำให้เกิดญาณทัสสนะ 
ทัสสนะ แปลว่าการเห็น ญาณเป็นตัวปัญญา 
การเห็นความจริงนั่นล่ะ การเห็นด้วยปัญญา 
โดยเฉพาะอย่างยิ่งการทำวิปัสสนากรรมฐาน 
แล้วจะได้ญาณทัสสนะ คือได้วิปัสสนาญาณขึ้นมา

(2)
ฉะนั้นการที่เราฝึกสมาธิภาวนาของเราทุกวันๆ 
บางส่วนเราก็ได้เครื่องอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน 
บางส่วนถ้าเราเจริญวิปัสสนา 
เราก็จะได้ญาณทัสสนะที่แก่กล้ามากขึ้นๆ 
ทำสมถะเฉยๆ จะไม่ได้ญาณทัสสนะแบบนี้ 
มันเป็นสมถะก็ได้แต่สงบ แต่ถ้าทำสมาธิชนิดตั้งมั่น เดินวิปัสสนาไปเรื่อยๆ จิตจะได้ทั้งความสงบ แล้วได้ทั้งปัญญา แล้วมันจะเกิดญาณทัสสนะขึ้น 
เราค่อยๆ ภาวนาจะได้ของดีของวิเศษ 
ญาณทัสสนะก็ไม่ได้เกิดตลอดเวลา 
แต่การที่เราภาวนาสม่ำเสมออยู่ 
เราจะได้ประโยชน์อันที่สามของสมาธิภาวนา 
คือเราจะได้สติสัมปชัญญะอยู่ในชีวิต 
ไม่ได้เดินวิปัสสนาไม่ได้ทำสมถะ 
แต่ร่างกายขยับเกิดสติรู้ จิตใจเคลื่อนไหวสติรู้ รู้อย่างรวดเร็วเลย 
แล้วก็ไม่หลงลืมกาย ไม่หลงลืมจิตใจของตัวเอง 
นี่เป็นผลจากการที่เราทำสมถะ ทำวิปัสสนามามากแล้ว 
สติสัมปชัญญะของเราจะดีขึ้นๆ อยู่ในชีวิตธรรมดา

(3)
แล้วประโยชน์สูงสุดเลยของการทำสมาธิภาวนา 
บอกแต่แรกแล้วไม่ใช่ทำสมถะอย่างเดียว วิปัสสนาอย่างเดียว 
มันเป็นคำกลางครอบคลุมทั้งสมถะ ทั้งวิปัสสนา 
ประโยชน์สูงสุดของสมาธิภาวนา ก็คือการทำลายอาสวะกิเลสได้ 

(4)
ค่อยๆ ฝึก เราก็จะมีเครื่องอยู่เป็นสุข 
ถ้าทำได้ถึงฌานก็มีเครื่องอยู่ที่มีกำลังแรง 
ถ้าเข้าฌานได้ จิตใจสงบ สบายอยู่ได้ประมาณอาทิตย์หนึ่ง 
ไม่เกินนั้นหรอกเดี๋ยวก็เสื่อม เพราะมันเป็นของเสื่อม 
ถ้าเราฝึกของเราทุกวันมันก็ไม่ทันเสื่อม มันก็สบายทุกวันๆ 
แต่อย่าติดความสบาย ก็ต้องมาเจริญปัญญาให้เกิดญาณทัสสนะ  
ฝึกไปเรื่อยๆ จนกระทั่งสติสัมปชัญญะกับชีวิตเรามันเป็นอันเดียวกันเลย 
อย่างนี้ใช้ได้แล้ว แล้วต่อไปๆ มันจะค่อยๆ ล้างอาสวะในส่วนลึกออกไป 
คือประโยชน์ยิ่งใหญ่ของการทำสมาธิภาวนา 



--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
13 กุมภาพันธ์ 2564 ไฟล์ 640213 ซีดีแผ่นที่ 89

ประโยชน์ของสมาธิภาวนา :: หลวงพ่อปราโมทย์ 13 ก.พ. 2564 (640213)

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

ความสมดุลของอินทรีย์ 5 :: หลวงพ่อปราโมทย์ 6 ก.พ. 2564 (640206)

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks