เราภาวนาแล้วเราจะรู้จักคุณของพระพุทธเจ้า 
เราจะรักพระพุทธเจ้า ไม่ใช่รักแบบเราเป็นเจ้าของ 
แต่เรารักในน้ำใจของท่าน ชื่นชมในความสามารถของท่าน 
แล้วก็เห็นแบบอย่างที่ท่านทำ 
ท่านดำรงชีวิตเพื่อประโยชน์ 
เพื่อความสุขของคนทั่วไป ของสัตว์โลกจำนวนมาก 
จนถึงวันนิพพาน จะตายแล้วยังคิดถึงประโยชน์ 
คิดถึงความสุขของคนที่ควรจะได้รับ 
อย่างคิดถึงสุภัททะ คิดจะทำอย่างไรจะไม่เกิดสงคราม 
คิดเพื่อสัตว์โลกทั้งหมดเลย 
เรายังไม่ได้อย่างท่านหรอก 
แต่เราได้ยินธรรมะของท่านแล้ว เราก็พยายามฝึกตัวเอง 
เดินตามรอยของท่านไป 
รอยของท่านก็คือตัวโพชฌงค์ 7 

เริ่มต้นก็คือมีสติรู้กายรู้ใจตามความเป็นจริง 
พอรู้ได้มากๆ แล้ว ต่อไปมันก็เข้าถึงจิตตั้งมั่นและก็เป็นกลาง 
จิตตั้งมั่น เรียกมีสมาธิสัมโพชฌงค์ 
มีความเป็นกลาง เรียกอุเบกขาสัมโพชฌงค์ 
สังเกตให้ดีในโพชฌงค์ 7 
เริ่มจากสติ ลงท้ายด้วยอุเบกขา ความเป็นกลาง 
เวลาเราดูในสติปัฏฐาน 4 ลองไปอ่านดู 
ลงท้ายของการเจริญสติปัฏฐาน 
ท่านบอก “ถอดถอนความยินดียินร้ายในโลกเสียได้” 
ถอดถอนความยินดียินร้ายในโลกเสียได้ 
ก็คือเป็นกลางเป็นอุเบกขานั่นล่ะ 
ฉะนั้นที่เราภาวนา เจริญสติ เจริญปัญญา 
จนกระทั่งในที่สุดเราเป็นกลางกับโลก 
โลกก็เป็นโลกอยู่อย่างนั้น แต่ใจเราไม่เกี่ยวกับโลก ก็พ้นทุกข์ไป


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
26 พฤษภาคม 2564 ไฟล์ 640526 ซีดีแผ่นที่ 90

วันวิสาขบูชา

สู่ความหลุดพ้นด้วยโพชฌงค์ 7  :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 พ.ค. 2564

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

สู่ความหลุดพ้นด้วยโพชฌงค์ 7 :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 พ.ค. 2564

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช