พอจิตมันเป็นผู้รู้แล้ว ถึงจะเดินปัญญาได้จริง 
ถ้าจิตมันไม่ตั้งมั่น มันเดินปัญญาไม่ได้จริงหรอก มันฟุ้งซ่าน 
ที่หลวงพ่อสอนมาตลอดตั้งแต่อยู่สวนโพธิ์ บอกไม่เผลอกับไม่เพ่ง 
ฟังแล้วดูตลก กรรมฐานอะไร 
บอกไม่เผลอกับไม่เพ่ง 
ที่จริงมันคือการปรับพื้นฐานของสมาธินั่นเอง 
สมาธิไม่มี ใจฟุ้งซ่าน เผลอไป 
สมาธิไม่ถูกต้อง เพ่งเอาไว้เคร่งเครียด 
ตรงที่ใจฟุ้งซ่านนั้นเราไม่สามารถรู้กายรู้ใจได้ 
ตรงที่เราเพ่งไว้เคร่งเครียด 
เรารู้กาย เรารู้ใจได้ 
แต่เราไม่สามารถจะเห็นความจริงของกายของใจได้

ฉะนั้นพยายามฝึกตัวเอง ทำสติให้มากๆ 
สมาธิที่ถูกต้องมันเกิดจากสติที่ถูกต้อง 
ถ้าสมาธิชนิดสงบ สุข  
เราน้อมจิตไปอยู่ในอารมณ์อันเดียวที่มีความสุข จิตมันก็จะสงบ 
แต่ถ้าเราอยากได้สมาธิที่จะใช้เดินปัญญา 
เราทำสมาธิแล้วเรารู้ทันจิตตัวเองไว้ 
สมาธิที่ถูกต้อง เป็นสัมมาสมาธิที่จะใช้เดินปัญญา มันก็จะเกิดขึ้น 
สัมมาสมาธิก็มี 2 อัน 
อันหนึ่งทำไปเพื่อความสงบให้จิตมีเรี่ยวมีแรง 
ถ้าจิตไม่มีกำลังก็ใช้ไม่ได้ 
อันหนึ่งทำให้จิตตั้งมั่น 
จะเห็นสภาวะทั้งหลายมันทำงานไป


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
8 พฤษภาคม 2564 ไฟล์ 640508 ซีดีแผ่นที่ 89

CD 89

ไม่เผลอ – ไม่เพ่ง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 พ.ค. 2564

[คลิปสั้น] เห็นทุกข์เห็นโทษ หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 พ.ย. 66 (661126)

[คลิปสั้น] อุบายของการปฏิบัติ หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 พ.ย. 66 (661126)

มนุษย์ไม่ใช่สัตว์เดรัจฉาน 
มนุษย์ต่างกับเดรัจฉานตรงมีวัฒนธรรมนี่ล่ะ 
วัฒนธรรมก็เกิดขึ้นมาด้วยเหตุผล 
ความจำเป็นของสังคม เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคม 
เราก็มีวัฒนธรรมเพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข 
ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน มีผู้ให้ มีผู้รับ 
ผู้ที่เขาให้เราก่อนเรียกบุพการี เป็นคนที่หาได้ยาก 
คนที่ให้เราก่อนโดยไม่หวังผลอะไร เราต้องนึกถึง 
อย่าไปเชื่อความเห็นของมาร 

อย่างยุคนี้ไม่มีศีล ไม่มีธรรม ไม่มีวัฒนธรรม 
อันนั้นมันหมาแล้ว หมามันยังกตัญญู 
มันคล้ายๆ สัตว์ ในนี้สัตว์เยอะ 
ลูกสัตว์พอมันโต มันก็แยกตัวออกไปทำมาหากิน 
มีครอบครัวของมัน มันไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ 
ไม่เป็นเรื่องแปลก เพราะว่าเขาเป็นเดรัจฉาน 
ถ้าเราไม่ใช่เดรัจฉาน เราก็นึกถึงพ่อถึงแม่เราบ้าง 
นึกถึงผู้มีพระคุณของเราบ้าง มันเป็นสิ่งที่ดีงาม 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
13 เมษายน 2567

2567

ความกตัญญูทำให้มนุษย์ต่างจากสัตว์ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 เม.ย. 2567

ถือศีลเราก็มีความสงบ สงบกาย สงบวาจา 
ทำสมาธิ สงบใจ สงบกาย 
สงบวาจาก็มีความสุขระดับหนึ่ง 
ทำสมาธิ สงบเข้าถึงใจ มีความสุขไปอีกระดับหนึ่ง 
ถ้าเราเจริญปัญญา เราจะพบความสุขที่มหาศาลยิ่งกว่านั้นอีก 

เกิดปัญญาเข้าใจอะไรอย่างหนึ่งขึ้นมา จิตจะมีความสุข 
ความสุขอันนี้ไม่เหมือนความสุขของสมาธิ 
ไม่เหมือนความสุขของการรักษาศีล 
ความสุขของปัญญามันอิ่มเอิบ 
ความสุขที่เหนือกว่านั้นคือความสุขของวิมุตติ 
โดยเฉพาะความสุขของพระนิพพาน
ตรงนี้ที่พระพุทธเจ้าบอกว่า 
“นิพพานัง ปะระมัง สุขัง” 
พระนิพพานเป็นบรมสุข 
สุขอื่นเสมอด้วยความสงบไม่มี 
แล้วสิ่งที่เรียกว่าสงบคือพระนิพพาน 
พระนิพพานคือสุดยอดของความสงบ

ถ้าเราต้องการมีชีวิตที่มีความสุข 
อย่าทำตัวเหมือนหมาขี้เรื้อน 
หมาขี้เรื้อนอยู่ตรงนี้ก็คัน 
ต้องวิ่งไปอยู่ที่อื่น แล้วก็ประเดี๋ยวก็คันอีกก็วิ่งอีก 
การที่เราต้องวิ่งพล่านๆ เที่ยวหาความสุขจากโลกภายนอก 
มันคือกิริยาอาการแบบเดียวกับหมาขี้เรื้อนนั่นล่ะ 
แต่เราก็ไม่ได้ว่าเขา 
เพราะคนในโลกไม่มีโอกาสได้ฟังธรรม 
ไม่มีโอกาสได้ปฏิบัติธรรม 
ไม่มีโอกาสได้สัมผัสพระธรรม 
เขายังจำเป็นต้องวิ่งพล่านไป 
เพราะคิดว่านั่นดีที่สุดสำหรับเขาแล้ว เราก็อย่าว่าเขา 
เพราะเมื่อก่อนเราก็เป็นแบบนั้นล่ะ 
พวกเราสะสมบุญบารมี เราได้ฟังธรรม 
เราได้ลงมือปฏิบัติธรรม เราได้เข้าใจธรรมะ 
ชีวิตเราก็เข้าถึงสันติสุขที่แท้จริงมากขึ้นๆ 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
14 เมษายน 2567

เลิกหาความสุขแบบหมาขี้เรื้อน :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 14 เม.ย. 2567

[คลิปสั้น] ก้อนหิน 3 ก้อน หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 ธ.ค. 66 (661203)

[คลิปสั้น] จิตปล่อยวางจิต หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 ธ.ค. 66 (661203)

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง