[คลิปสั้น] รู้ว่าตอนไหนควรเจริญปัญญา ตอนไหนควรพัก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 ม.ค. 64 (650102)

จุดสูงสุดของบุญคือการทำสัมมาทิฏฐิให้เกิดขึ้น 
ทำทิฏฐิทำความเห็นให้ถูกต้องนั้นเป็นบุญใหญ่ที่สุดแล้ว 
เพราะประกอบด้วยปัญญา 
บุญประกอบด้วยปัญญาเราก็ต้องรู้วิธี 
ค่อยๆ เรียนรู้วิธีที่จะปฏิบัติธรรม 
ทำทาน ถือศีล นั่งสมาธิอะไรมันก็ดีหรอก ไม่ใช่ไม่ดี 
แต่การจะทำทิฏฐิให้ตรงเป็นบุญสูงสุด 
ทำทิฏฐิให้ตรงก็ต้องฝึกปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน 
ถ้าเราไม่ได้เจริญวิปัสสนากรรมฐาน 
อย่างไรทิฏฐิเราก็ไม่ตรง

(2)
ตัวที่จะช่วยแก้มิจฉาทิฏฐิเราได้มีตัวเดียว
คือการเจริญวิปัสสนากรรมฐาน 
เราจะเห็นรูปธรรมเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป 
รูปก็มีเหตุสัมพันธ์สืบเนื่องกันไป 
อย่างร่างกายเราอาศัยธาตุมาประชุมกัน 
มีธาตุไหลเข้า มีธาตุไหลออก 
ร่างกายเราก็ค่อยๆ ปรับค่อยๆ เปลี่ยนไป 
จากตัวเล็กก็ตัวโตขึ้น 
โตเต็มที่แล้วก็เริ่มตัวฝ่อลงไป 
สุดท้ายก็แตกสลาย 
จิตใจนี้ก็เหมือนกัน 
เราภาวนาเราก็จะเห็น 
จิตทุกชนิดเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป 
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป 

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
31 ธันวาคม 2564

วันสิ้นปี

แก้มิจฉาทิฏฐิด้วยวิปัสสนา :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 31 ธ.ค. 2564

ความเมตตาเป็นธรรมะที่สำคัญ 
พระพุทธเจ้าท่านสอน 
“เมตตาเป็นธรรมค้ำจุนโลก” 
โลกก็คือหมู่สัตว์ทั้งหลาย 
ถ้าขาดความเมตตาเสียอย่างเดียว 
มันก็เบียดเบียนกัน 

เวลามีความเมตตาเกิดขึ้น 
คนแรกที่ได้รับประโยชน์คือตัวเราเอง 
ใจที่มีเมตตามันนุ่มนวล อ่อนโยน 
มันเบาสบาย มันเป็นกุศล 
ใครเข้าใกล้เราก็พลอยร่มเย็นไปด้วย 
ถ้าใจเราคิดแต่ประหัตประหาร เบียดเบียน 
แย่งชิงทุกสิ่งทุกอย่างจากคนอื่น 
ใครเขาเข้าใกล้เราเขาหวาดผวา หาความสุขไม่ได้ 
ฉะนั้นเมตตาไม่เพียงแต่ตัวเองได้ประโยชน์ 
ผู้อื่นคือสัตว์โลกทั้งหลายได้ประโยชน์ด้วย 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
1 มกราคม 2565

วันขึ้นปีใหม่

เมตตาเป็นธรรมสำคัญมาก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 ม.ค. 2565

ความสุขในโลกธรรมดาอย่างที่พวกเรารู้จัก 
ความสุขจากการดูรูป จากการฟังเสียง 
จากการดมกลิ่น จากการลิ้มรส 
จากการสัมผัสทางกาย 
ความสุขอย่างนี้เร่าร้อนไม่ยั่งยืน 
ได้มายากเสียไปง่าย รักษาไว้ยาก 
ความสุขที่สูงขึ้นไป 
ความสุขในสมาธิได้มาก็ยาก 
ฝึกกันแรมปีเลยกว่าจะเข้าสมาธิเป็น 
แล้วก็เสื่อมง่าย สูญเสียง่าย 
เราเพลินในกามนิดเดียวเท่านั้นเสื่อมหมดเลย 
ฉะนั้นความสุขของโลก 
ไม่ว่าจะเป็นกามโลก รูปโลก อรูปโลก 
ไม่ยั่งยืนหรอก ได้มายากเสียไปง่าย 

(2)
เราค่อยๆ ฝึกตัวเอง 
ธรรมะอันนี้พวกเราทุกคนสามารถเข้าถึงได้ 
ขอเพียงเราอย่าหลงโลก 
แล้วตั้งอกตั้งใจภาวนาทุกวันๆ 
พอเราไม่หลงโลก เราภาวนาไปเรื่อย
ใจก็คลายออกจากโลกเป็นลำดับไป 
เราจะเข้าถึงความสงบสุข 
แล้วต่อไปไม่ว่าจะอยู่ตรงไหนก็สงบสุขตรงนั้น 
แล้วใครเข้าใกล้เรา 
ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหนก็สงบสุขด้วย 
เข้ามาใกล้ก็มีความสุข 
ค่อยๆ ฝึก เดี๋ยววันหนึ่งเราจะได้รู้จักความสุขที่แท้จริง


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
8 มกราคม 2565

วันเด็กแห่งชาติ

ความสุขในโลกไม่ยั่งยืน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 ม.ค. 2565

ภาวนา ค่อยๆ เข้าใจไป 
ทำให้ถูก ไม่ใช่ทำแบบลุกลี้ลุกลน 
ภาวนาลุกลี้ลุกลน
อยากจะได้ผลเร็วๆ มันจะไม่ได้อะไร 
ความอยากมันทำให้จิตปรุงแต่ง จิตก็ดิ้นรน 
ความปรุงแต่งของจิตคือภพ 
มรรคผลนิพพานมันพ้นจากภพไป 
เราก็เอาแต่ปรุงแต่ง อยากดีๆ 
อยากดีจิตก็เลยสร้างภพของคนดี 
เป็นคนดี เป็นนักปฏิบัติที่ดีอะไรอย่างนี้ 
มันจอมปลอมทั้งหมดล่ะ ให้รู้ทันเลย 
อันนี้จิตเราปรุงแต่งความเป็นนักปฏิบัติแล้ว 
เรารู้ทันเข้าไป จิตเราปรุงดี เราก็รู้ 
ปรุงชั่วเรื่องง่าย ขนาดปรุงดียังรู้ทัน ยังไม่ติด 
ปรุงชั่วของกระจอกงอกง่อย 
อย่างจิตมันปรุงชั่ว 
สิ่งที่ตามมาทันทีคือความเร่าร้อนหยาบๆ ของจิต 
ถ้าจิตปรุงดี สิ่งที่ตามมาคือภาระของจิต 
มันไม่ได้เดือดร้อนรุนแรงแบบที่ปรุงชั่วหรอก 
แต่มันเป็นภาระ มันเป็นทุกข์ 
ฉะนั้นเวลาเราภาวนา 
อย่ารีบร้อน อย่ากระโดด อย่าข้ามขั้น 
ค่อยๆ ภาวนา ค่อยๆ เรียน ค่อยๆ รู้ 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
2 มกราคม 2565

CD 92

เวลาภาวนาอย่าใจร้อน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 ม.ค. 2565

เราภาวนาของเราทุกวันๆ สม่ำเสมอ 
ฝึกมีสติ มีจิตตั้งมั่น สม่ำเสมออยู่ 
เวลาเราลงมือปฏิบัติ มันจะไม่ต้องเพ่ง 
ก็ใช้จิตธรรมดาของเรานี้ล่ะ ภาวนาเข้าไปเลย 
ถ้าเราวันๆ เราปล่อยตัวปล่อยใจตามกิเลสไปเรื่อย 
แล้วค่ำๆ มาลงมือปฏิบัติ อย่างไรก็เพ่ง 
เหมือนลูกตุ้มนาฬิกา 
เหวี่ยงข้างซ้ายไปแรง 
เหวี่ยงกลับมาข้างขวามันก็แรงด้วยล่ะ 
หลงแรงก็เพ่งแรง 
ในทางกลับกัน 
เพ่งแรงพอปล่อยออกมาหลงแรง 
หลงแรงกว่าคนธรรมดาอีก

เพราะฉะนั้นคำว่าสม่ำเสมอสำคัญมากๆ 
ปฏิบัติให้มันสม่ำเสมอไป 
จิตมันจะตั้งมั่นโดยที่ไม่ได้เจตนา ไม่ได้บังคับ 
เพราะฉะนั้นอย่าทิ้งคำว่าสม่ำเสมอ 
ตั้งใจปฏิบัติทุกวันๆ 
มีเวลาเมื่อไรภาวนาเมื่อนั้น
แล้วการภาวนาจะง่ายขึ้นๆ


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
9 มกราคม 2565

ความสม่ำเสมอสำคัญมาก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 9 ม.ค. 2565

[คลิปสั้น] จิตที่พ้นแรงดึงดูด หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 ม.ค. 65 (650108)

[คลิปสั้น] วิธีฝึกจิตให้เข้าสู่ทางสายกลาง หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 9 ม.ค. 65 (650109)

ถ้าเราแทรกการปฏิบัติเข้าไปในการดำรงชีวิตได้ 
การภาวนาของเราเยอะแยะเลยวันๆ หนึ่ง 
คำว่าไม่มีเวลาภาวนาจะไม่มีหรอก 
หลวงปู่ดูลย์ท่านเคยบอก 
“ถ้ามีเวลาหายใจ ก็มีเวลาปฏิบัติ” 
ถ้าไม่ได้หายใจแล้ว  ตายไปแล้วก็ไม่ได้ปฏิบัติ 
ที่บอกว่าไม่มีเวลาปฏิบัตินั่นมันข้ออ้าง 
ถ้าเรารวมการปฏิบัติเข้ากับการใช้ชีวิตจริงได้ 
เรามีเวลาตลอดเลย 

ตั้งแต่ตื่นนอนภาวนาไปเรื่อย 
จนกลับมาบ้าน นั่งสมาธิ เดินจงกรม 
อย่าเอาแต่หลงโลก 
ถึงเวลานอนก็นอนอยู่ในสมาธิ 
หายใจเข้าพุธ หายใจออกโธอะไรก็ได้ 
ดูร่างกายมันนอน ดูร่างกายมันหายใจ 
ใจเราเป็นคนดูสบายๆ ไปเรื่อยๆ 
ฝึกตัวเองทุกวันๆ จนมันชำนิชำนาญ 
สติเมื่อชำนาญอัตโนมัติ สมาธิก็ชำนาญ 
จะใช้สมาธิเพื่อกิจการอะไรก็ใช้ได้ 
รู้สึกอย่างนี้เรื่อยๆ 
เราจะไม่บ่นหรอกว่าเราไม่มีเวลาภาวนา 
พวกที่บ่นว่าไม่มีเวลาภาวนาคือพวกไม่ภาวนา 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
15 มกราคม 2565

ภาวนาตั้งแต่ตื่นจนหลับ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 15 ม.ค. 2565

สิ่งที่เราต้องฝึกให้ได้ คือจิตที่เป็นผู้รู้ 
คอยรู้ทันเวลาจิตมันหลง หรือจิตมันไปเพ่ง รู้ทันจิต 
การที่เราคอยรู้ทันจิต เราจะได้สมาธิที่ถูกต้อง 
ฉะนั้นการฝึกสมาธิ ท่านถึงเรียกว่า จิตตสิกขา 
เรียนเรื่องจิตแล้วเราจะได้สมาธิที่ถูกต้อง 
พอได้สมาธิที่ถูกต้อง เราเจริญปัญญา 
สติระลึกรู้กายบ่อยๆ 
ก็ใช้กายานุปัสสนาเป็นหลัก 
สติชอบระลึกรู้เวทนาเป็นหลัก 
เราก็ใช้เวทนานุปัสสนาเป็นหลัก 
สติชอบระลึกรู้จิตที่เป็นกุศล อกุศล 
เราก็ใช้จิตตานุปัสสนาเป็นหลัก 
เฝ้ารู้เฝ้าดูไป ทางใครทางมัน 
ไม่มีทางไหนวิเศษกว่าทางไหนทั้งสิ้นหรอก 
ถ้าเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วจะรู้เลย มันมาได้ทุกทาง 
เพราะทุกทางนั้นพระพุทธเจ้าสอนทั้งนั้น 
ไม่ใช่มีทางเดียว ต้องอย่างนี้แล้วต้องไปอย่างนี้ 
หลักสูตรตายตัวไม่มีหรอก ทางใครทางมัน 
ขออย่างเดียว ให้เราได้จิตผู้รู้ขึ้นมาเสียก่อนเถอะ


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
16 มกราคม 2565

วันครู

ทางใครทางมัน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 16 ม.ค. 2565

ยุคนี้คือยุควุ่นวายไม่ใช่ยุควิเวก 
เมื่อมันวุ่นวายเราก็ต้องดูกรรมฐานที่มันทำได้ 
เราไม่ต้องไปฝันหรอกเรื่องจะเข้าฌานได้
เราต้องมาดูอะไรที่เราทำได้ 
อะไรที่เรามี แล้วกรรมฐานแบบไหนที่เราทำได้ 
ทุกวันนี้สิ่งที่พวกเรามี 
คือเราสามารถใช้เหตุผลได้เยอะ 
คนแต่ก่อนจะศรัทธาสูง 
พอมีศรัทธามากก็มีวิริยะมาก 
พอศรัทธามากขยันนั่งสมาธิ เดินจงกรม 
ยุคเราไม่ค่อยศรัทธาแล้ว 
ศรัทธาเราจำกัดแล้ว 
สิ่งที่พวกเรามีคือการคิด ใช้เหตุใช้ผลมาก 
ฉะนั้นธรรมะที่เราจะยอมรับได้ เราต้องรู้เหตุรู้ผล 

กรรมฐานที่เหมาะกับพวกฟุ้งซ่าน พวกคิดมาก 
คือสังเกตจิตใจของเราไป 
ต้องอดทนเอา ดูความเปลี่ยนแปลงของจิต 
ตามรู้ความเปลี่ยนแปลงของจิต ดูได้ทั้งวันยิ่งดี
ตั้งแต่ตื่นนอนแล้วดูไปเรื่อยๆ เลย
เฝ้ารู้เฝ้าดูจนเราเห็นความจริง 
ความจริงของร่างกาย ความจริงของจิตใจ


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
22 มกราคม 2565

กรรมฐานในยุควุ่นวาย :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 ม.ค. 2565

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

ความสุขในโลกไม่ยั่งยืน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 ม.ค. 2565

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks