چه شود به چهره‌ی زرد من، نظری برای خدا کنی
که اگر کنی همه درد من، به یکی نظاره دوا کنی
تو شهی و کشور جان تو را، تو مهی و جان جهان تو را
ز ره کرم چه زیان تو را؟ که نظر به حال گدا کنی
ز تو گر تفقد و گر ستم، بود این عنایت و آن کرم
همه از تو خوش بود ای صنم، چه جفا کنی چه وفا کنی
تو کمان کشیده و در کمین، زنی ار به تیرم و من غمین
همه‌ی غمم بود از همین، که خدا نکرده خطا کنی
همه جا کشی می لاله‌گون، ز ایاغ مدعیان دون
شکنی پیاله‌ی ما که خون، به دل شکسته‌ی ما کنی
تو که هاتف از برش این زمان، روی از ملامت بیکران
قدمی نرفته ز کوی آن، زچه رو به سوی قفا کنی

چه شود به چهره زرد من، نظری برای خدا کنی - شجریان

از هرچیز اندکی باقی می‌ماند 
از پل بمباران شده ی مخروب 
از تیغه های چمن 
از بسته ی خالی سیگار 
از شاخه گل سرخ 
از چانه تو در چانه دختر اندکی باقی می‌ماند و هیچ چیز از بین نمی‌رود 
....
ایستاده‌ام...
نه چون که امیدی دارم،
بلکه چون هنوز کسی هست
که شاید روزی از این خاکستر بگذرد. 
من مترسکیم  که دیگر از درو هم شبیه آدمها نیست 
مترسکی که کلاغ ها برشانه اش نشستند و غار غار سر دادند 
 پر از ترس و تنهاماندگی.
دستم به آسمان نمی‌رسد
و زمین سالهاست که زبانم  را نمی‌فهمد
و این گونه می‌شود که در سر همه ی ما میلی است به نبودن ..ش

چه شود به چهره زرد من، نظری برای خدا کنی - شجریان

Ehsan Shafiee