شب ها که بودیم در غربت دشت ...

شب﻿ ها كه دريا، مي كوفت سر را بر سنگ ساحل، چون سوگواران؛ شب‌ها كه مي‌خواند، آن مرغ دلتنگ، تنهاتر از ماه، بر شاخساران؛ شب‌ها كه مي‌ريخت، خون شقايق، از خنجر ماه، بر سبزه‌زاران؛ شب ها كه مي‌سوخت، چون اخگر سرخ در پاي آتش، دل‌هاي ياران؛ شب‌ها كه بوديم، در غربت دشت بوي سحر را، چشم انتظاران؛ شب ها كه غمناك، با آتش دل، ره مي‌سپرديم، در زير باران؛ غمگين‌تر از ما، هرگز نمي‌ديد چشم ستاره، در روزگاران! اي صبح روشن! چشم و دل من روي خوشت را آئينه‌داران! بازآ كه پر كرد، چون خنده‌ی صبح آفاق شب را، بانگ سواران!

سهیل نفیسی

ترجمه و صدای ارژنگ آقاجری
Translated & declaimed By Arjang Aghajari

"Le Tunnel D'or", Aaron
Traduit et Déclamé au Persian

Le Tunnel D'or (Aaron) تونلی از طلا | برگردان به فارسی و دکلمه‌ی ارژنگ آقاجری

آهنگ تازه‌ای از سهیل نفیسی
کنسرت تالار اندیشه
پنجم سپتامبر ۲۰۱۳

Bia Ta Gol . Soheil Nafisi ~ بیا تا گل برافشانیم . سهیل نفیسی

Music: Morteza Neydavoud(1900-1990)
Words: Hossein Pejman
Arrangement: Tara Tiba and the band
Tara Tiba (Voice)
Kate Pass (Double bass)
Laura Corney (Saxophone)
Reza Mirzaei(Guitar)
Talya Valenti(Drums)
Free Download link: http://www.4shared.com/mp3/AxicMt-0ce/My_King_My_Moon.html?
Buy the high quality Album here and support us for future music making!:)http://www.cdbaby.com/cd/taratiba



My King My Moon_Tara Tiba_شاه من ماه من_تارا تیبا

سهیل نفیسی
لحظه ی دیدار نزدیک است
از آلبوم چنگ و سرود
شعر ازمهدی اخوان ثالث

لحظه ی دیدار نزدیک است- سهیل نفیسی

تریوله
ای دل همینجا لنگ شو
شعر: مولانا

،گیتار: پژمان شعیبی
،گیتار باس: آرمین توکل
،پیانو: فرشاد کمالی
،عود و آواز: سیاوش کهربایی
و با همکاری بامداد ملکی: سازهای کوبه ای

صدابردار: پیتر لوختیخ هاید - استودیو مرکز فرهنگی دانشگاه صنعتی دلفت
میکس و مسترینگ: سمیه حبیبیان - استودیو دیلمان

Triolet Band

Guitar: Pejman Shoeibi
Bass Guitar: Armin Tavakol
Piano: Farshad Kamali
Percussion: Bamdad Maleki
Vocal, Oud: Siavash Kahrobaei

Poem: Rumi (Molānā)

Record: Pieter Lugtigheid - TU Delft Cultural Center Studio
Mix and Mastering: Somayeh Habibian - Deylaman Studio

ای دل همینجا لنگ شو

Dang Show i close my eyes

سهیل نفیسی - شب ها که می سوخت

Hamin Lahzeh

ایندو - همین لحظه | Eendo - Hamin lahzeh

(سهیل نفیسی - ترا من چشم درراهم  (نیما یوشیج

عزیز جون دست من بر دامنته
عزیز جون دست من بر گردنته
چرا خون مرا کردی تو شیشه
به درگاه خدا نالم همیشه
دگر نشوم من بهار حموم
دگر نکمه شیخ جلال سلوم
الهی شیخ جلال تینوم باوه گوم
ها کردمه امضا بیمه پشیمون
درنه جان درنه جان درنه
خدا خدا مه فاطمه جان درنه
درنه جان درنه جان درنه
خدا خدا مه فاطمه جان درنه


به عزیز موسیقی منیر وکیلی و به بچه های کانون


در انه جان

در اِنه جان یا درنه جان (معنی فارسی: دارد می‌آید جان) یک آهنگ محلی مازندرانی است.این ترانه تا کنون توسط خوانندگان بسیاری بازخوانی شده است. منیر وکیلی[۱] نخستین بار یک نسخه اپرا از این ترانه را در فرانسه ضبط و در آلبومی به نام Chants Et Danses De Perse منتشر کرد. این نسخه بعدها در سال ۲۰۰۳ بازسازی و در آلبوم بازگشت او منتشر شد

عزیز جون دست من بر گردنته

محمد صالح‌علا و بُمرانی | بندرِ تهران، از این طرف
|
کاری از حامد طاری
دانلود: https://t.me/haataarii/6
|
در "بندرِ تهران، از این طرف " محمد صالح‌علا شعری از خودش را روی موسیقی‌ای از مهرداد مهدی و آسو کُهزادی (که کمی تغییر داده شده) می‌خواند و در ادامه گروه بمرانی آهنگ "بندر تهران" را با شعری از سجاد افشاریان می‌خواند
|
جایی، یک دوست این داستان را نوشته بود:

شبی که فقط مختصری شب بود؛ در خانه «محمد صالح‌علاء» میهمان بودم. آقای صالح‌علاء ترانه جدیدشان را برایم خواند:

در جاده هراز | رودی پر از خروش | دشتی پر از علف
بر مرکبی سوار | گم کرده راه خویش | تنها و بی‌هدف 

دیدم کنار راه | جایی نوشته بود | تهران از این طرف 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 

دیدم پرنده‌ای‌ | وک می‌زند به برف | با کوه گفت‌وگو | با قله‌ها به حرف 
پر زد پرک‌پرک | با بال‌های سرد | از شمشک و دیزین | تا دره‌ی اوین 

یادت بهانه شد‌ | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 
هر ساله نوبهار | در عالم خیال | رفتم سر قرار 

پایین لاله‌زار | میدان مولوی‌ | بالاتر از بهار 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف» 

از او پرسیدم کی و در چه حالی این ترانه را نوشتی؟ گفت یک‌بار که از شمال به تهران می‌آمدم، عبارت «تهران از این طرف» را در جاده دیدم و یک‌باره ترانه الهام شد.

در شبی که خیلی شب بود، در هتل نشسته‌ام. به ترانه فکر می‌کنم. تهران فقط عبارت تهران نیست. هر جایی که تو را به خلق ِشعر و عشق بکشاند تهران است. از پنجره اتاق هتل، به زمین چمن فوتبال نگاه می‌کنم. تنها هستم.

به دیوارهای روشن نگاه می‌کنم. میز چوبی در اتاق می‌خواهد حرف بزند اما بغض کرده است. دو جفت دمپایی از بس خسته‌اند روی زمین خوابیده‌اند. رخت‌آویز به من خیره شده است. از پنجره باز، باد خنکی به صورتم می‌خورد. به کارگری فکر می‌کنم که این پنجره را سال‌ها پیش نصب کرده است. به کارگاه نجاری فکر می‌کنم که دیرزمانی، کارگرانش همین میز چوبی را مهیا کرده‌اند و لابد بعدش نشسته‌اند و استکان چای داغی خورده‌اند. 

حالا احساس می‌کنم همه اشیاء شعرند. همه اشیاء و نوشته‌های روی در و دیوار شعرند. حالا با یاد کارگرانی می‌خوابم که میز می‌ساختند؛ عرق می‌ریختند و غروب‌ها به نانوایی می‌رفتند. با نانی و میوه‌ای در دست، به خانه می‌رفتند تا لبخندی از زنان‌شان ببینند. همان لبخند، تمام خستگی‌ها را تمام می‌کرد. حالا لابد کارگران پیر شده‌اند. 

عرب‌ها معتقد بودند منبع شعر اجنه هستند. به نظرم منبع شعر اشیا هستند. میزها و صندلی‌ها و زمین چمن‌ها و دمپایی‌ها و دیوارها و شب‌ها و هتل‌ها کم‌کم ترانه می‌شوند، اگر لبخند گم بشود میزها و زمین چمن‌ها و صندلی‌ها در یک دم غایب می‌شوند. اشیاء و آدم بی‌عشق به راحتی گم می‌شوند که اگر گم بشوند با هزار آگهی پیدا نمی‌شوند.
آقای محمد صالح‌علاء! تهران از کدام طرف است؟ هرکسی، تهرانَش به یک طرف است. 
|
شعر کامل بندر تهران از سجاد افشاریان

در بندر دلگیر تهران به غروبــ هایِ بی تو نگاه می کنم 
به کشتی ها ، نفتــ کش ها ، زن ها و خیابان ها 
و مستیِ پنهان مردان بر روی عرشه هایِ گوشه گیری و انزوا 
موج تا لب آ لب میدان آزادی می آید و بر می گردد
و مرغان دریایی مهر آباد در پرواز 
کاش یکی شان سوارم کند
و بر بالِ خود آرام ، آرام مرا با خود ببرد به هر کجا که دلش خواستــ
بالا بالاترها از نفتــ کش میلاد
این حجمِ دلگیری بی تو خفه ام می کند 
وقتی به یاد می آورم لنگرگاه هایِ میدان آرژانتین و ترمینال جنوب را 
و جنوبـــ را 
و می روم از شهری که هر روزهِ شبــ
فرزندان مستــ بسیاری را به دنیا می آورد 
که پنهان می کنند 
عشق را و بوسه را در لابه لایِ شاتــ هایِ شیری ِ شان
این روزها تنها دلخوشی من این استــ 
که هنــوز بر این بندرِ دلگیر 
صدای آکاردئونی ها شنیده می شوند 
و خیال می کنم 
هستند هنوزها دخترانی که در خانه هاشان 
می چرخند وُ می رقصند وُ می رقصند وُ می رقصند
و ای کاش که تو یکی از آنها باشی 
در این بندرِ دلگیرِ تهــران ...
|

Haataari

محمد صالح‌ علا و بُمرانی | تهران از این طرف

این قطعه در سکانسی از آخرین فیلم صفی یزدانیان «ناگهان درخت» به کار رفته است

خواننده این قطعه بانو «فهیمه اکبر» ( فهیمه یمین اسفندیاری )است

زنده یاد فهیمه یمین اکبر فورکلوریست گیلانی فارغ التحصیل از مدرسه فرانسوی تهران بود. و سپس به شوروی رفت و آواز و پیانو را در مدرسه موسیقی در اتحاد جماهیر شوروی آموخت. وی به ۵ زبان کاملا مسلط بود: فارسی، روسی، فرانسوی، آلمانی و انگلیسی. او به ۹ زبان آواز می خواند و اغلب در سفارت خانه ها و در دیگر نشستهای دیپلماتیک به اجرای موسیقی می پرداخت.
وی در اواخر دهه هفتاد میلادی به همراه خانواده اش به آمریکا مهاجرت کرد و در شهر واشنگتن ساکن شد.
فهیمه اکبر در تاریخ ۳ سپتامبر سال ۲۰۰۹ میلادی در سن ۹۱ سالگی در محله چوی چیس شهر واشنگتن آمریکا براثر عارضه قلبی درگذشت.


وی در سال 1338 مجموعه‌ای از ترانه‌های جهانگیر سرتیپ‌پور را در کتابی با عنوان "اوخان" منتشر کرد و تعدادی از آنها را نیز خواند

قطعه «نوشو» خواننده: بانو «فهیمه اکبر» / موسیقی فیلم ناگهان درخت

Soheil Nafisi,Fiaries  /   پریا با صدای سهیل نفیسی 

ترانه سرا و آهنگساز:  رضا مرتضوی
 تنظیم:  اردلان پایوار
—————————————
آواز و گیتار:   رضا مرتضوی 
آواز:   شادی ی  
ویولن:   محمد تقاضایی 
 پیانو و طراحی سازها:  اردلان پایوار 
—————————————
Rez-in (Music and Lyrics)
Ardalan Payvar (Arrangement)
—————————————
Rez-in (Vocals and Guitar)
Shadi Y (Vocals)
Mohammad Taghazaei (Violin)
Ardalan Payvar (Piano and programming of bass, strings, and percussions)
—————————————
Mixed and Mastered by Ardalan Payvar

سهیل نفیسی - شب ها که می سوخت

Ema Di

Recent comments

Ehsan Rezaee

Samira Sabz

Aita Mokhtari

Hossein Zahedi

Related tracks