شب است و چهره میهن سیاهه
نشستن در سیاهی‌ها گناهه
تفنگم را بده تا ره بجویم
که هر که عاشقه پایش به راهه
برادر بی قراره
برادر شعله واره
برادر دشت سینه اش لاله زاره
شب و دریای خوف انگیز و توفان
من و اندیشه‌های پاک پویان
برایم خلعت و خنجر بیاور
که خون می‌بارد از دلهای سوزان
برادر نوجوونه
برادر غرق خونه
برادر کاکلش آتش فشونه
تو که با عاشقان درد آشنایی
تو که هم رزم و هم زنجیر مایی
ببین خون عزیزان را به دیوار
بزن شیپور صبح روشنایی
برادر بی قراره
برادر نوجوونه
برادر شعله واره
برادر غرق خونه
برادر کاکلش آتش فشونه
برادر کاکلش آتش فشونه

| برادر غرق خونه | آواز: محمدرضا شجریان | شعر: اصلان اصلانیان | آهنگساز: محمدرضا لطفی

چشم مست-شجریان-معمای هستی

سلامت را نمی‌خواهم پاسخ گفت
سرها در گريبان است
كسي سر برنيارد كرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را.
نگه جز پيش پا را ديد،‌ نتواند،
كه ره تاريك و لغزان است.
و گر دست محبت سوي كس يازي،
به اكراه آورد دست از بغل بيرون،
كه سرما سخت سوزان است.
نفس كز گرمگاه سينه مي‌آيد برون، ابري شود تاريك.
چو ديوار ايستد در پيش چشمانت.
نفس كاين است، پس ديگر چه داري چشم،
ز چشم دوستان دور يا نزديك؟
مسيحاي جوانمرد من! اي ترساي پير پيرهن چركين!
هوا بس ناجوانمردانه سرد است… آي …
دمت گرم و سرت خوش باد!
سلامم را تو پاسخگوي. در بگشاي!
منم من! ميهمان هر شبت. لولي‌وش مغموم.
منم من، سنگ تيپا خورده رنجور.
منم، دشنام پست آفرينش، نغمهء ناجور
نه از رومم، نه از زنگم. همان بيرنگ بيرنگم.
بيا بگشاي در، بگشاي، دلتنگم.
حريفا! ميزبانا! ميهمان سال و ماهت پشت در چون موج مي‌لرزد.
تگرگي نيست، مرگي نيست.
صدائي گر شنيدي، صحبت سرما و دندان است.
من امشب آمدستم وام بگذارم.
حسابت را كنار جام بگذارم.
چه مي‌گويي كه بيگه شد، سحر شد، بامداد آمد؟
فريبت مي‌دهد، بر آسمان اين سرخي بعد از سحرگه نيست.
حريفا! گوش سرما برده است اين، يادگار سيلي سرد زمستان است.
و قنديل سپهر تنگ ميدان، مرده يا زنده،
به تابوت ستبر ظلمت نه توي مرگ اندود پنهانست.
حريفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز يكسان است.
سلامت را نمي‌خواهند پاسخ گفت.
هوا دلگير، درها بسته، سرها در گريبان، دستها پنهان.
نفس‌ها ابر، دلها خسته و غمگين،
درختان اسكلتهاي بلور آجين،
زمين دلمرده، سقف آسمان كوتاه،
غبار آلود مهر و ماه،
زمستان است.

زمستان است...محمد رضا شجریان

نیكی و بدی كه در نهاد بشر است
شادی و غمی كه در قضا و قدر است
با چرخ مكن حواله كاندر ره عقل
چرخ از تو هزاربار بیچاره‌تر است!
***
ای دل! چو زمانه می‌کند غمناکت
ناگه برود ز تن روان پاکت!
بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند
زآن پیش که سبزه بردمد از خاکت
****
گر کار فلک به عدل سنجیده بُدی
احوال فلک جمله پسندیده بُدی
ور عدل بُدی به کارها در گردون
کِی خاطر اهل فضل رنجیده بدی؟
****
ای دوست! بیا تا غم فردا نخوریم
وین یکدم عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیر کهن در گذریم
با هفت هزار سالگان سر بسریم

خیام‌خوانی شجریان در یونیسکو پاریس- سال 1378

شعر و کلام از استاد سعدی شیرازی، خواننده استاد محمد رضا شجریان
مرا مگوی كه سعدی طریق عشق رها کن // سخن چه فایده گفتن، چو پند می‌ننیوشم -- به راه بادیه رفتن، به از نشستن باطل // که گر مراد نیابم، به قدر وسع بکوشم - 
شجریان در خوندش اشعارش کاملن حس و معنی شعر رو با لحن خوندن به شنونده القا می کنه. این حس رو تا حدی در بنان هم میشه پیدا کرد. ولی واقعن شجریان بی همتاست 

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم
نــبود بر سر آتش مـيسرم که نجـوشم

بـهوش بودم از اول که دل به کس نسـپارم
شمايل تو بديدم نه عقل ماند و نه هوشم

حـکايتي ز دهـانت به گـوش جــان آمد
دگر نصيحت مردم حکايتست به گوشم

مگر تو روي بپوشي و فتنه باز نشاني
که من قرار ندارم که ديده از تو بپوشم

من رميده دل آن به که در صباح نيايم
که گر ز پاي درآيم به در برند به دوشم

بـيا به صلح من امروز و در کنار من امــشب
که ديده خواب نکردست از انتظار تو دوشب

مــرا به هـيچ بدادي و مــن هــنوز برآنـم 
که از وجود تو مويي به عالمي نفروشم

مــرا بگوي که سعدي طـريق عشق رها کن
سخن چه فايده گفتن چو پند مي ننيوشند

به راه باديه رفتن به از نشستن باطل
که گر مراد نيابم به قدر وسع بکوشم

غزل سعدي

هزار جهد بکردم...محمد رضا شجریان

عاشقانی استاد شجریان له‌ کوردستان

استاد شجریان _تمرین به‌ یک از شاگردانش

 
ره میخانه و مسجد کدام است
که هر دو بر من مسکین حرام است
نه در مسجد گذارندم که رند است
نه در میخانه کین خمار خام است
میان مسجد و میخانه راهی است
بجوئید ای عزیزان کین کدام است
به میخانه امامی مست خفته است
نمی‌دانم که آن بت را چه نام است
مرا کعبه خرابات است امروز
حریفم قاضی و ساقی امام است
برو عطار کو خود می‌شناسد
که سرور کیست سرگردان کدام است

محمد رضا شجریان...به میخانه امامی مست خفته است

آلبوم:کنسرت شب وصل
دستگاه: ماهور
خواننده: استاد شجریان


شنیدم ماهی، وُ هم شاهی
میان دلبران، بت صاحبدلان، خدا

شنیدم ماهی، وُ هم شاهی
میان دلبران، بت صاحبدلان ، خدا

گفتم که غمخواری شوی
جانم، در روز جدایی

شمع شب تارم شوی
جانم، ترسم که نیایی

نه دلم بردی تو
نه غمم خوردی 
دلم آزردی ، به خدا

نادیدنِ رویت می کُشدم
آن سنبل مویت می کِشدم

*****

نه دلم بردی تو
نه غمم خوردی 
دلم آزردی، به خدا

نادیدنِ رویت می کُشدم
آن سنبل مویت می کِشدم

نادیدنِ رویت می کُشدم
آن سنبل مویت می کِشدم

تصنیف شنیدم ماهی - شجریان

کلام: حافظ | آهنگساز: محمدرضا شجریان | آلبوم: دل مجنون

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎ 
ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه
مست از خانه برون تاخته‌ای یعنی چه
زلف در دست صبا گوش به فرمان رقیب
این چنین با همه درساخته‌ای یعنی چه
شاه خوبانی و منظور گدایان شده‌ای
قدر این مرتبه نشناخته‌ای یعنی چه
سخنت رمز دهان گفت و کمر سر میان
و از میان تیغ به ما آخته‌ای یعنی چه

یعنی چه | محمدرضا شجریان

کلام: ملک الشعرا بهار | آهنگساز: حسام السلطنه مراد | تنظیم: مجید درخشانی | آلبوم: رندان مست

www.facebook.com/delnavazan.playlist

باد صبا بر گل گذر کن
از حال گل ما را خبر کن
با مدعی کمتر بنشین
نازنین، ای مه‌ جبین
بیچاره عاشق، ناله تا کی
یا دل مده یا ترک سر کن
شد خون‌فشان چشم تر من
پُر خونِ دل شد ساغر من
ای یار عزیز، مطبوع و تمیز
در فصل بهار، با ما مستیز
آخر گذشت آب از سر من
ببین چشم تر من


آواز شوشتری
غزل: سعدی | آهنگساز: مجید درخشانی | آلبوم: رندان مست

تو را نادیدن ما غم نباشد
که در خیلت به از ما کم نباشد
من از دست تو در عالم نهم روی
ولیکن چون تو در عالم نباشد
مبادا در جهان دلتنگ رویی
که رویت بیند و خرم نباشد
من اول روز دانستم که این عهد
که با من بسته ای محکم نباشد
مکن یارا دلم مجروح مگذار
که هیچم در جهان مرهم نباشد

باد صبا و آواز شوشتری | محمدرضا شجریان

گفتم غم تو دارم
محمدرضا شجریان
محمد موسوی
حافظ
Goftam Ghame To Daram

زمستان است...محمد رضا شجریان

Erik Simonson-2