Irakli Charkviani - aq xar

Irakli Charkviani - shavi feri

სვანი სახალხო მთქმელის და პოეტის, სვანური ენის უბადლო მცოდნის, გოგუცა ხერგიანის ულამაზესი ლექსის ,,თეკლა''-ს მიხედვით.


ბიძაჩემმა უთხრა თეკლას
- შენი სიყვარულით ვიწვი,
დღე და ღამე შენზე ვფიქრობ,
გულს მისერავს შენზე ფიქრი.
რომ ვნადირობ, შენი სახე,
ყველგან იგი მელანდება,
ყველგან გნახავ, სულ მოგაგნებ
ხარის რქაშიც რომ დაგმალონ.
სილამაზით დალსა ჰგევხარ,
კიდევ მასზედ უკეთესი,
თვალ-წარბი გაქვს უბადლო და
ბროლივით კბილები.
მის:
2x
ვოი ეგ თვალები, აი ეგ წამწამები,
ჩემი მგონია.
თეკლას დედა თავის თეკლას,
ყოველდღე თავს დასტრიალებს,
შაბათ დღეს - დიდ აღდგომას,
ცხრა მხედარი ადგათ კარზე.
გეგი და ყაფსუყი ერთმანეთში,
ცილაობდნენ და ჩხუბობდნენ,
არც ერთს შეხვდეს, არც მეორეს-
ერთმანეთში ფიცსა სდებდნენ.
თეკლას მამა ასე ამბობს:
- ვის მივცეთ და ვინ ჯობია,
თეკლას იმას მივათხოვებ,
ვინც ძლიერი ოჯახია.
გიერგის ოჯახს ჰყოლია,
ორი უღელი ხარი.
დეკეული, ცხრა ძროხა და
ასამდე თხა და ცხვარი.
მის:
2x
ვოი ეგ თვალები, აი ეგ წამწამები,
ჩემი მგონია.

გიერგი თეკლას მეტად სძულს,
სულაც არ ჰყვარებია,
ბუბაჩემის სიყვარული,
თეკლას გულში ჩავარდნია.
თუმცა თეკლა არ იმჩნევს,
ჩუმად თვალებს გააყოლებს,
ბუბა კიდე შეუმჩნევლად, 
სულ რაღაცას ეუბნება.
- სიტყვა მაინც მითხარი -
ბუბა ხუმრობით ეტყვის.
- არც გეტყვი და არც ვთხოვდები 
-თეკლა ასე ატყუებს.
დღე და ღამე ერთმანეთის
ჩუმად ცქერაში არიან,
ბედი კი მათ რას უმზადებს,
ისინი ამაზე არ უწყიან.

ბიძაჩემმა უთხრა თეკლას
- შენი სიყვარულით ვიწვი,
დღე და ღამე შენზე ვფიქრობ,
გულს მისერავს შენზე ფიქრი.
რომ ვნადირობ, შენი სახე,
ყველგან იგი მელანდება,
ყველგან გნახავ, სულ მოგაგნებ
ხარის რქაშიც რომ დაგმალონ.


თეკლა

მიშგუ̂ა ბუბად ხა̄̈ქუ̂ე თეკლას,
ისგუ მალა̈ტშუ̂ გუ̂ამა̈რ მეშხი.
ლე̄თ ი ლადა̈ღ სი ჯაჭკუ̂ა̈რი,
გარჯ მიჴდენი, გუ̂ი̄ლდ მეჟუ̂მი.
ლათხუ̂ია̈რჟი კოჯა̈რისგა,
ნამფე̄რუ̂ათე სი მეწუ̂ე̄ნი,
ჴა̈ნი მიჭუ̂თეჲსგა ლახ ადრი,
ჩი̄თე ჯაღუ̂იჭ, ჟი ჯითხე̄ლი.
გაცხა̈ჲდ სი ხი და̈ლი მაჯო̄ნ,
მარჷგლიტ შდჷქა̈რ ეშ ჯიწკლე̄პი,
თე̄რა̈ლ ჯისგურ ლემზჷრა̈ლზუმ,
ისგუ მჷსგდი ქაისუ̂ე̄ყი.
მის:
2x
ვოი, ალ თე̄რო̄ლა̈რ, ვოი ალ ნექჭო̄ლა̈რ, 
მიშგუ მიხახ მი.

თეკლა̄̈ ნანას ჭყჷნტრე გუნაბშუ̂,
ჩი ლადა̈ღ ღალ ხატყცი ბო̄რს,
ხოშა̄მ თანაფუ̂ს - საფტინ ლადა̈ღ,
ჩხარა ლჷჩა̄̈ჟ ხა̄გდახ ყო̄რს.
გეგი ი ყაფსუყ ლაღე̄შგა̄ლჟი,
უშხუ̂ა̄რ ბჷგიდ ხოტე̄ვახ,
ქრისტე̄ თაუ̂დებ ლახუ̂ე̄მხ უშხუ̂ა̄რ,
ნო̄ჲ აშხუ̂ს ხა̄̈ცს ი ნო̄ჲ მე̄რმა̄მ.
- ჲა̈ს ლალო̄მად, მა̈ჲ ხოჩა მო,
ამბა̈უ̂ს იჴდე ქორა̈ მახუ̂ში.
-ხოჩა მეზგე ჲერუ̂ა̄̈ი ი̄რა,
მი თეკლას ღო ეჯას ხუ̂ახუ̂დი.
ხოჩა მეზგე გიერგ აღო,
იო̄რი უ̄ღუ̂ა ხორიხ ჴანა̈რ,
აშირთექა მა̈ნცინ ხაყახ,
დეკა̈უ̂ლა̈რ ი ჩხარა ფურა̈ლ.
მის:
2x
ვოი, ალ თე̄რო̄ლა̈რ, ვოი ალ ნექჭო̄ლა̈რ, 
მიშგუ მიხახ მი.

თეკლას გიერგ მეუ̂არ ხა̈სისგ,
ეჩხა̄უ̂ გუ̂ჲს ღალ დეშ მოშ ჴიდე,
მიშგუ ბუბა̄̈ მალა̈ტ ესნა̈რ,
თეკლას ოთშყა̈დ ბჷგიდ გუ̂ჲთე.
მარე ქა ეში̄ დემგუ̂აშ ითნე,
უფგოშ თე̄რა̈ლს ქა ხა̈თხპინე,
ლუზრობისგა მიშგუ ბუბა,
ამბა̈უ̂ს ღვეშგიმ ქა ხა̈ჭმინე.
-ეშხუ̂ჲნ ეში̄ ქა ლამგჷრგა̈ლ-
მიშგუ ბუბა ხეჯღორა̄̈ლ.
-დე̄ჲ ჯემბუ̂ა̄̈ლ, დე̄ჲ ხუ̂იწუ̂ი̄ლა̄̈ლ -
ალას თეკლა ხეღროუ̂ა̄̈ლ.
იცი̄უ̂არა̄̈ლხ ლე̄თ ი ლადა̈ღ,
ამხა̈ნ ბუბა̄ ი ეჩხა̈ნ თეკლა,
მინე იღბალ იმ დო ამშიე,
ამი̄შ ცოდაუ̂შ მა̄მგუ̂ეშ თერა.

მიშგუ̂ა ბუბად ხა̄̈ქუ̂ე თეკლას,
ისგუ მალა̈ტშუ̂ გუ̂ამა̈რ მეშხი.
ლე̄თ ი ლადა̈ღ სი ჯაჭკუ̂ა̈რი,
გარჯ მიჴდენი, გუ̂ი̄ლდ მეჟუ̂მი.
ლათხუ̂ია̈რჟი კოჯა̈რისგა,
ნამფე̄რუ̂ათე სი მეწუ̂ე̄ნი,
ჴა̈ნი მიჭუ̂თეჲსგა ლახ ადრი,
ჩი̄თე ჯაღუ̂იჭ, ჟი ჯითხე̄ლი.



Tekla I - თეკლა I

შიშველი ხეები Bare Trees

დინჯად

მძინარე ბავშვები რომ გაიღვიძებენ,
სად ეგულებათ ოქროს ხარები?
მათი ძილის დარაჯები,
ახლა რომ ანათებენ ზეციურ მთებში.
ვის ეხსომება ოქროს ხარები,
ყველას შვილებს რომ დარაჯობდნენ,
ყოველდღე რომ ჭრიდნენ გზებს,
დინჯი ხარები, სანატრელები.
ახლა კვალავენ გზებს ზეციურ მთებში,
ზეციურ მთებში,
ზეციურ მთებში.

მძინარე ბავშვები რომ გაიღვიძებენ,
სად ეგულებათ ოქროს ხარები?
დინჯად რომ იდგნენ ადრე ყველგან,
გაუჩინარდნენ, შეერივნენ ზეციურ მთებს.
დინჯად, დინჯად! ეძინებათ ბავშვებს,
მშვიდად, მათ ვენაცვალე, დინჯად.
ნელა, ნუ მახვეწნინებთ,
მშვიდად იყვნენ თავიანთ სიზმრებში.
Მშვიდად, ეცოდებათ დაკარგული ხარები,
ადრე მუდამ ირგვლივ იდგნენ,
შეერივნენ ზეციურ მთებს,
გასცდნენ მშვიდად სვანეთის იალაღებს.

დინჯად, ნელა, სძინავთ ბავშვებს,
მშვიდად ხედავენ თავიანთ სიზმრებს,
მშვიდად, უნთიათ მფარველი ანგელოზი,
დათვის ბელებივით დინჯად თამაშობენ.
დინჯად, ნელა, სძინავთ ბავშვებს,
ჩვენს ბავშვობასაც სძინავს ჩუმად,
ეს მძინარე ბავშვები რომ გაიღვიძებენ,
სად ეგულებათ ოქროს ხარები?
ეს მძინარე ბავშვები რომ გაიღვიძებენ,
სად ეგულებათ ოქროს ხარები?
ეს მძინარე ბავშვები რომ გაიღვიძებენ,
სად ეგულებათ ოქროს ხარები?

მძინარე ბავშვები რომ გაიღვიძებენ,
სად ეგულებათ ოქროს ხარები?
მათი ძილის დარაჯები,
ახლა რომ ანათებენ ზეციურ მთებში.
ვის ეხსომება ოქროს ხარები,
ყველას შვილებს რომ დარაჯობდნენ,
ყოველდღე რომ ჭრიდნენ გზებს,
დინჯი ხარები, სანატრელები.
ახლა კვალავენ გზებს ზეციურ მთებში,
ზეციურ მთებში,
ზეციურ მთებში.


დინჯად, ყველგან სძინავთ ბავშვებს,
რად ვაღვიძებთ ჩხუბით, მშვიდად -
როცა გაიღვიძებენ ეს დათვის ბელები,
ჩვენს ნაკვალევზე დაე მშვიდად  იარონ.
დინჯად, მათ გამოღვიძებამდე,
ჩვენი გასაკვალია ის გზები.
მადლიერები, გზას დაადგებიან,
თავიანთ შვილებთან მხარდამხარ ივლიან.

გააღვიძეთ დინჯად თქვენში -
თქვენი სიყრმის ბინადარი,
თორემ თქვენს სახელს ივიწყებენ,
ღრმა ძილიდან გამოღვიძებულები.
გააღვიძეთ დინჯად თქვენში -
თქვენი სიყრმის ბინადარი,
თორემ სახელს ივიწყებენ,
ღრმა ძილიდან გამოღვიძებული ბავშვები.
ღრმა ძილიდან გამოღვიძებული ბავშვები.
ღრმა ძილიდან გამოღვიძებული ბავშვები.
ღრმა ძილიდან გამოღვიძებული ბავშვები.






Tāmäshd - თა̄მა̈შდ(დინჯად - Dinjad)

ამ წყაროსთან


ჩემო ძმებო და დებო,
აქვე მყავხართ, უნდა მოგიფრთხილდეთ,
რომ მოვილხინოთ.
რა მომიშლის მე თქვენს თავს,
ვუბნობთ და ვკამათობთ ხანდახან.
ერთმანეთს არაფერს ვუმალავთ,
ამ წყაროზე არასოდეს ვივიწყებთ 
რომ ბოლოს მთა არის მთქმელი.

თუკი გარეთ ვხედავთ დამშრალს,
წინათ მჟავე წყლებით სავსე მიწებს,
მუდამ უხვს და სავსე ყანებს,
საქონლის მწყემსს, მზრუნველ ხარებს.
თავზე მეტად რომ გვეცოდებიან,
ბებერი კლდეები, მუდამ ბებრები.
გაზაფხულის პირველ, მოთბო წვიმის წვეთებზე
ხმამაღლა რომ გვცვივა ცრემლები,
ნუ ვბრაზდებით - ახლავს ყოფნას,
ამ წყაროსთან ნუ ვივიწყებთ,
 - საბოლოო ამბავს მთა იტყვის მხოლოდ.

რაზე უნდა იღელვო ნეტავ,
რომ წასცდება ზღაპრები კაცს -
რომ ტრაბახობს, ბაქიბუქობს,
ყოველდღე რომ ირჩევს ქუდებს.
მყინვარები კი დნებიან ყოველწამს,
აჩენენ ძვლებს, ჩვენსას, სხვისას.
მტერს კი სულ ერჩია ზავი - ჩვენი ნაბიჯები
რომ ესწავლა.
უწინ მეტად ღატაკები ვიყავით,
ფეხშიშველნი, სქელი ტერფებით.
რამდენი წელი ჩვენს წინაპრებს,
საშოვარზე წამსვლელებს რა არ უკეთებიათ,
თბილი სამოსის მოსაპოვებლად,
მათი ნაშიერი ჩაცმული დაუტოვებიათ.
ამ წყაროსთან ნუ ვივიწყებთ,
 - ბოლო სიტყვა მთას ეკუთვნის!
 - საბოლოოდ მთა არის მთქმელი!

ბევრს აქვს ჩვენს გამო დაღვრილი ოფლი და სისხლი,
დრომ გვაჩვენა რისი კეთება ჯობდა - 
ვისი მფარველი ყოფილა გული.
ძველი სახელი დრომ მოიტაცა,
ვისი სახელი გვმართებს ჩვენ?!
ნუღარ ვუმალავთ ერთმანეთს,
არ დაგვავიწყებინებს ბოლოში,
ამ წყაროსთან მთა გვახსენებს,
ბოლო სათქმელს იტყვის მხოლოდ ის,
ბოლო სათქმელს იტყვის მხოლოდ ის!


ჩემო ძმებო და დებო,
აქვე მყავხართ, უნდა მოგიფრთხილდეთ,
რომ მოვილხინოთ.
რა მომიშლის მე თქვენს თავს,
ვუბნობთ და ვკამათობთ ხანდახან.
ერთმანეთს არაფერს ვუმალავთ,
ამ წყაროზე არასოდეს ვივიწყებთ 
რომ ბოლოს მთა არის მთქმელი.
ბოლოს მთა არის მთქმელი,
ბოლოს მთა არის მთქმელი,
მთა არის მთქმელი.


Al Sarägjhi - ამ წყაროსთან

ირაკლი ჩარკვიანი - მე მინდა შენთან

For English scroll down.


"and in time of great joy they had meat, fowl and grain, 

and in time of sorrow they ate tears "

ჟამი

გუშინ მოვლენილ წვიმებს,
არ აგროვებენ ღელეები დღეს,
აღარავინ დაგვრჩა მშრალ მიწაზე,
ცრემლებს ვსვამთ მე და მამაჩემი.
დღეები გვიკერია სტუმრად ყოველღამე,
კვარის ნათელში გვითენებია ბნელი,
მადლმოსილი მზის დაბადებისას,
ცრემლებს ვსვამდით მე და მამაჩემი.

ამ გვალვაში გემოს ვერ ვგრძნობთ -
ცრემლებს ვსვამდით მე და მამაჩემი,
უბერებელს ვღმუოდით ლილეს -
მარადიული ქვის ნატეხს.
თუკი შეგრჩა ჩვენი რიდი,
ანახე ამ ბავშვს თავისი სიბერე,
თეთრი ჯიხვის თვალით მაცქერალნი,
ცრემლებით ვთვრებით მამა და მე.

მასწავლე რამე, ვერაფერს ვიხსენებ,
სახლზე ნატვრით თავბრუ გვესხმის,
პატარა სიქველეების მოქუჩებაში
ცრემლებსა ვსვამთ მე და მამაჩემი.
ორბები და სვავები ერთმანეთს უმღერიან,
კლდეს არ შერჩაო ბინადარი,
ტყის ცხოველებიც ტყესავით გაგვიჩეხავს,
ცრემლით ნასვამ მე და მამაჩემს.
თუკი შეგრჩა ჩვენი რიდი,
ანახე ამ ბავშვს თავისი სიბერე,
თეთრი ჯიხვის თვალით მაცქერალნი,
ცრემლებით ვთვრებით მე და მამა.

ავმა თვალმა არა გძლიოს- 
ვინმე მოელოდა ამას?! მაგრამ,
ჩვენი შესაგროვებელია პატარა სიკეთეები,
გასახარებელი გვყვავს სიქველეებით ერთმანეთი,
რაც გაგვყოფს ის კი არა,
რაც გვაერთიანებს, ის არის თავიდათავი,
ამიტომაც, ყველას ტკივილს,
ცრემლებით ვგრძნობთ მამა და მე,
აღარავინ დაგვრჩა მშრალ მიწაზე,
ცრემლებს ვსვამთ მე და მამა.



Plague 

Yesterday’s fallen rains,
Aren't gathered by the streams today,
No one is left on dry land,
Tears we drink, my father and I.
We've sewed days as guests every night,
We've dawned the utter darkness with spruce spill,
At the blessed birth of the sun,
Tears we drank, my father and I.

In this drought we cannot feel taste,
Tears we drank, my father and I.
We were wailing the unaging Lile –
the fragment of eternal stone.
If you've retained any of our modesty,
Show this child his old age,
With the gaze of the white ibexes,
We get drunk with tears, father and I.

Teach me something, I recall nothing,
With longing for home we are getting dizzy,
In the gathering of small virtues,
Tears we drink, my father and I.
Eagles and vultures sing to each other-
The boelders, they say, has kept no dweller,
The forest beasts like a forest are  expired, 
By tear-drunk my father and I.

If you've retained any of our modesty,
Show this child his old age,
With the gaze of the white ibexes,
We get drunk with tears, my father and I.

May the evil eye not defeat you –
Who expected this?! But still,
It is upon us to collect small kindnesses,
To be delighted with virtues.
It is not what separates us,
But what unites us – that is the chief purpose.
Therefore, everyone’s pain
We feel with tears, my father and I.
No one is left for us on dry land,
Tears we drink, my father and I.





Jhäm - ჟამი

#Florida #Winter #850  #rap #hiphop  #hard #trill #2026 #love  #summer2026 #jam  #lovesong #mixtape#throwback #2010 #swag #swagrap #sad #sadrap #emo #emorap
#2025 #Lilwayne #drake #rnb #love #lovesong #club #retro #throwback #2000s #pop #poprap
#newage #south #lyrical #underground #undergroundrap #undergroudhiphop
 #Goat #soul #soulful #club #dance #sensual #retro #conscious 
#New #Upandcomin #party #beat #crunk #anthem #swag #michaeljackson #pop

If I dont make it. (Outro) [Prod. wthcam]

ირაკლი ჩარკვიანი - ნანასი

El idioma esvano o svano (en svano: ლუშნუ ნინ, romanizado: lušnu nin; en georgiano: სვანური ენა, romanizado: svanuri ena), también denominado suano, es una lengua kartveliana hablada por los esvanos en el noroeste de Georgia. Con sus hablantes estimados de diversas formas entre 30,000 y 80,000 y la cantidad de jóvenes que lo hablan habiendo disminuido sustancialmente, la UNESCO y ELP lo designan como "susceptible de extinción".
https://es.m.wikipedia.org/wiki/Idioma_esvano

 Svan (ლუშნუ ნინ lušnu nin; Georgian: სვანური ენა, romanized: svanuri ena) is a Kartvelian language spoken in the western Georgian region of Svaneti primarily by the Svan people. With its speakers variously estimated to be between 30,000 and 80,000, the UNESCO designates Svan as a "definitely endangered language". It is of particular interest because it has retained many features that have been lost in the other Kartvelian languages.  
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Svan_language

Das Swanische (Eigenbezeichnung: ლუშნუ ნინ lušnu nin, georgisch სვანური ენა svanuri ena) wird von mindestens 15.000, höchstens 30.000 Menschen hauptsächlich in der Region Swanetien in Georgien gesprochen, sowie westlicher im Kodori-Tal, das zum separatistischen, von Georgien beanspruchten Abchasien gehört. Sprecher des Swanischen leben ferner in anderen Teilen Georgiens und im Ausland. Das Swanische gehört zur Familie der südkaukasischen (kartwelischen) Sprachen. Es ist keine offizielle Schriftsprache, etablierte Schriftsprache der Swanen ist bis heute das Georgische und sie gelten in Georgien traditionell als Subethnie der Georgier.
https://de.m.wikipedia.org/wiki/Swanische_Sprache

スヴァン語はジョージア北西部スヴァネティ地方で主にグルジア人とスヴァン人によって話されている言葉。話者は約3万人。
https://ja.m.wikipedia.org/wiki/%E3%82%B9%E3%83%B4%E3%82%A1%E3%83%B3%E8%AA%9E

Youtube channel:
https://youtube.com/@mshwn?feature=shared

Tāmäshd - თა̄მა̈შდ(დინჯად - Dinjad)

Margiān | მარგია̄ნ