غم لیلا، گروه عاحک

Have a good time Ya Haile Selassie I RIP Bob Marley

happiness

نیمه جانی بر کف
 کوله باری بر دوش
 مقصدی بی پایان
قرن ها پشت افق

سحری سرگردان
که در آن آتش کم نور نگاهی تنها
سینه ی ساکت صحرای سحرگاهی را 
مثل یک آینه رو به برهوت
پی سوسو ی نگاهی دیگر
بی ثمر می کاود

وحشتی بیگانه
در سراپای وجود
لذتی پرآشوب
پای محراب سجود

در دل ویرانی
آخرین دلخوشیم 
چشم ویرانگر توست
خسته از جنگیدن 
آخرین فرصت صلح 
عشق عصیانگر توست

کاش غیر از من و تو
هیچ کس با خبر از ما نشود
نوبت بازی ما باشد و دیگر هرگز 
نوبت بازی دنیا نشود

افشین یداللهی
سریال شهرزاد

شهرزاد - قسمت سوم؛ دکلمه مصطفی زمانی

تیتراژ پایانی فیلم در دنیای تو ساعت چند است کی سه کی سه ki se ki se

Herman

Omid Nemati - Bazgasht

تکنوازی نی

naan-kaar-azadi

Alireza ghorbani

<a href="http://www.gooshe.net/%D8%A2%D9%87%D9%86%DA%AF-%D9%87%DB%8C%DA%86%DA%A9%DB%8C-%D9%85%D8%AB%D9%84-%D9%85%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%D8%B3%D9%88%DA%AF%D9%86%D8%AF/">دربارۀ سوگند، گوشه
</a>

هیشکی مثل من، سوگند Sogand

<a href="http://wp.me/p2XxM7-116">دربارۀ آردو تونجبویاجیان، گوشه
</a>


زندگی عمیق‌تر از چیزی‌ست که فکر می‌کنیم، برادر- آردو تونجبویاجیان

درخت زیتون، آردو تونجبویاجیان

تَنِش 

باقر قربانی هویه 
 آهنگساز: ماهان فرزاد
_
خواب، سرگردان میان کوچه های شب
کوچه ها در پچ پچ تب
میخُرامد از فراز دشت های دور، با آرامشی سنگین،
                                                      نرم نرمک باد
داغ از هُرمِ نفسهایش
لحظه های تب زده، شب ناک،
 میدمد در کوچه های تنگ آبادی
آتش از سرشاخههای باد
                           میریزد
قطره های راز، از شب نقطه های دورخیزِ خیره
                                                     میبارد
بر مزار کومه های لخت آبادی

رودی از سرچشمۀ بنبست،
                                میخیزد
روح من جاری میان رود
رود، جاری از بُنِ احساس
آبخوردش چشمۀ بیآب اندیشه
کشتزارِ خشکِ احساساتِ همسایه
در هوای خالی مرداب
                          مدفون است
ابرهای کهنۀ چرکین بر این مرداب 
                                    گریان است
در نگاه شعله های شمع
 قطره های آتشین جامِ شب 
                             جاری است

رازناک فکر بکر دختری در جامه ای از نور
در خیال دفتری ممنوع
                        می جوشد.

می سراید، نغمه ها از یادهای دور یا نزدیک
                                          بر آتش
خاطرات سوگ پروانه:
- روزگاری بود، روزی بود
نهرهای زندگی از باوری سرشار
در عروق شهر،
                 جاری بود
در هوای نبض جنگلها، تپشهای محبت بود
سایه سار هر درختی، آبشار ریزش صوت قناری بود
هر چنار و نارون بید معلق، کاج

یادگار نازنینی بود

رازدار عشق «مجنون» شور «لیلی» بود
شعلۀ شمعی، چراغی، هیمه ای روشن
خانه هامان را
              صفا میداد

گاه گاهی نیز
با ادب فالی ز دیوان «لسان الغیب»
                             دل ها را،
                                  جلا میداد  
 
بر سپیدار و اقاقی
شور اوای کبوترهای عاشق بود
میربود آرامش از دیوارۀ مهتاب
زنگها را می زدود از چشم آئینه
رود را امواج سیمین دست و رو میشست
شب، کنار زهره و ناهید
در دل مهتابی دریاچه،
                        تن میشست
مرغ آتش خوار
در میان شعله های دوردست ماه
در دل مرداب میرقصید.

روزگاری بود، روزی بود

دختران کولیِ سرمسست
قلبها پر شور
در نگاه سبزشان امواج بیتاب رهایی
                                  نور افشان بود
آرزوهایشان کنار دست
در کپر هاشان کمی مانده به آبادی
یا کنار چادری آن سوی نخلستان،
                سرود مهر، میخواندند.
نوجوانانشان – (نفس ها گرم)
پیرهاشان- (مرد یا زن)
                          خود تفاوت چیست؟
زندگی را در میان دستهای پینه بسته ناز میکردند
سینه ها، بی کینه،
                    سرشار از صداقت بود
ناگهان در کودکی، طفل بهاران مرد
اوج رویش در نگاه خشک باران مرد
بلبل از نامهربانی چمن افسرد
گل ز داغ او به باغ زندگی پژمرد
ماهِ افسونگر – چراغ آسمان- خاموش
اهرمن با اورمزد اینک شده در جوش
شب، به ولگردی رها در کوچه های شهر
                             کوچه ها اما اسیر شب
                             جاده ها باریک
                             قاصدک، دلتنگ
«بوعطا» سر داده بر جای«چکاوک»
                                «غوک»
شب، کنار جاده، وامانده
بذر امواج سیاه از دامن چیندار
                            افشانده
بر سر هر روزن و هر بام
خوابگاه ایمن تردید گسترده
لایه لایه، بر هوا، دریا، زمین،
                         بر کوه،
 سفر ه های پر ز هیچ از هیچ گسترده
تا چه روید از نهال این شبِ تردید ناک مست!
؛؛
دخمۀ کوتاه من،
                  اینجاست
سایۀ لرزان این بید خزان آلود آبادی
تک درخت خشک تنهائی
جز به بامِ سایه بان گون، کومۀ کوتاه من
ناخن انگشت بر بام و درِ دیگرکسان
                                       هرگز نمیساید.
هیچکس اما نمیداند،
گناه از کیست!
لیک میدانم، من امّا خوب میدانم
دخمۀ کوتاه را جز این نمیشاید
بامهای پست را، جز این نمیباید
این گناه از ماست،
                     آری...
                           این گناه ماست...
                                            میدانم!
—
طرح جلد: مسعود مرگان

Aghazi Digar

Tension

Tension | تنش

<a href="http://www.gooshe.net/?p=6818">درباره گروه فرود، بیشتر در گوشه</a>

گروه فرود -intro

«کهن‌ترین داستانِ جهان»، نویسنده: رومن گاری - مترجم: ابوالحسن نجفی؛ از کتابِ فرانسویِ «درود بر پیشتازانِ نامدارِ ما»، و کتابِ فارسیِ «بیست‌ویک داستان از نویسندگانِ معاصرِ فرانسه»، به انتخاب و ترجمۀ ابوالحسن نجفی، نشر نیلوفر، تهران، چاپ پنجم زمستان ۱۳۹۲.
عکس: رومن گاری و همسرش جین سیبرگ.

Kohantarin_Daastaan_Jahaan

دختر هسماده

نمایش اهریمن خبیث و همسادوس

گوشه جایی است که چند نفر در آن از چیزهایی که می‌بینند، می‌شنوند و دوست دارند با 
 .بقیه شریک شوند، می‌نویسند. این گوشه، در دی‌ماه ۱۳۹۱ راه افتاده‌است
پادکست گوشه، «هنر با گوشه»، اول هر ماه در یوتیوب گوشه
https://www.youtube.com/gooshe
www.gooshe.com

زندگی عمیق‌تر از چیزی‌ست که فکر می‌کنیم، برادر- آردو تونجبویاجیان

gooshe.net

Recent comments

saloome shahmirzadi

Related tracks